isa itong kahon na may ribbon, bagay na maingat niyang inalis ang pagkakatali. Kahit na sabik siyang alamin kung anong niregalo sa kanya ni Lam, tinagalan niya. Ito ang una niyang regalo na natanggap mula kahit na kanino at nilalasap niya ang bawat sandali.Maingat niyang inalis ang ribbon, at nagulat ng bumaba ang mga gilid ng kahon, kung saan nasiwalat ang mga bulaklak sa loob ng salamin sa loob.“Wow,” bulong niya habang hangang-hanga sa pink na kulay. Mukha itong fresh at maselan, natatakot siya na baka masira kung hahawakan niya.“Lam…” marami siyang gustong sabihin pero hirap siya magsalita sa sobrang saya, hindi niya masabi ang nais niyang sabihin.“Isa itong preserved na bulaklak,” bulong niya habang nakatingin sa nasa lamesa.“Wow, talaga? Mukha itong fresh sa akin,” nagulat siya.“Oo, iyon ang plano. Habambuhay itong magmumukhang ganyan. Hinding-hindi ito malalanta,” sinubukan niyang ipaliwanag. Napagtanto lang niya bigla na baka hindi magustuhan ni Abbya ng preserved
Matapos ang isang araw ng pananatili sa kanilang apartment, nararamdaman ni Abby ang kawaln ng pakielam ng mga tao sa kanya noong lumabas siya sa sumunod na araw. Siguradong alam niya kung bakit.Si Alice ay nasa kama pa din dahil sa takot na baka makunan siya. Mabuti na lang, ligtas ang baby. Pero hindi nito naalis ang sama ng loob ng pamilya Del Castillo mula sa kanya at pati ng komunidad.Tanghaling tapat, ipinatawag siya ng kanyang lola. Kahit na hindi tumaas ang boses niya, nararamdaman niya ang kanyang disappointment.“Ipinapaalala ko sa iyo na huwag mawawala ang pagiging kalmado mo, Abigail Marie. Ang kakayahan ng tao na mag-isip at desisyon ay iba kapag nagpaapekto siya sa kanyang mga emosyon. Lalo na sa galit.“Huwag kang magpapatalo sa laban dahil lang sa nagalit ka. Hindi ka madadala ng pagiging bayolente kahit na saan. Lumaban ka ng maaliwalas ang isip mo. Kung kailangan mo lumayo, lumayo ka. Hindi ito magiging depenisyon para maging duwag ka.“Ang tagumpay ang pinakam
“Basta magmaneho ka lang hanggang sa sabihin ko sa iyo kung saan ka liliko!” sambit niya habang nakatitig sa screen ng phone niya.Mabilis ang takbo ng sasakyan sa highway hanggang sa lampasan nito ang boundary. Nasa labas na sila ng Santocildes. Pero walang nakuha na utos si Abby mulay kay Lam kaya patuloy siya sa pagmamaneho, nanatili ang bilis ng kanyang takbo. Mabuti na lang, iilang mga sasakyan lang ang nasa kalye.“Humanda ka na bumagal,” sambit ni Lam matapos ang matagal na katahimikan, bagay na sinunod niya.“Lumiko ka pakaliwa.”“Pumasok sila sa pribadong kalsada kung saan hindi na siya pamilyar sa lugar.“Nasaan tayo, Lam?” Ang kalsado ay tago sa mga puno sa magkabilang gilid.“Pumasok ka sa gate.” Hindi siya binigyan ng pansin ni Lam.Kahit na hindi siya pinansin, sinunod pa din niya ang utos. Pumasok siya sa malaking gate pero sa oras na makapasok siya, wala siyang makita kung hindi mga iilang trailer houses.“Tumigil ka dyan,” narinig niya si Lam kaya tumigil siya
“Walong taon na ang nakararaan, ipinadala niya ako abroad para hasain ang abilidad ko. Base sa kanya, ito lang daw ang paraan ko para mabuhay.“Habang nasa malayo ako, hindi niya ako tinawagan, hindi rin niya ako gusto na umuwi kahit sandali para magbakasyon. Mag-isa ko na ginunita ang kaarawan ko at iba pang mga holiday ng mag-isa. Galit ako sa kanya noong una, pero matapos malaman ang mga rason niya. Nagsimula akong magpursige na maging magaling.“Sa araw na napagdesisyunan niya akong ipadala abroad ay parehong araw na nadiskubre niyang may sakit siya. Namatay ang nanay ko dahil sa cancer at masyado itong mabilis. Natatakot siya na baka iwan niya ako agad habang wala pa akong laban. Ako na lang ang natitira sa lahi namin. Hindi niya kayang magtiwala kahit na kanino kahit sarili kong ama para protektahan ako. Ang mga tao na gusto makuha ang mana ko ay gagawin ang lahat para lang mawala ako. Ininda ko ang lahat, alam na alam ko na kailangan iyon,” huminga siya ng malalim para lumuwag
Habang sinisiguro siya ni Lam, inasikaso niya ang lahat. Bago ang hating gabi sa araw na iyon, ang lola niya ay ipinadala pabalik sa mansyon, nakahanda ng mabuti para sa huling pahinga niya.“Hindi ko napagtanto na ganito kaganda si lola. Salamat at pinaganda mo siya ng ganito, Lam,” tumingala si Abby sa kanya, nakangiti.“Nakuha mo ang ganda mo mula sa kanya, Abigail Marie. Alam mo na kung anong magiging itsura mo akapag tumanda ka na,” bulong niya habang natutuwang pinisil ang ilong niya.“Oo, sinasabi ng lahat na kamukha ko talaga si lola,” lumuha ang mga mata niya pero kumurap siya para mawala ang mga luha.Nagluksa na si Abby para sa lola niya kanina. Oras na para tuparin ang pangako niyang hindi siya iiyak sa harap niya.“Ang sakit ng halos isang dekadang pagdurusa ay hindi kita sa kanyang mukha. Sinuman ang naghanda sa kanya, pakiusap sabihin sa kanila na nagpapasalamat talaga ako dahil pinaganda nila ng husto si lola sa huling mga araw niya,” bulong niya habang nakatitig s
Habang abala ang mga lalake na sinusubukan talunin ang isa’t isa, si Alice at dalawa pang mga babae ay tinititigan ng masama si Abby ng purong pagkamuhi. Kung wala na ang lola niya, inaasahan na niyang mas magiging direkta sila sa kawalan nila ng pakielam sa kanya. Bagay na ginawa nila.Halos suminghal siya ng garapalan matapos ipakita ang galit na matagal na niyang ikinukubli.Nagsimula ang pagbabasa pero hindi siya interesado sa kung anumang trabaho sa kumpanya ang ibinigay ng lola niya. Alam na niya ang halos lahat tungkol dito.Habang babad ang lahat sa diskusyon, naging abala siya sa paglalaro sa palad ni Lam.Hanggang sa isa pang sealed envelope ang bubuksan. Ang last will ng personal assets ng matriarch ang dahilan para maging interesado siya. Ang magtatakda ng kinabukasan niya ay ang laman ng dokumento.“Ang envelope na ito ay sealed gamit ang pirma ni Madame Fuentebella sa seal. Hindi ito pinakielaman sa kahit na anong paraan,” itinaas ng isa sa mga abogado ang envelope p
Habang maluha-luhang natataranta, naramdaman niya ang kamay ni Lam na nakahawak ng mahigpit sa kamay niya.“Isipin natin to ng magkasama mamaya.”Ito ang nabasa niya sa kanyang mga mata habang nakatingin si Abby sa kanya, bagay na pinagkatiwalaan niya ng walang alinlangan.Kung nalungkot si Abby, si Karen at Simone ay tagumpay na ngumiti. Ngayon naiintindihan na nila kung bakit walang nakuhang mana si Philip sa pera ng matandang babae. Ang makukuha niya ay higit pa na yaman.Nagdidiwang na si Karen sa kanyang isip at nagpaplano na kung paano mamanipulahin si Philip bilang Chairman ng Board.“Ako, si Mariebel Fuentebella, ay iniiwan ang tatlumput-walong porsyento ng shares of stocks ko sa F&D Group of Companies kay Mr. Lam Cartagena, asawa ng apo ko, si Abigail Marie Fuentebella.”“Ano?!”Bago pa matapos ang huling parte, mga mura at paghampas sa lamesa ang maririnig.Hindi makapaniwala si Philip at Justin ng mapatayo sila mula sa kanilang kinauupuan katulad ng iba.“Isa ba ito
Paikot-ikot si Abby habang tulog at napangiti siya bgila. Ang init ng taong nakahawak sa kanya ang laging nagpapaganda sa kanyang umaga.Ngayon ay weekend at nakakatamad ang araw nila. Maliban sa isang linggo ng emotional roller coaster, ang pangyayari kahapon ay nakakapagod at fulfilling din. Naniniwala siya na nararapat lang na magpahinga sila.Simula ng makauwi sila mula sa pagbabasa ng will ng last will ng kanyang lola, hindi niya tatanungin si Lam tungkol sa kanyang desisyon. Tulad ng sinabi niya sa lahat, may tiwala siya sa kanya.May nangyari sa kanila kagabi, pero hindi tulad ng ibang mga gabi, makabagbag damdamin ito. Intense ito at kasabay noon, mahinhin din.“Magandang umaga,” narinig niya ang paos na boses ni Lam.“Magandang umaga,” dahil gusto niyang ka-cuddle siya, nagsumiksik pa siya lalo.Pareho pa silang walang saplot sa ilalim ng kumot at ito ang pinakamagandang pakiramdam sa tuwing gumigising siya kada umaga.“Almusal?” batid sa boses niya ang kuntentong ngiti
“Wow, nakakatulala. Ang laki ng diamante!” hanggang sinabi ni Karen.“Ilang carats ito?” tanong ni Simone sa staff. Hindi dahil sa nakalimutan niya pero dahil gusto niyang magyabang.“Five carats in VSI1 clarity, Madame.”“Wow, kahanga-hanga. Kaya pala ang mahal nito,” bulong ni Alice, kinuha ang singsing para isuot sa daliri niya.Kumikinang sa mga mata niya ang nag-iisang bato.“Binayaran na ito ng buo ni Justin,” mayabang na anunsiyo ni Simone habang sinusulyapan si Lam.“Isusuot ko na ngayon,” deklara ni Alice ahbang nakataas ang kamay niya sa ere.“Well, may mga cheap sila na diamante para bayaran ng asawa mo, Abigail,” ngumiti si Karen.“Anuman ang mayroon siya, pera pa din ito ng Fuentebella. Si Abigail pa din ang bumibili para sa sarili niya,” tumaas ang kilay ni Simone ng mapanglait habang tumataw ang dalawa.Ineenjoy nila ang panlalait habang sina Abby at Lam ay nananatiling hindi nababagabag.“Dahil may pera kayo ngayon at ako ay wala, ikaw ang magbayad ng mga sing
“Puwede ba natin tignan ang loob?” maingat ang tanong ni Abby kay Lam noong tumigil siya sa labas ng isa sa mga jewelry shops sa mall.Humarap si Lam sa loob ng salamin. Ang shop ay halos walang tao.“Siyempre,” ngumiti siya at humakbang para hatakin si Abby papasok.Maraming iba’t ibang klase ng mga mamahaling alahas ang nakadisplay sa mga istante at kumikinang sila sa liwanag ng ilaw, natuwa ng husto ang itsura ni Abby.“Welcome sa Symphony Diamonds,” bati ng staff habang nakatingin sila sa paligid bagay kung saan magalang silang sumagot.Pinanood ni Lam ang nasasabik na mukha ni Abby habang sinusuri ang mga piraso ng diamond-studded collections. Ang kahinaan ng babae. Diamante.“Anong balak mong bilhin?” tanong niya habang kasama siyang tumitingin sa loob ng mga salamin sa istante.“Puwede ba?” napalingon ang ulo ni Abby sa direksyon ni Lam.“Bakit hindi? Maganda sila,” kibit balikat niya.Ilang sandali na tumitig si Abby sa kanya ng walang sinasabi, mukhang inaalam niya an
“Nakakailang iyon,” buntong hininga niya ng maluwag matapos silang makapasok sa sasakyan.“Bakit ka hindi mapakali? Wala iyon sa kanila, moppet ko,” natutuwa siya sa kakaiba niyang ugali simula ng lumabas sila ng apartment.May bahid ng pink ang mga pisngi niya at alam ni Lam na hindi siya naglalagay ng makeup.Dahil pasado tanghalian na, ang karamihan sa restaurant at café sa paligid ay wala halos tao, nakahinga siya ng maluwag dahil dito. Wala siya sa mood na mapaligiran ng maraming tao.Tahimik silang kumain habang nag-uusap ng kaunti.Ang tunay na hirap ay nagsimula ng makarating sila sa kumpanya.“Welcome back, Chairman Cartagena,” ang bati ni Justin ay may panlalait at ang mga mata niya ay nalipat kay Abby. Pumasok ang magkasintahan ng magkahawak kamay.Tumango lang si Lam sa kanya ng hindi tumitigil at hindi natuwa ang lalake dito.“Puro ka chikinini, Dr. Sandoval. Nakakagulat,” malakas ang boses ni Justin kung saan nairirnig siya ng mga tao sa lobby.“Wala ka ng pakiel
Paano niyang haharapin ang mga kapitbahay niya at si Kara bukas, hindi pa din niya alam.Ang mahalaga sa kanya ngayon ay nakabalik na si Lam.Totoo na si Kara ay hindi makapaniwala matapos ang unang mga ungol na narinig niya mula sa kuwarto. Dapat aalis na siya ng dumating si Lam pero tinatamad siyang bumangon. Pero ng marinig niya ang ungol ni Lam at Abigail na dumadagungdong sa buong apartment, nagmamadali niyang inimpake ang cot niya.“Anong ginagawa mo dito ng gitna ng gabi?” kontrolado ang boses ni Kara habang tinititigan ng masama ang lalakeng gumulat sa kanya ng buksan niya ang pinto.“Iniisip ko na baka mainggit ka sa ginagawa ni Lucas at Abigail kaya pumunta ako,” habang mukhang tanga na nakangiti at arogante, nagpaliwanag siya.“Urgh…” Dahil sa hindi madaming beses na nangyari ito, napayuko sa sakit si Carl dahil sa suntok na tinamo niya mula kay Kara sa kanyang sikmura.“Hindi ka talaga natututo, Carl Petrov,” galit niyang sinabi bago siya itinulak.Habang hawak ang s
Masalimuot ang paghihintay ni Abigail. Ang apat na araw na delay na kanyang inaasahan ay naging mahigit sa isang linggo.Habang patindi ng patindi ang pangungulila niyak ay Lam, may mga gabi na umiiyak siya hanggang sa makatulog. Tulad ngayong gabi, basa pa ang mga mata niya ng siya ay makatulog na.Tulad ng karamihan sa mga gabi, nananaginip siya na nagmamahalan sila ni Lam. Namimiss na niya ito ng sobra at halos nararamdaman niya ang kanyang mga halikan.Namilipit siya sa sarap habang hinayaan niyang halikan siya sa leeg, ineenjoy ang mga kagat niya sa kanyang balat.“Ahhn…” ungol niya ng may pares ng mga lalakeng pumasok sa damit niyang suot. Nililibot nito ang hubad niyang katawan sa loob.Nilalamas siya at hinahawakan. Pagkatapos, bumukas bigla ang kanyang mga mata.“Panaginip lang ba ito?” bulong niya habang kinukumusta ang kanyang sarili.May mabigat na nakadagan sa kanya at may tunay na nakahawak sa dalawa niyang bundok.“Lam…” bulong niya habang maluha-luha.“Nandito
“Siyempre. Akong bahala,” balik na siya sa masayahin niyang mood at kumindat muli sa kanya.“May problema ka ba sa mga mata mo?” hindi makapaniwala si Kara sa kanyang ugali.Nawala ang ngiti ng lalake sa sinabi ni Kara.“Wala ka talagang sense of humor, Stepanov. Chill ka lang kahit kaunti pambihira naman. Mas tumatanda ka lalo kaysa sa kapatid mo,” panlalait niya ng nakatitig ng masama.“Kasi mukha kang tanga, papikit pikit ka pang nalalaman,” titig ng masama ni kara sa lalake habang nasisindak sa ginawa niya.“Ang tawag doon ay kindat,” hindi siya makapaniwala sa pagiging ignorante niya o baka insulto ito. Pero dahil kilala niya si Kara, alam niyang insulto ito.“Wala akong pakielam, hindi ito bagay sa iyo,” umirap siya ng hindi makapaniwala.“Ito talaga,” inabot niya ang likod ng pantalon niya para sa kanyang wallet.“Heto,” Kinuha niya ang kamay ni Kara at naglagay ng itim na card sa palad niya.“Para saan ito?” napapaisip siya ng husto kung bakit ibinigay niya ang kanyang
“Asawa ko lang ang sasamahan ko kumain o kaya samahan kahit saan,” tumanggi si Abby sa kanyang alok.“Hindi niya malalaman,” pilit niya habang nakasingkit ang kanyang mga mata.“Pero alam ko, Mr. Carlos. Ako ang nagseset ng mga rules para sa sarili ko. Hindi kailangan ng asawa ko na ipaalala sa akin ang aming commitment, ihohonor ko ito kahit na anong sitwasyon. Lalo na kapag wala siya,” kaswal na deklara ni Abby.“Lagi mo talaga akong napapahanga, Doctor,” bulong niya ng natatawa.“Hindi ko sinusubukan na pahangain ka, sir,” kontra ni Abby, dahilan para tumawa siya lalo.“Sana alam ng asawa mo ang iyong katapatan, Doctor,” naging seryoso siya.“Sinisiguro ko saiyo, Sir. Alam niya,” sumpa ni Abby, kung saan napatitig si Mr. Carlos ng matagal.Bumuntong hininga siya ng malalim at umayos sa pagkakaupo.“Well, naintindihan ko na ang punto mo at suko na ako. Hanggang sa susunod muli, doktor. Kailangan ko isalba ang pride ko sa ngayon,” hawak niya ang kanyang dibdib at ibinulong ang
May dugo din ako ng pagiging philanthropist, Dr. Sandoval. Makakatulong ako kung kailan mo man kailangan,” patuloy niya.“Anong kapalit, Mr. Carlos?” matapos ang matagal niyang katahimikan, nagsalita si Abby.“Wala, doctor. Tulad ng sinabi ko, gawain ito ng philanthropist,” Tinignan ng sinsero ni Mr. Carlos ang mga mata ni Abby na tila ba mandudukot ng mata.“Anong kailangan mo, Mr. Carlos?” Huwag ka na magpaligoy-ligoy pa. Wala akong oras para dyan,” habang nakapahinga ang likod ni Abby sa high-back chair, nagsalikop ang mga kamay niya sa kanyang harap. Handa siyang makinig sa kahit na anumang kalokohan ng lalake sa harap niya.“Prangka ka talaga,” natawa si Mr. Carlos at nagrelax siya sa kanyang kinauupuan.“Interesado lang talaga ako sa mga mapagkawanggawa na gawain, doktor. At naniniwala ako na may kakayahan ako na tumulong,” sinsero siyang nakatitig at sinambit.“Hindi madaling magpatakbo ng ospital, pareho natin itong alam, doktor. Lalo na sa klase ng gusto mo. Ang gumawa n
“Anong kailangan mo, President Del Castillo?” tanong agad ni Abby sa oras na pumasok siya sa pinto ng opisina ng Chairman.Pinilit ni Abby na manatili sa opisinang ito ng pansamantala kaysa magkaroon ng sarili niya. Ang makasama si Lam ang pangunahing dahilan niya para sa comfort at privacy na higit pa sa mga binibigay nilang ideya.Ngunit, nagulat siya ng may isa pang tao na kasunod. Ang mga mata niya ay napunta sa lalake na nakilala niya sa lobby kahapon. Nagkatinginan sila pero wala siyang napala sa mga mata niyang walang ekspresyon.“Magandag araw din sa iyo, Dr. Abigail,” sagot ng lalake ng may panlalait pero hindi ito binigyan ng pansin ni Abby. Mas nag-aalala siya tungkol sa kasamang lalake ni Justin.Nanatili siyang nakaupo sa likod ng lamesa habang nakatitig sa kanya at si Kara naman ay nakatayo ng ilang dipa mula sa kanya. Ang babae ay walang pahiwatig ng kanyang iniisip. Hindi siya nakatingin sa kung sino habang nakatayo lamang sa kanyang puwesto.Sinulyapan ni Justin s