LETTER

Prente ko lamang na pinakatitigan ang dalawang lalaking nakagapos sa isang malaking puno habang kapwa sila malamig na nakatitig sa akin habang ako ay nag-aalmusal sa kanilang harapan. "Hungry?", agad kong tanong sa kanila sabay turo sa mga pagkain na nasa lamesa at pareho lamang silang umismid sa akin.

Alam ko naman na kayang-kaya ni Tiyo na makawala diyan pero batid ko na ayaw niya rin umalis dahil kung makakaalis siya ay makakaalis din si Mino at batid ko na gusto niyang pahirapan ang mortal bilang ganti sa pagtama niya sa minanipula kong puno. Minsan lang talaga kapag walang magawa sa buhay si Tiyo ay kung ano-ano na lamang ang ginagawa niyang kinakasakit ng ulo ko.

"Masaya ba mang-inis ng isang magandang katulad ko?", mayabang kong saad sabay pareho silang napaubo na tila hindi sila sang-ayon sa aking tinuran. Agad akong napatingin sa kanila nang matalim at tinaasan ko sila ng kilay. "May angal?", matapang kong saad sa kanila. "Mas gaganda ka kung papakawalan mo kami dito.", mala