Regrets, are really so powerful to burden us. Yung pagsisisihan mo ang isang bagay na nangyari na, na hindi na maitatama o maibabalik pa. At kahit gawin mo lahat, ibigay mo lahat hindi iyon magiging sapat para ayusin ang minsan mong sinira.
Bilang isang taong hindi makayanang mabuhay ng hindi nakukuha ang gusto, isang taong walang ibang ginawa kundi manakit ng iba, siguro nararapat lamang sa akin ang makarma. I deserved to suffer, and I deserved the pain. I deserved to lose everything... my everything.
Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko, at habang iminumulat iyon....May isang bagay lamang akong hinihiling. Kahit iyon lang sana magkatotoo, sana...sana makita ko.
Isang butil ng luha ang kumawala sa mga mata ko, bago unti-unting lumiwanag at luminaw ang paningin ko. I felt something on my hand kaya roon unang dumako ang mga mata ko.
Ang pag-asa ko'y unti-unting naglaho ng makilala ko kung sino ang natutulog sa gilid ngHow funny it is for a year to feels like a decade. May mga bagay na bigla nalang nawawala ng hindi mo inaasahan, at sa loob ng isang taon na 'yon, parang lahat ng bagay na meron ako nag-usap na sabay sabay silang mawala sa akin.Kumislap ang mga mata ko trying to process everything, this year is the worst year I could ever had in my life."Amanda," Naramdaman ko ang pagyakap sa akin ni Mavis. Basang basa na ako sa ulan pero hindi iyon alintana sa akin.Nanatili akong nakatayo at umiiyak sa harap ng dalawang taong bihira ko man maramdaman, ay mahal na mahal ko parin.Hindi ko alam, na sa isang iglap...pwede silang mawala sa akin. Tama sila noong madalas nila sabihing, "Hindi habang panahon kasama mo kami..." They always want to make me think about it, and I always asked them back, "How about me?"Palagi nila pinapaalalang mawawala rin sila pero hindi nila inisip na paano ak
"Dj Gab, meron po kasi akong ex at mahal na mahal ko parin po siya, pero ngayon po may mahal na siyang iba. Kahit na minsan nararamdaman ko po may konti pa siyang nararamdaman para sa akin, ano po bang dapat kong gawin? Hindi ko po kasi kayang wala siya sa buhay ko." Napangiti ako at humawak sa suot suot kong head phone."Alam mo, kaya mo namang mabuhay ng wala siya eh... kung alam mong wala na talagang pag-asa wag mo ng ipilit, kasi hangga't ipinipilit mo ang mga bagay na hindi na tama, mas lalo kang masasaktan sa huli...at makakasakit karin ng iba... kung mahal mo talaga siya be happy for her, although feeling mo may nararamdaman pa siya sayo..come to think of it...Hindi naman siya magmamahal ulit kong ikaw parin ang mahal niya hindi ba? Learn acceptance and let go, that's how you can overcome and heal...that's how you can move on and then fall for someone else again. Kasi 'yon naman talaga dapat. We can never force love...cause love shouldn't be selfish. Let her to be happy
Kinahapunan ay nagpatawag nga ng meeting, nasa opisina kaming lahat ni ma'am Merciales, ang ang principal ng school na ito."Make sure lahat kayo nandirito sa Friday, walang mag-aabsent. Napakaswerte natin at tayo ang napiling hatidan ng tulong sa dinamirami ng eskwelahan na mas may maraming mga kabataan...pinalad tayo.""Ma'am, kilala po ba namin ang darating na bisita...na-feature na ba sa magazine o sikat sa social media?" Makulit na tanong ni Ma'am Lia."Masasabi kong oo, depende iyon sa inyo. Kung sakin, ay totoong sikat nga siya...""Pasuspense naman ma'am, surprise ba kung sino siya?""Isa siyang sikat na Engineer, hindi lang dito sa bansa kundi sa ibang bansa rin." Fuck!! si Draven?Meast is an architect, Family of Architect kami! Wala saming engineer at ang kilala ko lang na engineer ay si Draven, Clover at Emjie. Pero malay ko ba kung ibang tao pala, masyado lang akong paranoid. Ang kaninang curious kong pagkatao ay unti-unting kumalma h
Hindi ko alam kung paanong nagawa ko parin umakto ng normal kasama ang mga kapwa guro ko, habang nasa paligid lang si Kendrick."Mam Gab, sa office na raw tayo, naakak-excite!" Kinabahan ako bigla ng sabihin iyon ni Mam Annie. Parang gusto ko nalang umurong at umalis. Kakatapos lang ng program, kakatapos lang din magpasalamat sa kaniya ng mga bata na nagbigay pa ng tig-iisang sulat na gawa nila para magpasalamat kay Kendrick at magiliw naman nitong tinanggap."Pwede bang hindi na ako sumama?" Wala sa sariling sabi ko kaya alam kong nagtaka siya."Bakit naman?! magagalitan ka ni Mam Merciales, masama ba pakiramdam mo mam?""Ah kasi---""Hala mam! naroroon na yata sila, halika na bilis!" hindi na ako nakaangal ng mahila na niya ako patungo sa office of the principal. Halos muntik na akong ma-off balance ng makapasok kami, dahil sa pagkakahila sakin ni Mam Annie."Sorry late po ba kami?" umiling si Mam Merciales na natigil sa pakikipagusa
"Teacher Gab?" Nilingon ko ang batang tumawag sa pangalan ko. Nakasakbat ang kaniyang bag, habang hawak hawak niya ang strap nito at nakatingala sa akin. Agad ko siyang nilapitan at yumuko."Dambie, wala pa ba ang sundo mo?" kanina pa kasi ang uwian, at halos wala ng mga bata ang naririto. Umiling naman ito sa akin."Wala pong susundo sa akin ngayon.""Bakit naman? Nasaan ang kuya mo?" Wala na silang magulang at tanging kuya nalang niyang 19 palang ang nagaalaga sa kaniya."May trabaho po sa ngayon si kuya." malungkot na sabi nito at napayuko."Gusto mo bang samahan kitang umuwi?" Lumiwanag ang mukha nito at ngumiti sa akin."Talaga po teacher? sasamahan mo po ako?" ngumiti ako at bahagyang umupo para magpantay kami. Pinisil ko ang dalawang pisngi nito dahil ang cute niya talaga."Oo naman, matitiis ba naman kitang iwan dito?" Isa si Dambie sa mga batang tinutust
"Teacher Gab?" Nilingon ko ang batang tumawag sa pangalan ko. Nakasakbat ang kaniyang bag, habang hawak hawak niya ang strap nito at nakatingala sa akin. Agad ko siyang nilapitan at yumuko."Dambie, wala pa ba ang sundo mo?" kanina pa kasi ang uwian, at halos wala ng mga bata ang naririto. Umiling naman ito sa akin."Wala pong susundo sa akin ngayon.""Bakit naman? Nasaan ang kuya mo?" Wala na silang magulang at tanging kuya nalang niyang 19 palang ang nagaalaga sa kaniya."May trabaho po sa ngayon si kuya." malungkot na sabi nito at napayuko."Gusto mo bang samahan kitang umuwi?" Lumiwanag ang mukha nito at ngumiti sa akin."Talaga po teacher? sasamahan mo po ako?" ngumiti ako at bahagyang umupo para magpantay kami. Pinisil ko ang dalawang pisngi nito dahil ang cute niya talaga."Oo naman, matitiis ba naman kitang iwan dito?" Isa si Dambie sa mga batang tinutust
The whole ride was so serene, early at 4 am and we're together inside of his car with a mere silence."D'yan nalang Sir sa tapat." turo ko sa labas ng subdivision. " Hatid na kita sa loob."Napalingon ako sa kaniya ngunit seryoso lang ang tingin niya sa dinaraanan. Marahan niyang inikot ang manibela papasok sa subdivision...pa simple nalang akong napabuntong hininga at hinayaan siyang ihatid na ako sa pinakaloob. Nang matanaw ko na ang bahay na tinutuluyan ko'y umayos na ako ng upo."Okay na ako drito sir, ayan na ang bahay ko.""Which one?" tinuro ko ang bahay ko na siyang sinilip niya. Sumulyap ako sa kaniya at nakitang medyo kumunot ang noo niya."That's your house?" I bit my lips and nodded, na para bang makikita niya iyon. Hindi na siya nagsalita pa ulit at Marahang piniarada ang sasakyan. Mabilis akong kumilos upang tanggalin ang pagkakakabit ng seat belt ngunit nagulat ako ng mabilis siyang dumukwang at nagkasabay ang pagkakahawak namin di
Agad akong napalayo sa kaniya at mabilis na napatayo. Ang nararamdaman kong kilig ay natabunan ng kaba.Para akong biglang natakot sa isang bagay, para akong naduwag...at hindi na iyon magawa pang harapin."M-mauuna na ako Sir...thank y-you." Hindi ko na siya hinintay pang sumagot at mabilis ng naglakad paalis. Masyadong mabilis ang tibok ng puso ko para halos kapusin na ako ng paghinga. He still have the same effect on me. At hindi ko alam kung magagawa ko pa bang makaahon.Abala ako sa pagaantay ng trycicle ng tumunog ang phone ko, si Kia."Hello?""A-amanda...""Kia? napatawag ka?""Something happened.""A-ano 'yun?""Meast and the rest are wounded.""Ano?!""Sumugod ulit sil---" Hindi nito matuloy ang sasabihin dahil para itong maiiyak."W-wala