SIARGAO PHILIPPINES
MADISON PROLONGUE Para akong baliw na nakatanaw sa kawalan habang tuloy tuloy ang paglagok na ginagawa ko sa aking inumin. Walang direksyon ang paglalakad na akiing ginawa. Hindi ko inalintana ang mainit na panahon na tumatama sa aking katawan. Wala akong pakielam sa aking paligid. Parang naging solo ko ang beach resort na iyon. Napadpad ang aking paa sa bandang sulok at hindi mataong bahagi ng lugar na iyon. Kasabay ng walang tigil na pagpatak ng aking mga luha ang paghampas ng malalakas na alon sa dalampasigan. Sumalampak ako ng upo sa puting buhangin sa Siargao. Gusto kong mapag isa. Gusto kong lumayo sa lahat ng taong kakilala ko. Hindi ako makapaniwalang nagawa akong lokohin ni Arthur. Sinayang niya ang limang taong pagmamahal na inalay ko sa kaniya. Ang daming tanong sa aking isip. Ang dami kong bakit sa aking isip. Paano ko ngayon ipapaliwanag kila Mommy Kate na hindi na matutuloy ang aming kasal. Ngayon paIlan segundo ding napako ang aking katawan sa aking kinatatayuan. Para akong binagsakan ng langit at lupa. Nang bumalik na ako sa reyalidad ay nagwala ako sa loob ng silid na iyon. Pasugod ko silang kinompronta habang mahimbing silang natutulog at masarap na magkayakap. "Damn You Arthur! Ang ba-bastos niyo! (pinaghahampas ko si Nicole, tumayo naman si Arthur mula sa kaniyang pagkakahiga at pilit akong inawat. Nang makawala sa akin si Nicole ay matalim ko siyang tinignan. Dinuro duro ko siya , hindi naman ako binibitiwan ni Arthur sa kaniyang pagkakapit) Bakit Nicole? pinsan pa man din kita! kelan niyo pa ko ginagago?! (Muli kong hinarap si Arthur) may pa-propose , propose ka pa. Napakawalanghiya mo! Pinagkatiwalaan kita." humahagulgol kong sabi. Nagkalat ang make up sa aking mukha. "I'm sorry Madie, it just happen , " sagot sa akin ni Arthur "Wow it just happen?! really?? Bitiwan mo ko! (pilit akong nagpupumiglas
MADIE:Makalipas ang dalawang linggo habang nakaupo ako sa aking hotel room at nagmumuni muni bigla akong nagulat nang may kumatok sa aking pintuan. Pagbukas ko, nakita ko ang isang staff ng hotel na may dala-dalang kahon ng pagkain."aba meron nagpapakitang gilas sa akin at kanino naman kaya galing?" tanong ko sa aking sarili. Hindi ako umimik sa staff na nasa aking harapan, hinayaan ko siyang magsalita kahit na hindi ako nagtatanong. Na gets naman kagad ng hotel staff ang ibig sabihin ng aking mga tingin. Hindi ko alam pero hindi ko namamalayang nilalayuan ko na pala ang lahat ng tao sa aking paligid. Nagiging maldita na pala ako. Parang nawala na ako ng tiwala kahit kanino dahil sa sakit na dinulot ng pagtataksil ni Arthur at Nocile sa akin.“Para sa inyo po Mam, pinadala po sa akin ni Daniel,” sabi ng staff, na may ngiti sa mukha. Napakunot ang akong noo. “Anong klaseng laro ito?” isip ko habang tinitignan ko ang kahon na iyon.K
AFTER 1 YEAR Mabilis na nagdaan ang isang taon kay Madie sa kaniyang buhay sa Siargao. Magmula ng tanggihan niya si Daniel ay hindi na siya nito ginambala pa. Sa isang madilim at masiglang bar sa Siargao, pumasok si Madie, nakasuot ng chic na damit na nagpapakita ng kanyang confident na pagkatao. Parang walang ngyari sa kaniya kani-kanina lang. Naisip niya kaya siya naruruon ay para mag enjoy at hindi magmukmok na lang sa kaniyang silid. Nais niyang mag-enjoy, ngunit tila may sumasagi sa kaniyang isip. Isang taon na din ang nakalipas mula nang iligtas siya ni Daniel mula sa pagkalunod, at sa kabila ng kanyang pagsusungit ay naalala din niya ito. Nagustuhan na niya ang Siargao kaya bumili na siya ng bahay niya sa lupaing ito. Lumapit siya sa isang waiter na nakaduty ng mga oras na iyon. Dito kasi niya madalas na nakikita si Daniel. Sa buong pag-aakala ni Madie ay isang waiter si Daniel. “Kuya, hindi na po ba dito nagta-trabaho si Daniel?” Tanong ni Madie sa Waiter ng
PROLONGUE Alam ni Daniel na ang galit na nararamdaman ni Madie ay mula pa rin sa takot at pagdududa ng nakaraang. Pilit niyang iniintindi ngunit sa kabila ng lahat, hindi niya maintindihan kung bakit sa kaniya galit na galit si Madie. “bakit ako na naman ang nakita ni Madie? gusto niyang tigilan ko siya sinunod ko naman kahit ayoko.,” bugnot niyang sabi sa kaniyang mga kaibigan. “Bro kakaiba talaga yang si Madie, nakahanap ka din ng katapat mo.” pang aasar ng isa niyang kaibigan “ believe me Daniel, nag iinarte lang yan pero gusto ka niyan. Ganyan naman ang mga babae. Pakipot tignan mo kung kelan mo tinigilan ng kakasuyo saka naman siya nagpapapansin ngayon.” nakatawang sabi ng isa niyang tropa. Para naman siyang na challenge sa mga sinabi ng mga ito . Hindi mawala sa isip ni Daniel ang mga nakakainis na komento at ang patuloy na pagsasalita ni Madie habang papalayo ito kaya’t tumayo siya at iniwan ko ang kanyang mga kaibigan. Walang pumapasok sa isip
MADIE POV Ngunit sa mga salitang iyon, alam ko sa aking sarili at hindi ko maikakaila ang tuwang nararamdaman ko para kay Daniel. Sa kabila ng mga marami naming argumento , may isang tila kislap sa mga mata ni Daniel na nagbigay sa akin ng pag-asa at saya. Simula nuon sa tuwing mag-uusap kami, nakakaramdam akong bumibilis ang tibok ng aking puso. Ngayon ay natatawa na ako sa mga simpleng usapan, ang mga biro ni Daniel sa akin, at sa tuwing magtataman ang aming mga mata ay punong puno ng damdamin. Maya-maya, nagkatitigan kaming dalawa, at sa mga mata ni Daniel, nakita ko ang taimtim na pagnanasa at pagmamahal. At sa mga sandaling iyon, hindi na ako makakapagpigil pa. “Okay, fine,” humarap ako kay Daniel, ang aking boses ay mahina ngunit puno ng tapang. “Gusto kita, Daniel. Okay na ba ’yon?” Sa narinig, halos magliliparan ang ngiti sa mukha ni Daniel. “Bakit hindi mo sinabi sooner? Ang tagal ko nang naghihintay sa mga salitang iyon.” “Ayon woo
Lumapit sa akin si Daniel, habang nakaupo kami sa sofa at ng biglang nagtama ang aming mga mata tila nagkaroon ng hindi mapigilang koneksyon na nag-uumapaw sa aming paligid. Ang mga salitang hindi nasabi ay nag-iba ang anyo. Tila naintindihan na namin ni Daniel ang mga gusto naming gawin.Habang unti-unting naglalapit ang aming mga mukha, naramdaman ko ang pag-init ng aming mga katawan isang kakaibang sensasyon na hindi na namin kayang labanan. Sa isang iglap, ang lahat ng kaba at pag-aalinlangan ay nawala, at ang tanging natira ay ang tindi ng aming damdamin.Nakatitig sa aking mga mata si Daniel "I LOVE YOU MADIE, I really do! Lahat ng sinasabi ko sayo at pinapakita at totoo.”Nawala na ang aking pagkahiya at sumagot na din ako kay Daniel. "I LOVE YOU TOO DANIEL, hindi ko din maipaliwanag pero mahal kita”Walang ano-ano ay nagtagpo ang aming mga labi sa isang halik na puno ng pagnanasa at init. Parang bumuhos ang lahat ng nararamdaman namin sa halik na iyon.
“Oh Daniel,” wala ng ibang lumalabas na salita sa aking mga labi dahil sa sarap ng aking nararamdaman. Ang paglabas masok ng kaniyang daliri sa loob ng aking perlas dahilan para walang tigil na mamasa ang aking perlas. Nagulat ako ng biglag pumailalim si Daniel at kainin niya ang aking perlas. Sarap na sarap siya sa pagsipsip ng aking katas. Hindi ko maintindihan ang sarap na dulot ng paglalaro ng kaniyang dila sa loob ng aking perlas.“Aah Daniel ang sarap. Ahh sh*t” halos mabali ang aking leeg sa sarap ng kaniyang ginawa. Ang mga kumot at unan naging saksi sa init ng tagpong iyon. “Sige pa Madie ganyan nga. I want more. Magpalabas ka lang” nararamdam ko ang panggigigil ni Daniel sa bawat pagpisil niya sa aking sus* maya maya ay umangat na ito sa akin. “Nakakagigil ka Madie. Binabaliw mo ko” bulong niya sa aking tainga saka niya tinutok ang kaniyang sandata sa entrada ng aking perlas. Nanlaki ang kaniyang mga mata kasabay n
MADIE:Kinabukasan, nagising ako nang mas maaga kaysa sa kinagawian kong oras. Hindi talaga ako early person na tao. Pero dahil sa masayang sandaling pinagsaluhan namin kagabi ni Daniel ay kinikilig akong isipin na sa wakas ay nakalaya na din ako sa nangyari sa pait ng aking nakaraan. Ngayon ay gumising ako ng may malaking ngiti sa aking labi. Nakangiti kong kinapa ang kabilang gilid ng aking kama. Biglang nanlaki ang aking mga mata dahil wala dito si Daniel. Bigla akong kinabahan, nakaramadam ako ng kakaibang takot dahil dito. "ang walanghiyang yun, sinasabi ko na nga ba ang mga lalaki kapag nakuha na nila ang gusto nila bigla ng lang mang-iiwan. Ang tang* tang* ,o Madie hindi ka na nadala. Ginawa na sayo ni Arthur, although hindi ko talaga binigay sa kaniya ang aking puri, pero parehas din yun. Iniwan ka pa rin" panenermon ko sa kaing sarili. Umusbong na ang matinding galit at the same time ay nalulungkot ako sa nangyari, sigurado akong lahat ng sinabi ni Daniel sa akin simul
ETHAN POV Dumating na ang mga bisita isa-isa, at ang saya sa paligid ay hindi maipaliwanag. Ang mga halakhakan at kwentuhan ng mga tao ay nagbigay saya sa buong lugar. Nagsimula na rin ang program, at hindi ko akalain kung gaano ka-organized at ka-saya lahat ng mga planong ito. Lahat ng tao ay abala sa mga palaro at mga jokes ng host na nagpapatawa sa lahat. Tuwang-tuwa sila, at kahit kami din ni Kayline, masaya kaming nakikisali sa kakulitan ng aming host. Habang abala ang mga bisita, sinubukan kong mag-relax at tingnan ang lahat ng nangyayari, ngunit hindi ko maiwasang mapansin si Kayline. Ang saya sa mga mata niya, nakikita ko ang genuine na ngiti mula sa kaniyang mga labi. Nang dumating ang isang intermission number, nagulat ako sa nangyari. “Huh? Si Kayline, anong ginagawa nila?” tanong ko sa sarili ko habang nakatingin sa stage. Halos mapapalakpak ako sa tuwa. Sina Tristan, Lander at ang ilang mga kaibigan ni Kayline ay nagsimulang sumayaw, at biglang nagulat ako nang maki
Pagkatapos ng misa ay oras naman para sa pagkuha ng mga pictures. “Ethan, ito na talaga ‘yon. Magkasama na tayo… habang buhay.” habang nakatingin ako kay Ethan ang puso ko ay punong-puno ng saya. Ngumingiti naman si Ethan habang hawak ang mga kamay ko “Oo, Kayline. Sayo lang umiikot ang buhay ko.” Nagkaroon ng sandaling katahimikan habang nagkatinginan kaming dalawa. Napalapit ako kay Ethan, at sabay namin naramdaman ang hindi maipaliwanag na damdamin. Lumapit si Kayline sa akin at naglapat ang aming mga labi. Pagkatapos ng halik bilang mag-asawa “Parang ang tagal nating inantay ‘to, Ethan. I mean ang buhay na kakaharapin natin bilang mag-asawa” Tumango siya sa akin at punong-puno ng emosyon “Sobra, Kayline. Pero sulit ang lahat. Ngayon, ikaw at ako na talaga. Akalain mong matapos ang pinagdaanan natin sa huli ay humantong din tayo sa kasalan.” Naputol ang paglalambingan namin nang biglang nagsigawan ang mga bisita. “Wooo! Sana all!” “Mabuhay ang bagong kasal!” "congratula
Ngumiti siya sa akin, at naramdaman ko ang init sa puso ko. Kinuha ko ang singsing mula sa pari at marahang sinuot ito sa daliri niya. Habang ginagawa ko ito, tinignan ko siya at ngumiti. “Mahal kita, Ethan,” bulong ko Hinawakan ko ang singsing sa kamay ko, ramdam ang kabigatan ng bawat pangakong nakapaloob dito. Tumingin ako kay Ethan, at sa mga mata niya nakita ko ang pagmamahal na walang pag-aalinlangan. Huminga ako nang malalim at ngumiti. “ Ethan Anderson,” sabi ko, malumanay ngunit puno ng emosyon. “Kaya naman, Please wear this ring as a sign of my love and loyalty to you. For richer, for poorer, in sickness and in health, till death do us part. I, Kayline Eduardo are asking you to accept me as your lawfully wife?! Sa mata ng Diyos at sa nata ng tao?” Tumango siya, at biglang nagsalita ng malakas at malinaw. “I do!” sagot ni Ethan, punong-puno ng sigla at pagmamahal. Isinuot ko ang singsing sa daliri niya nang marahan, ramdam ang init ng kamay niya habang hinahawakan n
Ngunit paano? Paano ako kakalma kung narito sa harap ko ang babae ng buhay ko, papunta sa akin? Napailing ako, pilit pinipigilan ang namumuong luha, pero huli na. Pumatak ito, at hindi ko na nagawang itago pa. “Ang ganda niya,” bulong ko ulit, halos hindi ko marinig ang sarili ko. Ngumiti si Mommy, halatang naiiyak din. “Oo, anak. Ang ganda niya. At ikaw ang maswerteng lalaki na hinihintay niya sa altar. Masaya akong nakikita kang masaya” Nang magsimulang maglakad si Kayline, tumunog ang unang nota ng piano, at ramdam kong mas bumagal pa ang oras. Ang bawat hakbang niya ay parang sinadya para itatak sa isip ko ang araw na ito. Nakatingin siya sa akin, at sa mga mata niya, alam kong naroon ang parehong pagmamahal na nararamdaman ko. Hindi ko maalis ang tingin sa kanya. Sa bawat hakbang niya papalapit sa akin, parang tumitigil ang oras. Ngumiti siya, at sa sandaling iyon, alam kong siya ang tamang desisyon. Hindi ko napigilang mapaluha ulit. Ito na iyon, sabi ko sa sarili ko. Walang
KAYLINE POV Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Parang kahapon lang, napakaraming pagsubok ang pinagdaanan namin ni Ethan. Pero ngayon, ito na—ang araw na pinapangarap ko. Araw ng kasal namin. Habang nasa loob ng sasakyan, naririnig ko ang tibok ng puso ko, parang kasing lakas ng tunog ng makina. Hinawakan ni Mommy ang kamay ko at nginitian ako. “Congratulations, anak,” sabi niya, puno ng pagmamahal ang boses. “Finally, ito na iyon. Napakaganda mo, at sigurado akong magiging napakaganda rin ng araw na ito para sa inyo ni Ethan. Wag kang kabahan, mag-relax ka lang.” Napangiti ako kay Mommy, kahit nararamdaman kong nangingilid ang luha ko. “Salamat, Mommy. Kung hindi dahil sa inyo, hindi ko alam kung kakayanin ko ang lahat ng ito.” Pinisil niya ang kamay ko nang mahigpit. “Kayline, karapat-dapat kang maging masaya. Ngayon, huwag mo nang isipin ang iba. Enjoyin mo ang araw na ito.” Tumingin ako sa salamin at inayos ang belo ko. Pinipigilan kong maiyak dahil ayokong masira a
ETHAN POV Ito ang pinakahihintay na araw sa buhay ko, pero sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko maalis ang kabang nararamdaman ko. Rinig na rinig ko ang pintig ng puso ko. Kaninang umaga pa lang paulit-ulit kong tinitingnan ang cellphone ko. Tinawagan ko si Mommy ng maraming beses, pero palagi niyang binababa ang tawag ko. Hindi niya sinasagot kahit ang mga text ko. Huminga ako nang malalim at tumitig sa screen ng phone ko. Nabasa ko ang seen sa huling message ko: “Mommy, 4 PM sa St. Michael’s Church. Hihintayin kita, sana dumating ka.” Parang kinurot ang puso ko. Alam kong nasaktan siya sa mga nakaraang pangyayari, pero hindi ko maitatanggi na umaasa pa rin akong dadalo siya sa pinakamahalagang araw ng buhay ko. Pagdating ko sa simbahan, nauna akong bumaba ng kotse. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang tahimik na paligid. Madami na ding bisita ang nasa loob ng simbahan. "sir within 10 minutes magsisimula na po tayo" sabi sa akin ng
Kailangan kong protektahan si Kayline, lalo na sa mga banta ni Sofia. Pero alam ko rin na kailangan ko munang harapin ang mommy ko. Alam kong hindi magiging madali ang pag-uusap namin, pero hindi ko na rin kayang tiisin ang pananahimik niya tungkol sa mga ginagawa ni Sofia. Kinabukasan, sa bahay ng mommy ko Pagdating ko sa bahay, tahimik akong sinalubong ng kasambahay. “Sir Ethan, nasa veranda po si ma’am.” “Salamat,” sagot ko, saka ako dumiretso. Sa totoo lang, ayoko na talagang makipag-usap kay mommy tungkol sa gulong ito, pero kailangan kong malaman kung bakit tila siya kampi kay Sofia sa kabila ng lahat. Pagdating ko sa veranda, nakita ko siyang nakaupo habang iniinom ang paborito niyang tea. Napansin niya agad ang presensya ko, pero hindi siya nagsalita. “Mommy,” panimula ko, habang naupo sa harap niya. “Kailangan nating mag-usap.” Hindi siya tumingin sa akin. Patuloy lang siyang umiinom ng tea niya, pero halatang naghihintay siya sa susunod kong sasabihin. “Bakit
ETHAN POV Sigurado ako sa sarili ko. Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Sofia. Wala akong ginawa sa kanya noong gabing sinasabi niya. Pero syempre, mahirap ipilit ang katotohanan kung puro kasinungalingan ang binibigay niya. Kaya heto ako, dinala siya sa kaibigan kong doktor para matapos na ang lahat ng drama niya. Pagpasok pa lang namin sa clinic, halatang aligaga si Sofia. Panay ang hawak niya sa tiyan niya na parang gusto niyang magpaniwala agad na totoo ang sinasabi niya. Pati ang mommy ko, nasa tabi niya at mukhang nagdududa rin. “Ethan, ano ba to? Bakit mo pa kailangang dalhin dito? Hindi mo ba ako pinapaniwalaan?” ani Sofia, halatang naiinis. “Sinong maniniwala sayo , alam ko at sigurado akong walang ngyayari satin,” sagot ko nang diretso. “Isa pa gusto ko ng kasiguraduhan. Ayokong basta basta magpadaan sa kalokohan niyo.” Nagulat ako sa biglang pagdating ni Mommy “At ano naman ang gusto mong patunayan?” singit ni mommy, halatang kampi na kay Sofia. “Simple lang,
Hindi pa lumilipas ang ilang minuto nang makita ko siyang dumating sa opisina. Agad niyang napansin si Sofia na nakatayo roon. Tuwang tuwa ang mukha ni Sofia ng makita niya si Ethan, ang ngiti niyang nagpapakita ng kayabangan, na parang may laban siyang napanalunan na ako lang ang hindi nakakaalam. “Hi, Ethan,” bati ni Sofia sa kanya, matamis ang tono ng boses niya. Lumapit siya kay Ethan, pero nakikita kong mayroon siyang intensyon sa bawat galaw niya. Akmang yayakapin niya ito, ngunit agad kong nakita ang pagkakaiba sa reaksyon ni Ethan. Para siyang biglang naging yelo, malamig at puno ng galit. "baby anong ngyayari dito?" tanong ni Ethan sa akin na punong puno ng pagtataka. Tinitignan kong mabuti si Ethan pero nakita kong kahit siya ay naguguluhan sa maaring ginagawa ni Sofia sa loob ng opisina ko. Lumapit si Sofia kay Ethan na ngayon nakatayo sa gilid ko. Nilingkis ni Sofia ang balikat ni Ethan "ano ka ba naman, Ethan hindi mo ako dapat ini-stress. Buntis ako. Nung gabing ma