Bumaba ang kaniyang paghalik sa aking utong . Pababa sa aking puson hanggang sa marating niya ang galit na galit kong sandata. Halos mabaliw ako sa ginawang pagkain ni Amara sa aking sandata. Malandi niyang nilaro ang kaniyang dila sa ulo nito. Taas, baba ang pagkain na ginawa niya sa aking sandata. Napaiktad ako sa sarap. Ilang minuto niyang paulit ulit na ginawa ito bago siya bumalik ng halik sa aking noo at malandi siyang pumaibabaw sa akin. Napaka sexyng talaga ng aking asawa. Lalo akong nanggigigil at nahahayok sa kaniya sa ginagawa niyang paggling sa aking ibabaw. Paminsan minsan ko siyang pinipiit dahil pakiramdam ko ay lalabasan na ako. Bawat paghampas ng kaniyang hiyas sa aking sandata ay nagdudulot ng kakaibang tunog dahil sa mamasa masa niyang perlas. “AH LOVE SIGE PA” mga halinhin namin sa isat isa , kinapitan ko ang kaniyang bewang at ma awtoridad ko itong tinulungan para ikiskis pa ng mas madiin ni Amara ang aking sandata sa loob ng kaniyang kweba. Sarap na
AMARA POV Nagpatuloy kami sa pagpasok ng sasakyan sa masikip na lugar na iyon. Sa totoo lang takot na takot na talaga ako kanina pa magmula ng may mga lalaking humarang sa amin. Akala ko talaga ay may gagawin iyong hindi maganda, which is ayon nga kay Mang Jun ay maaring ngyari kung kaming dalawa lang ni Lance ang nagtungo duon. Ilang minuto lang ang nakalipas ay nakarating na kami sa kanilang basketball court . "Mam/Sir hanggang dito na lang po pupwede ang sasakyan tapos lalakarin na lang natin papasok papunta sa bahay nila Veronica. tatawid kasi tayo sa kawayang tulay para marating natin yun. Magtakip na lang po kayo ng ilong kasi mabaho talaga sa estero. Sapa kasi iyon, kaya lang alam niyo naman ang ibang mga pinoy, ginawa na nilang basurahan at yung iba pa may mga dumi ng tao kaya iba po talaga ang amoy!" sabi sa amin ni Mang Jun "Ee pano tong sasakyan natin okay lang ba to dito?" tanong naman ni Lance sa kaniya "Okay l
VERONICA POV Walang paglagyan ang aking kaligayahan sa sinabing iyon ng mag-asawang Amara at Lance, alam kong magandang balita ang sasabihin nito sa amin. Agad kaming nagbihis ni Jasper, lumabas naman muna sila Amara, dahil ang maliit naming barong barong na din ang nagsisilbi naming bihisan. Nakakahiya man ay excited kaming sumama sa kanila. Napag-alaman ko din na si Mang Jun pala ang kanilang driver. Kilala si Mang Jun bilang sanggano sa aming lugar nuon. Napa rambol siya noon kaya nakulong ng ilang taon ng mabigyan ng parol at makalaya ay nabalitaan ko na lang na nagbagong buhay na siya. Hindi ko lang inaasahang na ang mga taong ito pala ang kaniyang napasukan ngayon ay naiintidnihan ko na kung bakit siya nagtagal sa kaniyang trabaho. Tinawagan na siya ni Lance at inabisuhang hintayin na lang kami sa sasakyan. Maririnig naman ang pang aasar sa akin ng mga kapitbahay naming walang magawa sa buong maghapon nila kundi ang tumambay sa labas
Napakalaki ng bahay na to. Nakakamangha ang itsura nito napaka swerte naman ng nakatira sa ganito kagandang bahay at nasa village pa. Lumapit na din sa amin ang agent na kinontak nila Lance para sa trippings naming ito. “Good Afternoon Sir Lance, Mam Amara. Kagaya nga po ng istruction ninyo pina-ayos na namin ang magiging shop sa ibabang bahagi at kinumpleton na namin ang kagamitan sa loob ng bahay, ito na po ang susi para sa single dettached house na ito. Tara pasok po tayo (binuksan niya ang gate , pinakita niya ang minit store na naka assemble sa ibabang bahagi ng bahay na iyon.) as i was informed po gusto ninyo yung business type na bahay at ito po ang perfect. Honestly Mam Veronica (sabay baling nito sa akin) ito po ay isang commercial lot kaya mas mataas ang market value ng lupaing ito. Maganda po itong location na ito dahil malapit kayo sa mga amenities. Sa kabilang side din po ang park natin kaya daanin talaga ito ng mga tao, naka corner lot pa siya. 2 bedroo
LANCE POV SA MANSYON NG EDUARDO (PAGBABASA NG LAST WILL AND TESTAMENT NI FOUNDER) Ipinatawag kaming lahat ng Atty. ni Founder. Sa totoo lang wala naman talaga na akong balak na pumunta pa sa pagpupulong na iyon ng mga Eduardo ‘s dahil hindi din naman ako interesado sa kung ano mang sasabihin ni Atty. Kung hindi lang dahil sa pangungulit ni Mommy na pumunta para sa meeting na ito ay hindi na din talaga kami pupunta. Hindi ako sa interesado sa kung ano mang maririnig ko sa araw na yun para sa manang pinag-aagawan ng aking angkan pero dahil nga sa pagpupumilit ni Mommy sa akin ay pumunta na din kami ni Amara. Hindi na namin sinama ang kambal dahil ayokong masaksihan ng mga bata kung gaano kagulo ang aming pamilya pagdating sa pera. Malayong malayo ito sa pamilya ni Amara na punong puno ng pagmamahalan sa sa bawat isa at walang siraang nagaganap. Ni minsan ay hindi ko narinig o nabalitaan na nagkagulo sila Amara ng dahil sa pera. Pero
“Are you sure with your decision Lance?! the net worth is more than hundreds of billions. Its a huge money!" paninigurado ni Atty. “Baka nabibigla ka lang pag isipan mong mabuti. Hindi ito basta bastang halaga” nagugulat na tanong ni Atty. sa akin. Kahit siya ay hindi makapaniwala sa aking ipinag utos. "Hindi ako nabibigla Atty sa desisyon ko. I’m sure 100% sa pinapagawa ko sayo. Kaya asikasuhin mo na ito ASAP. Hindi ko kailangan ang anumang yaman na iniwan sakin ni Founder, Oh by the way let me choose the charities na magiging recepient ng mga donations. I want also to give donations on the churches.” Sagot ko kay Atty na punong puno ng paninindigan. Napapataas naman ang kilay sa akin ng ibang elders. Wala akong pakielam. Sa isip ko ay pera ko ito gagastusin ko ito sa kung saan ko gustong gastusin. “Hahaha. Tshhh ang yabang talaga. Bakit kaya hindi mo na lang ibigay sa amin ang mga pinamana sayo ni Founder?! Bakit sa mga taong hindi mo kaano-ano mo pa ibibigay
AFTER 4 YEARS ZAIRA POV Mabilis na nagdaan ang apat na taon , parang kailan lang ay ang dami kong pinagdaanan pati ng aking mga kapatid na aming nalagpasan pero ngayon ito na naman ako nag-iisip ng mga dapat kong gawin,. Dahil sa lumalaki na ang aking mga kapatid , lumalaki na din ang aming mga gastusin. Minsan gusto ko ng sumuko pero tinitiis ko lang alang-alang sa aking masisipag na kapatid, hindi ko sila pwedeng iwan dahil wala na kaming mga magulang na susuporta sa kanila dahil sa maaga na kaming naulila. Ako lang ang maasahan ng aking mga kapatid na makakatulong sa kanila sa ngayon hanggang sa makapagtapos sila sa pag-aaral. Kailangan na din namin sa susunod na taon ng mas malaking halaga para matustusan ko ang pag-aaral ni Christine at Pamela hanggang kolehiyo. Nang gabing iyon nakamasid lamang ako sa aking mga kapatid habang natutulog ang mga ito. Ang sakit sakit ng aking ulo sa kakaisip. Napaluha na lang ako dahil sa totoo lang hindi
Gusto kong mag celebrate kaming magkakapatid sa magandang resulta ng ginawa kong pag-apply kanina kaya naman bumili ako ng Lechon Manok at Isang buong Pizza. Ngayon lang nag sink in sa akin ang isang problema, kung aalis nga pala ako. Sino naman ang mapapagkatiwalaan kong maiwanan para samahan ang aking mga kapatid. Ang hirap lalao na at dalaga na silang dalawa. Napakamot na lang ako sa aking ulo . Saka ko na iisipin iyon ang mahalaga ay nakuha ko na ang trabaho at masusuportahan ko na ang kanilang pag-aaral. Ginabi na din kasi ako ng aking pag uwi at hindi na ako makakapagluto. Inabisuhan ko na ang aking mga kapatid na magluto na sila ng kanin dahil pauwi na din naman ako. Pagdating ko sa bahay ay naabutan ko silang dalawa na nakaupo sa aming kawayan na upuan at gumagawa ng kanilang mga assignment. Isa ito sa mga dahilan kung bakit ako nagsusumikap sa buhay. Alam kong dedikado ang aking mga kapatid sa kanilang pag-aaral kaya ayokong maputol ang kanilang pangarap na makapa
AFTER 6 MONTHSZAIRA POVMabilis na nagdaan ang araw para sa akin dito sa gitnang silangan. Kahit papano ngayon ay nakapag adjust na din ako sa trabaho at mga ka trabaho ko. Although hindi talaga lahat ay ma-pe-please mo. May iba akong kasamahan na hindi ko alam kung bakit galit na galit sa amin. Hindi lang sa akin kundi saming lahat na bago sa company na iyon. Ang nakakalungkot pang isipin na imbis na kapwa namin Pilipino ang aming maging kakampi ay sila pa ang aming nagiging kalaban. Sila pa ang gumagawa ng issue pra ikasira naming mga baguhan.Ang iba kong kasabayan na dumating sa Kuwait ay nalipat na ng branch, sa batch namin ay tatlo na lang kaming naiwan sa branch kung saan ako nagta-trabaho. Kasama ko si Celine at Mary sa iisang kwarto. Nakatira kami sa company accommodation dahil nghihinayang din ako sa perang ipambabayad ko kung sakaling mangupahan pa ako sa labas ng sariling partition na kwarto . Pwede naman sana kaya lang Kaya naman tuwing gabi pag oras na ng
ETHAN POV Dumating na ang mga bisita isa-isa, at ang saya sa paligid ay hindi maipaliwanag. Ang mga halakhakan at kwentuhan ng mga tao ay nagbigay saya sa buong lugar. Nagsimula na rin ang program, at hindi ko akalain kung gaano ka-organized at ka-saya lahat ng mga planong ito. Lahat ng tao ay abala sa mga palaro at mga jokes ng host na nagpapatawa sa lahat. Tuwang-tuwa sila, at kahit kami din ni Kayline, masaya kaming nakikisali sa kakulitan ng aming host. Habang abala ang mga bisita, sinubukan kong mag-relax at tingnan ang lahat ng nangyayari, ngunit hindi ko maiwasang mapansin si Kayline. Ang saya sa mga mata niya, nakikita ko ang genuine na ngiti mula sa kaniyang mga labi. Nang dumating ang isang intermission number, nagulat ako sa nangyari. “Huh? Si Kayline, anong ginagawa nila?” tanong ko sa sarili ko habang nakatingin sa stage. Halos mapapalakpak ako sa tuwa. Sina Tristan, Lander at ang ilang mga kaibigan ni Kayline ay nagsimulang sumayaw, at biglang nagulat ako nang maki
Pagkatapos ng misa ay oras naman para sa pagkuha ng mga pictures. “Ethan, ito na talaga ‘yon. Magkasama na tayo… habang buhay.” habang nakatingin ako kay Ethan ang puso ko ay punong-puno ng saya. Ngumingiti naman si Ethan habang hawak ang mga kamay ko “Oo, Kayline. Sayo lang umiikot ang buhay ko.” Nagkaroon ng sandaling katahimikan habang nagkatinginan kaming dalawa. Napalapit ako kay Ethan, at sabay namin naramdaman ang hindi maipaliwanag na damdamin. Lumapit si Kayline sa akin at naglapat ang aming mga labi. Pagkatapos ng halik bilang mag-asawa “Parang ang tagal nating inantay ‘to, Ethan. I mean ang buhay na kakaharapin natin bilang mag-asawa” Tumango siya sa akin at punong-puno ng emosyon “Sobra, Kayline. Pero sulit ang lahat. Ngayon, ikaw at ako na talaga. Akalain mong matapos ang pinagdaanan natin sa huli ay humantong din tayo sa kasalan.” Naputol ang paglalambingan namin nang biglang nagsigawan ang mga bisita. “Wooo! Sana all!” “Mabuhay ang bagong kasal!” "congratula
Ngumiti siya sa akin, at naramdaman ko ang init sa puso ko. Kinuha ko ang singsing mula sa pari at marahang sinuot ito sa daliri niya. Habang ginagawa ko ito, tinignan ko siya at ngumiti. “Mahal kita, Ethan,” bulong ko Hinawakan ko ang singsing sa kamay ko, ramdam ang kabigatan ng bawat pangakong nakapaloob dito. Tumingin ako kay Ethan, at sa mga mata niya nakita ko ang pagmamahal na walang pag-aalinlangan. Huminga ako nang malalim at ngumiti. “ Ethan Anderson,” sabi ko, malumanay ngunit puno ng emosyon. “Kaya naman, Please wear this ring as a sign of my love and loyalty to you. For richer, for poorer, in sickness and in health, till death do us part. I, Kayline Eduardo are asking you to accept me as your lawfully wife?! Sa mata ng Diyos at sa nata ng tao?” Tumango siya, at biglang nagsalita ng malakas at malinaw. “I do!” sagot ni Ethan, punong-puno ng sigla at pagmamahal. Isinuot ko ang singsing sa daliri niya nang marahan, ramdam ang init ng kamay niya habang hinahawakan n
Ngunit paano? Paano ako kakalma kung narito sa harap ko ang babae ng buhay ko, papunta sa akin? Napailing ako, pilit pinipigilan ang namumuong luha, pero huli na. Pumatak ito, at hindi ko na nagawang itago pa. “Ang ganda niya,” bulong ko ulit, halos hindi ko marinig ang sarili ko. Ngumiti si Mommy, halatang naiiyak din. “Oo, anak. Ang ganda niya. At ikaw ang maswerteng lalaki na hinihintay niya sa altar. Masaya akong nakikita kang masaya” Nang magsimulang maglakad si Kayline, tumunog ang unang nota ng piano, at ramdam kong mas bumagal pa ang oras. Ang bawat hakbang niya ay parang sinadya para itatak sa isip ko ang araw na ito. Nakatingin siya sa akin, at sa mga mata niya, alam kong naroon ang parehong pagmamahal na nararamdaman ko. Hindi ko maalis ang tingin sa kanya. Sa bawat hakbang niya papalapit sa akin, parang tumitigil ang oras. Ngumiti siya, at sa sandaling iyon, alam kong siya ang tamang desisyon. Hindi ko napigilang mapaluha ulit. Ito na iyon, sabi ko sa sarili ko. Walang
KAYLINE POV Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Parang kahapon lang, napakaraming pagsubok ang pinagdaanan namin ni Ethan. Pero ngayon, ito na—ang araw na pinapangarap ko. Araw ng kasal namin. Habang nasa loob ng sasakyan, naririnig ko ang tibok ng puso ko, parang kasing lakas ng tunog ng makina. Hinawakan ni Mommy ang kamay ko at nginitian ako. “Congratulations, anak,” sabi niya, puno ng pagmamahal ang boses. “Finally, ito na iyon. Napakaganda mo, at sigurado akong magiging napakaganda rin ng araw na ito para sa inyo ni Ethan. Wag kang kabahan, mag-relax ka lang.” Napangiti ako kay Mommy, kahit nararamdaman kong nangingilid ang luha ko. “Salamat, Mommy. Kung hindi dahil sa inyo, hindi ko alam kung kakayanin ko ang lahat ng ito.” Pinisil niya ang kamay ko nang mahigpit. “Kayline, karapat-dapat kang maging masaya. Ngayon, huwag mo nang isipin ang iba. Enjoyin mo ang araw na ito.” Tumingin ako sa salamin at inayos ang belo ko. Pinipigilan kong maiyak dahil ayokong masira a
ETHAN POV Ito ang pinakahihintay na araw sa buhay ko, pero sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko maalis ang kabang nararamdaman ko. Rinig na rinig ko ang pintig ng puso ko. Kaninang umaga pa lang paulit-ulit kong tinitingnan ang cellphone ko. Tinawagan ko si Mommy ng maraming beses, pero palagi niyang binababa ang tawag ko. Hindi niya sinasagot kahit ang mga text ko. Huminga ako nang malalim at tumitig sa screen ng phone ko. Nabasa ko ang seen sa huling message ko: “Mommy, 4 PM sa St. Michael’s Church. Hihintayin kita, sana dumating ka.” Parang kinurot ang puso ko. Alam kong nasaktan siya sa mga nakaraang pangyayari, pero hindi ko maitatanggi na umaasa pa rin akong dadalo siya sa pinakamahalagang araw ng buhay ko. Pagdating ko sa simbahan, nauna akong bumaba ng kotse. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang tahimik na paligid. Madami na ding bisita ang nasa loob ng simbahan. "sir within 10 minutes magsisimula na po tayo" sabi sa akin ng
Kailangan kong protektahan si Kayline, lalo na sa mga banta ni Sofia. Pero alam ko rin na kailangan ko munang harapin ang mommy ko. Alam kong hindi magiging madali ang pag-uusap namin, pero hindi ko na rin kayang tiisin ang pananahimik niya tungkol sa mga ginagawa ni Sofia. Kinabukasan, sa bahay ng mommy ko Pagdating ko sa bahay, tahimik akong sinalubong ng kasambahay. “Sir Ethan, nasa veranda po si ma’am.” “Salamat,” sagot ko, saka ako dumiretso. Sa totoo lang, ayoko na talagang makipag-usap kay mommy tungkol sa gulong ito, pero kailangan kong malaman kung bakit tila siya kampi kay Sofia sa kabila ng lahat. Pagdating ko sa veranda, nakita ko siyang nakaupo habang iniinom ang paborito niyang tea. Napansin niya agad ang presensya ko, pero hindi siya nagsalita. “Mommy,” panimula ko, habang naupo sa harap niya. “Kailangan nating mag-usap.” Hindi siya tumingin sa akin. Patuloy lang siyang umiinom ng tea niya, pero halatang naghihintay siya sa susunod kong sasabihin. “Bakit
ETHAN POV Sigurado ako sa sarili ko. Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Sofia. Wala akong ginawa sa kanya noong gabing sinasabi niya. Pero syempre, mahirap ipilit ang katotohanan kung puro kasinungalingan ang binibigay niya. Kaya heto ako, dinala siya sa kaibigan kong doktor para matapos na ang lahat ng drama niya. Pagpasok pa lang namin sa clinic, halatang aligaga si Sofia. Panay ang hawak niya sa tiyan niya na parang gusto niyang magpaniwala agad na totoo ang sinasabi niya. Pati ang mommy ko, nasa tabi niya at mukhang nagdududa rin. “Ethan, ano ba to? Bakit mo pa kailangang dalhin dito? Hindi mo ba ako pinapaniwalaan?” ani Sofia, halatang naiinis. “Sinong maniniwala sayo , alam ko at sigurado akong walang ngyayari satin,” sagot ko nang diretso. “Isa pa gusto ko ng kasiguraduhan. Ayokong basta basta magpadaan sa kalokohan niyo.” Nagulat ako sa biglang pagdating ni Mommy “At ano naman ang gusto mong patunayan?” singit ni mommy, halatang kampi na kay Sofia. “Simple lang,
Hindi pa lumilipas ang ilang minuto nang makita ko siyang dumating sa opisina. Agad niyang napansin si Sofia na nakatayo roon. Tuwang tuwa ang mukha ni Sofia ng makita niya si Ethan, ang ngiti niyang nagpapakita ng kayabangan, na parang may laban siyang napanalunan na ako lang ang hindi nakakaalam. “Hi, Ethan,” bati ni Sofia sa kanya, matamis ang tono ng boses niya. Lumapit siya kay Ethan, pero nakikita kong mayroon siyang intensyon sa bawat galaw niya. Akmang yayakapin niya ito, ngunit agad kong nakita ang pagkakaiba sa reaksyon ni Ethan. Para siyang biglang naging yelo, malamig at puno ng galit. "baby anong ngyayari dito?" tanong ni Ethan sa akin na punong puno ng pagtataka. Tinitignan kong mabuti si Ethan pero nakita kong kahit siya ay naguguluhan sa maaring ginagawa ni Sofia sa loob ng opisina ko. Lumapit si Sofia kay Ethan na ngayon nakatayo sa gilid ko. Nilingkis ni Sofia ang balikat ni Ethan "ano ka ba naman, Ethan hindi mo ako dapat ini-stress. Buntis ako. Nung gabing ma