Nag-aalala si Avery na baka matakot ng mga pasa ni Elliot sa mukha ang mga bata sa kasal, kaya pinanatili niya muna si Elliot sa villa. Habang nagpapahinga siya, gusto niyang isipin ni Elliot ang lahat ng nangyari ngayon at kung baka mayroong mas mainam na solusyon kung may pagkakataon na maulit ang araw. Sa katotohanan, may muhi ang nararamdaman niya. Medyo responsible siya sa hindi matagumpay na seremonya ng kasal. "Bakit hindi mo siyang hayaang umalis at kitain ang mga bisita, Avery?" tanong ni Ben pagkatapos tumikhim. "Gusto siyang makita ng lahat!""Balot siya ng mga pasa." Dahil sinisisi ni Elliot ang lahat ng sisi sa kanya, nagdesisyon si AVery na hindi na niya kailangang sagipin siya ng dignidad. "Kahit ang pwet niya may pasa."Hindi nakapagsalita si Elliot. Nagulat si Ben at sabi, "Talaga bang may pinsala ka, Elliot? Kung talagang mayroon. kailangan mong magpahinga."Tumayo si Elliot mula sa couch at sabi, "Ayos lang ako.""Sige." Nalilito si Ben.Naglakad si Elliot
"Lagi kong iniisip na lalakarin ko ang buhay nang ako lang mag-isa. Iyon ay hanggang sa makilala kita, Avery Tate. Tinuruan mo ako tungkol sa pagmamahal, pag-ibig, at katapatan. Pinakita mo rin sa akin kung anong pakiramdam na makumpleto. Kumpleto ang buhay ko kapag kasama ka. Hindi ko magagarintiyahan na lahat ng araw nating magkasama ay malumanay ang daloy, pero pangako na gugugulin natin ang bawat araw mula ngayon sa pagmamahal sa'yo ng buong puso ko. tulad ng ginagawa ko ngayon."Umangat ang tingin ni Avery kay Elliot at napatigil nang tahimik. Hindi siya makapaniwala!Ang mga salitang sinabi niya ay talagang iba mula sa panata na sinulat niya kanina."Alam kong iniisip mo kung bakit iba ang panata ko sa sinulat ko kanina." Tiningnan ni Elliot ang nalilito niyang ekspresyon at sabi, "Nakaramdam ako ng pagsisisi na nagdudusa ka sa lahat ng nangyari ngayon, kaya maraming bagay ang gusto kong sabihin sa'yo ngayon."Agad bumalot ang luha sa mga mata ni Avery.Hindi ito isang opisy
Sa oras na nakabalik si Adrian sa kwarto niya pagkatapos kumuha ng tubig, tumalikod si Cole sa kanyang tatay."Pwede nating gamitin si Tito Adrian, Dad," binunyag ni Cole ang plano niya. "Ang malaking kahinaan ni Avery ay malambot ang puso niya."Nakinig si Henry at nag-isip ng ilang segundo, tapos ay sabi, "Paano natin siya gagamitin? Tanga ang tito mo. Wala siyang magagawa!""Hindi natin kailangang may ipagawa sa kanya. Kailangan natin siyang gamitin para takutin si Avery." Pinasingkit ni Cole ang tuso niyang mga mata at sabi, "Namatay si Tita Shea para sagipin ang anak ni Avery. Siguradong sobra ang guilt na nararamdaman niya tungkol dito. Noong nagamot niya ang sakit ni Tito Adrian, hindi niya alam ang tungkol sa tunay niyang pagkakakilanlan. Siguradong ginamot niya ang sakit niya dahil sa guilt na naramdaman niya para kay Tita Shea."Naging mabigat ang ekspresyon ni Henry. "Nakakaramdam siya ng pagsisisi sa tita mo, hindi sa tito mo. Siguradong gagana 'yan kung gagamitin natin
Si Avery ay sobrang napaatras sa pagtatapat ni Elliot ng pagmamahal sa kanya sa gabing iyon.Gayunpaman, nakaramdam din siya ng pasensya na matagal pinaghandaan ni Elliot ay nasira. Kahit na naitawid nila ang kasal sa tanghaling iyon, hindi pa rin maayos ang pakiramdam niya. Sobra na si Henry!Pumili dapat siya ng oras para ibunyag ang mga scandal, pero talagang pinili niyang gawin ito ngayon!"Lagi kong iniisip na karamihan sa mga tao sa buhay ko ay mabubuting tao, pero ang ibang tao talagang pinapakilala sa akin ang mga masasamang tao nang paulit ulit." Tinaas ni Avery ang kanyang baso at lumagok ulit dito. "Ang tinutukoy mo ba ay yung kuya ni Elliot na si Henry?" tanong ni Tammy. "Nakakadiri siyang lalaki, talaga. Kahit na hindi siya biological brother ni Elliot, tinatrato siya ni Elliot nang maayos ng ilang taon! Hindi niya iyon isinaalang alang. Sobrang lupit niya.""Kung buhay pa si Rosalie, siguradong hindi niya papayagan si Henry na umasta ng ganyan.""Tama ka. Huwag
Hindi inaasahan ni Elliot na iisipin ni Avery ang mga bagay na ito sa kanyang kalasingan. Hinaplos niya ang namumulang mukha ni Avery gamit ang kanyang kamay, tapos ay sabi, "Marami ka nang nainom, Avery. Hindi ba masama ang pakiramdam mo?""Masama." Tumitig si Avery kay Elliot na may nangingislap na mga mata. "Hindi maganda ang pakiramdam ko nang nakikitang nasisira ang imahe mo.""Magiging maayos ako pagkatapos ng ilang araw. Sasabihan ko ang butler na magdala ng soup para mahimasmasan ka." Sumakit ang puso ni Elliot habang pinapanood ang nagtatakang ekspresyon ni Avery. "Humiga ka muna sa kama at huwag kang umalis diyan.""Saan ka pupunta?""Tatawagan ko ang butler," sabi ni Elliot habang tinitipa ang numero sa kanyang room's phone. Mabilis na sinagot ng butler ang tawag. Habang sinasabihan ni Elliot ang butler para sa soup, halos hindi niya matapos ang sasabihin niya nang sumigaw si Avery sa isang pasaway na boses, "Gusto ko ng lollipop, Mr. Butler!"Napaatras ang butler
Laking gulat ni Elliot na pinagpawisan ang likod niya. Nakaupo lang siya sa kama at kumakain ng lollipop sa sakit habang nag-s-scroll sa kanyang phone nang may biglang lumabas mula sa likuran niya. Sino ang makakaya ang ganitong uri ng gulat?Dinala niya ang kalahating lollipop kay Avery. "Bakit ang bilis mong nagising?" Nakita niya ang galit sa mga mata ni Avery, tapos ay kumaway, "Nag-aalala ko na baka matunaw, kaya tinulungan na kitang kainin ang iba riyan.""Bakit hindi mo na lang ako ginising?" Kinuha ni Avery ang lollipop at kumagat ng malaki rito. "Sinabi ko sa'yo na mainit ako pero kinain mo pa rin 'to. Bakit hindi ka na lang humingi sa butler para pagdalhan ka ng isa pa?""Huwag kang kumain ng maraming ganyan." Hinawakan ni Elliot ang noo ni Avery. "Nahihilo ka pa rin ba?""Oo!" Ismid ni Avery. "Nakakatulong kapag kumakain ako ng malamig na tulad nito.""Mayroong soup na pwede kang tulungang mahimasmasan. Gusto mo?""Mamaya." Sumulyap si Avery sa insulated container.
Alas onse ng umaga, nagising si Avery sa biglang gutom. Nang nagising siya at nakita ang walang laman na kwarto, medyo nagtaka siya. Masakit ang ulo niya. Sinubukan niyang balikan ang mga pangyayari sa gabing iyon, pero sobrang sakit ng ulo niya na hindi niya maalala kahit katiting na bagay.Bumangon siya sa kama at lumabas ng kwarto. 'Nong nakita niya si Avery, agad na sabi ni Mrs. Cooper, "Gising ka na, Avery? Masakit ba ang ulo mo? Gusto mo ba ng painkillers?"Umiling si Avery. Masakit ang ulo niya, pero kaya niyang tiisin ito."Nasaan si Elliot? Bakit hindi ko siya mahanap?" tanong niya habang sumusulyap sa paligid ng villa.Gayunpaman, hindi siya ganoon nag-aalala tulad 'nong hindi niya makita si Elliot ng kahit saglit kahapon. Tsaka, tapos na ang kasal. Dinagdagan din nila ang seguridad, kaya dapat ay ligtas siya. "Lumabas siya kaninang umaga. Sabi niya na kailangan niyang dumaan sa police station," sabi ni Mrs. Cooper. "Tawagan mo siya kung nag-aalala ka tungkol sa
Ang malalim na boses ni Elliot ay agad napakalma si Avery."Ayos lang ako... Narinig ko na pumunta ka sa police station kaninang umaga. Anong nangyari?" tanong niya. "Sinabi ni Nathan White na siya ang pumatay kay Eason Foster," paliwanag niya. "Pumunta siya sa station para isuko ang sarili niya ngayong umaga, kaya pumunta ako para tingnan."Napatigil si Avery. Si Nathan ang pumatay kay Eason?Paano nangyari 'to?"Babalik ako mamaya. Kakausapin kita pagkatapos," sabi ni Elliot, tapos ay binaba ang phone. Hinawakan ni Avery ang phone sa kanyang kamay at nalilitong lumabas ng kwarto.Kung si Nathan talaga ang pumatay kay Eason, kung ganoon walang kinalaman si Elliot dito!Kailangan ding tigilan ng mga tao ang pagpaparusa kay Elliot.Isang nakakabilib na balita ito para kay Elliot, pero bakit handa si Nathan na isuko ang sarili niya?Bigla bang lumaki ang konsensya niya pagkatapos makitang nagdudusa si Elliot?Hindi nagtagal ay bumalik si Elliot sa villa pagkatapos.'Nong
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan