'Ito lamang ang kanyang huling pagtatangka upang samantalahin ang aking natitirang pagmamahal.'Gayunpaman, nagkamali siya, wala akong nararamdaman para sa kanya!'Oo, wala akong nararamdaman para sa kanya!'Sinabi ni Ye Wenming sakanyang sarili uli, ‘Pero bakit… iyong araw na sinaktan niya ang kanyang sarili ay patuloy pa rin nagpapakita sa kanyang isipan sa nakakalipas ng mga araw?'Parang tumatanggi siyang may kinalaman ito sakanya.'Sa wakas natagpuan ko na siya, at kung hindi ko na siya nakita muli…'Naramdaman lamang ni Ye Wenming na tumibok muli ang puso niya sa sakit habang naiisip niya ito. 'Hindi pa ako nakaganti. Ang Ilang taon lamang sa bilangguan ay hindi sapat! 'Kinukumbinsi ang sarili sa pagtatalo na ito, kinuha niya ang kanyang telepono at tumawag. "Ako ito. Kumuha ka ng isang tao sa Shen City upang mabantayan siya. Ipaalam sa akin kung mayroong problema."'Hindi ko hahayaang mawala siya ulit sa paningin ko kahit na ano pa man ang mangyari.'Kahit sa impyerno,
Nag-atubili si Guo Xinli at pinigilan ang kamay ni Ling Yiran. "Bakit hindi ako sumama sa iyo? Paano kung ..."“Okay lang iyon.” Ngumiti sakanya ito at tinapik ang likod ng kanyang kamay. Kilala ko ito.”Si Guo Xinli ay kumalas na sa kamay niya.Lumabas si Ling Yiran ng sasakyan at sinundan ang drayber papunta sa itim na Bentley.Binuksan ng driver ang pinto sa backseat at nakapasok si Ling Yiran. Bahagya lamang na nakita ni Guo Xinli ang lalaki na nakasuit na nakaupo sa back seat, pero hindi niya makita ang mukha nito.Bang!Nagsara ang pinto at umalis na ang Bentley.Nakaupong mag-isa sa kotse, andaming hinala sa kanyang isipan. ‘Sino… kaya ang lalaking nasa back seat? Anong ang relasiyon niya kay Ling Yiran?’...Tumingin si Ling Yiran kay Yi Jinli na nakaupo sa tabi niya. Mayroong isang mapaglarong ngiti sa kanyang mukha, ngunit ang kanyang mga mata ay malamig."Ano ang problema? Gusto mo ba ng lalaking iyon na nagngangalang Guo? Masaya ka bang kasama mo siya ganon?" tila
"Ang mga taong katulad mo marahil ay hindi ganoon ang pakiramdam, ngunit ako nararamdaman ko rin ito. Lahat tayo ay tao, ngunit ang ilang mga tao ay nakahihigit sa iba at madaling kontrolin sila. Ang ilang mga tao ay karaniwan lamang, kaya't dapat sila ang mas mababa. Ni hindi nila mapangasiwaan ang kanilang kapalaran at lolokohin lamang ng iba. "'Kung ... Hindi ako anak ng isang ordinaryong pamilya at anak ng isang mayaman at makapangyarihang pamilya, kung gayon hindi ako masisisi sa car accident na iyon.''Ang mga tao na nag-frame sa akin ay hindi kailanman dapat naglakas-loob na hayaan akong masisi dito.'Araw-araw sa bilangguan, nabuhay siya tulad ng isang walang kaluluwa na katawan. Kung paano niya ginugol ang kanyang araw ay nasa pagtatapon ng iba. Ang iba ay maaaring magpasya nang malaya kung siya ay gugulpihin sa araw na iyon.Ang lahat ng ito ay nakasalalay sa isang salita lamang mula sa kanilang kataasan.Ang mga madilim na mata ni Yi Jinli ay tumingin sa babaeng nasa h
Ang kanyang mga labi ay nakapatong sakanyang mga kamay na onti onting umiinit habang siya ay nagsasalita. “Ayaw mo bang maging kapatid ko? Gusto mo kaya noong ikaw ay lasing. Kung gusto mo, pwede naman tayong bumalik gaya ng dati, o di kaya bumalik ka sa Yi Residence, pwede akong mamuhay na kasama ka dito sa rental house gaya ng dati.”Natigilan siya, agad na itinaas ni Ling Yiran ang kanyang ulo at nagulat siyang nitong tiningnan.Ang manipis at nakakaakit niyang labi ay nakalapat sakanyang mga palad habang ang kanyang magaan, at mainit na paghinga ay napupunta sakanyang kamayAng kanyang mukha ay guwapong tingnan sa kanyang mga banayad na katangian, atang kanyang mata ay napakaganda. Parang pinagsama niya ang dalawang magkasalungat —dalisay at pagmamahal — sa sobra na ito na hindi mo maalis ang iyong mga mata sa mukha niya.‘Gusto ko bang maging kapatid niya uli? Gusto ko bang bumalik tulad ng dati?’ tinanong ni Ling Yiran sakanyang sarili. ‘Marahil ... iyon ang pinakamainit at
Ang pulang marka sa pulso niya ay napakainit na tila masusunog anumang oras.Sa sandaling nakapikit siya, hindi niya maalis ang imahe ng paghalik niya sa mga pulang marka!…Pagkalipas ng tatlong araw, si Zhuo Qianyun ay bumango ng maagaat tiningnan ang kanyang anak na natutulog pa rin. Hindi mapigilan ng kanyang mga mata na maging banayad sa nakikita niya.'Mabuti na napapanood ko siyang lumaki sa aking tabi!'Natutuwa siya na hindi niya pinalaglag ang bata ngunit nagpursige at nanganak siya. Ito ang pinakamahirap at masakit na oras para sa kanya, ngunit… marapat lang ito!Nakita ni Mrs. Zhuo ang banayad na titig ng kanyang anak sa kanyang apo nang pumasok siya sa silid at bumulong, "Yun, naka-impake na tayo ng lahat. Sasaka tayo sa high-speed train ngayong hapon. Bakit hindi ka pa natutulog? ""Hindi ako makatulog." Umiling si Zhuo Qianyun. "Paparating na ang moving company para sa ating gamit. Kailangan kong maghanda."“Nagaalala ako tungkol sa pagbukas muli ng negosyo natin p
"Hiniling sa iyo ng aking ama na ipahayag ang petsa ng kasal. Sa ganitong paraan, makikita nito na taos-puso ka," sabi ni Kong Ziyin."O sige," sagot ni Ye Wenming.Gagawin niya ang anumang nais niyang ipagawa.“Tapos tayo ang mangunguna sa first dance kapag oras na nito,” dagdag ni Kong Ziyin."Okay," sagot ni Ye Wenming. Biglang tumunog ang kanyang telepono. Kinuha niya ang telepono, sumimangot sa caller ID, at sinabi kay Kong Ziyin, "Kunin ko ang tawag na ito. Babalik ako agad."Sa pamamagitan nito, lumakad siya sa isang liblib na sulok ng banquet hall at sinagot ang telepono.Ito ang contact number ng lalaking ipinadala niya sa Shen City upang mabantayan si Zhuo Qianyun.Marahil ay tumawag siya sa oras na ito dahil may nangyayari sa Zhuo Qianyun.Ngunit, sa sandaling nasagot niya ang telepono, biglang nagbago ang kanyang ekspresyon.Narinig lamang siya ni Ye Wenming na sinabing, "President Ye, si Zhuo Qianyun ay aalis sa Shen City. Bumili siya ng ticket ng tren ng 3.45 PM
"Hindi ... hindi ko alam," alanganing sinabi ni Kong Ziyin. 'Sino sa mundong ito ang tumawag sa telepono na iyon? Sino ang nakapagpigil kay Wenming?'Sino ... ang tinutukoy niya?'"Ano ang gagawin natin? Ayaw ba ni… Wenming na pakasalan si Ziyin? Kaya ba umalis siya?" Nag-aalalang sinabi ni Mrs. Kong.Dahil, ang pamilya Kong ay orihinal na may-ari lamang ng isang third-rate na maliit na kumpanya, ngunit napunta ito sa mataas na lipunan dahil sa tulong ng pamilya Ye sa lahat ng mga taon na nakalipas.Sino ang hindi nakakaalam na ang pamilya Kong ay nakasalalay sa pamilyang Ye?Maraming mga tao ang palihim na inihambing ang pamilya Kong sa isang palamunin na nagpakain sa pamilyang Ye.Kung ang pamilya Ye at ang pamilya Kong ay nabigo na maiugnay ang kanilang sarili sa pamamagitan ng kasal na ito, kung gayon ang pamilyang Kong ay babalik sa dati."Paano nangyari iyon? Tanggap na ng pamilya Ye ang petsa ng kasal. Anong mangyayaring problema?" Tinapik ni Mrs. Kong ang kanyang asawa a
Si Mrs Zhuo ay nakaramdam ng pait nang minsang pag-usapan niya ito.Kung ikukumpara kay Kong Ziyin, masyadong malungkot ang nangyari sa kanyang anak na babae."Ma, tigilan mo na!" Mabilis na sinabi ni Zhuo Qianyun. Pagkatapos ng lahat, ang kanyang anak na lalaki ay nasa tabi mismo nila at hindi niya nais na marinig niya ang tungkol sa mga sama ng loob ng mga matatanda.Si Mrs Zhuo ay tila bumalik sakanyang sarili at itinikom ang kanyang bibig.Sa kabutihang palad, nakatuon si Lil Yan sa kanyang paligid.Sa bawat araw na lumilipas, naramdaman ni Zhuo Qianyun ang kanyang pagkabalisa na lumalakas at lumalakas. Hindi na niya hinintay na makapasok silang tatlo sa high-speed train.Sa wakas, isang anunsyo na kailangan nilang mag-check-in ay nagsimulang tumunog sa pamamagitan ng broadcast.Gayunpaman, nais ni Lil Yan na pumunta sa banyo, kaya't lumingon si Zhuo Qianyun kay Mrs. Zhuo at sinabi, "Inay, pakitingnan ang aming gamit. Dadalhin ko si Lil Yan sa banyo.""Kailangan mong magmad