Kabanata 5 Mababang IQ

“Nakikinig ka ba?” Bumalik si Kate sa kanyang katinuan mula sa biglaang boses ni David; kinakabahan niyang sagot sa kanya. Mahina niyang sagot, "mmm."

Alam ni David na siya ay kinakabahan; ayaw niyang takutin siya,

"Okay, kung gusto mong umalis bukas, bukas ay okay na," gusto niyang marinig ang boses nito nang husto.

"Okay," mahinang sagot ni Kate.

“Huwag kang kabahan, mag-asawa tayo, pwede mong sabihin sa akin ang kahit ano kaya sabihin mo sa akin gusto mo bang umalis bukas?

Halos hindi namula si Kate, "Oo."

Bumalik na si Kate sa kwarto niya. Tinignan niya ang buong kwarto kung nandoon si Amy o wala,

Nang makitang wala na siya, nagpasalamat si Kate habang nagpalit siya ng damit, nang makita ang oras na nagmamadali siyang tumakbo para sa kanyang mga klase.

Sa kabilang panig ng lungsod, sa isang marangyang opisina,

Nakayuko si Alex sa harap ng kanyang amo.

Malamig na nakaupo si David sa kanyang swivel chair; nakatitig siya kay Alex; nakatingin siya kay Alex sa paraang si Alex ang pinakamahalagang kaaway niya sa mundong ito.

“Ngayon, dahil sa iyo, hindi ko nakikita ang aking asawa sa aking tahanan. Kailangan kong maghintay hanggang bukas."

“Master, kung hindi ka makakatanggi kay Madam, paano pa ako?"

Si David ay nagbigay ng isang malamig na ngiti,

“Alam mo namang hindi ko kayang tanggihan ang asawa ko, kaya kahit nalaman mo, tinawag mo pa rin ako.”

Gusto niya itong sakalin.

Sinusumpa ni Alex ang sarili sa loob ng kanyang puso. Kung alam niyang mangyayari ito, tiyak na tatanggihan niya si Madam at papaalisin siya ngayon sa anumang paraan."

Pero ngayon huli na ang lahat para ayusin ang kanyang mga pagkakamali.

Nagdarasal siya sa kanyang puso na may magligtas sa kanya.

Biglang may nagbukas ng pinto ng opisina; Lumingon si Alex at nakita si Liam at Adam.

Nang pumasok sila sa loob ng opisina nang makita ang mukha ni David, naintindihan nilang may nang-asar sa kanya ng husto.

Nagpalitan ng tingin si Liam kay Alex,

pagkakita sa nagsusumamo niyang mga mata, naunawaan ni Liam na siya ang lumikha ng gulo.

“Alex, ipagtimpla mo kami ng kape,” sumenyas si Liam sa kanya na lumabas.

Tumakbo si Alex ng hindi lumilingon.

Umupo sina Liam at Adam sa upuan sa harap ni David.

Binigyan sila ni David ng malamig na panunuya” kung minsan; Hindi ko maintindihan kung paano siya naging katulong ko na ganoon kababa ang IQ.

“Okay, edi ok lang darating si Alex bukas para sunduin ka” very tolerant ni David sa kanya.

Tahimik na tumango si Kate. Nakalimutan niyang kausap niya ito sa isang tawag sa telepono, kaya kapag sinagot niya ito ng isang tango, hindi siya nito makikita.

Kung hindi siya nakita ni David mula sa bintana ng sasakyan, hindi rin niya malalaman, pero pagkakita sa tumatango nitong ulo, ngumiti ito ng mahina,” okay, go to your class. Tatawagan kita mamaya.”

“Okay,” this time, sumagot kaagad si Kate. Pinutol ni David ang tawag, at tinawagan niya ang telepono ni Alex.

Pagkatapos ng tawag na iyon, tumango si Alex kay Kate at umalis.

Nag-iinit si David dahil sa galit.

“Kakakasal mo lang, ang sobrang galit ay kasalanan sa kalusugan mo; by the way, nasaan ang asawa mo?

Sinubukan ni Liam na ibahin ang usapan.

"Sa college."

Nanlambot ang mga mata ni David sa pag-iisip sa kanyang asawa, na miss na miss niya.

Binigyan siya ni Adam ng nakakaasar na ngiti ”miss mo na siya”

“Siyempre, nami-miss ko ang asawa ko,” nakangusong sabi ni David.

Naisip ni Adam, "Oo, bro, ito ang iyong unang hakbang sa pagiging shameless."

"Ngayon, ano ang balak mong gawin sa kumpanyang iyon ng Waston?"

“Nakuha ko ang gusto ko. Ibabalik namin ang mga investors sa ngayon, pero sino ang nakakaalam kung ano ang mangyayari sa hinaharap" naiintindihan nilang lahat kung ano ang pinaplano ni David, at tumigil sila sa pag-uusap tungkol sa bagay na iyon.

Sa college, nakatanggap si Kate ng tawag mula sa kanyang inampon na si Rachel Waston.

Sinabi ni Kate na tinawagan siya ni Mr Wood at sinabing mamumuhunan sila sa kanilang kumpanya.

Bigla niyang ipinakita ang pag-aalala ni Kate at sinabihan siyang umuwi minsan; miss na miss na siya ng lahat.

Pero alam ni Kate na nagpe-peke siya.

Pagkaraan ng 5 minuto, pinutol ni Rachel Waston ang tawag.

Naisip ni Kate, "at least hindi nila ako guguluhin hangga't hindi nila ako kailangan ulit."

Para siyang tissue sa kanila. Pagkatapos gamitin ang mga ito, itatapon nila siya sa basurahan.

Masakit; pagkatapos ng lahat, siya ay tao rin; sinubukan niyang huwag umiyak.

Bigla siyang tinawag ni Amy mula sa likuran,

"Nasaan ka buong umaga? Hindi ka man lang pumasok sa klase mo, tinatawagan kita, pero hindi ka sumasagot.”

"Kailangan kong pumunta sa Waston mansion," sinabi ni Kate kay Amy ng kasinungalingan.

'Bakit ka pumunta dun" parang galit si Amy.

“Anyway, tara na. Nag-lunch ka na ba?"

Nag-pout si Kate, at naunawaan ni Amy na hindi siya.

"Sige, punta na tayo sa canteen."

Alam ni Amy na si Kate ay nasa masamang kalagayan, at sinisikap niyang pasayahin siya.

Pagkatapos pumunta sa canteen, umupo sila sa isang table na may pagkain; Si Kate at Amy ay palaging mga taong mahilig sa pagkain.

Pero ngayon ay iba. Walang ganang kumain si Kate, kaya kumuha siya ng salad at sopas.

Nang makita ang malungkot na mukha ni Kate, nawalan din ng gana si Amy.

“So ano ang sinabi sa iyo ng matandang hag na iyon sa pagkakataong ito? Hindi ko maintindihan Kate. Bakit hindi mo putulin ang lahat ng relasyon sa kanila?”

Kate sigh "Sila ay legal na mga adoptive parents ko, at hindi ko kayang bayaran ang isang abogado ngayon, at alam mo yan.”

“I'm sorry, Kate, galit lang ako. Alam ko ang sitwasyon mo,” wala ring magawa si Amy. Nagmula siya sa isang middle-class na pamilya, at hindi niya kayang suportahan si Kate.

Biglang naalala ni Kate na kailangan niyang umalis bukas mula sa isang hostel.

“Amy, actually may importante akong gustong sabihin sayo pero promise me na wag kang masyadong magugulat” Alam ni Kate kung sasabihin niya kay Amy ngayon, hihimatayin siya sa gulat.

Napatingin si Amy kay Kate ng may pagdududa” okay tell me first; pagkatapos ay magdedesisyon ako mamaya kung ano ang gagawin."

"Okay pero wag dito, tapusin mo muna ang lunch mo."

“Okay”

Pagkatapos ng 20 minuto, umupo sina Kate at Amy sa isang bench sa isang branch ng hostel.

"Okay, now tell me" udyok ni Amy kay Kate na sabihin sa kanya.

Iniisip ni Kate kung paano magsisimula,

“Amy, kailangan kong lumipat ng hostel.

"Lilipat ka, bakit, kailan, saan mo balak pumunta" nalilitong tanong ni Amy sa isang pagkakataon.