Nang makaalis si Kellan, nakangiting lumapit si Harvey kay Wes."Salamat sa pagsipot mo ngayong gabi.""Kung wala ka, medyo nahihirapan ako."Humagalpak ng tawa si Wes."Masyado kang mabait, Sir York.""Natural lang sa akin na tumulong kapag nailigtas mo na ang buhay ko.""At saka, hindi ka mahihirapan kahit na walang tulong ko.""Naglalagay lang ako ng icing sa cake sa puntong ito."Naturally, alam ni Wes na si Harvey ay isang maingat na tao.Nakakahiya para kay Harvey kung hindi niya kayang harapin ang gulo nang mag-isa.Naglakad si Arlet papunta kay Harvey, saka sumandal sa tenga niya."Sa halip, ako dapat ang pasalamatan mo, Harvey!"“Ako ang kumuha ng shots! Nabaril ka sana ng mga tauhan ni Ronnie kung hindi dahil sa akin!"Humalakhak si Harvey.“Oo naman. Salamat diyan.”“Paano ito? Bibigyan kita ng isang buwang pahinga. Bumalik ka na sa trabaho pagkatapos nito.""Ikaw!"Hindi nakaimik si Arlet.“Ang damot mo!”“Niligtas ko ang buhay mo, pero hindi mo pa rin ka
Lumabas si Arlet sa gilid bago nagsalita."Dapat tumingin ka rin sa akin, Harvey!"Mabilis itong tumabi sa kanya.Nakangiting tumango si Harvey, saka pinag-aralan si Arlet.“Kakaiba iyan. Your luck is not supposed to be that good…” nakakunot ang noo niyang sabi."Bukod sa iyong swerte sa kapalaran, nagkakaroon ka rin ng suwerte sa mga tuntunin ng pag-iibigan.""Nakakilala ka ba ng lalaking gusto mo kamakailan?"Natigilan si Arlet."Hindi. Wala akong nakitang tao pero…”Namula ang mukha ni Arlet, at pinigilan niya ang sarili.Hindi mapakali si Harvey na ilantad siya pagkatapos makita siyang mukhang kinakabahan.Muli niyang tinignan si Arlet bago muling sumimangot. Isang pahiwatig ng dead air ay nakasabit din sa kanya.Ito ay mukhang ganap na kapareho sa isa kay Wes."May problema ba, Sir York?" Likas na tanong ni Wes matapos makita ang pagmumukha ni Harvey.Napangiti si Harvey.“It’s not that big of a deal. Sabi nga, mas mabuti pa ring mag-iingat."Pagkatapos ay iginuhit
Sa sandaling nagpakita sina Wes at Arlet, medyo nawala ang pagmamataas sa mukha ng lalaki. "Halika halika. Hayaan mong ipakilala kita." "Ito si Lachlan Bree, ang martial arts senior ni Arlet." “Galing siya sa isa sa mahiwagang sacred martial arts training grounds. Siya ay isang natatanging tao mula sa nakababatang henerasyon ng mga martial artist!" Masigasig na ipinakilala ni Wes si Lachlan kay Harvey. Napahagikgik si Arlet nang marinig ang mga salitang iyon. "Ang aking senior ay kahanga-hanga, Harvey!" "Nakakasira siya ng ilang brick nang sabay-sabay sa isang chop!" Bahagyang ngumiti si Lachlan, nakatingin kay Arlet na parang nakatingin sa private property niya. Malinaw na may nararamdaman siya para sa kanyang junior. Si Wes, sa kabilang banda, ay walang ideya kung ano ang iniisip ng mga kabataan. “Young Master Bree, ito si Harvey York. Siya ay bihasa sa mga tuntunin ng geomancy arts." “Maaari kang humingi ng tulong sa kanya kung nahihirapan ka. Baka nagula
Malinaw na ipinakita sa ugali ni Wes na mas mahalaga si Harvey kaysa kay Lachlan. Tumingin si Lachlan kay Wes, nagpipigil ng pagmamalaki at hindi umiimik. Ganun pa man, malamig pa rin ang panunuya niya kay Harvey. "Kami na ang bahala sa lahat dito. Huwag kang gagawa ng anumang katangahan, at makinig sa aming mga utos!" "Sa amin dito, hindi lang Mr. Pagan at Arlet, kundi magiging maayos din kayo." "Kaya itago mo na lang ang sarili mo!" "Hindi kami mananagot kapag may nangyari sa iyo!" Kalmadong ngumiti si Harvey habang tinitingnan ang mapagmataas na ekspresyon ni Lachlan. "Wala akong gagawin hangga't ligtas si Mr. Pagan at Arlet." Isang masamang tingin ang lumitaw sa mukha ni Lachlan. Ang dalawang magagandang babae sa likod niya ay walang ibang laman kundi pagkasuklam din. 'Sino siya sa tingin niya?' ‘Masama na nga na nanloloko siya ng mga tao para mabuhay, pero nakikisali pa siya sa underworld!’ ‘Nakakabaliw lang yan!’ 'Marahil ay luluha siya
“Kanina pa, Mr. Pagan! Masigla ka pa rin gaya ng dati!" Tumayo ang babaeng naka-jacket na may nakakalokong ngiti matapos makitang sumulpot si Wes at ang iba pa. Sabi nito, ang kanyang ekspresyon ay tila medyo malayo. Maingat na pinalaki siya ni Harvey, at pagkatapos ay napagtanto na siya ay isang mamamatay na medyo mataas sa leaderboard. Kung hindi, hindi magiging maliwanag ang kanyang hangarin na pumatay. Agad na nagbago ang ekspresyon ni Wen matapos makita ang mukha ng babae. “Ah! Phantom!” sabi niya matapos tumawa ng malamig. "Iniisip ko kung sino ang nangahas na magnakaw ng mga gamit ng aking pamilya bago pumunta para makipag-ayos sa akin..." "Sa wakas naiintindihan ko na pagkatapos makita ang mukha mo dito." Umupo si Wes sa isang sopa. "Sabi nga, natatakot akong bayaran mo ako para dito, kahit na sino ang sumusuporta sa iyo sa likod ng mga eksena." “Babayaran kita?”Ngumiti ng malumanay si Phantom. "Anong uri ng pahayag ang gusto mo?" “Gus
Ang hangin ay ganap na tensyonado. Malapit nang sumiklab ang away anumang oras... Napangiti si Phantom dahil doon. “Walang silbi ang pag-uusap pa kung umaasim ang mga bagay-bagay. Hindi naaangkop na magsimula ng isang away nang walang magandang maliit na chat ngayon, hindi ba?" "Bukod pa rito, walang bagay na walang hanggan na mga kaaway—tanging walang hanggang mga benepisyo." “Naniniwala ako na kapag nakita mo ang sinseridad ko, mauunawaan mo na hindi ako pumunta dito para manggulo. Nandito ako para dalhan ka ng pera." Pagkatapos ay gumawa ng gesture si Phantom. Naglagay ng kahon sa harap ni Wes ang ilan sa kanyang mga nasasakupan. Malamig na tinitigan sila ng pamilyang Pagano. May humakbang para tingnan ang laman ng kahon. "Sila ang mga ninakaw na antigo, Mr. Pagan." Nagpakita ng kakaibang ekspresyon si Wes, saka sinenyasan ang kanyang mga nasasakupan na ilipat ang kahon. “Ito ba ang tinatawag mong sincerity? Ibinalik mo ang mga bagay na ninakaw mo?
“Walang mukha?” Hindi gaanong nagbago ang ekspresyon ni Wes, ngunit nagsalita siya sa malamig na tono. "Akala ko nagkataon lang ang hitsura ng Skeleton Gang..." "Mukhang sinusubukan niyang bumalik pagkatapos ng lahat." “Bakit dito, sa lahat ng lugar? Bakit hindi magpakita sa ibang lugar?" "Sa paghusga mula sa kanyang background, ang Hermit Families ay walang gustong gawin sa kanya sa puntong ito." "Bakit siya babalik para sa mas maraming problema?" Napabuntong-hininga si Wes. Napangiti ng mahina si Phantom. "Ginoo. Sinabi ni Faceless na hindi niya kinasusuklaman ang Golden Sands, at wala rin siyang hinanakit sa sinuman dito." "Bumalik siya hindi dahil gusto niya, kundi dahil kailangan niya.”"Hangga't handa ang lahat na ibigay sa kanya ang gusto niya, nanunumpa siya na hindi na siya muling tutuntong dito." "Ibibigay niya ang lahat para lang magkaroon niyan." "Halimbawa, gagawin niyang pinuno ng mga Hermit Families ang pamilyang Pagan." Tinapik-
"Mr. Pagan…” sabi ni Phantom na may pagmamakaawa. “Tama na ang kalokohang ito!” Pinutol ni Wes si Phantom at tumayo. "Binibigyan kita ng tatlong araw para dalhin sa akin ang taong nanakit sa pamilya ko." "Kung ayaw mo, huwag mo akong sisihin sa susunod na mangyayari." "Dapat mong malaman na ang pamilyang Pagan ay hindi isang madaling target para sa iyo na itulak." Sinalubong siya ni Phantom ng nakakatakot na tingin. "Naiintindihan ko," mahinang sagot niya. “Mabuti.” Nag cross arms si Wes. "Sabihin sa Faceless na itigil ang pag-iisip tungkol sa mga walang kwentang bagay na ito." "Kung hindi, ang lungsod na ito ay magiging kanyang libingan." “Kung tutuusin, ang Golden Sands ay kabilang sa Hermit Families. Hindi Evermore." "Sasabihin ko sa kanya iyon." Nanginginig ang mga mata ni Phantom habang galit na hinawakan niya ang kanyang kamao, pilit na pinipigilan ang kanyang galit. "Kahit ang deal ay hindi ginawa, Mr. Pagan..." sabi niya pagkatapos