NASA SCHOOL canteen kami ngayon ni Lucy at kasalukuyang nananghalian. Halos buong umaga ay wala kaming ginawa dahil hindi pumasok ang ilan sa mga guro namin. May meeting daw sila at kasama roon ang Royal Ten. Kaya hindi na ako nagtaka kung bakit walang Rave Castillo ang nakabuntot sa akin ngayon.
Nilaro-laro ko lang ang aking pagkain gamit ang kutsara. Wala akong gana ngayon. Kanina pa nga ako nababagot. Hindi ko alam pero parang may kulang sa araw ko. Ano kaya iyon?
“Beshie, ayos ka lang ba talaga? Masakit pa ba ang puson at ulo mo?” mahina ngunit dinig na dinig kong tanong sa akin ng aking kaibigan.
Saglit akong napatigil sa aking ginagawa at napabuntonghininga na lamang.
“Hmmm... Medyo ayos naman na ang puson at ulo ko, Beshie. I don’t know. I just feel empty inside,” tugon at saka muling napabuga ng hangin. Ano bang nangyayari sa akin? Ang weird lang
NAALIMPUNGATAN ako nang may maramdaman akong mga kamay na nag-angat sa aking ulo para ayusin ang aking pagkakahiga ngunit hindi agad ako nagmulat ng mga mata. Pinakiramdaman ko muna ang paligid nang nakapikit. Sa higaan ko pa lang, masasabi ko ng wala ako sa aking kuwarto. Kakaiba ang amoy ng buong paligid. Napakabango. Tila ba may nagsaboy ng air freshener sa hangin.My thoughts were averted when a lukewarm air touches my face. I creased my forehead. What’s this fragrant scent seizing my nose? I sniff and it smells so good to the point that I can’t stop myself from sniffing. Ang bango talaga. Napakasarap singhut-singhutin. Hindi nakasasawa.Napabangon ako bigla mula sa aking pagkakahiga nang hindi nagmumulat pa rin ng mga mata. My body stopped moving when something soft touches my lips. What is this thing on my lips? It’s feels like a marshmallow. M
“BESHIE, I miss you! Kumusta ka na? Pinag-alala mo talaga ako kanina. Ayos ka lang ba? Anong masakit sa’yo? Tell me!” aligagang litaniya ni Lucy sa akin saka sinalubong ako ng mahigpit na yakap. Ang OA masiyado ng babaeng ’to. Minsan, ang sarap pasakan ng tissue ’yong ngala-ngala niya sa tadyang. Napaikot na lamang ako ng aking mga mata sa kaniya matapos siyang humiwalay sa akin. I know she’s worried about me pero nasosobrahan niya minsan.“I’m fine, Beshie. No need to worry about,” paninigurado ko sa kaniya. Ngumiti naman siya at muling napayakap sa akin.“Let’s get inside. Dr. Silva is waiting. Let’s hear him out about Yumi’s diagnosis so you two can head home. It’s nearly five p.m.,” Rave interrupted.I heaved a dee
FINALLY, nakauwi rin kami sa bahay. It’s been almost a week since I left home but it feels like a month has been passed by already. I badly miss this place. Napagkasunduan namin nina Mama at Lucy na tuwing Biyernes ng hapon na lamang kami uuwi ng bahay since medyo hassle kapag araw-araw dahil malayo ang uuwian namin. Okay na rin ’yon para hindi kami magastos sa gasolina ng kotse ko.Malapit na palang mag-alas-otso ng gabi. Pagkagaling sa school kanina, dumiretso muna kami sa boarding house namin para ayusin ang mga gamit naming maiiwan doon. Mas natagalan pa kami sa pag-uwi ng bahay dahil nagpa-gas pa kami ng sasakyan at bumili ng milkteas, burgers at fries sa isang fast food chain. Nakigamit din ako ng banyo sa fast food chain na ’yon para magpalit na naman ng pads ko. Sobrang stressful talaga kapag may period ako. Siguro panahon na rin para gamutin
MABILIS NA natapos ang weekends. At heto na naman kami ni Lucy, naglalakad sa hallway ng Kingston High University. Ang sosyal talaga ng paaralang ito. Nakalulula sa laki ang mga gusali at ang lawak ng oval.Napatigil ako sa pag-iisip nang biglang humikab si Lucy. Antok na antok pa siya malamang dahil tinapos yata ang buong season two ng anime na pinapanood niya kagabi. Kasiyahan niya ’yon, eh, kaya hinayaan ko na lang.“Monday na naman. Nakakatamad pumasok. Sana naman magkajowa na ako ngayong taon para naman may inspirasyon akong pumasok araw-araw,” inaantok na sambit ni Lucy at saka muling napahikab.“Wala namang bago sa’yo, Beshie. Araw-araw ka naman yatang tinatamad pumasok. Bihira lang ’yong araw na gigising ka nang kusa. Kung hindi ka pa talaga bumangon kaninang ginigising kita, malamang sa malamang, iniwan kita sa bahay,” reklamo ko
“ACTUALLY, I had no intention to pick up a fight with these girls last Friday,” panimula ni Kath. Agad nang napakunot ang aking noo matapos kong narinig ang kaniyang first statement.Nagkatinginan kami ni Lucy dahil sa sinabi niya. Ano naman kayang kasinungalingan ang ipapamalas ng babaeng dinosaur na ’to ngayon?“Gusto ko lang sanang makipag-ayos kina Miss Yumi at Miss Lucy that day dahil sa pang-aaway sa kanila no’ng dalawa kong kaibigan noong Wednesday, last week. I told to them na nagsisisi na ’yong mga kaibigan ko at kung maaari ay kausapin nila ang Prime Master na i-lift na ang suspension punishment na ipinataw niya sa kanila. I thought Miss Yumi will understand my point but, it seemed the other way around. Nagalit siya sa akin dahil kinukunsinti ko raw ang pambu-bully sa kanila ng mga kaibigan ko. Then suddenly, she threw a ketchup all over my face
TAHIMIK LAMANG akong nakaupo sa likod na bahagi ng sasakyan ngayon ni Rave. Saan naman kaya kami pupunta? Wala naman akong karapatang magreklamo ngayon dahil pumayag akong dalhin niya ako sa kung saan man yang sinasasabi niyang tahimik na lugar. Mabilis lang ang pakikipag-usap niya kanina sa guard at agad na pinayagang lumabas dahil nga siya ang Prime Master ng paaralan. Ang unfair lang, eh. Samantalang noong kami ang nagpaalam ni Lucy sa guwardiyang ’yon, hindi kami pinayagan at in-attitude-an pa kami. Anyways, nakaraan na ’yon. Focus tayo sa present. Naputol ang pag-ra-rant ko sa aking isipan nang biglang tumikhim si Rave para kunin ang aking atensiyon. “Malapit na tayo,” wika niya. Napaangat naman ako ng aking ulo at dumungaw sa bintana ng sasakyan. Ilang sandali lamang ay nakarating na kami sa lugar na sinasabi niya. Nauna siyang bumaba ng kotse at saka ako pinagbu
TAHIMIK LAMANG akong nakaupo sa likod na bahagi ng sasakyan ngayon ni Rave. Saan naman kaya kami pupunta? Wala naman akong karapatang magreklamo ngayon dahil pumayag akong dalhin niya ako sa kung saan man yang sinasasabi niyang tahimik na lugar.Mabilis lang ang pakikipag-usap niya kanina sa guard at agad na pinayagang lumabas dahil nga siya ang Prime Master ng paaralan. Ang unfair lang, eh. Samantalang noong kami ang nagpaalam ni Lucy sa guwardiyang ’yon, hindi kami pinayagan at in-attitude-an pa kami. Anyways, nakaraan na ’yon. Focus tayo sa present.Naputol ang pag-ra-rant ko sa aking isipan nang biglang tumikhim si Rave para kunin ang aking atensiyon.“Malapit na tayo,” wika niya.Napaangat naman ako ng aking ulo at dumungaw sa bintana ng sasakyan. Ilang sandali lamang ay nakarating na kami sa lugar na sinasabi niya. Nauna siyang bumaba ng kotse
NASA ILALIM kami ngayon ng isang malaking puno ng Acacia. Lumabas kami ng bahay kanina ni Rave matapos mananghalian upang magpahangin at ipasyal daw ako sa iba pang bahagi ng lugar na 'to. Ang tahimik nga talaga dito. Siguro napakalungkot manirahan dito nang mag-isa."Ano nga pala iyong ikukuwento mo sa akin? Go on. I'll listen," pagbasag ko ng katahimikang namamayani sa pagitan namin."Ah, that one. Sorry, I almost forgot. But... do you wanna really hear my story?""Sige lang. Makikinig lang ako," I insisted. He nodded. He stretched his hands then put them backward against the ground."My Mom died two years ago," panimula ni Rave.Mababakas ang kalungkutan sa kaniyang boses habang nagsasalita. Napatigil ako dahil sa pagkabigla. Hindi ko inaasahang sa ganitong linya niya sisimulan ang kaniyang kuwento. Gano'n pa man, mataman lamang akong nakatingin sa kani
’PAGKAPASOK pa lang ng sasakyan ni Rave sa malaking gate, halos lumuwa na ang aking mga mata dahil sa tanawing bumungad sa amin. Bahay pa ba itong matatawag o papunta na sa palasyo?Ang liwanag ng buong paligid. May malaking fountain sa gitnang harapan ng kanilang bahay at sa magkabilang side nito ay nakahilera ang mga naglalakihan at naggagandahang halaman na sa tanang ng buhay ko ay ngayon ko lamang nakita. May maliit na playground din sila at ang nakapalibot na mababang bakod nito ay napapalamutian ng mga kumukuti-kutitap na Christmas lights.Napaigtad ako sa aking kinauupuan nang pagbuksan ako ni Rave ng pinto. “Hindi ka pa ba bababa?” tanong niya sa akin.“Ah, sorry! Nakakamangha kasi ang mga nakikita ko ngayon kaya nawala ako sa tamang huwisyo,” hayag ko sa kaniya.“Hindi ka pa ba nasasanay sa mga nakakamanghang baga
LUMAPIT si Rave sa lalaking may hawak ng baril ngunit mabilis na tinutukan siya nito ng armas na hawak. Ibinaba niya ang lahat ng hawak niyang shopping bag na naglalaman ng mga pinamili ni Elisa at saka itinaas niya ang kaniyang dalawang kamay bilang pagsuko at senyales na hindi siya manlalaban sa lalaki.“I’ll give all you want. Binayaran ba kayo para gawin ito? Sabihin niyo sa akin kung magkano at dodoblehin ko ang binayad niya sa inyo. Just leave Yumi and Lucy alone,” pagkausap ni Rave sa lalaki. “Rave, you can’t be serious. Don’t gamble your parents’ money for us. Kung tungkol sa aming dalawa ’to ni Lucy, labas ka na—” Agad akong napatigil sa pagsasalita nang sumabat siya sa akin.“You’re wrong. I am living with my own money. I don’t ask even a single coin from them. Anyway, what do you expect
NAPATINGIN ako sa orasang nakasabit sa itaas ng whiteboard. Malapit na naman palang mag-uwian. Ilang minuto pa ay tumunog na ang buzzer. Nagsimula namang umingay ang iba kong mga kaklase at mukhang kanina pa sila sabik na umuwi. “Tara na, Beshie,” aya ko kay Lucy matapos iligpit ang mga gamit ko sa loob ng aking bag. Tumango naman siya sa akin at saka tumayo na rin.Pagkalabas namin ng classroom, bumungad naman sa amin si Elisa na hinahanap si Rave. Hindi pala magkadugo ang dalawang ’to. Magkapatid lang ang turingan nila dahil nakatira sila sa iisang bahay. Ang ina ni Elisa ay si Miss Velvet—ang principal ng paaralang ito— at siya ang pangalawang asawa ng ama ni Rave.Ilang sandali pa ay lumabas na rin si Rave habang nakapamulsa ang kaniyang dalawang kamay sa kaniyang pantalon. Acting cool, huh?“Kuya, ma
“SAYANG, wala man lang kayong picture nang magkasama kahapon, Beshie. Ang daya-daya niyo naman, eh. Hindi niyo man lang ako naisip na naiwan sa guidance office at iniwan na lang doon. Pero okay na rin iyon. At least, walang umabala sa first date niyong dalawa ni Fafa Rave,” mahabang litaniya ni Lucy sa akin at saka parang kinikilig pa ang bruha. Ano naman kayang nakakakilig do’n?“Anong date date na pinagsasabi mo diyan, Lucy? That was just—”“Nope! According to my beautiful braincells, date is when a teenage guy and girl spend time together happily. And you two seemed happy with each other’s company yesterday,” she gushed, immediately stopping me from speaking.I just rolled my eyes. There’s no help arguing with her furthermore. She’ll just piss me off. Well, that’s Lucy Madrigal for you. Wala na akong nagawa
NASA ILALIM kami ngayon ng isang malaking puno ng Acacia. Lumabas kami ng bahay kanina ni Rave matapos mananghalian upang magpahangin at ipasyal daw ako sa iba pang bahagi ng lugar na 'to. Ang tahimik nga talaga dito. Siguro napakalungkot manirahan dito nang mag-isa."Ano nga pala iyong ikukuwento mo sa akin? Go on. I'll listen," pagbasag ko ng katahimikang namamayani sa pagitan namin."Ah, that one. Sorry, I almost forgot. But... do you wanna really hear my story?""Sige lang. Makikinig lang ako," I insisted. He nodded. He stretched his hands then put them backward against the ground."My Mom died two years ago," panimula ni Rave.Mababakas ang kalungkutan sa kaniyang boses habang nagsasalita. Napatigil ako dahil sa pagkabigla. Hindi ko inaasahang sa ganitong linya niya sisimulan ang kaniyang kuwento. Gano'n pa man, mataman lamang akong nakatingin sa kani
TAHIMIK LAMANG akong nakaupo sa likod na bahagi ng sasakyan ngayon ni Rave. Saan naman kaya kami pupunta? Wala naman akong karapatang magreklamo ngayon dahil pumayag akong dalhin niya ako sa kung saan man yang sinasasabi niyang tahimik na lugar.Mabilis lang ang pakikipag-usap niya kanina sa guard at agad na pinayagang lumabas dahil nga siya ang Prime Master ng paaralan. Ang unfair lang, eh. Samantalang noong kami ang nagpaalam ni Lucy sa guwardiyang ’yon, hindi kami pinayagan at in-attitude-an pa kami. Anyways, nakaraan na ’yon. Focus tayo sa present.Naputol ang pag-ra-rant ko sa aking isipan nang biglang tumikhim si Rave para kunin ang aking atensiyon.“Malapit na tayo,” wika niya.Napaangat naman ako ng aking ulo at dumungaw sa bintana ng sasakyan. Ilang sandali lamang ay nakarating na kami sa lugar na sinasabi niya. Nauna siyang bumaba ng kotse
TAHIMIK LAMANG akong nakaupo sa likod na bahagi ng sasakyan ngayon ni Rave. Saan naman kaya kami pupunta? Wala naman akong karapatang magreklamo ngayon dahil pumayag akong dalhin niya ako sa kung saan man yang sinasasabi niyang tahimik na lugar. Mabilis lang ang pakikipag-usap niya kanina sa guard at agad na pinayagang lumabas dahil nga siya ang Prime Master ng paaralan. Ang unfair lang, eh. Samantalang noong kami ang nagpaalam ni Lucy sa guwardiyang ’yon, hindi kami pinayagan at in-attitude-an pa kami. Anyways, nakaraan na ’yon. Focus tayo sa present. Naputol ang pag-ra-rant ko sa aking isipan nang biglang tumikhim si Rave para kunin ang aking atensiyon. “Malapit na tayo,” wika niya. Napaangat naman ako ng aking ulo at dumungaw sa bintana ng sasakyan. Ilang sandali lamang ay nakarating na kami sa lugar na sinasabi niya. Nauna siyang bumaba ng kotse at saka ako pinagbu
“ACTUALLY, I had no intention to pick up a fight with these girls last Friday,” panimula ni Kath. Agad nang napakunot ang aking noo matapos kong narinig ang kaniyang first statement.Nagkatinginan kami ni Lucy dahil sa sinabi niya. Ano naman kayang kasinungalingan ang ipapamalas ng babaeng dinosaur na ’to ngayon?“Gusto ko lang sanang makipag-ayos kina Miss Yumi at Miss Lucy that day dahil sa pang-aaway sa kanila no’ng dalawa kong kaibigan noong Wednesday, last week. I told to them na nagsisisi na ’yong mga kaibigan ko at kung maaari ay kausapin nila ang Prime Master na i-lift na ang suspension punishment na ipinataw niya sa kanila. I thought Miss Yumi will understand my point but, it seemed the other way around. Nagalit siya sa akin dahil kinukunsinti ko raw ang pambu-bully sa kanila ng mga kaibigan ko. Then suddenly, she threw a ketchup all over my face
MABILIS NA natapos ang weekends. At heto na naman kami ni Lucy, naglalakad sa hallway ng Kingston High University. Ang sosyal talaga ng paaralang ito. Nakalulula sa laki ang mga gusali at ang lawak ng oval.Napatigil ako sa pag-iisip nang biglang humikab si Lucy. Antok na antok pa siya malamang dahil tinapos yata ang buong season two ng anime na pinapanood niya kagabi. Kasiyahan niya ’yon, eh, kaya hinayaan ko na lang.“Monday na naman. Nakakatamad pumasok. Sana naman magkajowa na ako ngayong taon para naman may inspirasyon akong pumasok araw-araw,” inaantok na sambit ni Lucy at saka muling napahikab.“Wala namang bago sa’yo, Beshie. Araw-araw ka naman yatang tinatamad pumasok. Bihira lang ’yong araw na gigising ka nang kusa. Kung hindi ka pa talaga bumangon kaninang ginigising kita, malamang sa malamang, iniwan kita sa bahay,” reklamo ko