ALAS sais na ng umaga nang magising ako. Dama ko ang braso ni Ernist na nakapulupot sa tiyan ko.Naalala ko ang nangyari kagabi. Thankfully I am okay at wala nang masakit sa katawan ko. Ernist did his best not to be rough on me. He claimed me as gentle as he is.Isang matamis na ngiti ang pinakawala ko habang hinagod ng tingin ang natutulog na binata."I love you, my hero," pag-amin ko sa isip. The design is very in love. Yes. I am very much in love with this man. Dinala ko ang daliri sa pisngi nito saka pinaglandas doon. Pinagsawa ko ang mga mata sa gwapong mukha ng binata.Sumusuko at maingat akong tumayo mula sa pagkakahiga nang mapagtanto kong ilang minuto na akong natitig kay Ernist. Agad akong nagsuot ng malaking t-shirt at hindi nag-abalang magsuot ng shorts.Malalaking hakbang na nagtungo ako sa kusina.Plano kong ipagluto si Ernist ng agahan. Atleast may magawa naman ako para dito.
"ERNIST?!" Malalaki ang aking hakbang na sinundan ang binata subalit animo'y wala itong naririnig at nagtuloy tuloy na lumabas ng condo."Ernist?!"Nakita kong pumanhik ito sa elevator. Tumakbo akong sinundan si Ernist ngunit huli na't nakababa na ito. I took the stairway to run after him.Hindi ko alam kung kanina pa ba itong nakikinig sa usapan namin ni Julie. Hindi nito narinig ang buo kong pangungusap.I just want to explain and tell him everything. How much I felt about him? How much he means to me? How much I love him and how much I miss him.Sinagad ko nang takbo ang hagdanan mula sa 18th floor.Please don't leave yet. Please... Please...Humihingal na halos maubos ang hininga ko nang marating ko ang ground floor. Ngunit naabotan ko nalang ang likod papalayong magarang sasakyan nito na nilisan ang condominium."Ernist?" bulong ko sa hangin kasabay din ang pagbuhos ng aking mga luha.For two weeks I prepared my answer for him. My beautiful yes, ngunit hindi ko na ata masab
Please be responsible for reading this chapter. Thank you.HALOS ipalipad ni Ernist ang dalang sports car sa malapad at malawak na kalsada sa kamaynilaan. Halos madurog ang bagang niya sa tinding inis ng kaibuturan niya.Tila ba nag-iisang linya na ang kilay niya dahil sa naabotan niyang eksina sa condominium ni Mari kanina.It has been two months mula nang umalis siya doon. However, he keeps missing Mari.He was there to seek for Mari... for reconciliation subalit iba ang nadatnan niya. Aminin man niya o hindi sa sarili niya. He is still very much in love with her, yet he hates her at the same time.Pinilit niyang kinumbinsi ang sariling nagkamali lang siya nang pandinig o pagkakaintindi sa mga salitang binitawan ni Mari sa ka-usap nito sa phone.Ngunit naabotan niyang may kasama itong ibang lalaki kanina.Ang saklap! The man was so sweet to her. Inalalayan pa si Mari sa paglalakad.So, tama nga talaga ang narinig niya. Hindi siya siniseryoso ni Mari dahil sa ganun lang kadaling na
TIME flies so fast and Carwyn is now 2 years old. I couldn't ask for anything more but to have a longer life and to be with my son.Being a single parent is not easy. I strived so hard to provide for his needs.Nandiyan pa naman ang pagsusulat ko't kumikita padin naman ako. Ngunit sa pagvi-virtual assistant medyo hindi maganda ang takbo ng mga kliyente.Marami na kasing mga nagfe-freelancing sa panahon ngayon at madami na akong kakompetinsya. Mangingilan ngilan na lang ang mga kliyente ko.Bukod dun, bumababa ang tyansa kong makahanap ng matino-tino, nagkakalat na ang mga scammer saan man sa mga freelancing platform.Napa-isip ako kung paano na ang bukas ng anak ko? Paano pag nagsisimula na itong pumasok sa paaralan?Kailangan ko na talagang magbanat ng buto. Isasantabi ko ang pagka-introvert ko alang-alang sa kinabukasan ng anak ko.Napagdesisyonan kong mamalage na sa siyudad at maghahanap ako dun ng pwedeng pagkakakitaan.Babalik ako sa condo ko na pansamantalang iniwan ko at dun na
"PHANTOM?"The person who saves Carwyn and I.He is a man, after all, not just a man but judging by what I see. He is a fine young man.So, fake information pala ang kumakalat sa social media na isa itong matandang babae. Hindi ko namamalayan at napaawang ko na pala ang labi habang nakatitig kay author Phantom.One thing that intimidates me is that he is the person I idolized the most. I need to get his autograph later. Yes. I must.Nakarinig ako ng tikhim, dahilan upang nagkamalay ang lutang kong isip. Nakatitig ito sa akin. Walang tinig nakatitig lang.Nakakurap-kurap akong taranta na hindi ko alam. Gusto ko nang mahimatay. Sobrang kinikilig ang puso ko.I am in front of the person whom I looked up to I need to relax. Ang hindi ko inaasahan na ginawa nito pagkatapos ay nilahad nito sa harap ko ang latest kong libro.Naguguluhang nakatitig ako sa librong hawak nito."Sign it," he ordered."Po?" nagugulohang turan ko. Hindi ko masyadong narinig dahil nga nakamask ito.Sumusukong ik
Apology: For those na nakapag-unlock ng duplicate chapter natin at hindi nabasa sa comment section ang reminders ko.. Pasensiya na po at nagka error lang talaga sa net ko kahapon.. humihingi po ako ng despensa sa nasayang na coins po.. sorry talaga."CONGRATULATIONS, Miss Majarrot you are hired, you can start as early as tomorrow."Parang sirang plaka iyon na pabalik pabalik sa kukuti ko. Walang mapaglagyan ang kasabikan ng puso ko habang papalabas ako ng gusali ng Alvia Building Company.Sinuswerte yata ako't unang interview palang ay agad akong natanggap.I am maybe an introvert, but I am confident enough to talk to other people if I need to. Hindi ako masyadong nahihirapan sa interview... or maybe the said position was very time-critical.According to the staff who interviewed me that it's been a month that the position is vacant, and they horribly need one. Mainitin nga kasi ang ulo ng boss at w
HINDI ko man masyadong aninag ang kabuuan nito dahil gumagabi na. Pero ang sinag ng ilaw na nagmumula sa lamp post ay tama lang upang malinaw kong masilayan ang mga mata nito. "Mr. Phantom?" bulalas ko nang makilala ko ng tuluyan ang lalaking nakamotorsiklo.Hindi ko man makita ang buong hitsura nito dahil natabunan ng mask at helmet subalit kita ko ang pagngiti ng mga mata ng lalaki. And there is something in his eyes that I can't define yet it was familiar."Nakilala mo rin ako sa wakas, Miss Mari," si Phantom na nanatiling nakaangkas sa Ducati Desmosedici. "S'an ka ba galing at ginagabi ka ata?""Galing ako sa trabaho," nahihiyang turan ko. Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa dala kong handbag.The man still intimidates me. Parang fan lang ng SB19 na kilig na kilig-parang ganun ang pakiramdam ko."Hop in," imbita nito."Po?" nagulat ako sa mungkahi nito."Ihahatid na kita, gumagabi na mahirap sa daan
"ANO ang kaugnayan mo kay Mari?" tanong ng lalaking nagngangalang Roy.Napinto ni Ernist ang hakbang saglit ngunit dali din siyang nagbawi at pinapatuloy ang hakbang pasulong. Hindi niya sinagot ang lalaki."Paano mo alam ang passcode ni Mari?" dadag pa nito.Napangiwi ang binata sa narinig. Ngayon lang nag sync in sa utak niya ang ginawa kanina. Dahil sa tinding inis niya sa lalaki na basta basta nalang sumulpot ay siya na mismo ang kusang nagbukas ng condo ni Mari. Kung saan hindi pa pala binago ng dalaga simula noon.Halos ipatulakan niya ang babae kanina upang hindi makita ng ugok na lalaking to'."Hindi ko obligado na sagutin ang tanong mo," malamig niyang sabi. Patuloy niyang hinakbang ang mga paa ngunit nakasunod parin ang lalaki sa kanya. "Ayokong umaali-aligid ka kay, Mari," babala ni Roy.Pagkarinig ni Ernist sa sinabi ng lalaki. Huminto siya sa kanyang hakbang at hinarap ito. Isang pekeng
"PAPA, mama!" si Wynwyn na umahon mula sa swimming pool. Tumakbo papalapit sa amin ni Ernist na nakaharap sa monitor. We both finalizing our manuscript. It's a collaboration work of Phantom and MMM.Nasa malawak na bakuran kami ng malaking mansion ng Hemingway kung saan dito na kami naninirahan pagkatapos ng kasal namin ni Ernist."Wyn!" si Lina na hinabol ang bata. "Ingat baka madapa ka," dagdag pa nitong inalalayan ang bata.Maagap naman ang ama at tumayo mula sa tabi ko."Little guy!" si Enrist na sinalubong ang anak.Hindi nito ininda ang anak na tumulo at basang basa. He hugged Wynwyn tightly."Did you enjoy swimming?" he kissed his chubby cheeks."Yes, papa!""What do you want to do then, little guy?""Eat!"Ernist chuckled."Then, let's get some food for you," bumaling si Ernist sa akin. "Wifey, I am going to get some food for our son," paalam nitong h******n ang aking noo. Hinalikan din ako ni Wynwyn sa pisngi."Mama," bulalas nito."Baby," sabi kong pinisil ang matangos ng ilo
"NOW, get ready, Mari as I unleash the beast in me," babala nitong sinimulang kalagin ang buckle ng sinturon.Without hesitation, he pulled out his thick, hard, and veiny flesh without taking off his pants completely. Bahagya lang nitong binaba ang pantalon at boxer.Animo'y nanunuyo ang lalamunan ko sa tumambad sa aking harapan. Sa mahigit tatlong taon ay muli kong madama ang binata. Walang mapalagyan ang kasabikan ng aking puso.I want to make love with him through the night and... forever.Mabilis itong dumukwang sa'kin na nanatiling naka-upo sa ibabaw ng piano. May legs were very open."Open wide for me, sweetie," his voice was husky.
"SIR!"tili ko nang bigla nalang ako nitong kinaladkad papalabas mula sa bulwagan.Sobrang gulat ko sa inanunsiyo ng binata ngunit sa kabila ng gulat ay masaya ako nang masilayan ko ang malapad na ngiti ni Ernist.I am very proud of him. I do.Sinapit namin ang malawak ng parking space sa tapat ng sasakyan nito.Bigla itong bumalikwas paharap sa akin. Malalapad ang mga ngiti sa labi na abot hanggang tainga.Dinala nito ang magkabilang palad sa balakang ko't kinarga ako't umikot. Para bang nanalo ito sa isang patimpalak."I am now free!" sigaw nito na umalingawngaw sa buong lugar. "I a
KUMARIPASako't lumabas sa opisina ni Sir Cullen. Laking pasalamat ko't tumunog ang telepeno kung hindi di ko alam kung saan umabot 'yon.Halos sabunutan ko ang sariling buhok sa sobrang inis ko sa sarili. Padaskol kong hinarap ang monitor at sadyang winaglit ang nangyari sa aking isipan.Mabuti nalang ang sobrang busy na ng boss ko at matamang nakatuon ang sarili sa trabaho hanggang sumapit ang tanghalian.Saktong oras ng tanghalian na napagtanto kong naiwan pala sa bahay ang hinanda kong lunchbox.Mapipilitan akong sa cafeteria na kumain. Agad akong nagpaalam kay Sir Cullen na magla-lunch break na ako.Baybay ang pasilyo patungo sa cafet
LUMIPASang mga linggo ay nakagawian ni Ernist na magpunta sa condo ko tuwing sabado at linggo upang makita si Wynwyn.Minsan pinapasyal nito sa park at kung saan saan. Hindi ko pinagbawalan itong isama ang bata, ama ito ni Wynwyn at may karapatan itong gawin kung anuman ang gustuhin para sa kabutihan at ikaliligaya ng anak namin.May tiwala ako kay Ernist.Hindi ito nagbukas ng paksa patungkol sa custody ng bata pero alam kong darating din kami sa ganung punto.Gaya ng nabanggit ko ay nanatili akong sekretarya ng lalaki at kaswal ang turingan namin bilang amo at manggagawa.Araw ng linggo si mama ay nagpunta ng palengke upang bum
HALOSilipad ni Ernist ang kotse makarating lang agad sa hospital. Hindi niya alam kong bakit pa niya pinagtuonan ng pansin ang babae in fact wala na siyang pakialam kung anuman ang mangyari dito.Yes. Mari is single, walang nakasaad na kasal na ito o baka hindi pa nagpapakasal. Pero nakita niya sa beneficiaries na may pangalan doon ang anak ng dalaga.Naging palaisipan sa binata kung sino ang ama ng bata? Is she having a fun time after what happened between them? Malamang!That bitch!Carwyn Majarrot, the kid is an illegitimate child at walang kinikilalang ama. Nang mabasa niya ang mga detalye hindi niya maiwasang maawa, kung iyon ba talaga ang nararamdaman niya. The kid is a reflecti
NAGISINGako mula sa matagal kong pagkatulog. Pinilit kong aninagin ang paligid pero hindi ko makita ng malinaw dahil wala sa'kin ang aking salamin. Subalit amoy ko ang panlalaking pabango sa paligid."Kumusta ang pakiramdam mo, Miss Mari?" nahihimigan ko si Mr. Phantom bukod doon ay may kaboses pa itong iba.Si Ernist, pero hindi na 'yon bago at nasanay na ako sa hatid na pamilyar na pakiramdam ng lalaki."Mr. Phantom?""Yes, it's me, Miss Mari nakita kita sa tabi ng kalsada mabuti nalang at agad kitang napansin."Lihim akong nakahinga ng maluwag. Laking pasalamat ko't nakita ak
NAPATIUNAsi Ernist na nakatingin sa batang umiiyak na karga-karga ng may katandaang babae.The kid reminds him of his childhood when his mother was still alive. The physical features are somewhat a reflection of himself.Hindi maintindihan ng binata pero animo'y hinaplos nito ang puso niya. Ibig sana niyang sawayin ito pero parang naglaho ang kanyang pagka-irita at napalitan ng tuwa."Mama... mama...," hindi parin tumigil ang bata sa ka-iiyak. Namumula na ang ilong nito at ang mata.Hinakbang pa niya kaunti upang malapitan at masuyod ang mukha nito. Umiiyak parin ang bata."What's up, little guy?" mahinang sabi niya sabay na ngi
"FUCK you, Ernist, babalikan kita at siguraduhin kong sa lupa ka pupulutin!" bulyaw ni Braxon bago ito tumalikod at lumabas sa opisina. Halos hindi na mahitsura ang mukha ng lalaki mula sa tinamong sapak kay Sir Cullen.Hindi na ito binalingan pa ni Sir Cullen at tumayo ito mula sa pagkakasalpak sa sahig. Agad akong tumalima at inalalayan ang binata. Pinapa-upo ko ito sa couch na nakalaan doon. Kinuha ko din ang first aid kit na nasa isang sulok.Bitbit ang lagayan ng mga gamot ay na-upo sa kahanay ng inuupuan nito. Sobrang ingat kong nilinis at nilagyan ng pangunahing panlunas ang galos at pasa sa mukha ng binata.Hindi parin humuhupa ang kaba sa dibdib habang tinititigan ko ang sugatan mukha ng boss ko. Ang likod ng palad nito ay mga sugat sanhi ng malakas na suntok na binato nito sa kapatid.Walang ni salitang namutawi sa labi ko't patuloy ko lang na ginagamot ang mga sugat ni Sir Cullen. Habang ginagawa ko iyon tila ba nagi