DevynMasaya kaming nag aagahan si tonio ayun nakatulog dahil sa pangungulit nito kaninang madaling araw nagpumilit na sumama kila elena. "Eat more baby" napanguso naman ako ng pinaglagyan niya pa ako ng tinapay at ham at pinaghiwa ng mansanas"Busog na ako Voughn" ang dami ko na ngang nakain eh. Ngunit wala naman itong sinabi at siya na ang nagpakain saakin. "Ahh." napipilitan naman akong ngumanga isusubo na niya ito ng biglang may lumapit na lalake mukang isa sa staff dito"Excuse me someone is looking for you sir, mga kaibigan niyo daw po sila" kita ko ang pagdidilim ng mukha ni Vougjn kaya nabahala ako."baka sila jairo baby tara puntahan natin sila"Tumayo kami ni Voughn nagpaalam muna ito kila inay at itay. Nakakapit ako sa braso ni voughn habang naglalakad papunta sa lobbyPagdating at nagulat ako ng makita si Mrs. Elizabeth si deborah at si Demion hindi rin ako nagkamali na sila jairo nicolo at hernan ang nandito"what are you doing here?" seryoso lang ang tono nito"yow pa
Devyn"Hindi!!.... Kukunin ko na ang aking anak na si Devyn Eunice Dawson kami ang tunay na pamilya""Pakiusap po pagusapan natin ito ng maayos" "Maawa kayo huwag niyong kunin ang anak ko ba-baka naman po hindi siya ang anak niyo baka nagkakamali lang--" "Hindi!, meron kaming DNA test na nagsasabing ako ang kaniyang Tunay na ina at siya ang aking nawawalang anak" Nanigas ako sa aking kinakatayuan dahil sa aking mga narinig. Hindi ko alam kung ano ang una kong gagawin. "ang kapal niyo nasa inyo pala ang aking anak bakit hindi manlang kayo tumawag ng pulis para ipaalam, alam niyo ba ang paghihirap ko.. halos gusto ko ng sumuko dahil namatayan ako ng asawa at anak... Pero kinaya ko kasi may mga anak pa akong natitira at may parte parin sa aking puso na buhay.. Buhay ang aking anak tapos sasabihin mo huwag ko siyang kunin, hindi niyo alam kung gaano ako nagungulila sa aking anak gusto kong ako naman ang magaalaga sa kaniya makatabing makatulog at matawag niya akong ina na alam niyang
DevynNandito ako sa aking kwarto at nakatingin sa kalangitan maraming akong tanong sa isip na kung tunay kong ina si mrs.Elizabeth ay bakit nakila inay ako simula bata at wala naman akong maalala. Nagtatanong din ako kung bakit walang sinasabi sila inay tungkol sa aking pagkatao.Hindi mo malalaman kung hindi mo sila kakausapin anang ng isip ko.Sila inay nga pala ay nakacheck in s hotel malapit lang dito. Naalala ko ang sinabi saakin kanina ni Voughn na gusto ni mrs.Elizabeth na magusap usap kami kapag maayos na ako...Handa na ba ako sa aking malalaman, natatakot din akong mawalay kila inay.."Baby bakit gising kaba" ramdam ko ang pagyakap saakin ni Voughn na nagpalagay talaga ng aking kalooban"hindi pa ako inaantok" huminga ako ng malalim gusto kong sabihin ang desisyon kong makipag usap kila mrs.Elizabeth"Voughn.. Papayag na akong makipag usap sa kanila pero gusto ko ay kasama kita gusto ko nasa tabi kita kung manghina man ako at hindi ko kakayanin ang aking malalaman ay nandya
DevynHindi matago ang aking kaba kaya hinawakan ni Voughn ako sa kamay."Baby I'm here" ngiti nito pilit ko namang kumalma. Bumabyahe na kami papunta sa bahay nila Mrs. Elizabeth takot at kaba ang aking nararamdaman sa aming paguusap namin mamaya. Ngunit kapag akoy titingin kay Voughn ay kahit papano gumagaan ang aking loob.Ilang minuto na lang ay makakarating na kami sa bahay nila mrs.Elizabeth._____________Nang makababa ay kapit na kapit ako sa braso nito at ramdam ko naman ang pagmamasahe niya sa aking kamay."tuloy po kayo" sabi saamin ng isang medyo may edad na katulong."madam Elizabeth nandi-" hindi na natuloy ng katulong ang sasabihin nang makita naming nagmamadaling bumaba ang ginang na siyang ikinabahala ko at baka ito ay madisgrasya sa kaniyang pagmamadali ngunit pinigilan ako ng aking isipan."Anak kamusta kana?" sabay sunggab nito ng mahigpit na yakap hindi naman ako tumugon dito na nagpalungkot sa mukha ni mrs.Elizabeth ng kumalas ito."ah hali kayo't maupo.. milet d
DevynMakikita din ang saya sa mga mukha nila Deborah at Demion rinig na rinig ang pagiyak ng Mommy, oo mommy na ang itatawag ko na sakaniya simula ngayon. Masaya at magaan na ngayon ang aking puso pero hindi maalis na maramdaman kong parang may kulang pa agad akong tumingin kay inay at itay na parehas na umiiyak. Agad itong lumapit saamin ni Mommy at sabay hinawakan ang aming mga kamay"Anak gusto kong manghingi saiyo ng patawad dahil matagal kang nawalay saiyong t-tunay na ina at saiyo naman po Mrs.Dawson nanghihingi po ako ng kapatawaran dahil hindi ko ho agad naibalik ang inyong anak..." humagulgol ito ng iyak"Na.. n-natakot lang ak-ako kami ng aking asawa at s-sobrang napamahal na saamin si devyn"Agad ko naman itong niyakap ang kaninang masayang pakiramdam ay bumibigat dahil sa kalagayan ni inay at itay sobrang mahal ko sila ayokong nakikitang umiiyak at nasasaktan sila"n-nay itay makikinig po ako" tumango ito at ngumiti ng maliit."n-nang mga panahon na iyon, lumuluwas kami n
DevynLumapit din ako kila kuya Demion at ate Deborah una kong niyakap ay si ate. Rinig ko ang pagiyak nito. "Bunso" Ani nito kaya nag angat ako ng tingin at binigyan ng malaking ngiti. ilang saglit ay bumaling akong kay kuya Demion. Makikita din dito ang namamasang mga mata. Lumapit at niyakap ko ito ng mahigpit. Ang sarap lang sa pakiramdam na may kuya at ate pala ako. Napakagaan ng pakiramdam ko hindi ko akalain na matatanggap ko ang mga nangyari siguro ganun talaga kapag mahal mo sila. Nagkapatawaran narin si mommy at nanay nagpasalamat pa nga ito dahil sila ang nagligtas sa aking buhay.Nandito kami ngayon sa kusina at sama samang nagluluto magkausap kami ni ate deborah. "pagkatapos ipapakita ko sa'yo ang kwarto mo" May malaking ngiti ito"paano naman po ako nagkaron ng kwarto dito ate?" Tanong ko "Kwarto mo iyon nung maliit kapa hindi namin tinanggal ang mga gamit at damit mo doon nung mga panahon na nasa depression si mom siya lang ang palaging pumupunta sa kwarto mo palag
Voughn"hijo pwede ba kitang makausap" Sabi ni mrs.ElizabethTumango ako at sumunod sa may veranda dito ay makikita namin sila Eunice at ang pamilya nito na masayang naguusap."nung unang malaman ko na isa itong katulong na naninilbihan sa iyong puder ay agad akong nataranta at natakot, pasensya na hijo pero maraming balibalitang hindi maganda ang iyong ugali masyado kang mabagsik pag dating sa business world hindi mo naman ako masisisi kung natakot ako dahil iyon ang tingin ko saiyo, at dahil doon gusto kong humingi ng pasensya dahil sa maling pag iisip ko sa'yo" Ani nito"Ngunit sa unang pagkakataon kong makita ang aking anak sa kaarawan ng iyong ama mababakas ang saya sa mukha nito alam kong maayos ang trato mo sa kaniya" Maliit akong ngumiti"at ngayon na magkarelasyo na kayo ay alam kong mahirap sa'yo na kukunin ko na ang aking anak Maraming salamat sa pagaalaga at pagmamahal sa aking anak" Alam ko namang mangyayari ito pero kakayanin ko kayang wala na sa tabi ko si Eunice masya
DevynPagpasok namin ni ate Deborah ay namangha ako sa itsura ng kwarto ang ganda ganda at ang cute lahat ng makikita mo ay kulay pink."Halika dili papakita ko saiyo ung mga nilalaro natin noon" masayang ani ni ate deborah agad naman akong sumunod dito. napangiti ako ng may makita akong malaking bahay ng manika. "noong binili saiyo ito ni dad sobra talaga ang pagtatampo ko dahil bakit ikaw meron at ako wala dalawang araw akong umiiyak dahil hindi talaga ako binibilhan ni dad, tinanong ko pa si dad kung wala na ba tayong pera, pero ang sagot niya ay hindi porke mayaman tayo ay sunod na tayo sa luho kailangan ko daw makuntento kung ano ang meron at ayaw niya tayong masanay sa mga bagay na kapag gusto natin ay gusto agad makuha dapat daw ay paghirapan para kung sakaling maghirap man tayo ay makakayanan nating tumayo sa sariling mga paa" naluha ako sa ikinuwento ng ate"hindi ko pa noon maintindihan pero ewan basta na lang iyon tumatak sa aking isipan. kaya simula noon ay palagi na tayo
Devyn"Good morning hubby," hinalikan ko ito sa pisngi."Hmm, morning wife." Yumakap ito ng mahigpit saakin."Hubby, tinutusok mo na naman ako eh, baka hindi na ako makapag luto ng almusal." Aniko, at bumangon na patungon sa kuna ng aming mga kambal. "Magandang umaga sa mga baby ko," Isa isa kong silang hinalikan sa noo."Good morning my babies.." Ani Voughn at hinalikan din ang mga ito, sabay yakap sa akin. "Ang sarap na uuwi ako at kayo ang nadadatnan ko, ang sarap sa pakiramdam na buo at masaya tayong pamilya." Nangilid naman ang aking luha. "Tama ka asawa ko, ang saya at ang sarap sa pakiramdam na ikaw ang aking napangasawa at naging ama ng ating mga anak.""Mahal na mahal kita wife.""Mahal na mahal din kita Hubby," Hinalikan ko ito sa labi. "Sige na at baka sa iba pa ito mapunta, maghahanda na ako ng almusal.""Wife,hindi mo naman na kailangan gawin 'yan, nandyan naman si manang." "Gusto ko itong gawin, gusto ko kayong pagsilbihan hubby," ***Habang nagluluto ay biglang ma
Devyn Abala ako sa pagbabake para sa meryenda ng aking mga anak, ng dumating si Manang. "Hija, may naghahanap sa'yo." Anito. "Sino po sila Manang?" "Pumunta kana lang sa Sala at naroro'n sila." Hinubad ko ang apron at naghugas ng kamay. Nakakapagtaka lang na hindi sinabi ni Manang kung sino ang bisita. Gulat ang aking ekspresyon ng makita si Albert, hindi lang iyon dahil kasama nito si Isay. "Albert," Sambit ko. "Devyn, Pasensya kana hindi ako nagpasabi na pupunta kami rito." Agad akong lumapit at pina-upo muli sila. Napatingin ako sa dala-dalang bata ni Isay, isang batang lalaki na nakangiti rin sa akin. "Hi, baby." Bumungisngis ito. "Naparito kami dahil gusto kang maka-usap ni Isay." ani Albert sabay tingin kay Isay. Ngumiti ako kay Albert at tumango. "Manang, pakituro ho kay Albert ang Garden." Kinuha ni Albert ang anak ni Isay, at sumunod kay Manang. Ilang minuto ang lumipas ng magsalita ito. "De-Devyn, Nalaman ko na.. Sa'yo galing ang mga pagkain at gamit, hindi lang i
Isay"Anak ito lang muna ang aking maiiaabot, alam mo namang mahina ang isda at gulay, dahil sa panahon. At ito ang sa itay mo. Pinaabot niya para sa pandagdag ng pambili ng gamot ni Lucas,""Maraming salamat Nay, Tay." kahit hindi ako pinanpansin ni Itay, kalong nito si Lucas.Binilang ko ang perang ibinigay nila Itay at Inay. Malaki ang pasasalamat ko sa kanila dahil narito sila sa aking tabi, dahil kung wala ay walang tutulong sa akin. Wala rin kasi akong trabaho. Kahit kulang pa sa pambili ng isang gamot ni Lucas ang perang ibinigay nila ay napangiti pa rin ako."Bukas, ay dadaanan ko po si Ema," Nakita ko kung paano huminga ng malalim si Inay. Si Ronald kasi ay anim na buwan ng nakakulong dahil sa droga. Sinabi naman ng ina ni Ronald na magbibigay na lang sila kahit kaunting sustento para sa kay Lucas. Ngunit hindi pumayag si Itay, Ayaw kasi ni Itay kay Ronald lalo na at kilala itong Adik sa bayan.Pero kailangan ko silang makausap, para naman ito kay Lucas. Baka ngayon ay pwede
Isay"Isay, gumising ka diyan tignan mo ang anak mo at aalis na ako." Rinig kong saad ni Inay.Inis akong bumangon at masamang tinignan ang batang nasa kuna."Pa-gatasin mo na 'yan, at pupunta na ako sa palengke." Ani Inay at umalis na ito. Pagkalabas nito ay agad akong bumalik sa paghiga at nagtalukbong ng kumot. Ngunit ang makulit na batang ito ay ngumawa ng malakas."Ano ba!" Sigaw ko rito, mas lalo itong umiyak. Nagtalukbong ako ng kumot at hindi ito inintindi. Pero napabalikwas ako ng bangon ng marinig ko ang sunod-sunod nitong pag-ubo hanggang sa sumuka ito. Natataranta akong lumapit kay Lucas at binuhat. Do'n ko lang napagtantong nilalagnat pala ito. "Ano bang nangyayari sa'yo." Pinunasan ko ang kaniyang bibig at kumuha ng tubig para painumin ito. Matapos ay inilagay ko siya muli sa kuna para kunin ang planggana at bimpo. Patuloy parin ito sa pag-iyak. Kaya lalo akong natataranta. Nanginginig ko itong pinunasan. Napatitig ako sa kaniyang mukha. No'n tuwing tinitignan ko ang m
Voughn "Hubby," Ungot ni Wife, at yumakap saakin. "Hmmm.." Ungol ko ng may maramdaman sa aking ibabang parte. Agad akong napaupo ng makita ang kamay ni Eunice saaking sandata. "W-Wife...please stop," Pakiusap ko, dahil halos kakatapos lang namin. "I want it again." Nakanguso nitong saad. Nakapamot ako sa noo. Bakit namin kasi ganito pa ang paglilihi ng asawa ko. Pwede namang pagkain. Tumayo na ako, dahil iiyak ito kapag hindi ako pumayag. "I love you Hubby," At hinalikan ang aking pagkalalake. Napatingala ako at mahinang umuungol. "Damn it, feels so good, Uuhhh..," Tinignan ko ito at hinaplos haplos ang kaniyang pisngi, napaka ganda nitong tignan. " Shit wife, take it easy. I don't want to hurt you. Hmmm i love you," Agad naman itong sumunod. Ng malapit na akong labasan ay agad akong sumapa sa kama, at hinalikan ang aking asawa. "Aaahhh.." She moaned as i sucked her n*pples. Hinalikan ko rin ang kaniyang tiyan bago tuluyang pumasok. "Hu-Hubby...," Ilang sandali ng sabay ka
DevynBuong magdamag lang akong nakangiti, hindi mawala ang aking saya, napakasaya ko lang na ikakasal na ako sa lalakeng pinakamamahal ko."Inay," Sambit ko ng makita ko siya sa salamin na nagpapahid ng luha. Inabot ko ang kaniyang kamay. At hinawakan iyon ng mahigpit."Sobrang saya ko para saiyo anak.""Maraming salamat po Inay,""Sa pag-aasawa ay marami pa kayong pagdadaanan, Piliin niyo palagi ang isa't-isa, Alam kong kakayanin niyo 'yon anak, At huwag mawawalan ng tiwala, Kung may problema dapat pag-usapan ng maayos, Mahal na mahal kita anak," Tumayo ako at yumakap kay Inay."Mahal na mahal ko rin po kayo, nila Itay at Bunso,""OMG! Sis, pigilan mo ang luha mo, masisira ang make-up mo," Natawa kami ni Inay ng biglang pumasok ni Ate Deborah."Hello po tita," Ani Ate."Grabe ka sis, Diyosa ang aura, Woaahh paniguradong tutulo laway ni Voughn niyan," Tawa nito."Yieee ayan naaa!" tili ni ate ng makitang bitbit ni ate Lorna ang Wedding gown ko.Tube style ang aking wedding gown na, n
Devyn"Congrats sis," Ani Ate Deborah. Niyakap ko ito ng mahigip, hindi ko akalain na uuwi ito."Salamat po ate, namiss kita,""Missyou too, pati sa kambal. Tinawagan ako ni Mom kahapon, at doon ko nalaman ang plano ni Voughn, Masaya ako para sa'yo Eunice," Naluluhang niyakap kong muli si Ate."Can i join?" Sabay kaming Napalingon kay Kuya Damion."Kuya," Lumapit ito saamin at niyakap kami. Hinalikan pa kami nito sa ulo."Congrats, my little sister" Ngumuso naman ako kay Kuya."Hey, may kids na siya at ikakasal pa, ano ka ba Kuya," Ani ni Ate Deborah. Natawa naman ito at tumango-tango."Yeah, and i'm so happy for our sister."Nagkakasiyahan ang lahat. Ang kambal ay nakila Inay at Itah, tuwang tuwa sila sa mga ito."Baby," Napapitlag ako ng yumakap si Voughn sa aking likuran."Kagulat ka naman," Tumawa naman ito at hinalikan ang aking leeg."Voughn.." Saway ko rito."Let's go to my room baby.." Mahina nitong saad. "Hahanapin tayo ng mga bata." Ani ko. "Please,.." Natawa naman ako, ng
DevynNaramdaman ko ang pagbitaw saakin ni Hernan, Nanatili ang katahimikan sa paligid habang nakatayo ako na hindi ko alam kung saang parte.Ilang sandali ay kumabog ang dibdib ko ng tumutog ang tunog ng musika. Agad kong tinanggal ang nakapiring sa akin. Gano'n na lang ang gulat ko ng makita si Voughn sa hindi kalayuan, napagwapo nito sa suit na pula, Napatakip bibig ako ng makitang kasama rin nito sina Nicolo at Hernan na may hawak na gitara at piano, samantalang si Voughn ay may hawak na mikropono. "Oh my god!" Wika ko ng unti unting umilaw ang kapaligiran. At doon ko lang napagtanto na nakatayo ako sa paligid ng mga kandila at rosas, na nakahugis puso. Ang paligid ay napupuno rin ilaw at dahil Garden ito ay napakaraming mga iba't ibang bulaklak.Hindi pa nagsisimulang kumanta si Voughn ay agad na nangilid ang aking mga luha."Hi baby" Ani nitoNagsimula ng magpatugtog sila Hernan at Nicolo, nanatili lang akong nakatingin kay Voughn.When the visions around youBring tears to you
DevynNatapos ang tanghalian namin ay pinaliguan ko at binihisan ko na ang kambal. Dahil pupunta kami sa mansyon ng magulang ni Voughn, halos hindi na talaga maghiwalay pa ang mag-aama, lalo na si Valerie."Mommy, where are we going po?" Tanong ni Valerie ng matapos kong ayusin ang kaniyang kulot na buhok, para talaga itong Manika sa kaniyang itsura, kulot ang buhok na nakaipit ang unahang parte, nakadress ito na kulay pink na may puti, at doll shoes na pink. "Pupunta tayo sa bahay ng Parents ko princess," Nagtatalon na naman ito sa tuwa, sinulyapan ko si Vicente na inaayos ang kaniyang medyas at isinuot na ang kaniyang sapatos, lumingon ito saakin at ngumiti. "Mom" Tawag niya na agad naman akong lumapit at lumuhod sa kaniyang harapan, para isintas ang kaniyang sapatos."Thank you po Mommy" Hinalikan ko ito sa pisngi. "You're welcome," Nakapag paalam na kami kay Mommy, gusto sana namin ito isama ngunit tumanggi naman, dahil pwedeng sa susunod na lamang. Habang nasa byahe ay halos