"IT HURTS, YOU KNOW? Seeing my twin like that makes my whole world down in hell ... I can't even do anything, I'm so useless brother. I can't even give him a touch, I'm such a stupid person. I'm the older brother but I can't do anything. I'm hurt, I don't want him to be angry with me. I don't want him to hate me, I don't want him to think that I'm just nothing with him. I don't want him to think I'm someone else, I'm afraid that I might lose him, he's the only one left I have, who strengthen me," sambit ni Clever."H-Hindi...alam kong ginawa mo ang lahat para sa kaniya, 'wag mong sabihing wala kang kwenta, the best kang kuya. Maiintindihan naman niya siguro na kaya mo lang naitago ang katotohanan para sa kapakanan niya, para sa mararamdaman niya, hindi mo rin naman sinasadya ang lahat, hindi mo rin naman ginusto ang pagkawala ng pamilya mo," pangungumbinsi ko sa kaniya, niyakap niya ulit ako at wala na siyang ibang sinabi at humagulgol na lang. Ramdam ko ang panlalambot niya dahil nab
LEEXIYA'S POVA WEEK HAD PASSED. Sa loob ng 7 days ay ang laki ng pinagbago rito sa bahay, nabawasan na 'yung maiingay, nabawasan na 'yung bonding, nabawasan na rin 'yung mga kalokohan nila.Simula ng araw na 'yon nasa iisang lugar lang kami, pinag-uusapan ang tungkol sa nangyari sa pagitan ng magkambal. Matapos ang araw na 'yon, ginabi kami. Ayaw umuwi ni Claver, gusto niya roon na lang siya matulog. Hindi siya nagpatinag at muntikan pa silang nagsuntukan ng kuya niya, kahit ako muntik na niyang masaktan.Nagpatulong lang kami kina Philip noon, hindi namin kaya si Clave sa lakas niya. 'Yung itsura ni Clave noon oras na 'yon ay parang isang pulubi. Simula noong dumating kami sa Kolumbaryo ng pamilya niya ay hindi na siya lumabas.Maghapon din siya noong umiyak, halos maisipan mo na nga siyang baliw dahil kinakausap niya 'yung sarili niya at sinasampal-sampal niya pa ang sarili niya.Wala kaming nagawa nung mga oras na 'yon, kung makikita mo ang sitwasyon niya ay maakala mo na lang na
IVO'S POVALL THE THINGS THAT we've done in our life are so hard, we're just starting a problem, hopefully, we can handle it to the end. Being a Mafia is not an easy thing to do, today, you have to fight the people who just want to take your throne.But it doesn't matter to me. I just want to be a good mafia, a good friend. I don't want to kill people. I'm not like Clever but I kill when necessary and when they deserve it.I was lying in the tree, I would rather rest here at the top of the tree. I can see the whole Mafia Palace owned by the Del-Vago which is what I hold now.Hindi ako gan'on katanga para hindi maamoy ang insecure na mga tao na nandito. Tinagurian pa namang Vagorian ang sarili nila, oh well, hindi ko naman sila masisisi, marami sa kanila na pinapangarap na panghawakan ang buong palasyo, at pinanghawakan ko ng madalian lang.Sounds so biased but that's what Prince Clever wants, maybe they think they've been on VT for a long time but why doesn't Clever seem to believe th
"I WILL ASK AGAIN, who is your mastermind?" I can't look at Benito, he has a whole hand cut off now.Fuck! He despises lying as well and shows no mercy in situations like this. Benito, who used to be the only one to torture victims when we catch them, has now experienced every kind of torture.Clever stated gravely, "This time, this dagger will slash your head." He hasn't responded in two minutes, so Clever turned around."He's giving you a chance, Benito, all you have to do is to admit who ordered you. Don't lose it." I said, but he didn't talk. I released heavy breathe, perhaps he wanted to die.Itinaas ni Clever ang kaniyang dagger, umatras ako at tumalikod sa kanila."'Wag!! Sasabihin ko na!" Humarap ako ulit, nakasangga ang kamay niya at mukhang takot na mapugutan ang ulo."Then who?! Don't waste my time! I've been trying to kill you earlier!" taas na boses na sabi ni Clever. Benito just bowed."S-si ...""Who?"Sino ba 'yung tao na 'yon? Tsk! Mukhang gusto niyang mapaagang maw
PHILIP'S POV"HELLO, SIR PHILIP." Napatigil ko ang pagpipirma sa mga papeles ng tumawag si Yna, Clever's secretary."Hmm?""May appointment si sir Clever kay Mr. Adrious Baltazar bukas ng 10 AM." Tinanguan ko siya. Hindi ko lang alam kung mag a-attend si Clever, mukhang hindi pa siya okay."Sir." Napatingin ulit ako sa kaniya at sinenyasan, "kailan ho babalik si sir Clever?" Tanong niya."I don't know, why did you ask?" I saw how she bit her lower lip. Mukhang may naaamoy akong hindi maganda kay Yna."N-Nothing sir, I'm just wondering kung bakit wala pa po siya, I miss him--I mean we miss him, kaya kakaiba pa rin ang araw namin kung wala po siya," sagot niya. Pinanliitan ko siya ng mata, mabilis naman siyang nag-iwas ng tingin."Kung wala ka ng sasabihin, you can go now." Itinuloy ko ang pagpipirma sa mga papeles. Ilang segundo lang ay naramdaman kong naupo sa harap ko si Yna."Sirr!" She bit again her lower lip, I frowned. Nang-aakit ba 'to? "Don't be masungit all the time, ano ka ba
CLAVER'S POVSA BUHAY NATIN, wala naman tayong ibang pinipili kundi ang kasiyahan kasama ang mga kaibigan lalong lalo na ang pamilya.Aminin mo man o hindi, kahinaan mo ang pamilya mo kahit na gaano mo pa sila sinagot-sagot at kung gaano mo sila tinatakwil bilang isang magulang o isang kapatid.At kahit nangyayari 'yon hindi mo man lang mafi-feel na hindi ka mahal ng pamilya mo, bagkos tinatanggap ka pa nila kahit na maging sino ka man.Mas mangingibabaw pa rin ang pagmamahal sa isang pamilya, kahit gaano mo pinapakita na parang wala ka talagang pakialam lalo na sa magulang mo.Ang pamilya ang nagbibigay inspiration sa buhay natin. Para sa akin ang pamilya ang nagbibigay ng lakas kong loob, tibay at ang kakayahan mong magmahal ng kapwa.Ang mga magulang ang magtuturo sa atin ng tamang daan para sa mga pangarap natin, silang magtuturo sa mga tama na gagawin natin at sila ang magtatama sa mali natin.Alam ko na lahat tayo hanggang sa paglaki hinahangad na pamilya pa rin ang kasama kahit
NAKATULALA HABANG YAKAP-YAKAP ni Claver ang litrato ng kaniyang pamilya. Narito siya sa gilid ng daan, maraming mga tao ang tumitingin sa kaniya at mukhang pinagkakamalan siya na baliw.Walang pakialam si Claver, wala rin siyang pakialam kahit na umuulan at kahit na basang-basa na siya. Malalim ang iniisip niya at mukhang nawawala na rin siya sa sarili.Napatingin naman siya sa langit at napapikit. "I miss you all," sambit nito at tumingin siya sa gilid, nandito siya sa isang long bridge kung saan ay dagat ang kinahuhulugan nito sa ilalim."G-Gusto ko ng sumama sa inyo, g-gusto ko ng mamatay..."Wala na sa tamang ginagawa si Claver at tanging masamang balak lang ang naiisip niya. Ang isang bagay na maling-mali na gagawin niya. Naglakad siya papunta sa isang bakal kung saan nagbibigay harang para sa mga sasakyan.Binitawan naman niya ang litrato at ipinatong dito sa isang bakal. Mabilis siyang tumalon at umakyat. Tumitig siya ng matagal sa dagat na ngayo'y napakalakas ng alon dahil na
NAKARAMDAM NAMAN NG pag-iinit ng mukha at panlalambot ang anim. Sobrang naapektuhan sila sa nangyayari sa magkambal, kahit hindi mo tanungin ay mararamdaman mo talaga ang pagmamahal ng isang kuya.Ibang-iba si Clever kumpara sa palagi niyang expression sa tuwing kaharap niya ang ibang tao. Naipapakita na talaga ni Clever sa kapatid niya ang dati niyang ugali noong panahong hindi pa siya nagbabago."P-Pero bakit hindi mo sinabi sa akin? Bakit mo tinago sa akin?" parang batang tanong ni Clave habang nakanguso at hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak.Hinawakan naman ni Clever ang kamay nya at ngumiti siya rito."I-I already told you the reason, didn't I? I hid the truth because I don't want you to experience that, it's killing me when I'm seeing you sad like that, almost something bad happened to you, maybe from what you're saying that you saw dad, he helped me, he knew I couldn't afford to lose you in my life. They also didn't want you to experience what they are going through wherever th