23: Lia's Tears

Lia's Tears

Pinaharurot ni Lia ang kotse niya na hindi man lang alam kung saan siya patungo. Hanggang sa huminto siya sa isang lugar pasyalan. Gabi na, kaya paunti-unti na lang ang mga taong naglalakad at nakaupo sa mga bakal na upuan.

Lia occupied the empty bench, iyon ay nasa ibaba ng malaking punong kahoy. She's only the person in that area.

Ramdam niya ang malamig na simoy ng hangin sa buong paligid. Ang preskong hangin na siyang nanunuot sa kanyang buong katawan at siyang lumilipad sa mga hibla ng kanyang mga buhok.

Napapalingon siya sa buong kapaligiran. Puro may ngiti sa mga labi ang mga taong naroon kasama ang mga kabiyak nila sa buhay.

Napabuntong hininga siya saka tiningala ang maliwag na buwan at ang mga kumikinang na mga bituin sa kalangitan.

'Mommy... siguro, masayang masaya kana ngayon diyan sa kinalalagyan mo. I'm happy for you, mom. But you know Mom. Hindi ko pa rin maiwasang hilingin na sana nandito ka pa rin sa tabi ko ngayon. Baka kasi natulongan mo akong mag desis