และตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้ว่าเมนส์ฉัน... มันยังไม่มาจริง ๆ แล้วฉันเองก็เพิ่งรู้ มันเริ่มจากฉันเวียนหัวบ่อยมาก ตอนแรกพยายามคิด ว่าตัวเองเป็นอะไร ไม่สบาย? หรือแพ้โน่นนี่นั่น... ฉันหาสาเหตุไม่ได้สักที จนไปเปิดปฏิทินดู เฮ้ย! แทบช็อก..เมนส์ฉันมันขาดไปเกือบสองอาทิตย์แล้ว!ฉันนั่งทำงานหน้าคอม เขาเผลอเมื่อไห
"กิ่ง!" ผมกอดยัยปลาทองแน่น เธอเป็นลมไปแล้ว หน้าขาว ๆ ซีดไปหมด เป็นอะไรวะเนี่ย!ผมรีบช้อนตัวอุ้มกิ่ง วิ่งออกจากห้อง… จนพนักงานตกใจ รีบวิ่งหลบและเปิดประตูให้ ตามด้วยดาเลขาผม ที่วิ่งเข้าไปหยิบกระเป๋าสะพายกิ่งตามออกมา"ดาดูกิ่งด้วย" ผมอุ้มกิ่งไปนอนหลังรถ ก่อนจะอ้อมไปฝั่งคนขับ และเลขาผมก็รีบรถตามเธอแกว่
ฉันเม้มปากแน่น ตื้นตันใจ จนน้ำตาไหลอาบแก้ม.."ฮือ ๆ น่ารักจังเลย ปาป๊าของบอสน้อย" เขายิ้มจนตาหยี แต่ฉันดูออกว่าเขาร้องไห้ คุณบอสคงจะดีใจมากจริง ๆ"ไปกันเถอะ ไปฝากครรภ์เลย" เขาเดินอ้อมมาเข็นรถฉัน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาใครสักคน"โทรหาใครคะ?" ฉันเงยหน้าไปถาม เมื่อเห็นเขาสไลด์จอมือถืออยู่นา
"ค่ะแม่" ฉันยกมือถือส่องหน้าตัวเอง และดมยาดมไปด้วย(ทำอะไรอยู่… เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ หน้าซีด ๆ นะ) คุณบอสมองหน้าฉัน และยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เพราะบรรดาผู้ใหญ่ยังไม่มีใครรู้สักคน"ค่ะ ไม่สบาย... แพ้ท้องหนัก"(อ๋อ แพ้ท้อง… หะ?) ทุกคนตกใจเบิกตากว้าง ก่อนที่แม่ฉันจะฝากโทรศัพท์ไว้กับแม่คุณบอส และวิ่งออกไปกรี๊
"ถ้าเธอคิดได้ก็ดี" ฉันตอบไปเรียบ ๆ"กิ่ง ยกโทษให้เราได้ไหม" ฉันมองปริมสลับกับท้องเธอ"เรายกโทษให้ กลับไปเถอะ" ฉันพูดไปงั้น ๆ เพราะฉันไม่อยากให้เธออยู่ในห้องนี้นาน ฉันเริ่มอึดอัดแล้ว"ขอบคุณนะกิ่ง… ขอบคุณนะ" อยู่ ๆ ปริมก็เข้ามากอดฉันแน่น ฉันตกใจมาก จนปลายฟ้าที่นั่งตักฉันอยู่ ดิ้น และร้องไห้"แงง… แงง
ฉันพยักหน้าเบา ๆ ไม่ได้ตอบอะไรใคร... จนเราแยกย้ายกัน ฉันกับคุณบอสพาปลายฟ้ากลับมาที่คอนโดฉันนั่งดูทีวีที่โซฟา ดูละครน้ำเน่าหลังข่าว ในหัวก็คิดตามไปด้วย มันจะเป็นได้เหมือนละครหลังข่าวไหม ที่แกล้งมาทำดี แล้วทำร้ายกันเนียน ๆ อีกอันนี้น่าคิด แต่สวย ฉันคิดไม่ออกเลย เดาไม่ออกสักอย่าง"กิ่งจะไปเจอสวยค่ะ"
แต่คุณภัทรน่ะสิ! เขาอาจจะทำแผนจับโจรของฉันพังได้ ถ้าเขามาทักฉัน เพราะปริมอาจจะหยุดทุกอย่างกลางคันไปเลย"แก เงียบทำไม โกรธเหรอ ตาย ๆ แค่นี้เองยัยกิ่งไม้" สวยเดินไปเลื่อนเก้าอี้นั่งตรงข้าม ฉันเห็นสวยมองไปทางปริมแวบนึง และรีบหันกลับมาทันทีเมื่อฉันถาม"เป็นไงบ้างแก ไม่ได้คุยกันเลย แกไม่ค่อยทำงานที่ผับ แ
สวยตกใจกว่าเดิม แต่ฉันกับคนอื่นตกใจกว่า!สวยท้องกับคุณภัทร!"อ้าว! แกรู้แล้วเหรออีปริม ว่าฉันกับคุณภัทรคบกัน หึหึ รู้ก็ดี… ฉันเอง ก็ขี้เกียจปิดมันแล้ว จะได้จบ ๆ กันสักที!"ปริมเดินเข้ามาใกล้ ๆ สวย มองสวยหัวจรดเท้า ด้วยสายตาเกลียดชัง"ตอนแรกฉันไม่รู้หรอก เหอะ! แต่ฉันแปลกใจไง ทำไมภัทรไร้เยื่อใยรับผิดช
หลังจากกินข้าวและเหน็บแนมกันเสร็จ ก็กลับมาคอนโดใช้ชีวิตปกติ มันจะไม่ปกติเพราะลูกนี่ล่ะ อีสวยเหนื่อยมาก ตอนลูกทารก คิดว่าลูกจะเรียบร้อยเลี้ยงง่าย นี่ไม่ใช่เลย! ซนมาก มันดีที่เขาซนแต่ที่บ้านไม่ซนข้างนอก ไม่งั้นฉันปวดหัวกว่านี้อีก! ฉันนั่งทำงาน นั่งพับผ้า ลูกชายรื้อซะเละ กูจะบ่นจะด่าหน่อย อิพ่อก็โอ๋ล
ถึงคุณหมอสูติเขาจะออกเวรมาเช้าตรู่ บ่ายนี้เขาก็เข้าเวรต่อ นั่นล่ะอีสวยฝากท้องกับเขา ต้องรอไปพร้อมกันตอนบ่าย “ลูกคนที่สองแล้ว... ยังตื่นเต้นอีกเหรอหมอ” ฉันกอดลูกไปถามคุณผัวไป เพราะตั้งแต่ลงมาจากคอนโด นางยังไม่หุบยิ้มเลย “ตื่นเต้น และดีใจมาก... ไคล์ดีใจไหมครับ จะมีน้องแล้
ฉันรีบดึงมือกลับทันที จนอิหมอตกใจอีกรอบ “ให้ฉันจับสักนาทีสิ ไม่สบายรึป่าว” ฉันจะทำยังไงดีวะ ถ้าโกหกว่าเป็นเมนส์ อิหมอนางก็จะจับดูเลย! “วันหลังนะ เมื่อกี้สวยขอโทษ มันเหนื่อยเลยหงุดหงิด” เขาถอยหลัง แล้วพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะถอดเสื้อผ้า และเดินเข้าห้องน้ำไป กู
และแล้วก็ถึงเวลาที่ฉันต้องโยนช่อดอกไม้! บ้าจริง อีสวยไม่อยากยกแขนขึ้นสูงเลย กลัวชุดแต่งงานปริ แม่งบวมทุกอย่างเลยตอนนี้ พุง นม แขน ขา หอยก็ด้วย! พิธีกร: สาวโสด หนุ่มโสด ใครโสดมารอกันเลยค่ะ เจ้าสาวพร้อมแล้ว ยัง… กูยังไม่พร้อมโว้ย ขอฮึบก่อน! พิธีกร: หนึ่ง สอ
แต่นางไม่ระแคะระคายอะไรเลยนะ ฉันไม่ค่อยแพ้ท้องด้วย เตรียมงานแต่งได้สบาย ส่วนเพื่อนเจ้าสาวฉันจะมีใครล่ะ ก็กิ่งไง กิ่ง กิ่ง และก็กิ่ง! เออ มีใบไม้อีกคน! เกือบลืมหลานสาวหน้านิ่งไปแล้ว แล้วตอนนี้ใบไม้ก็เดินหน้านิ่งใส่ชุดไทย จับมือกับกิ่งเข้ามาหาฉัน ต้ายตาย เห็นหน้าใบไม้ แล้
สักพักเขาก็ลุกขึ้นยืน โค้งเคารพอีกครั้ง ฉันเองก็พยายามทำตามเขาทุกอย่าง จนเราออกมาจากสุสานไปเที่ยวป่าไผ่กันต่อ ต้นไผ่เรียงกันเป็นทางยาว ฉันนั่งรถลาก สไตล์ญี่ปุ่นชมวิวตลอดทาง ส่วนอิหมอเริ่มหายซึมแล้ว ฉันจับมือเขาตลอด พยายามพูด พยายามคุยกับเขา “หมอ ทำไมพูดญี่ปุ่นเก่งจัง” อ
พร้อมกับมองหน้าอก มองไล่ไปตามตัวฉัน ด้วยสายตาที่หื่นกระหาย... “เร็วสิพ่อ เดี๋ยวไคล์ตื่น...” เอาล่ะตรงนี้ก็ได้! ฉันเผยยิ้มยั่วสวาทใส่หมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่นทันที จนเขารีบดึงสติตัวเองกลับมา แล้วดันหลังฉันชิดหน้าอกตัวเอง ฉันรีบกระชากคอเสื้อเขาลงมาจูบอย่างกระหาย... พร้อมมือเ
เรานั่งเครื่องหกชั่วโมง มาลงท่าอากาศยานคันไซเหมือนเดิม บรรยากาศเดิม ๆ มันยังตามหลอกหลอนอีสวยอยู่เลย ทั้งนอนสนามบิน ทั้งมือถือหาย ฉันเล่าให้อิหมอฟังบนเครื่อง นางขำแล้วขำอีก! โถ่เอ้ย เพราะแกป่ะ! หลังจาก ผ่านทุกอย่างออกมาเรียบร้อย เราก็นั่งรถไฟออกจากสนามบินต่อ รอบนี้ไม่เร่งรีบเท่าไหร่ เร
“ทำอะไรครับ คุณแม่คุณลูก ว้าวกินนม!” หมอเคนรีบวางของตรงดิ่งมาหาเราสองคน ก่อนจะใช้มือค้ำเตียง ทำตื่นเต้นไปกับลูก จนไคล์หันไปมองพ่อ แล้วยิ้มออกมา… “ยิ้มแฉ่งเลย ตัวแสบ นมแม่อร่อยล่ะสิ” แล้วอิหมอก็เอานิ้วมาจิ้มนมฉัน จนลูกมองตามนิ้วนาง “พอเลยพ่อ กินข้าวยัง เหน