Ilang pagpindot pa ng doorbell ang ginawa ni Michael ngunit wala talagang nagbubukas ng pinto sa kaniya. Nilingon niya ulit ang batang nakatunghay lang din sa malaking bahay. “Sus, kuya, ganiyan na iyan sila simula nang yumaman. Nagbago na.”“Ano ang ibig mong sabihin?” Napalingon ulit siya sa malaking bahay dahil nagbabakasali siyang may lumabas man lang para lang pagbuksan sila ng pinto.“Hindi na nalabas ng bahay ang mga iyan. Hindi na rin napansin sa mga tao. Malaki na pinagbago ng pamilya nila. Mabuti pa noong buhay pa si Ate Klarisse ay hindi sila ganiyan. Basta, laki ng pinagbago.”“Kailan pa?” “Ang alin po?”“Kailan pa sila nagbago? Tapos kailan pa sila nagkaroon ng magandang bahay?”“Hindi ba po at namatay si Ate Klarisse? Matapos yata ilubong si Ate Klarisse ay umuwi sila ritong mag-asawa. Sabi nga nila Nanay, eh, parang wala lang daw sa kanila na namatay ang anak nila. Parang masaya pa nga raw sila. Naging tsismisan sila rito. Tapos ayon, wala pa yatang isang—”“Daniel,
Hindi man siya kumbinsido na umupo subalit sumunod na lang siya sa sinasabi ng ina ni Klarisse. Hindi niya naman puwede na akyatin bigla ang ikalawang palapag ng bahay dahil nakakabastos kapag sakaling ginawa iyon sa kaniya.Dahan-dahan siyang lumayo sa tapat ng hagdan at naglakad papunta sa marangyang sofa ng mag-anak. He knew that their sofa is expensive lalo pa at iyon ang gustong pangalan ng kompanya na gusto ng ina niya.He wanted to ask about it, but he decided to keep quiet. Ayaw niya naman na ma-offend ang mag-asawa.Pero hindi ba at nakakapagtaka iyon, lalo pa at sabi ng bata ay nagsimula ang pagrangya ng buhay nila nang mawala si Klarisse.“Maribeth, kumuha ka nga ng pagkain para sa bisita natin!” sigaw ni Tata Martin, ang ama ni Klarisse.May kasama sila?Sino si Maribeth?Ito kaya ang nagmamay-ari ng pabango na naamoy niya kanina?Kaano-ano ng mag-anak ang Maribeth na tinawag nito?Baka katulong?Para na siyang baliw.Mula kasi nang tumapak siya sa lugar na ito ay nagkaroo
“You have to eat. You have to be strong,” ana ni Klarisse. It’s been a year since the accident, but he’s still recovering from his injuries, lalo pa at on-going pa ang therapy niya para makalakad siya ulit.Michael bitterly smiled.This is life!His fucking life!Nawala na sa kaniya ang nag-iisang babae na minahal niya, at heto pa siya ngayon, kailangan ng alalay para lang makatayo.Tatlong buwan siyang naglagi sa hospital, iyon ang pagkakaalala niya.Nang magising siya sa aksidente ay nasa Manila na siya. At si Audrey ang unang taong nakita niya.She's his personal doctor. Michael still remembers kung ano ang sinabi sa kaniya ni Aubrey.“Are you out of your mind?! Nagpapakamatay ka ba?! Dahil ano? Dahil sa babaeng iniwan ka para lang sa lalaking may pera?! Are you really that stupid?!”And he remembers how he responded to her.“Y-you're right, Audrey, all I wanted is to die para na rin matapos ko na ang pagiging miserable ko.” Tumingin siya sa kisame na para bang doon niya makikita a
Kapag gusto talaga ng isang tao, makukuha niya; at kapag nagpumilit siya, ay makukuha niya.Katulad na lang kung paano naging madali kay Michael ang pagtayo sa sarili niyang mga paa.Isang taon ulit ang matuling lumipas.Lubos nang maayos si Michael. Bukod sa pamilya niya at malalapit na kaibigan ay walang nakakaalam na nagpapagaling siya. Kahit kay Doktora Audrey ay hindi niya sinabi ang bagay na iyon.They went abroad. Bawat session ng therapy ay maayos niyang natatapos.And now, it’s their last day here in New York.Bukas ay babalik na sila sa Pilipinas. Sa isang taon ng healing process nila ay napag-usapan nila ng kapatid niya na hayaan na lang ang mga taong naging dahilan ng pagbagsak ng kompanya nila noon. They will let it slide. Maging iyong pagpapasabog ng yate ng ama nila.Hahayaan na nila total ay hindi na naman nasundan ang trahedyang ganoon.If there is one thing he wants to continue, iyon ang alamin ang totoong nangyari kay Klarisse.Alam niyang may sakit ang dating katip
Hanggang sa makauwi si Michael sa apartment nila sa New York ay hindi niya makalimutan ang batang nakausap niyang sa boutique. May kung ano talaga sa bata na hindi niya maipaliwanag.Hindi niya nga lang ito nakausap nang matagal dahil nga tinawag na ito ng yaya.Ang hindi niya lang maintindihan ay ang kung ano ang mayroon sa loob ng boutique. Naroon din kasi ang pakiramdam na hindi niya mabigyan ng pangalan.Sa tingin niya pa nga ay mau nakamasid sa kaniya sa loob ng boutique ngunit hindi niya lang makita kung sino. Pero malakas talaga ang pakiramdam niya na mayroong nakatingin sa kaniya.Isang pagtapik sa balikat niya ang naging dahilan para matauhan siya.“Malayo ang tingin, wala namang tinatanaw,” kantang pagkantiyaw sa kaniya ng kapatid niya.Napatingin siya sa tiyan ng kapatid. “Mabuti naman at okay na.” Mahina niya itong hinila at pinaupo sa hita niya. “Ang laki na ng baby ko. At magkakaroon na ng baby. Kailan mo balak sabihin kay Eros ang tungkol sa pagbubuntis mo?”Kanina, bag
Nakangiti si Michael habang nakatingin sa kapatid niya at kay Eros na nasa harapan nila. Nandito sila sa reception area matapos ng kasal ng dalawa.Hindi maitago ang saya sa mukha ng kapatid.Last week lang sila nakauwi rito sa Pilipinas at dahil na rin sa pera at impluwensiya niya at sa pagpupursige ni Eros ay naibigay nila ang dapat na kasal para sa kapatid.“They’re really perfect for each other.” Napalingon siya sa nagsalita. Si Audrey iyon. Nakatingin ito sa kaniya, malagkit na nakatingin. Ang paa pa nga niyo sa lamesa ay ikinikiskis sa binti niya.“Yeah,” pagsang-ayon niya bago iniwas ang paa sa paglalandi ng dalaga.Pero mukhang wala yata talagang balak tumigil si Audrey sa kaharutan nito dahil tumayo pa ito mula sa bangkong kinauupuan bago lumapit sa kaniya.Binulungan siya nito at bahagya pang kinagat ang kaniyang tainga.“Why are you like that, baby boy, huh?” malanding anas nito. Nakainom na yata ito, pero hindi nawala ang natural na mabangong amoy ng dalaga.Kung hindi lan
“He tried to rape me!”Matinding pag-iling ang ginawa ni Michael, but he could not talk. Hanggang ngayon kasi ay lango pa rin siya sa droga na sigurado siyang si Audrey ang may gawa. Napatingin siya sa ina niya. Umiiyak ito at halatang tuliro at hindi alam ang gagawin. They were not prepared for this. Sabagay, sino nga ba ang mag-aakala na ang babaeng propesyonal at tinuring niyang kaibigan ay gagawin ang imoral na hakbang para makuha nito ang gusto?Napatingin si Michael sa mga taong nakapalibot sa kaniya. Hindi niya ang mga ito kilala pero alam niyang mga binayaran ito ni Audrey para sa larong ito. “H-hindi k-ko alam a-ang gagawin ko sa iyo, M-Michael. H-hindi kita pinalaking ganito. I t-thought you’re f-fine! A-akala ko a-ay o-okay ka na m-matapos mawala ni Klarisse. I did not even expect n-na maging si Dr. Aubrey a-ay gagawan m-mo nang h-hindi maganda. And l-look a-at you!” Itinuro siya ng ina at hinampas sa braso. “You’re too high to talk! Diyos ko! G-ganito ba ang i-itinuro
”Who’s Primitivo?” Nasa bahay na sila ngayon. He didn't expect na titiklop si Audrey sa kapatid niya na hanggang ngayon ay hindi pa rin maipinta ang mukha. Ang honeymoon sana ng mga ito ay nauwi sa ganito. “He's the one who abducted me before.”Napalingon sila nila Eros at ng ina niya sa kapatid niya. “What?” halos sabay pa nilang tanong sa kapatid niya na nagkibit lang ng mga balikat. Lumapit ito sa asawa at pinatanggal ang hook ng gown na suot nito. “I’m sorry, Sweetheart...” ani niya sa kapatid. “For what?” tanong nito pagkatapos ay lumapit naman sa kaniya at tinapik siya sa pisngi. “If you think you ruin our wedding day, diyos ko naman, kuya. Loko ka ba? Iyan mismong si Eros ang sumugod sa taas nang malaman namin ang nangyari. Papabayaan ka ba namin? Pasalamat siya at wala rito sila Greta at Charlotte.”Tama ang kapatid. At iyon ang pinagtataka niya. Bakit wala ang dalawang babae sa araw ng kasal ng kapatid niya? Tinawagan pa nga nila ang dalawang babae subalit hindi nangako
Habang inihahatid ng tingin ni Michael si Audrey ay hindi niya maiwasan ang mapailing. He knows there is something she is hiding. At aalamin niya iyon kahit na ano ang mangyari. If he's being paranoid and being judgemental, ngayon pa lang ay magso-sorry na siya. Pero malakas talaga ang kutob niya. He trusts his human instincts. May nagsasabi sa likod ng isip niya na tama ang kutob niya. He feels it within his bones. Nang hindi niya na makita si Audrey ay saka niya tiningnan ang gawi ng taong nakita niya kanina. Wala na ang tao, pero ang kotse na kinatatayuan nito kanina ay naroon at naka-park pa rin. Napailing siya nang kumabog ang puso niya. Ang kabog na alam niyang hindi siya tatantanan hanggang hindi niya nalalaman ang totoo.Naglakad si Michael papunta sa kotse na kinatatayuan ng estrangherong hindi niya man lang nakita ang mukha.Nang makarating sa tapat ng kotse ay saka niya kinatok ang bintana ng kotse. Nagbabakasali siyang may tao sa loob at pagbubuksan siya ng bintana. But w
Audrey was begging. Begging for his love. He wanted to ask why? But does it matter?Hindi niya alam ang sasabihin sa babae. Pero gusto niya itong hawakan at kabigin papunta sa kaniya para lang yakapin, pero hindi niya iyon ginawa. Ayaw niyang umasa ang babae. Ayaw niyang magpadalos-dalos sa mga ginagawa niya.Paano kung naguguluhan lang din siya? Paano kung naghahanap lang siya ng pagbabalingan ng atensiyon niya para lang makalimutan si Klarisse?At kung gawin niya na kabigin ito, paano kung mag-assume ito na gusto niya rin ito? Mas magkakaroon siya ng malaking problema lalo pa at kilala na niya ang ugali ng babae na para bang what Audrey wants, what Audrey gets.Tumingin ulit si Audrey sa kaniya. Mas malamlam ang mga mata nito, mas malungkot. Nakikiusap ang mga mata nitong nakatitig sa kaniya.Heto, isang babae, isang matagumpay na babae ang kusang lumalapit sa kaniya para mahalin niya. Pero siya? Pilit niyang iniiwasan ang babae dahil sa maraming dahilan. Isa na roon si Klarisse.“W
“So, we meet again.”Napatingin si Michael sa babaeng nagsalita. Si Audrey. Simple lang ang suot nito. Nakapantalon at T-shirt na kulay black. Plain lang iyon kaya mas lumabas ang angking kaputian ng babae.Limang buwan niya rin itong hindi nakita nang personal, dahil parati naman itong lumalabas sa T.V dahil sa dami ng achievements nito sa pagiging doktor.“What is it this time, Audrey?” Malumanay lang na tanong niya kahit pa ang totoo ay napapagod na siya dahil lang sa pakikipag-usap dito. Nagpakawalawa pa siya nang mahabang buntonghininga.Natawa naman si Audrey na para bang may sinabi siyang nakakatawa.“Grabe ka sa akin, Mr. Ratcliffe, ah. Wala pa nga akong ginagawa, naiirita ka na. Wala bang nakapagsabi sa iyo na kapag naiirita ka sa isang tao, ay dahil gusto mo ito?”“What?” Nangunot ang noo niya dahil sa sinabi ng dalaga.“Do you really like me that much, huh?”Naglakad siya palapit sa kotse niya , at iniwan ang babae. But what's weird is, he's expecting her to follow him. Kay
Pagdating sa bahay nila Sebastian ay namangha siya sa marangyang pamumuhay ng lalaki. Yes, he's wealthy now, but it doesn't change the fact that he still came from the slumber. At kung hindi pa yata sa ama niyang may pera ay hindi siya makakaahon sa buhay kahit pa magtrabaho siya habang buhay.Naniniwala siya sa swerte, pero hindi nakakabit sa kaniya ang salitang iyon, hanggang sa dumating si Honey sa buhay niya. Ang kapatid niyang nagsisilbing anghel niya.The thing is, this question is always running on his mind.Paano kung nagkataon na hindi si Honey ang kapatid niya? Paano kung nagkataon na gahaman ang kapatid niya at hindi siya nito hinanap?Baka hanggang ngayon ay nagbubuhat pa rin siya sa pier at napag-iwanan na ng buhay.But God made a plan only for him and that plan made him a better person now.“Are you all right?” A sudden voice appeared kaya naman halos mapatalon pa siya sa gulat.“Did I startle you?” Nakangisi pa ang nagmamy-ari ng boses nang tingnan niya. “Mukhang malali
“K-Klarisse...” anas niya ulit. “W-why are you d-doing this to me, Gang?” tanong niya kahit pa ang totoo ay hindi naman talaga siya sigurado kung ang kinakausap niya ay ang babaeng tinutukoy niya. Dinaig niya pa ang batang bago pa lang nagsisimula na maglakad. Nangangapa pa siya. At hindi niya alam kung ano ba ang dapat na gawin. “I-is that y-you, Gang?” tanong niya na nanginginig ang boses niya. Napangiti siya. Isang ngiti na dinaig pa ang namatayan dahil sa hindi maipaliwanag na sakit na nararamdaman niya. Para siyang tanga na umaasa sa wala. This moment, it’s like he's waiting for rain in a dry desert. Hahakbang pa sana siya palapit sa bulto ng tao ngunit binalot ng kadiliman ang buong parking lot. A sudden brownout enveloped the parking lot. “Damn it!” mura niya sabay takbo papunta sa bulto. Ginawa niya ang lahat ng makakaya niya para lang makalapit agad sa taong hindi niya naman sigurado kung iyon nga ang hinahanap niya. Nang mahawakan niya ang braso ng taong kausap niya
“K-Klarisse?” nanginginig ang boses na turan ni Michael.Maging si Honey at Eros ay biglang napatingin sa kaniya. May balak pa sanang agawin ni Honey ang cell phone sa kaniya subalit inilayo niya sa kapatid ang cell phone na hawak.Iminuwestra din ni Michael ang kamay para pigilan ang kapatid sa paglilikot kaya naman tumango ito bilang pagsunod sa sinabi niya rito.“K-Klar—” Umiling si Michael. Imposible na si Klarisse ang kausap niya. Bigla siyang natauhan sa kagaguhan. “Sino ito?” seryoso niyang tanong.“Psh! Oh, kumusta ka na?”Napakunot ang noo ni Michael nang mapagsino ang nasa kabilang linya. “Charlotte?”“Yes, that's my name. I’m glad na kilala mo pa ako.”Bumuntonghininga si Michael. Nakaramdam siya ng pagkairita pero hindi niya na lang iyon ipinakita sa kausap lalo pa at ang balita niya ay buntis ito.“Niloloko mo na lang ako parati.” Pumalatak siya bago tumingin sa mag-asawa at umiling. Dinukot niya na rin ang susi na nasa bulsa niya at ipinakita sa mag-asawa. “Alis na muna
It upsets him.At habang iniisip ang napag-usapan nila ni Eros ay bumabaliktad ang sikmura niya kahit pa nga kalalaki niyang tao. Hindi niya pa rin maisip na pinatay si Klarisse. Hindi niya matanggap.Ang isipin pa lang na papatay ka ng isang tao, ng isang pasyente mo dahil lang sa pansarili mong kapakanan ay isa ng matinding sakit sa pag-iisip.“Naturingan ka pa namang doktor na hayop ka!” Sumigaw ulit ng ubod lakas si Michael dahil sa bigat ng nararamdaman sa mga oras na iyon. Hindi niya na alam kung paano pa ang gagawin para lang maibsan kahit papaano ang sakit na nararamdaman.Mula sa pagkakahiga ay tumayo siya. Kailangan niyang magpahangin. Kailangan niyang makaalis sa bahay na ito. Kailangan niyang libangin ang sarili niya bago pa siya mabaliw dahil sa kaiisip.Naglakad siya papunta sa kwarto ng ina at binuksan ang pinto ng kwarto nito. Naabutan niyang natutulog na ang ina kaya hindi niya na lang ito ginising upang magpaalam.Nilapitan niya na lang ito upang ayusin ang kumot nit
”Who’s Primitivo?” Nasa bahay na sila ngayon. He didn't expect na titiklop si Audrey sa kapatid niya na hanggang ngayon ay hindi pa rin maipinta ang mukha. Ang honeymoon sana ng mga ito ay nauwi sa ganito. “He's the one who abducted me before.”Napalingon sila nila Eros at ng ina niya sa kapatid niya. “What?” halos sabay pa nilang tanong sa kapatid niya na nagkibit lang ng mga balikat. Lumapit ito sa asawa at pinatanggal ang hook ng gown na suot nito. “I’m sorry, Sweetheart...” ani niya sa kapatid. “For what?” tanong nito pagkatapos ay lumapit naman sa kaniya at tinapik siya sa pisngi. “If you think you ruin our wedding day, diyos ko naman, kuya. Loko ka ba? Iyan mismong si Eros ang sumugod sa taas nang malaman namin ang nangyari. Papabayaan ka ba namin? Pasalamat siya at wala rito sila Greta at Charlotte.”Tama ang kapatid. At iyon ang pinagtataka niya. Bakit wala ang dalawang babae sa araw ng kasal ng kapatid niya? Tinawagan pa nga nila ang dalawang babae subalit hindi nangako
“He tried to rape me!”Matinding pag-iling ang ginawa ni Michael, but he could not talk. Hanggang ngayon kasi ay lango pa rin siya sa droga na sigurado siyang si Audrey ang may gawa. Napatingin siya sa ina niya. Umiiyak ito at halatang tuliro at hindi alam ang gagawin. They were not prepared for this. Sabagay, sino nga ba ang mag-aakala na ang babaeng propesyonal at tinuring niyang kaibigan ay gagawin ang imoral na hakbang para makuha nito ang gusto?Napatingin si Michael sa mga taong nakapalibot sa kaniya. Hindi niya ang mga ito kilala pero alam niyang mga binayaran ito ni Audrey para sa larong ito. “H-hindi k-ko alam a-ang gagawin ko sa iyo, M-Michael. H-hindi kita pinalaking ganito. I t-thought you’re f-fine! A-akala ko a-ay o-okay ka na m-matapos mawala ni Klarisse. I did not even expect n-na maging si Dr. Aubrey a-ay gagawan m-mo nang h-hindi maganda. And l-look a-at you!” Itinuro siya ng ina at hinampas sa braso. “You’re too high to talk! Diyos ko! G-ganito ba ang i-itinuro