Chapter 37 - Must have been the wind
WARNING! : Some of the scenes contain some mature themes. Please skip if you feel uncomfortable. Read at your own risk ; )
His lips were on her lips. He was sucking it like a hungry monster craving for every inch of her. He wanted more, he wanted her so bad. He placed his hands on her nape as he deepened the kiss. He can't clearly think straight anymore, all he ever think is him and her, sharing a passionate kiss.Solene didn't realize too soon that they were already inside an unknown room somewhere inside Hyde's office. He carried her all the way to his private room, a room where he tries to calm himself whenever he's mad, whenever life was giving him more shit. It was the best way for him to tame himself.
He carefully laid her on the
Chapter 38 - Must have been the windSoleneNakatulala lang ako sa madilim na kalangitan. Madilim ang langit, mukhang uulan mamaya. Kahit na madilim na ang kalangitan, patuloy pa rin ang mga tao sa kanilang sarili-sariling mundo."Sis? " Mabilis kong nilingon si Maerchie na hawak pala ang cellphone ko."Bakit? " tanong ko. Binigay niya sa 'kin ang cellphone ko kaya nilapag ko sa gilid ang hawak kong tray."Oh tumatawag jowa mo, sanaol may jowa. " Mahina niyang tinampal ang braso ko at pangisi ngising umalis. 'yung totoo, anong trip niya ngayon?Naguguluhan man, agad kong sinagot ang tawag. Si Joah lang pala."Hello Solene?" Nilayo ko ng konti ang cellphone sa tai
Chapter 39 - Must have been the windSoleneMaganda ang panahon ngayon. Maaliwalas ang langit hindi tulad noong nakaraang linggo. Maraming customer ang napaparito't nag-lalabas masok. Sa tinagal-tagal ko nang nag-tatrabaho dito, kabisado ko na ang lahat ng parte ng café na ito.Hindi ko nga inakalang tatagal ako dito kahit na medyo masungit ang manager namin. Meron 'din namang hindi nag-tagal dahil sa takot na mapagalitan sila ni Sir Abbarientos."Oy, "Napalingon ako ng may sumutsot. Lumitaw sa harap ko si Jhazri, siya 'yung bago naming katrabaho. Nung isang araw lang siya nag-simula dito pero naging malapit na agad siya sa 'min. Ang saya niya kasing kausap at lagi pa siyang nakangiti kaya kadalasan, siya ang nag-siserve, parang high na high kasi siya e
Chapter 40 - Must have been the wind Solene "Hindi ko alam, pero hindi ko naman sinasadyang marinig iyon eh. Napadaan lang ako, " saad ng nakapangalumbabang si Arche. Lunch break namin ngayon kaya 'yung iba ang pumalit sa 'min para mag-trabaho. Pag-natapos ang lunch break, saka kami kakayod ulit. Napapagitnaan ako ni Arche at ni Maerchie. Sa lahat ng nag-tatrabaho dito silang dalawa ang pinaka close ko. "Kailan lang 'yun?" tanong ni Maerchie at muling sumubo. "Nung isang araw pa ata. Nag-kataon kasing napadaan ako tapos ayon 'dun ko narinig lahat, " Napakunot ang noo ko habang pinoproseso ang mga sinabi ni Arche. Napadaan 'daw kasi siya sa opisina ni Gaius, nandoon si cross nung oras na 'yon, nakikipag usap kay Gaius
Chapter 41 - Must have been the wind WARNING!: Some of the scenes contain some mature themes. Please skip it if you feel uncomfortable. Read at your own risk ; ) Kahit mag-lagay pa ako ng warning alam kong babasahin niyo pa din naman eh HAHAHAHAHA sige lang feel free to read mga kababayan ko! Mahal ko kayo! Solene Nakakandong si Amaranth sa hita ni Hyde... Tanging bra lang ang suot na pantaas niya at nakita kong nasa sahig na ang damit niya. Walang suot pang itaas si Hyde at namumula ang mukha niya, hinahalikan ni Amaranth ang leeg niya. Mukhang wala siya sa sarili niya. Pareho silang natigilan ng makita nila ako. Kumunot pa ang noo ni Hyde na parang i
Chapter 42 - Must have been the wind Solene Maaga akong gumising upang makapag-handa. Plano namin umalis ni Hyde ngayon pero hindi ko alam kung saan ba kami pupunta.Habang nag-aayos ako ng mga dadalhin ko, biglang sumagi sa isip ko ang nangyari noong isang araw, hindi ko maiwasang malungkot. Puro insulto lang ang sumalubong sa 'kin. Kailan kaya darating ang araw na wala nang mga taong aayaw sa 'kin? Bakit ba hindi nila ako matanggap-tanggap? Kahit hindi na lang bilang si Solene kundi bilang isang tao na lang sana. Mahirap ba akong irespeto at halos sa buong buhay ko puro na lang masasakit na salita at mga pang iinsulto ang natatanggap ko mula sa ibang tao? Nakakalungkot isipin na palagi na lang mali ang nakikita nila sa 'kin. Na ang bawat ako ay nabuo lamang sa isang pag-kaka
Chapter 43 - Must have been the windWARNING! : Some of the scenes contain some mature themes. Feel free to skip it if you feel uncomfortable. Read at your own risk ; )This time hindi na talaga ako mambibitin HAHAHAHAHA dis is it mga kababayan enjoy!SoleneNakaupo ako sa damuhan habang tinatanaw ang kagandahan ng kulay kahel na langit. Palubog na ang araw ng ayain ako ni Hyde sa ancestral house nila dito sa Batangas. Kitang-kita mula dito ang bulkang taal na humahalik sa kulay kahel na langit.Napangiti ako ng sumagi sa isip ko ang imahe ni Mama na pinapatulog ako. Hindi ko maiwasang malungkot dahil maaga siyang namaalam. Ano kayang mangyayari kung buhay pa siya? Siguro hindi ko mararanasan ang lahat ng pinag-daanan ko kung nan
Chapter 44 - Must have been the windSolenePumunta ako ng mall para kunin ang pinacustomize kong ballpen. Malapit na ang birthday ni Hyde at iyon ang naisip kong iregalo sa kanya dahil mahilig siya sa mga ballpen. Alam kong madami siyang mamahaling ballpen pero sana naman magustuhan niya iyon kahit simple lang ito."Good afternoon Ma'am, Monsieurré's stationery at your service. What can I help you?""Magandang hapon 'din. Pumunta ako dito ng isang araw, kukunin ko na sana 'yung pinacustomize kong ballpen, " nakangiti kong saad."Ahh ikaw pala Ma'am. Saglit lang po kukunin ko. " Tatalikod na sana ang saleslady ng may naramdaman akong sumulpot sa gilid ko at nag-salita ito. Pamilyar ang boses niya."Excuse me? Do y
Chapter 45 - Must have been the windSoleneIlang araw na ako binabagabag ng mga pangyayari. May mga oras na hindi ako makatulog, pilit kong pinapaniwala ang sarili ko na hindi iyon totoo pero may parte sa 'kin ang naniniwala. Mas lalo akong nawalan ng pag-asa ng lumipas ang ilang mga araw. Hindi ko na siya nakakausap kahit na ginawa ko na ang lahat.Miss na miss ko na siya.Siya kaya namimiss niya 'din kaya ako?Ano bang mali sa 'kin at bakit ba ito nangyayari sa 'kin? Tao 'din naman ako. Ilang beses ko nang tinanong ang sarili't pag-katao ko pero wala... wala pa 'din akong makuhang sagot. Sa ilang taong pag-hahanap ko sa sarili ko, sa kanya ko lang ito natagpuan. Sana hindi siya ang maging dahilan ng muling pag-kakawala ko sa tamang landas sa buhay.
Special Chapter - Must have been the wind Hyde "Hoy dadi Hyde, bilisan mo na d'yan parang awa mo na! baka mauna pa sa 'yo 'yung bride!" nag-papanic na saad ni Montani. I shooked my head dahil sa pagiging oa niya. Tumayo na ako at sinuot ang coat na nakasampay sa mannequin. Gaius walked closer to me then fixed my necktie. Nakaharap kami sa salamin kaya kitang-kita ko ang tingin sa 'kin ng mga kalalakhang nasa loob ng kwartong ito. Phoenix, Montani, Joah, Gaius, Cross and Reed was here. Nandito 'din si daddy, ang dad ni Solene at ang panganay na kapatid nila ni Cross, si Kuya Craighann. "You look great today," Gaius mumbled and I smiled. "Of course, it's my lucky day." He chuckled ng matapos ayusin ang necktie ko. "Mukhang tao ka na pre
Epilogue - Must have been the wind Hyde It was Gaius' birthday so we went to his party. Everyone was enjoying the night while I was busy roaming my eyes all over the place. I caught something, it was her and I almost forgot that she was working with Gaius. I was on my way outside to breathe some fresh air when I saw her with a man and seems like the man was harassing her. I haven't seen her inside the party for about an hour dahil nandito pala siya. I didn't realize too soon that I was already standing right next to them. Just what the hell am I doing? "Let go of her," I calmly said but he just ignored me. I know that she was looking at me but I didn't mind at all. "Bitiwan mo siya ngayon na," I repeated but he real
Chapter 52 - Must have been the wind Hyde "What should I do if my sister did not make it?!" Napasabunot ako sa sarili ko sa ingay ng mga loko. I glared Cross dahil kanina pa siya nag-papabalik-balik. Damn. "Paano kapag hindi nakalabas ang bata?" "Tanga. Ano ang pag-silbi ng ire? kaya nga iire para lumabas ang bata. Alam mo Saldivar lagyan mo nga ng laman ang utak mo minsan," I heard Montani's rant at nag-simula na silang mag-away ni Joah. "Nag-tataka ako kung pano ka naging hollywood actor gayong sobrang bobo mong animal ka," "Pakyu ka. Inggit ka lang kasi halos lahat ng Victoria's secret angels ay naging girlfriend ko. Muntikan pa sana sina Ariana grande, Lilly collins at si Dua
Chapter 51- Must have been the windSoleneNalimpungatan ako dahil may naramdaman akong humaplos sa pisngi ko. Napangiti ako ng makita ko kung kaninong kamay iyon. Ibinuklat ko ang isa kong mata at napatakip dahil sa sinag ng araw."Good morning my love, how's sleep?" tanong niya na nakangiti. Napangiti 'din ako dahil isa ito sa mga magagandang naging bungad ko sa pag-gising ko sa umaga."Okay naman, ikaw?""It was good because I knew you were sleeping by my side," saad niya. Hinaplos niya ang tiyan ko, napapikit ako dahil sa kiliting dala n 'yon sa 'kin."Hi there my boy, daddy's here. Can you hear me?" Dinikit niya pa ang tainga niya sa tiyan ko. Parang maririnig siya niyan eh.
Chapter 50 - Must have been the windSolene"The jury is thanked and excused. The court is adjourned,"Natulala ako. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o malulungkot. Masyadong mabilis ang mga pangyayari at hindi ko alam kung paano ito ipoproseso sa utak ko. Matapos ang ilang araw na pabalik-balik namin dito ay nangyari na ang dapat mangyari, nakuha ko na ang hustisya sa pag-kamatay ni Astria, Ethienne at para na rin sa sarili ko pero hindi ko alam kung masaya ba ako ngayon na nakamit ko na ang hustisya. Parang hindi ko pa magawang maging masaya."Justice has been served. You're free now, you finally tasted the freedom," saad ni Cross na nakangiti at niyakap ak, yakap ng isang katapid. Siguro nga ito na ang katarungan.Nang tumayo
Chapter 49 - Must have been the windSoleneNaalimpungatan ako dahil sa mga boses na naririnig ko. Nasaan ako?Iginala ko ang mata ko, puro puti lang ang nakikita ko sa paligid. Iginilid ko ang ulo ko at nakita ko doon ang isang babaeng may suot na puting coat, may kausap siyang lalaking naka business attire. Tindig palang niya ay kilala ko na."She's pregnant but the bad news is... ang baba ng bata at mahina ang kapit niya. She needs more rest and she should avoid stress. If this will continue, there's a prospect na makukunan siya,""Is there anything I can do?""Yes, definitely. I highly recommend that you should take her away from stressful things if possible,"
Chapter 48 - Must have been the windSoleneHinga, lunok, kagat labi, 'yan ang eksenahan ko sa loob ng kwarto. Hindi ko mawari kung ano ba talagang nararamdaman ko, halo-halo ang takot, pangamba, at iba pang hindi ko maipaliwanag. Sumulyap ako sa orasan, ilang minuto na lang mag-aalas dies na.Mag-tatagumpay kaya kami sa plano ni Astria?'Yan ang paulit-ulit kong tanong sa sarili ko. May tiwala naman ako sa kanya kaya hindi na ako nag-dalawang isip pang tumanggi dahil kalayaan ang katas ng kaunting sakripisyo. Muli akong sumulyap sa orasan, dalawang minuto na lang at kikilos na kami.Tahimik akong nag-dasal na sana walang mangyari sa 'min. Nasa bingit ng kamatayan ang buhay namin ngayon, hindi namin alam kung anong posibleng mangyayari sa 'min. K
Chapter 47- Must have been the wind Solene Ilang araw na akong nasa kwartong ito at hindi ko alam kung makakalabas pa ba ako ng buhay. Hindi ko akalain na makakabalik pa akong muli sa kulungang ito. "Tama na," pakiusap ko habang tinatakpan ang sarili gamit ang mga braso. Naiyak na lang ako sa sakit habang paulit-ulit na nag-mamakaawa. "Tama na? hindi, hindi pa ito sapat sa mga ginawa mo sa 'min! pinalamon ka namin tapos lalayasan mo kami?" Hinawakan niya ang panga ko at hinarap ang mukha ko sa kanya. Sinalubong ko ang mga nakakatakot na matang iyon. "Wala kang utang na loob!" Isang mainit na palad ang lumapat sa kaliwang pisngi ko dahilan para matumba ako. Wala akong magawa kundi ang umiyak. Nan
Chapter 49 - Must have been the wind Solene Kinaumagahan sinama ako ni Owen sa ospital. Sumama ako kahit na hindi ako nakatulog kagabi. Masakit pa rin sa dibdib ko ang mga pangyayari pero isinantabi ko muna ang mga iyon dahil kailangan ako ng bata. "Magandang umaga, saan ba ang silid ni Orden gamborez?" "Room 112, " "Salamat, " tugon ko sa nurse na nasa front desk. "Sino ba ang nag-babantay sa Kuya mo?" Natigilan siya at nag-angat ng tingin sa 'kin. "Wala po, ako lang. " Ginulo ko ang buhok niya at hinawakan ang balikat niya. "Ga 'nun ba? Tayong dalawa na lang kaya ang mag-babantay? Ayos ba iyon?" Gumuhit ang malungkot