Chapter 26 - Must have been the wind
Solene
Hindi ko alam kung ano ang sumapi sa 'kin at napapayag nilang dalawa akong sumama sa kanila. Wala akong kaide-ideya kung nasaan ba kami at kulang na lang ay isipin kong nangidnap sina Cheo at Ethienne ng kotse at ibibenta ang mga nakaparadang mga mamahaling mga kotseng ito.
Siguro ang halaga ng bawat isang sasakyan ay kulang pa sa sweldo ko sa dalawang taon."Ano ba, kumalma ka nga, para kang timang d'yan." Napairap ako sa hangin dahil sa mga pinag-sasasabi niya, samantalang si Cheo ay abala naman sa cellphone niya."Sino katext mo teh?" Kumunot ang noo ni Cheo at binigyan ng nag-tatakang tingin si Ethienne. Chismosa kasi siya kaya alam kong hindi mabubuo ang araw na hindi niya nalalaman kung sino ang katext ni Cheolea.Chapter 27 - Must have been the wind Solene Kumain kami ng hapunan kanina kasama sina senyora Elizabeth at ang apo niya. Base sa pag-tingin nito sa 'kin kanina, halatang ayaw niya sa presensya ko maliban kay Hyde na palagi niyang tinitignan ng malagkit. Tatlong beses ko itong nahuling nakatingin kay Hyde at kapag-nagtatama ang tingin namin ay agad niya akong iniirapan pero kahit ganoon, naging maayos naman ang hapunan kahit na panay ang pag-paparinig niya na merong peste daw na nakapasok sa bahay. Halata naman nak ako iyon pero hindi ko na binigyan pa ng pansin. Nakatayo ako sa terasa ng kwartong tinutuluyan namin, dinadama ang lamig ng simoy ng hangin habang nakatitig sa madilim na kawalan. Tulog na si Hyde samantalang gising na gising pa ang diwa ko. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang nawala ng
Chapter 28 - Must have been the wind Solene "Mauna na ako," sambit ko sa nakangiting si Gaius. "Do you want me to take you home?" Marahan akong umiling at dinampot ang bag ko. "Huwag na nakakahiya, baka maabala pa kita at isa pa, meron pa akong dadaanan." Napangiti ako ng maalala ko ang mukha niya. "Solene, Sir. mauna na kami." Tinaguan ko sina Arche ng mag-paaalam sila. Sasabay sana ako sa kanila palabas kaso nauna na sila. Hindi ko naman sila pwedeng pabalikin para hintayin ako, nakakahiya naman. "Are you sure?" Tumango lang ako at tumalikod na. Akmang aalis na sana ako ng bigla siyang mag-salita na siya mismong nag-patigil sa 'kin. "A-ano?" Kung kanina ay medyo kalmado ang mukha niya, ngayon napalitan iy
Chapter 29 - Must have been the wind Solene Naalimpungatan ako dahil sa ingay na nag-mumula sa labas. Ayaw ko pa sanang bumangon dahil ang sarap matulog pero mukhang masisira na ang pinto sa lakas ng katok. Wala pa naman akong pampalit kapag nasira iyon. Hindi na ako nag-madali dahil sigurado akong si Ethienne lang 'yon. Bumangon ako at isinuot ang tsinelas, hindi na ako nag-abala pang tignan kung ayos lang ang suot ko. Pag-bukas ng pinto bumungad nga sa 'kin ang mukha ni Ethienne at Cheolea pero nang tumingin ako sa likod nila, nandoon sina Phoenix na may dalang mga bagahe? 'Yung totoo, anong trip nila ngayon? "Yow," sabay-sabay na saludo nilang lahat sa 'kin. Tumingin muna ako sa orasan, alas sais y media na at madilim na.
Chapter 30 - Must have been the wind Solene Binabaybay ko ang daan pauwi at pagod na pagod ako galing trabaho. Malapit nang lumalim ang gabi dahil palamig na ng palamig ang simoy ng hangin. Nilagay ko ang kamay ko sa mag kabilang bulsa ng jacket at napabuntonghininga. Nakasindi na ang mga ilaw sa lansangan na siyang gabay ng mga nag-lalakad sa dilim. Napahinto ako ng makarating ako sa tapat ng pintuan, nag-dadalawang isip kung bubuksan ba ito o hindi. Sa huli, binuksan ko na lang ito at tuluyan nang pumasok pero natigilan ako ng bumungad sa 'kin ang dalawang lalaki at isang babae na kasama nina Auntie at Uncle. Nag-bibilang sila ng libo-libong pera pero isa lang ang nakaagaw ng pansin ko. Ang mga maliliit at malalaking pakete na parang mga asin ang
Chapter 31 - Must have been the wind Solene Kinagabihan, sinundo kami ng van nina Phoenix at hinatid papunta sa plaza de mercedes kung saan gaganapin ang sayawan. Taon-taon ito ginaganap tuwing pista sa San vicente. Pag-dating namin sa plasa, ang daming mga palamuti ang nakakabit sa gilid ng bawat poste, makukulay ang ilaw na nag mistulang Christmas light sa gitna ng sayawan. Kahit gabi ay buhay na buhay pa rin ang plasang ito. Marami ang dumalo, suot-suot ang mga damit pansayaw. Kanya-kanyang dala ng kapares para isayaw. Karamihan sa mga nandito ay mga teenagers, meron 'ding mga kaedad namin at meron ding mga matatanda dahil ang sayawan ito ay para naman sa lahat. "Who's your partner?" sabay na tanong nina Gaius at Cross. &nbs
Chapter 32 - Must have been the wind Solene Hindi pa sumisikat ang araw ng magising ako. Wala na sa tabi ko si Ethienne at sigurado akong nag-hahanda na 'yon ng magiging agahan ngayong umaga. Naabutan kong nag-wawalis sa sala si Eithan. "Magandang umaga ate," bati niya. "Magandang umaga 'din Eithan. Nasan ang ate mo?" Tinuro niya sa kusina. Narinig ko ang maingay na boses na nag-rereklamo mula doon. Awtomatik na kumunot ang noo ko ng makita ko kung ano ang itsura niya. Nakasuot ng helmet habang nag-hihiwa ng sibuyas, napailing na lang tuloy ako. May diperensya na ata ang pag-iisip ng isang 'to. "Anong kalokohan ang naiisip mo at nag-suot ka ng helmet?"&nbs
Chapter 33 - Must have been the wind Solene Sa kasagsagan ng pag-uusap namin ni Pableo, biglang lumitaw ang hindi ko inaasahang dadating. Mabuti at nakaabot pa siya. "Who are you?" tanong niya kay Pableo. "Pableo, kaibigan ni Solene," tipid na pakilala niya. Ramdam ko ang tensyon sa pagitan nila dahil sa pag-susukatan nila ng tingin. Hinigit ko ang kamay niya at tinignan siya. "Kaibigan ko siya Hyde," pag-didiin ko. Umigiting ang panga niya at muling binalik ang tingin kay Pableo. "I don't care if you we're named Pableo or whatsoever. Just leave us alone." Nag-iba 'din ang timpla ng mukha ni Pableo sa sinabi ni Hyde kaya humingi ako ng dispensa. "Mukha
Chapter 34 - Must have been the wind Solene Noong gabi 'ding iyon, isinugod ako sa ospital. Pag-gising ko, puro puti ang bumungad sa 'kin at nang tumingin ako sa gilid, nadatanan ko doon ang lahat. Nang makita nila akong gising na, nag-unahan pa silang luampit sa 'kin. "Hoy ayos ka lang bang gaga ka?!" oa na tanong ni Ethienne kaya naman tumango ako. "May masakit ba? tell me, i'll call a doctor right away," nag-aalalang saad ni Cheo. "Ayos na 'ko, huwag na kayong mag-alala," Lahat sila ay nakapalibot sa 'kin at hindi ako tinantanan ng mga tanong. Isa lang ang napansin kong wala palibot ko at nang tumingin ako sa gilid, nakita ko siya doon na pinapanood lang kami.
Special Chapter - Must have been the wind Hyde "Hoy dadi Hyde, bilisan mo na d'yan parang awa mo na! baka mauna pa sa 'yo 'yung bride!" nag-papanic na saad ni Montani. I shooked my head dahil sa pagiging oa niya. Tumayo na ako at sinuot ang coat na nakasampay sa mannequin. Gaius walked closer to me then fixed my necktie. Nakaharap kami sa salamin kaya kitang-kita ko ang tingin sa 'kin ng mga kalalakhang nasa loob ng kwartong ito. Phoenix, Montani, Joah, Gaius, Cross and Reed was here. Nandito 'din si daddy, ang dad ni Solene at ang panganay na kapatid nila ni Cross, si Kuya Craighann. "You look great today," Gaius mumbled and I smiled. "Of course, it's my lucky day." He chuckled ng matapos ayusin ang necktie ko. "Mukhang tao ka na pre
Epilogue - Must have been the wind Hyde It was Gaius' birthday so we went to his party. Everyone was enjoying the night while I was busy roaming my eyes all over the place. I caught something, it was her and I almost forgot that she was working with Gaius. I was on my way outside to breathe some fresh air when I saw her with a man and seems like the man was harassing her. I haven't seen her inside the party for about an hour dahil nandito pala siya. I didn't realize too soon that I was already standing right next to them. Just what the hell am I doing? "Let go of her," I calmly said but he just ignored me. I know that she was looking at me but I didn't mind at all. "Bitiwan mo siya ngayon na," I repeated but he real
Chapter 52 - Must have been the wind Hyde "What should I do if my sister did not make it?!" Napasabunot ako sa sarili ko sa ingay ng mga loko. I glared Cross dahil kanina pa siya nag-papabalik-balik. Damn. "Paano kapag hindi nakalabas ang bata?" "Tanga. Ano ang pag-silbi ng ire? kaya nga iire para lumabas ang bata. Alam mo Saldivar lagyan mo nga ng laman ang utak mo minsan," I heard Montani's rant at nag-simula na silang mag-away ni Joah. "Nag-tataka ako kung pano ka naging hollywood actor gayong sobrang bobo mong animal ka," "Pakyu ka. Inggit ka lang kasi halos lahat ng Victoria's secret angels ay naging girlfriend ko. Muntikan pa sana sina Ariana grande, Lilly collins at si Dua
Chapter 51- Must have been the windSoleneNalimpungatan ako dahil may naramdaman akong humaplos sa pisngi ko. Napangiti ako ng makita ko kung kaninong kamay iyon. Ibinuklat ko ang isa kong mata at napatakip dahil sa sinag ng araw."Good morning my love, how's sleep?" tanong niya na nakangiti. Napangiti 'din ako dahil isa ito sa mga magagandang naging bungad ko sa pag-gising ko sa umaga."Okay naman, ikaw?""It was good because I knew you were sleeping by my side," saad niya. Hinaplos niya ang tiyan ko, napapikit ako dahil sa kiliting dala n 'yon sa 'kin."Hi there my boy, daddy's here. Can you hear me?" Dinikit niya pa ang tainga niya sa tiyan ko. Parang maririnig siya niyan eh.
Chapter 50 - Must have been the windSolene"The jury is thanked and excused. The court is adjourned,"Natulala ako. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o malulungkot. Masyadong mabilis ang mga pangyayari at hindi ko alam kung paano ito ipoproseso sa utak ko. Matapos ang ilang araw na pabalik-balik namin dito ay nangyari na ang dapat mangyari, nakuha ko na ang hustisya sa pag-kamatay ni Astria, Ethienne at para na rin sa sarili ko pero hindi ko alam kung masaya ba ako ngayon na nakamit ko na ang hustisya. Parang hindi ko pa magawang maging masaya."Justice has been served. You're free now, you finally tasted the freedom," saad ni Cross na nakangiti at niyakap ak, yakap ng isang katapid. Siguro nga ito na ang katarungan.Nang tumayo
Chapter 49 - Must have been the windSoleneNaalimpungatan ako dahil sa mga boses na naririnig ko. Nasaan ako?Iginala ko ang mata ko, puro puti lang ang nakikita ko sa paligid. Iginilid ko ang ulo ko at nakita ko doon ang isang babaeng may suot na puting coat, may kausap siyang lalaking naka business attire. Tindig palang niya ay kilala ko na."She's pregnant but the bad news is... ang baba ng bata at mahina ang kapit niya. She needs more rest and she should avoid stress. If this will continue, there's a prospect na makukunan siya,""Is there anything I can do?""Yes, definitely. I highly recommend that you should take her away from stressful things if possible,"
Chapter 48 - Must have been the windSoleneHinga, lunok, kagat labi, 'yan ang eksenahan ko sa loob ng kwarto. Hindi ko mawari kung ano ba talagang nararamdaman ko, halo-halo ang takot, pangamba, at iba pang hindi ko maipaliwanag. Sumulyap ako sa orasan, ilang minuto na lang mag-aalas dies na.Mag-tatagumpay kaya kami sa plano ni Astria?'Yan ang paulit-ulit kong tanong sa sarili ko. May tiwala naman ako sa kanya kaya hindi na ako nag-dalawang isip pang tumanggi dahil kalayaan ang katas ng kaunting sakripisyo. Muli akong sumulyap sa orasan, dalawang minuto na lang at kikilos na kami.Tahimik akong nag-dasal na sana walang mangyari sa 'min. Nasa bingit ng kamatayan ang buhay namin ngayon, hindi namin alam kung anong posibleng mangyayari sa 'min. K
Chapter 47- Must have been the wind Solene Ilang araw na akong nasa kwartong ito at hindi ko alam kung makakalabas pa ba ako ng buhay. Hindi ko akalain na makakabalik pa akong muli sa kulungang ito. "Tama na," pakiusap ko habang tinatakpan ang sarili gamit ang mga braso. Naiyak na lang ako sa sakit habang paulit-ulit na nag-mamakaawa. "Tama na? hindi, hindi pa ito sapat sa mga ginawa mo sa 'min! pinalamon ka namin tapos lalayasan mo kami?" Hinawakan niya ang panga ko at hinarap ang mukha ko sa kanya. Sinalubong ko ang mga nakakatakot na matang iyon. "Wala kang utang na loob!" Isang mainit na palad ang lumapat sa kaliwang pisngi ko dahilan para matumba ako. Wala akong magawa kundi ang umiyak. Nan
Chapter 49 - Must have been the wind Solene Kinaumagahan sinama ako ni Owen sa ospital. Sumama ako kahit na hindi ako nakatulog kagabi. Masakit pa rin sa dibdib ko ang mga pangyayari pero isinantabi ko muna ang mga iyon dahil kailangan ako ng bata. "Magandang umaga, saan ba ang silid ni Orden gamborez?" "Room 112, " "Salamat, " tugon ko sa nurse na nasa front desk. "Sino ba ang nag-babantay sa Kuya mo?" Natigilan siya at nag-angat ng tingin sa 'kin. "Wala po, ako lang. " Ginulo ko ang buhok niya at hinawakan ang balikat niya. "Ga 'nun ba? Tayong dalawa na lang kaya ang mag-babantay? Ayos ba iyon?" Gumuhit ang malungkot