Ayesha’s POV
12 midnight na ngunit hindi pa rin ako makatulog. Bumangon ako dahil hindi talaga ako mapakali sa mga oras na ito. Kinuha ko ang phone sa ilalim ng unan ko ngunit bigla akong naluha nang makitang napigtas ang friendship bracelet namin ni Rain.
Napaupo ako sa kama at agad siyang tinawagan. Pakiramdam ko ay may masamang nangyari, pero wag naman sana. Napakagat ako sa kuko nang hindi niya sagutin ang tawag kaya naman si Thunder ang sinibukan kong kontakin.
“Hello? Thunder? Nasa Academy ka ba ngayon? Si Rain? Okay lang ba si Rain?”
“Hindi ko alam, baka tulog na.” Sabi ito ng walang kaemo-emosyon bago biglang ibinaba ang tawag. Bakit gano’n ang boses niya? Don’t tell me nag-away na naman sila?
Napailing ako at napaisip, babalik naman na ako sa Academy bukas, baka nagmumukmok lang si Rain ngayon dahil sa pag-aaway nila ni Thunder. Pinulot ko na lamang ang bracelet na nasa sahig at saka sinubukang ayusin ‘yung tali.
Minabuti ko nang bumalik ng Academy. Isang linggo na rin ang nakakalipas, hindi ako pwedeng magmukmok lang dahil sarili ko rin namang katangahan kung bakit ito nangyayari.Habang naglalakad ay hindi maiwasang pag-usapan ako kaya naman napailing ako.“Bumalik na siya.”“Kawawa naman si Thunder, mukhang nasaktan talaga siya sa nangyari sa girlfriend niya.”“Mabuti nga ‘yon eh, masyado kasing attention seeker ang babaeng ‘yon.”Nagpintig ang tainga ko dahil sa narinig. Mabilis kong nilapitan ang babaeng nagsabi noon at saka ito hinawakan sa leeg, halatang nabigla siya sa ginawa kong iyon. Ganoon din ang mga kasamahan niyang hindi man lang ako pinigilan.“Gusto mo bang baliin ko ang leeg mo?!” Sigaw ko ngunit may bigla na lang humila sa akin palayo, mabilis namang tumakbo ang mga walangyang babae na iyon at naitulak ko na lang ang humila sa akin.“Thunder ano ka ba?!” Sigaw ni Liam.“May laban tayo sa ground zero mamaya. Maghanda kayo.” Wa
Ayesha’s POVIsang taon ang lumipas, maraming nagbago, maraming nangyari at marami nang nakalimot kay Rain. It’s been a year but stillㅡumaasa pa rin ako na isang araw, babalik siya.4th year na kami at ngayong araw gaganapin ang woman’s baseball finals. Dito sa Monstrous gaganapin ang laban kaya todo suporta ang boyfriend ko at Dark demons.“Ayesha! Goodluck.” Bati nila Emerald at Jasper sa akin.“Salamat.” Nginitian ko sila at maya-maya lang ay nilapitan ako ni Liam. Iyong plano nilang pagpapatumba kay Yb? Hindi na natuloy dahil nagpunta ng ibang bansa ang demonyong iyon para tumakas. Napakawalang kwenta naman kasi ng hustisya sa lugar na ito, hinayaan nilang makalabas ng bansa ang kriminal na iyon.Yung sa Ground zero naman, obvious na panalo sila Thunder sa laban, and yes. Dark is Back but still, buo pa rin ang dark demons. Not as a gang but as group of friends.“Tara na?” Aya ni Liam at tumango la
Rain’s POVIt’s really nice to be back. Isang taon din ang lumipas, isang taon ko ring hinintay ang pagkakataon na ito.“Bakit ngayon ka lang?” Tanong ni Cloud mula sa gilid ko.“May babae akong nakabangga sa daan.” Tipid kong sagot at saka ibinaling ang atensyon sa lalaking dahilan kung bakit ganito ako ngayon. I can’t feel anything towards himㅡand I love it.“Rain. B-buhay ka?” Hindi makapaniwalang tanong ni Thunder. Halatang hindi niya inaasahan na makikita niya ako ngayon dito.“Why? Are you disappointed?” Nakangisi kong tanong at akma na sana niya akong hahawakan ngunit agad humarang si Cloud para protektahan ako sa lalaking dahilan kung bakit ako nagbago.“Rain. Masaya kaming buhay ka.” Sabi ni Matthew at bahagya lang akong tumango.“Mabuti naman at buo na ulit kayoㅡanyways. Pwede na ba tayong mag-umpisa? Hindi kasi ako nagpunta rito para sa grand reunion kaya kung pwede lang tapusin na natin ‘to.” Walang emosyong sabi
Thunder’s POVHindi ako makapaniwalang nakatayo si Rain ngayon sa harapan. Bumalik na talaga siya, akala ko ay panaginip lang ang nangyari noon sa ground zero pero ito siya ngayon. Naglalakad patungo sa direksyon ko dahil sa tabi ko na lang ang bakanting upuan.“Rain, can we talk?” Tanong ko nang sa wakas ay makaupo siya.“May dapat ba tayong pag-usapan? Sa tingin ko wala naman kaya kung pwede, stop acting as if nothing happened.” Malamig na saad niya bago ako iripan. Nilingon ako ni Jiro at tinignan ako ng nagsasabing ‘wag mo munang kulitin’ Napabuntong hininga na lamang ako at walang nagawa kung hindi ang pasimple siyang sulyapan. Ibang-iba na talaga siya, hindi na siya iyong Rain na kilala koㅡand I know that it’s my fault. I changed her.“Stop staring.” Walang emosyong sabi ni Rain nang hindi man lang lumilingon sa akin. Hindi ko na ri
Ayesha’s POVMasaya akong bumalik na si Rain pero hindi ko pa rin maiwasang malungkot dahil sa laki ng ipinagbago niya. Naiintindihan ko siya kung bakit at nag-aalala ako dahil doon.Paggising ko kanina ay wala na siya sa kama niya kaya agad akong nag-asikaso.Wala namang klase ngayon pero may party kasi mamayang gabi,gathering ng bawat kind. Kung dati ay every month iyon ginaganap, ngayon trice a year na lang.“Liam.” Tawag ko nang makita ko siyang papasok ng main building.“Bakit? Bihis na bihis ka yata. Wala naman pasok, ah.” Puna niya nang lapitan niya ako at hawakan ang mga kamay ko.“Bibili ako ng susuotin mamaya. Samahan mo koㅡteka. Saan ka pala pupunta?” Tanong ko at saktong paglingon niya ay lumabas ng main building si Thunder habang nakaalalay sila Jiro at Matthew.“What happened?”“Hangover. Doon na siya natulog sa infirmary. Alam mo na ba ‘yung tungkol sa kasal ni Rain?” Agad kong naibalik a
Isang linggo ang nakalipas mula noong isayaw ako ni Thunder. Mula rin noong gabing iyon ay hindi ko na siya nakita pa. Hindi siya pumapasok sa klase at ni anino niya ay hindi ko makita, aaminin ko nag-aalala ako pero alam kong magiging okay rin ang lahat.[Flashback]“Rain, alam kong mali ang ginawa ko sa’yo 1 year ago, but believe me. Hindi ko ginusto ‘yon. ‘Yung microchip na kagaya ng kay Amanda, meron ako no’n.” Paliwanag niya at bigla na lang niyang kinuha ang kamay ko para ilagay sa bandang batok niya.Agad ko iyong kinapa at naramdaman na may peklat doon. Tinignan ko siya ulit at mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko.“Tinanggal nila ‘yung microchip sa katawan ko noong gabing ‘yon. Rain, maniwala ka sa’kin hindi ko talaga ginustongㅡ”“Thunder. Okay na, naiintindihan ko pero hindi na no’n maibabalik ang dati.” Seryosong sabi ko habang marahang nakipagsasayaw sa kanya. Totoo namang naiintindihan ko pero mahirap pa sa akin ang pakisama
Rain’s POV“Beb, tara na.” Aya ni Ayesha. Mukhang excited na excited siya sa team building ngayon. Hindi kasi siya nakasama noon kaya para siyang bata na first time sumama sa fieldtrip.“Oo Beb, wait lang.” Natatawang sabi ko at saka lumabas ng banyo. Kinuha ko na ang mga gamit ko at sabay na kaming lumabas, nakasalubong pa namin ang ibang girls sa lobby na halatang excited na rin.“Sabay-sabay na tayo.” Aya ni Zea kaya naman sabay na kaming nagpunta kung saan naroon ang mga bus. This time, malaya kaming mamili kung saang bus kami sasakay. Nagkita-kita kami nila Cloud sa tapat ng isang bus at sasakay na sana kami ngunit huminto siya ng makita niyang naglalakad si Thunder papunta sa direksyon namin.Sa hindi malamang dahilan, biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang ngitian niya ako bago sumakay sa bus.“What was that? Hindi niya ba ako nakita?” Tanong ni Cloud at sa totoo lang ay hindi naman siya galit kay Thunder. Gustong gus
Rain’s POV“You still love me?” Tanong ni Thunder at bahagya akong tumango, hindi ko alam na ganito ako karupok pagdating sa kanya. Lahat ng plano ko na ipamukha sa kanya na nagbago ako ay nawala na parang bula.“Hindi naman nawala ang pagmamahal ko sa’yo.” Pagsasabi ko ng totoo. Kahit na may ginawa siya sa akin na hindi ko nagustuhan, sa huli. Hindi ko pa rin maitatanggi na mahal ko siya.Kitang-kita ko sa mga mata ni Thunder kung gaano siya kasaya ngayon, tulad ko ay marami rin siyang napagdaanan at ayokong maging selfish. Tinignan ko siya ng diretso sa mata at hinawakan ng mahigpit ang mga kamay niya.“But it’s not right, ayokong lokohin si Cloud.” Kumunot ang noo niya kaya bumuntong hininga ako, “Give me a favor, Thunder. Please, makipag-ayos ka na sa kanya.”“No. I can’t, why would I do that?” Iniwas niya sa akin ang tingin niya kaya naman hinawakan ko siya sa pisngi para maibalik sa akin ang tingin.“Listen Thunder, hi
Malapit ko nang marating ang kinarorooanan ni Yb ngunit isang kalabog ang pumaalinlang sa apat na sulok ng kwarto. Sa isang iglap ay tumumba si Yb dahil sa pagbato sa kanya ni Thunder.Kinuha ko na ang pagkakataong iyon para kunin si Erin, kasabay noon ay ang pag-abot sa akin ni Thunder ng hawak niyang shotgun.“Ilabas mo na si Erin.” Bilin ko at mabilis niya akong hinalikan sa labi bago lumabas kasama si Erin na ngayon ay hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak.Nang tuluyan silang makalabas ay nilingon ko si Yb. Nakita kong inaabot nito ang baril niya na tumalsik kanina.“Isang maling galaw Yb. Kakalat ‘yang utak mo rito.” Banta ko nang itutok ko sa kanya ang baril na ibinigay sa akin ni Thunder.Mabilis siyang humarap sa akin at bago pa niya makalabit ang gatilyo ay inunahan ko na siya. Isang malakas na putok ng baril ang umalingawngaw kasabay ng pagtalsik ni Yb sa pader. Hindi ako nakuntento at pinaputukan pa siya ng isang beses, sa sobrang la
Mabilis lumipas ang taon, at first day na ngayon ni Erin sa elementary. Natutuwa naman ako dahil namana niya ang katalinuhan ko pero at some point nadidismaya ako dahil sa dinami-rami ng pwedeng niyang manahin sa Daddy niya ay ‘yung ugali pa.“Ano ba! Sabi ko akin ‘to, eh.” Rinig kong sigaw ni Erin kay Zero. Sinilip ko silang dalawa sa living room at nakitang pinag-aagawan nila ang robot ni Xian.“Anong iyo? Kay Xian nga ‘yan eh, bigay niya ‘yan sa’kin!” Reklamo pabalik ni Zero kaya lumapit na ako sa dalawa, lagi na lang silang nag-aaway tuwing magkasama. Lagi kasing busy sila Jiro at Zea kaya ako na ang naghahatid kay Zero sa school. Magkaklase naman kasi sila ni Erin kaya wala na iyong kaso sa akin.“Anak Erin, ibigay mo na ‘yan kay Zero. Panglalaki ‘to eh.” Kinuha ko ang pinag-aagaan nilang robot at saka iyon inabot kay Zero, sakto naman dahil dumating si Ayesha kasama ang anak niyang si Xian.“Beb, si Liam? Hindi mo kasama?” Tanong ko nang
[1 and half year later]“Rain, matagal pa ba kayo?” Tanong ni Zea mula sa labas ng apartment ni Thunder. Nagmadali naman akong kunin ang gamit ko habang si Thunder ay halos hindi magkanda ugaga sa pag-alalay sa akin habang bumababa ng hagdan.“Ulan naman, eh. Sabi ko tawagin mo ako kapag bababa ka ng hagdan, mamaya n’yan mahulog ka.” Suway niya habang nakahawak sa kamay at baywang ko. Naiintindihan ko na concern siya sa amin ng anak niya pero helloㅡhindi naman ako clumsy ‘no.Oo, siyam na buwan na akong buntis at anytime pwede na akong manganak. Mas’yadong mabilis ang panahon kaya ito at todo alaga sa akin ang asawa ko.“Oh, nasaan si Jiro?” Tanong ko kay Zea, kung hindi niyo na itatanong ay buntis na rin siya. Baka nga sabay pa kaming manganak dahil kabuwanan na rin niya ngayon.“Nandito ako, bakit? Ang kulit kasi ni Matthew, hindi makapaghintay. Excited na excited sa kasal nila.” Napapakamot na reklamo ni Jiro. Sa magbabarkada kasi ay si Matthew
Ilang buwan ang lumipas ng mawala si Cloud sa amin. I know he’s okay, kasama na niya si Lord and I know that he’s watching us everyday.Kahit na puno ng galit sa akin si Sunny dahil nawala ang lalaking pinakamamahal niya, tinanggap ko iyon at alam kong mapapatawad din niya ako.“Rain, bilisan mo naman.” Reklamo ni Thunder mula sa ibaba. Kasalukuyan akong nag-aayos kasama si Ayesha dahil graduation na namin ngayon.“Maghintay ka!” Sigaw ko habang nasa harap ng salamin. Nilapitan naman ako ni Ayesha para izipper ang dress ko sa likod.“Beb, tara na.” Aya niya nang kunin niya ang toga niya. Kinuha ko na rin ‘yung akin at sumilip sa balkonahe kung saan doon naghihintay ang mainipin kong boyfriend.“Kulog. Pababa na kami.” Sabi ko at nag-okay sign lang siya bago umalis doon. Paglabas naman namin ng kwarto ni Ayesha ay nakasalubong namin sila Tymee, Zea, Amethyst, Pink at Emerald.“Oh my god. I can’t believe na gagraduate na tayo. Ang bilis ng pan
“Nasaan siya?” Tanong ko nang makarating ako sa hospital. Pagtapos ng nangyari sa hideout kanina ay sinubukan kong habulin si Yb pero bullshit! Nakatakas na naman siya. Hindi ko na alam gagawin ko, napakahirap niyang tapusin.Humingi na rin ako ng tulong sa mga pulis dahil sa nangyari at sa ngayon ay restricted muna ang sa mga estudyante sa hell’s gate.“Bakit ayaw niyo sumagot?” Tanong ko kila Axel na nasa tapat ng emergency room. Tahimik lang sila, ang iba ay nakaupo at ang iba ay nakasandal sa pader na tila ba namatayan sila.“Rain, wala na siya. D-dead on arrival.” Napalingon ako nang sabihin iyon ni Matthew sa seryosong paraan.“Pwede ba Matthew, hindi ‘to oras para magbiro.” Tinignan ko si Axel at nakatingin lamang siya sa sahig.“Nagsasabi ng totoo si Matthew. Hindi na siya umabot.” Hindi ko alam pero biglang nangilid ang luha ko nang magsalita si Jasper. Tila nanghina ang tuhod ko at napaupo na lamang sa sahig. Impo
Thunder’s POVPagpasok na pagpasok ko sa kwarto ay agad kong sinubsob ang mukha ko sa unan. Kung hindi ko pa makikita ang picture sa wallet ni Sunny, hindi ko malalaman na si Cloud pala ang ikinikwento niya sa akin. Masaya ako na hindi talaga sila engaged ni Rain pero bigla akong nakaramdam ng takot nang malamang may taning ang buhay niya.Sinubukan kong matulog pero biglang dumating si Jiro at padabog na sinara ang pinto.“Anong problema?” Tanong ko at napansin ko na lang na may mga sugat siya sa mukha.“Nakasuntukan ko ‘yung grupo ng ex ni Zea, ‘yung nanggulo noon sa reception. Fuck that guy!” Galit na galit na sabi niya nang sipain niya ang upuan. Dahil doon ay nagkaroon ako bigla ng idea.“Want some revenge? Gusto ko ng mapaglalabasan ng sama ng loob, eh.” Sabi ko at tipid siyang ngumisi. Hindi na ako nagsalita pa at tinawagan na agad ang tatlo. Matagal na rin no’ng huli kaming nakipag gangfight, mukhang magadang exercise ito.
Rain’s POV“You still love me?” Tanong ni Thunder at bahagya akong tumango, hindi ko alam na ganito ako karupok pagdating sa kanya. Lahat ng plano ko na ipamukha sa kanya na nagbago ako ay nawala na parang bula.“Hindi naman nawala ang pagmamahal ko sa’yo.” Pagsasabi ko ng totoo. Kahit na may ginawa siya sa akin na hindi ko nagustuhan, sa huli. Hindi ko pa rin maitatanggi na mahal ko siya.Kitang-kita ko sa mga mata ni Thunder kung gaano siya kasaya ngayon, tulad ko ay marami rin siyang napagdaanan at ayokong maging selfish. Tinignan ko siya ng diretso sa mata at hinawakan ng mahigpit ang mga kamay niya.“But it’s not right, ayokong lokohin si Cloud.” Kumunot ang noo niya kaya bumuntong hininga ako, “Give me a favor, Thunder. Please, makipag-ayos ka na sa kanya.”“No. I can’t, why would I do that?” Iniwas niya sa akin ang tingin niya kaya naman hinawakan ko siya sa pisngi para maibalik sa akin ang tingin.“Listen Thunder, hi
Rain’s POV“Beb, tara na.” Aya ni Ayesha. Mukhang excited na excited siya sa team building ngayon. Hindi kasi siya nakasama noon kaya para siyang bata na first time sumama sa fieldtrip.“Oo Beb, wait lang.” Natatawang sabi ko at saka lumabas ng banyo. Kinuha ko na ang mga gamit ko at sabay na kaming lumabas, nakasalubong pa namin ang ibang girls sa lobby na halatang excited na rin.“Sabay-sabay na tayo.” Aya ni Zea kaya naman sabay na kaming nagpunta kung saan naroon ang mga bus. This time, malaya kaming mamili kung saang bus kami sasakay. Nagkita-kita kami nila Cloud sa tapat ng isang bus at sasakay na sana kami ngunit huminto siya ng makita niyang naglalakad si Thunder papunta sa direksyon namin.Sa hindi malamang dahilan, biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang ngitian niya ako bago sumakay sa bus.“What was that? Hindi niya ba ako nakita?” Tanong ni Cloud at sa totoo lang ay hindi naman siya galit kay Thunder. Gustong gus
Isang linggo ang nakalipas mula noong isayaw ako ni Thunder. Mula rin noong gabing iyon ay hindi ko na siya nakita pa. Hindi siya pumapasok sa klase at ni anino niya ay hindi ko makita, aaminin ko nag-aalala ako pero alam kong magiging okay rin ang lahat.[Flashback]“Rain, alam kong mali ang ginawa ko sa’yo 1 year ago, but believe me. Hindi ko ginusto ‘yon. ‘Yung microchip na kagaya ng kay Amanda, meron ako no’n.” Paliwanag niya at bigla na lang niyang kinuha ang kamay ko para ilagay sa bandang batok niya.Agad ko iyong kinapa at naramdaman na may peklat doon. Tinignan ko siya ulit at mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko.“Tinanggal nila ‘yung microchip sa katawan ko noong gabing ‘yon. Rain, maniwala ka sa’kin hindi ko talaga ginustongㅡ”“Thunder. Okay na, naiintindihan ko pero hindi na no’n maibabalik ang dati.” Seryosong sabi ko habang marahang nakipagsasayaw sa kanya. Totoo namang naiintindihan ko pero mahirap pa sa akin ang pakisama