"Oh bakit ang tahimik niyo? Nakangising tanong niya."Kanina lang nagkakagulo kayo ah." hindi niya maitago ang galak habang pinapanuod ang mga investors niya na parang mga tuta na sobrang aamo."Before we proceed Monica can you ask Ms. Castillo to bring in a refreshment please, thank you." utos niya sa sekretarya at ng makita itong tumango ay pinasalamatan niya ito."Mukhang kalmado na ang lahat, pwede na ba tayong magsimula?" tanong niya ng makaupo siya and everyone in the room nodded in approval."As you can see, I am not here these past few days-" panimula niya sa mahabang sasabihin pero naputol iyon ng may isang tampalasan na nagsalita."Yeah we can see that, you are neglecting your work for nothing." tumalim ang tingin niya sa naging tugon ng pinakabatang investor niya."Mr. De Vera you are one of the youngest investor in my company and you're probably one of the dumbest for CUTTING ME OFF!" lahat ay nagulantang dahil sa biglaan niyang pagsigaw."Does everyone here has a family?"
7 in the morning Ravens Mansion"Where have you been last night?" His wife asked while cutting the meat in her plate gracefully."Ack! Ack!" nasamid siya dahil sa itinanong nito. Kinuha niya ang isang baso ng tubig sa harapan niya at magkakasunod na lumagok dito at saka pasimpleng pinunasan ang tumulong pawis."Are you alright?" nag-aalalang tanong ng asawa.Magkakasunod siyang tumango at balak na sanang isubo ang pagkain na nasa kutsara niya ng mapahinto siya sa muli na namang pagtatanong ng asawa. "So where have you been last night?" Nagbuntong hininga siya at ibinaba ang kutsara na puno ng pagkain bago tinitigan ng seryoso ang asawa. "I was at dominican heights!""What are you doing at dominican heights, you are not the type of person who stays at the most expensive hotel for a day?" napangisi siya sa itinanong ng asawa."Binisita ko lang si Casper!" simpleng sagot niya at saka ipinagpatuloy ang pagkain."Casper Gonzales?" tanong nito na tinanguan ko."So I assumed that Christell
November **, 2022Ravens mansion8:00 AMHabang tahimik na nag-aagahan ang mag-asawang Roberto at Amanda."Ngayon ba ang uwi ni Ramona?" tanong ng asawa niyang si Amanda habang hindi inaalis ang tingin sa hinihiwang karne ng baboy."Yes!" he answered excitedly making his wife stop eating ang looked at him."You sound excited, dapat na ba akong magduda?" his sweat began to form because of his wife's doubtful stare."No! What kind of question was that?" he answered defensively while wiping his sweat discreetly."Is a kind of question that you don't have to be defensive." Amanda answered.He knows it's just a matter of time ay malalaman na ng asawa niya ang mga kalokohan niya pero hanggat maaari sana ay ayaw niyang mangyari iyon dahil masasaktan ito."Honey you are the only girl I love, you don't have to worry because I am not gonna hurt you." he held her hands and kissed it habang sinasabi ang kanyang pagmamahal para sa asawa."Okay! Okay! I believe you hon!" his wife said and continue
Two days have passed since umalis ang asawa niyang si Amanda and up until now hindi pa din ito nakakabalik he's been worried since then dahil kahit tawag ay hindi ito nagpaparamdam."Ramona I am going to the office at baka gabi na akong makauwi I am going to eat somewhere so huwag ka ng magluto ng marami." I said to her pero nanatili itong walang imik na nakaharap sa sink. Ramona came back yesterday and ever since she came back ganyan na siya tulala at hindi nagkikikibo."Ramona!" sigaw niya at hinawakan sa balikat ang katulong."HIK!" napatalon ito sa gulat. Nag-aalalang tinitigan niya ito bago kinausap. "Okay ka lang ba?" "O-Opo s-sir!" nauutal na sagot nito at hindi makatingin ng diretso sa'kanya. Napangisi siya ng may pumasok na kalokohan sa isip niya. Niyakap niya ito mula sa likuran at saka hinalikan sa punong tainga."S-Sir! Baka makita tayo ni Ma'am Amanda!" reklamo nito at saka binaklas ang pag-kakayakap niya. Napabuntong hininga siya bago pinakawalan ang katulong at mahi
Bougainvillea VilleRavens-Lagasca Mansion11:00 AMHabang abala siya sa pagba-vacuum ng sahig ay nakarinig siya ng mga yabag mula sa likuran niya kaya naman inihinto niya ang ginagawa para tignan kung sino ito."Ma'am buti dumating ka na, nag-aalala na si Sir Roberto sa'yo." napatakbo siya sa gawi nito at saka sinuri ang amo na parang alalang-alala."Okay lang ako." she assured her.Napahinga siya ng maluwag bago muling nagsalita. "Buti nalang Ma'am okay ka muntik ng magpa-search and rescue si Sir lalo na nung dumating yung driver mo dito tapos hindi ka kasama." "Okay lang ako, ipaghanda mo nalang ako ng pulutan at alak." nagtaka siya sa sinabi nito dahil ang aga alak ang gusto nitong almusal pero wala siyang ginawa kundi ang tumango."Gusto niyo bang tawagan ko si Sir?" tanong niyang muli bago mag-punta sa kusina para ihanda ang gusto nito."Ihanda mo nalang ang gusto ko at ako na ang bahala na tumawag kay Roberto and Ramona tawagan mo nalang ako kapag okay na." hindi na nito hinin
Exactly 6 am ng magising siya dahil sa lamig na nanunuot sa buong katawan niya. She grabbed the comforter and wrapped it around her body tightly but it's no help at all it's like the cold is circulating inside her. She rubbed her shoulder and arms to help her get warm pero talagang walang epekto kaya naman nagdesisyon na siyang tumayo para patayin ang aircon. Nang sa pagtayo niya ay mas naramdaman niya ang lamig sa buo niyang katawan kaya naman niyakap niya ang sarili pero kaagad nanlaki ang mga mata niya ng maramdaman na wala siyang pang-itaas. Dahan-dahan niyang ibinaba ang tingin sa katawan at."AAAHHH!" Umalingawngaw ang sigaw niya sa buong silid na dinig sa labas ng kasalukuyang naglalakad papunta sa kusinang si Roberto."Ramona?! Anong problema?!" Tanong ni Roberto kasabay ng magkakasunod na pagkatok."Wala ayos lang ako!" Singhal niya dahil may pumapasok na sa isipan niya na baka ito ang nag-alis ng mga suot niya kagabi."Sigurado ka bang ayos ka lang, buksan mo itong pinto at
Two days have passed since may mangyari sa'min ni Roberto at sa loob ng dalawang araw na iyon Amanda acted like a bitch who wants to strangle my neck kagaya nalang ngayon na day off nito sa modeling. I am busy washing the dishes when she approach me and accuse me about something I am guilty about pero hindi niya kailangan na malaman pa iyon."I was wondering bakit lagi kang ipinagtatanggol ng asawa ko?" lihim na napaikot ang mata ko dahil sa tinuran nito."Hindi ko po kayo maintindihan?" pagkakaila ko kahit na totoo naman ang sinabi niya."Let me give you an example. Two days ago I found an un-used lacy underwear under my pillow." there's a hint of amusement in her voice. "H-" I was about to answer her but she cut me off immediately by saying the most disgusting thing I've heard so far. "Oh baka hindi ka nakakaintindi ng english tatagalugin ko nalang alam mo na katulong ka lang at nakasisiguro ako na hindi ka nakapagtapos ng pag-aaral, dalawang araw na ang nakakalipas mula ng makakit
"Okay ka lang ba, kanina ka pa tahimik?" puna ko sa pananahimik nito. "Huwag mo akong alalahanin." napasimangot ako habang pinagmamasdan itong tahimik na ipinagpapatuloy ang pagkain."Hindi mo naman ako masisisi kaninang umaga ka pa tahimik." muli akong sumubo sa kinakain ko. Nagbuntong hininga ito at narinig ko ang pagkalansing ng utensils na mukhang ibinaba nito. "nag-aalala lang ako kay Amanda ito yung unang beses na nagtalo kami ng ganito kalala." mababanaag ang labis na pag-aalala sa tinig nito."Kung gusto mo hanapin natin siya." suhestiyon ko napahinto ito at napatanga sa'kin na para bang tinubuan ako ng isang ulo pero kalaunan ay napangiti ito ng matamis."I will look for her. Pero hindi kita pwedeng isama pasensya ka na." nakaramdam ako ng lungkot ng marinig ko ang sinabi nito pero wala akong magawa kun'di ang tumango nalang.Tumayo ako sa hapagkainan at binitbit ko na'din ang pinagkainan ko sa sink bago tumalikod para pumunta sa kwarto ko."Ramona!" hindi ko pinansin ang p
Christelle Point of view"Roberto Christofer get back here!" sigaw ko nang makita kong palabas na ang anak ko sa front door.Abala ako sa paglilinis ng mga nakakalat nitong laruan ng makaisip ito ng kalokohan.Ngumisi sa'kin ang anak ko at tuluyan ng binuksan ang pintuan at lumabas ng bahay."ROBERTO!" sigaw ko sa asawa ko na hindi ko alam kung nasaan ng parte ng bahay.Ilang minuto na ang lumipas ay hindi pa din lumalabas si Roberto kaya naman sinundan ko na ang anak namin dahil baka kung mapano na ito. Though hindi ko inaalala kung makakalabas ito dahil hindi naman mangyayari yun kasi naka-lock ang gate ng bakuran namin."RC, where are you!?" sigaw ko habang ginagala ko ang paningin ko sa buong bakuran, pero hindi ko makita ang anak ko."Roberto!" I called out my husband and just like my son hindi ko din mahanap ang ama nito.Where did they go? Tanong ko sa sarili ko habang umiiling at nagdesisyon na umikot sa buong kabahayan.I was about to give up pero bigla kong naalala na may mi
Six months laterChristelle Point of View"Male-late na tayo sa church! Baka isipin ni Roberto na hindi na ako sisipot" Sigaw ko na naiinip dahil ang tagal kumilos ng mga kasama ko."Hayaan mo si Roberto, busy pa tayo dito oh." giit ni Roana at itinuro ang mga make up na nasa harapan ng salamin.I rolled my eyes at them kasi kanina pa kami nagme-make up hindi na kami matapos-tapos."We've been doing this for hours!" Sancia exclaimed na nagpairap kay Roana."You're so overreacting cousin kaya hindi ka inaalok ng kasal ni Lucas eh." imbes na mainis ay lumungkot ang mga mata ni Sancia pagkarinig sa pang-aasar ng pinsan nito."Okay lang ba kayo ni Lucas, Sanc?" nag-aalalang tanong ko. I hate seeing Sancia like this normally hindi siya naaapektuhan ng mga pang-aasar pero off ata ang topic na may kinalaman kay Lucas."Yeah, we're good." simpleng sagot nito at binalingan na si Roana. "Roana, tama na yan pagpapaganda mo at tara na!" sigaw nito kay Roana habang nakatingin sa mga make up.Nagbu
Roberto point of viewSabihin mo na namamalikmata lang ako? Sabihin mo na hindi totoo itong nakikita ko!? Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, malalim ang paghinga ko at ramdam ko ang unti-unting pagdilim ng paningin ko habang nakatingin ako sa asawa ko na walang malay sa bisig ko."Lucas take her!" hindi ko na makilala ang boses ko nang tawagin ko si Lucas para kunin si Christelle sa'kin."You're gonna pay for this!" binalingan ko ng tingin ang lalaki na nanakit kay Christelle at tuluyan ko ng nakalimutan ang lahat ng makita ko itong nakangisi sa'kin. Tinakbo ko ang distansya namin at nung makalapit na ako dito ay inundayan ko ito ng suntok na hindi nito naiwasan or more like sinadya nitong hindi iwasan. Napalupagi ito sa sahig na ginamit kong pagkakataon para kubabawan ito at pagsusuntukin."You have no right to hurt my wife and put her life in danger!" sigaw ko habang galit na pinapaulanan ng suntok sa mukha ang lalaki. "Bro stop! You'll kill him." naramdaman ko ang mahigpi
Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil sa sama ng pakiramdam ko."Christelle are you okay?" Ang nag-aalalang tanong ng mommy ni Roberto. I tried looking for her but it feels like my vision got blinded pero ang kaibahan lang ay nakikita ko ang kapaligiran tanging yung mommy lang ni Roberto ang hindi ko makita."Where are you Mom!?" I ask nervously at nagsimula na din akong i-angat ang kamay ko para kapain ito."I'm here!" Nakahinga ako ng maluwag ng marinig ko ang boses ni Mommy at ng mahawakan ko ang kamay nito. "What's wrong?" Para akong hinatak pabalik sa kasalukuyan at yung pansamantalang pagkawala ng paningin ko ay bigla nalang nagbalik.Pinakatitigan ko ang nag-aalalang mukha ni Mommy. "I've got blinded." Sambit ko at mas lalong lumala ang pag-aalala nito."Tatawagin ko lang ang doctor!" Tumango ako dito.Nang makalabas si Mommy ay pinikit-pikit ko ang mga mata ko para tignan kung mawawala ulit ang paningin ko pero walang nagbago, huminga ako ng malalim at pinakalma ang sarili
"Damn those idiot, anong alam nila sa nararamdaman ko!" Galit na usal ko habang nakatingin ako sa numero na dina-dial ko. Pagkatapos kong magtatakbo para layasan ang mga talipandas na iyon ay dinala ako ng mga paa ko sa katapat na park ng building ng CRDL. At habang bakatambay ako dito sa park ay naisip ko na tapusin na ang lahat kaya naman ito ako ngayon at hinihintay ang pagsagot ng tawag ng nasa kabilang linya."Damn Kristoff answer the damn phone!" Inis na wika ko habang mahigpit na nakahawak sa cellphone ko na sumasabay yata sa init ng ulo ko.Hindi ko alam kung may isang oras na ba ang lumipas basta ang alam ko lang ay naririnig ko na ang baritonong boses ng nasa kabilang linya na nagtatanong kung ano ang kailangan ko."I need your help." Sambit ko. Alam ko na napapairap na ito sa kawalan at iniisip na nitong napakatanga ko."Alam ko na kailangan mo ang tulong ko dahil hindi ka tatawag dito ng wala kang kailangan, ang tanong ko ay kung anong klase ng tulong ang kailangan mo." I
"Let's talk about the merger of the company!" sa sinabi ko ay pansamantalang natahimik ang mga tao sa loob ng conference room na kalaunan ay nagbago din dahil nagkanya-kanya na ng saloobin ang mga nasa loob. Mayroong mga sang-ayon sa sinabi ko kagaya nalang ni Kletz."That's a good idea, mas mag-eexpand ang company maging ang nasasakupan nito." sambit ni Kletz na sinang-ayunan nina De Vera at Vozta."Sang-ayon din ako kasi makakatulong ito na mapigilan ang pagbagsak ng mga company dahil sa issue na kinakaharap natin." Katulad ni Kletz ay sumang-ayon din si Soriano, isa sa mga matanda at matagal ng investor sa company ko.Pero kung mayroong sang-ayon meron din naman yung masyado ang ginagawang pagtutol na akala mo ba ay nakataya na ang mga buhay nila kagaya nalang si Bolivia na isa sa mga investor ko."Totoo naman na makakatulong ito para mapigilan ang pagbagsak ng company pero may downside pa din ang merger na gusto niyong mangyari dahil maguguluhan ang tao lalo na ang mga matagal na
"What did you say!?" ngumisi si Amanda sa sabay na tanong namin ni Roberto pero hindi ito nagsalita sa halip ay hinila nito ang isang upuan at saka prenteng naupo dun."Amanda!" mapanganib na tawag ni Roberto dito pero ngumisi lang ito."Chill Roberto!" mapaglarong ani nito at saka humalakhak."Kumusta, Amanda?" hindi ko alam kung bakit naluluha ako ngayon na nasa harapan ko ito at masaya."Okay na okay, staying at that place is somehow clear my mind." sagot nito habang matiim na nakatitig sa'kin."Good to hear that, by the way I never had the chance to apologize to you." mukhang naintindihan nito ang sinasabi ko dahil umiling ito at matamis na ngumiti."You don't need to apologize because you done nothing wrong, ako yung dapat na humingi ng tawad sa'yo dahil nasaktan kita at ng dahil sa'kin nawala yung unang anak mo." tumulo ang luha ko pagkatapos magsalita ni Amanda."Sobrang tagal na nun, siguro dapat na nating kalimutan ang nakaraan at magsimula na tayo ng panibagong buhay." ani k
Premiere Medical Center Christelle point of viewIsang oras ng hindi matigil ang cellphone namin sa pagtunog. Maya't-mayang may tumatawag kagaya nalang ngayon kakatapos ko lang kausapin si Kikay na nangungumusta at nagtatanong tungkol sa issue, may tumatawag na naman sa phone ko.Tinignan ko muna ang screen ng phone ko at ng makitang si Monica ang tumatawag ay hindi na ako nagdalawang isip na sagutin ito. "Hello, Monica?" Nakarinig ako ng maraming ingay sa kabilang linya, ingay na nagkakagulo. Kumunot ang noo ko, "Monica?" "Where is our ceo? Dapat siya ang nag-aayos ng mga ganitong problema, hindi ikaw dahil wala kang alam sa bagay na ito dahil secretary ka lang!" sigaw ni Gilomino Rustan.Pakiramdam ko ay umakyat lahat ng dugo sa ulo ko at bago ko pa mapigilan ang sarili ko ay sumigaw na ako. "Monica, give him that fucking phone!" "Sige" mahinang sagot ni Monica at dinig ko na sinabi nito kay Gilomino Rustan na kakausapin ko ito."May problema ka ba sa pagiging missing in action
Premiere Medical CenterRoberto point of viewFive hours laterNakatayo lang ako dito sa loob ng kwarto sa tabi ng pintuan habang tahimik na naghihintay na matapos ang ginagawa ng doctor. Kanina pa ito kapa ng kapa sa tiyan ni Christelle tapos iiling."What's wrong with my wife doc?" Nag-aalalang tanong ko habang nakatingin sa asawa ko."She's fine, tho any moment pwede na siyang manganak and we need to do it via C-Section." sambit ng doctor. "Pwede ko po ba malaman kung kailan po siya i-cs?" tanong ko sa doctor."One of these days pwede na siyang i-cs pero ngayon kailangan niya munang magpahinga, mas mabuti kung mag-stay na siya dito sa hospital, papaasikaso ko nalang sa mga nurse ang kwarto na lilipatan ng pasyente." paliwanag ng doctor bago tuluyang nagpaalam. Nagpasalamat muna ako dito bago ito tuluyang makaalis.Tinapunan ko muna ng tingin si Christelle bago ako tumalikod para kausapin si Mommy. Pagkalabas ko ay naabutan ko si Tito Spencer tatay ni Sancia, si Mommy, Roana at si