-=Jayden's Point of View=-"Shit!" sa loob loob ko, pinilit kong huwag maapektuhan pero parang nananadya naman na tila silang plaka na nagpleplay sa isip ko ang sakit na pilit na tinatago ni Gabby ng malaman nitong hindi ko siya isasama.Hindi dapat ako maapektuhan lalo na't iyon naman talaga ang gusto ko, ang masaktan si Gabby, pero bakit ganoon parang nasasaktan din ako.Kahit anong pagtatago ni Gabby kanina, ay agad kong napansin ang pinipigilan nitong mga luha.I tried to stay focus sa ginagawa kong pagdadrive pero patuloy pa ding sumasagi sa akin ang reaksyon ni Gabby, masyadong malalim ang iniisip ko na hindi ko namalayan na tinatawag na pala ako ng anak ko, kaya nagulat na lang ako ng maramdaman ko ang pangangalabit ni Caleb sa akin."Sorry, Caleb, what's wrong?" tanong ko dito, sandali kong tinitigan ito nang saktong mag red light naman."Gusto ko pong kasama si Mommy." kita ko ang paglungkot ng itsura nang anak ko, kaya naman agad kong minaobra ang sasakyan ko, nag u turn ako
-=Jayden's Point of View=-Two weeks have passed nang ganoon ganoon na lang, dalawang linggo na din sa bahay si Gabby at sa loob ng dalawang linggong iyon ay minsanan na lang din ako mag stay doon, kung gusto kong makasama si Caleb ay pinapasundo ko na lang ito sa assistant ko.Alam ko naman kasi na mangyayari ito, I invited her because my son needed his mother, pero sa nangyayari ay hindi ko naibibigay ang buong atensyon ko sa anak ko."You're drinking again?" narinig ko naman sa bandang likuran ko, kahit hindi ko tignan kung sino iyon ay kilalang kilala ko ang boses na iyon."You know this is really your fault." matabang kong sagot sa bestfriend ko na si Isaiah, ni hindi man lang akong nag-abalang tignan ito, nagpatuloy lang ako sa iniinom ko.Nasa opisina pa kasi ako at kahit uwian na ay minabuti kong mag stay na lang muna dito at umuwi na lang kapag late na."Ano na naman ba ang kasalanan ko?" iritable nitong tanong sa akin, na umupo pa sa malapit sa inuupuan ko.Hindi ko na ito s
-=Gabby's Point of View=-Lumipas ang mga araw hanggang naging linggo, mula nang mangyari ang pamamasyal namin ng anak ko kasama ni Jayden ay naging maayos na naman ang lahat, ngunit napansin ko ang tila ba pag-iwas sa akin ni Jayden.Pilit kong sinasaksak sa isip ko na mabuti na iyon, na hindi na kami nagkikita, maiiwasan ko pa ang masaktan sa mga maaring sabihin nito o iparanas sa akin, pero bakit ganoon? Dapat makahinga na ako ng maluwang ng dahil sa nangyayari pero mas nasasaktan ako. "Good morning, baby, almusal na tayo." nakangiti kong aya sa anak ko, mukhang wala pang balak itong bumangon, kaya naman naisipan kong kilitiin ito sa tagiliran at ilang sandali nga lang ay napuno na ang kuwarto nito ng hagikgik nito.Matapos ko itong mapabangon ay agad kong inayos ang higaan nito, at agad kaming dumiretso sa dining room, kung saan nakahanda na ang almusal namin, katulad ng dati ay kaming dalawa lang ni Caleb sa hapag kainan, hinayaan ko itong pumili ng gusto niyang kainin at kahit
-=Jayden's Point of View=-"Shit! Shit!" hindi ko akalain na masasabi ko ang bagay na iyon, nang nalaman ko kasing nasa bahay si Bryan ay agad akong umalis ng opisina, sobrang pagseselos ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon, different scenarios were running into my head during that time.I just kept on driving without any clear destination in mind. Namalayan ko na lang na tinatahak ko na pala ang daan patungong Antipolo, tuluyan nang nagtago ang haring araw nang magdecide akong tumigil sa pagmamaneho.Nag decide akong lumabas ng kotse at nagtungo sa isang tagong parte sa lugar na iyon, I used to go here when I was still in college, kapag gusto kong takasan ang lahat ng responsibilidad na nakasalalay sa balikat ko.From afar ay nakikita ko ang mga ilaw sa mga bahay sa baba, getting ready to start their night, a mom preparing their dinner, a dad who just got home from work and their children who just got home from school.When people look at me, they see a confident and successful bu
-=Jayden's Point of View=-"This can't be happening." I keep muttering to myself, pero kahit na anong pagtangging gawin ko ay nasa kamay ko na mismo ang katibayan.Muli ay tinignan ko ang pinadalang mga reports ni Arman na para bang mababago non ang katotohanan."Bryan is Jared." nakumpirma ang hinala ko sa mga dokumentong pinadala ni Arman, ayon sa nakalap nito ay may mag-asawang Australyano ang nakakita kay Jared ng makatakas ito sa pumatay sa mga magulang namin, ayon din sa impormasyon na nakalap ni Arman ay dinala nang mag-asawa ang kapatid ko sa Australia at doon na ito lumaki.Ayon sa testimonya na iniwan ng mag-asawa sa mga pulis ay mukhang walang maalala ang kapatid ko marahil dala ng trauma.Sobrang tagal kong pinanabikan at pinangarap na makita ang kapatid ko, pero parang hati ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon.Hindi ko mapigilan ang panginginig ng kamay ko ng kuhanin ko ang cellphone sa bulsa ng pantalon ko, at agad kong dinial ang number na nakasave sa phone ko."Wha
-=Gabby's Point of View=-"Sa tingin mo ba, anong ibig niyang nang sinabi niyang nagseselos siya?" alam kong paulit ulit na ako sa pagtatanong pero hindi ko pa din kasi matanggap ang totoo."My God, Gabby! We had the same conversation, pero hanggang ngayon ay nagdududa ka pa din ba?" hindi makapaniwalang tanong sa akin ni Regina, ng nangyari ang pag-uusap naming iyon ni Jayden ay agad kong tinawagan si Regina at ngayon nga ay magkasama kami sa kuwarto ko nang mapatulog ko na si Caleb."Alam ko naman, pero ang hirap lang kasing paniwalaan, I mean matapos ang lahat ng paghihirap ko sa paglayo niya sa anak ko ay sasabihin niyang nagseselos siya na para bang may nararamdaman siya sa akin." frustrated kong sinabi dito."People make mistakes specially when it comes to love, you hurt him sa ginawa mong pagtatago ng anak ninyo." paliwanag nito."But still, hindi mo naman sasaktan ang taong mahal mo kung totoong ma......." ngunit natigilan ako ng maalala ko noong araw na inaya ako nitong sumam
-=Jayden's Point of View=-"I love you too, Jayden. I never stopped loving you." para akong natulala nang marinig ang mga salitang iyon kay Gabby, mabigat man sa loob ko ay nilayo ko ang mga labi ko dito.I felt my heart jump while looking at the beautiful woman in front of me. I tried to look straight into her eyes, and what I saw made my heart beat faster.I'm afraid that it might cause me a heart attack, which I will gladly accept, dahil sa likod nang mga mata nito ay nababasa ko ang katotohanan."Ang babaeng pinakamamahal ko ay mahal din ako." sa loob loob ko, wala pa din ako sa sarili ko habang patuloy lang na nakatingin sa mukha ni Gabby."Magsalita ka naman." ang natatawang sinabi nito sa akin, ngunit kabila noon ay nararamdaman ko ang walang kasiguraduhan sa boses na nakapagbalik sa wisyo ko.Sa dami kong gustong sabihin dito ay wala ni isa man na lumabas sa bibig ko, kaya naman mahigpit ko itong kinulong sa mga bisig ko na tila ba natatakot akong mawala pa ito sa akin."How c
-=Jayden's Point of View=-Dali dali kong pinatay ang alarm sa cellphone ko, maingat kong tinignan ang mag-ina ko, at saka lang ako nakahinga nang maluwang nang mapansin kong hindi sila nagising ng alarm ng cellphone ko.Alas cinco pa lang ng umaga, pero nagdecide na akong bumangon, gusto ko kasing ipaghanda sila ng almusal na ngayon ko lang magagawa."Good morning Sir Jayden." ang bati sa akin ni Aling Celia nang maabutan ko itong abala sa kusina."Magandang umaga din." bati ko naman dito.Akma itong iaayos ang mga lulutuin sana nito nang pigilan ko ito, pinaliwanag ko na lang na ako ang maghahanda ng almusal sa mag-ina ko."Mukhang mahal na mahal ninyo ang mag-ina ninyo sir, sige po tawagin niyo na lang po ako kapag kailangan niyo ako." kahit kanina pa ito umalis ay hindi naman mawala wala ang ngiti sa mga labi ko.Oo, mahal na mahal ko ang mag-ina ko, ngayon na lang uli ako naging ganito kasaya, at hindi ko na alam kung kaya ko pa bang mabuhay kapag nawala pa sila sa buhay ko.Hin
-=Jayden's Point of View=-"Kamusta na kaya sila?" sa loob loob ko habang nakatingin sa labas ng bintana ng kuwarto ko, it's been two weeks since magdecide akong lumayo sa mag-ina ko, at iyon ang pinakamasakit at pinakamalungkot na dalawang linggong naranasan ko.Sa totoo lang, gustong gusto kong puntahan sila Gabby at Caleb, pero pinilit kong huwag gawin iyon, dahil alam kong hindi ako karapat dapat sa kanila.Hindi ko pa din matanggap ang katotohanan na tunay kong ama si Jovanie, all my life I thought that my parents was killed by some random people, pero iyon pala ay sarili kong tiyuhin ang nagpapatay sa mga magulang ko, at ang pinakamasama pa doon ay nalaman kong si Tito Jovanie ang tunay kong ama.Anak ako ng isang mamamatay tao, kaya anong mukha ang ihaharap ko sa mag-ina ko, maliban pa doon ay anong ihaharap ko kay Jared, ng dahil sa akin ay nasira ang pamilya namin. Nakulong na si Tito Jovanie, pero hindi pa din maiaalis non ang katotohanan na anak ako ng nagpapatay sa mga mag
-=Gabby's Point of View=-"Nasaan ka na ba Jayden?" sa loob loob ko, halos mag-iisang linggo na ang nakalipas nang mailigtas kami mula sa pagkidnap sa amin, at mula ngayon ay hindi ko na nakita pa si Jayden.I tried calling his cellphone, but hindi ko naman iyon macontact, kapag tinatanong ko naman ang mga tauhan ni Jayden ay wala din ni isa man sa kanila ang makapagsabi sa akin ng kinaroonan ng amo nila."Hindi mo pa din ba siya nacocontact?" narinig kong tanong ni Ate Mel, kasalukuyan na nasa kuwarto ako sa mansion, kung saan kasama ko si Ate Mel at ang anak ko na abala sa paglalaro, tila hindi nito alintana ang mga nangyari na siyang gusto ko ding mangyari."Mukhang nakapatay ang phone niya, kaya naman hindi ko siya matawagan." sagot ko dito kasunod nang isang mahabang bungtung hininga.Minabuti ko na lang na humiga na muna, dahil pakiramdam ko ay hinang hina ako sa mga nangyayari."Ano ba talagang nangyari?" naramdaman ko na lang ang paglundo ng kama sa bandang kanan ko at ilang s
-=Jayden's Point of View=-Habang nagmamaneho ay hindi ko mapigilan ang sarili ko sa panginginig ng buo kong katawan, ilang beses na nga din muntik muntikanan akong mabangga, kaya naman nang hinging ng isang tauhan ko ang pagdadrive ay hindi na ako tumanggi.Sa wakas ay napaamin ko na si Rosette at hindi ako makapaniwala nang matapos itong magsalita, ngunit agad ko iyong isinantabi at kinontact ang mga tauhan ko.At ngayon nga ay patungo kami sa address na binigay sa akin ni Rosette kung saan niya dinala ang mga gamit ni Gabby.Hindi ko na kailangan pang kabisaduhin ang address na binigay nito sa akin dahil pamilyar na pamilyar sa akin ang address na iyon.Isa iyong resthouse sa Batangas na may three hundred hectares. Ilang beses na din akong nakapunta sa lugar na ito."We're waiting for your instruction." nagising na lang ako nang marinig ko ang boses na iyon.Agad ko naman inutos sa mga ito ang kailangan nilang gawin at kailangan nilang malaman, at ilang sandali lang ay nagsimula na
-=Jayden's Point of View=-Galit kong pinunasan ang luhang naglandas sa pisngi ko, kahit anong pilit kong huwag makaramdam ng kahit na ano ay para naman nanadya ang puso ko na pilit na nasasaktan.Wala pang isang araw ang nakakalipas ngunit labis na sakit na ang nararamdaman ko, paulit ulit na naglalaro sa isip ko ang text na nakuha ko mula kay Gabby.Hindi ko mapigilan mag-isip ng kung ano-ano ngayong magkasama na sila ng kapatid ko.Ang buong akala ko pa naman ay maayos na ang lahat, na magiging masaya at buong pamilya na kami kasama ng anak namin, pero mula pala noon pa ay niloloko lang ako nito.Muli kong sinalinan ng alak ang basong nasa kamay ko, ngunit nang hindi makuntento ay minabuti kong diretso nang uminom sa bote ng alak.Wala na akong pakialam sa pait na lasa ng iniinom ko, kung iyon man ang makakatulong sa akin na makalimutan kahit panandalian ang sakit na dinulot na pag-iwan sa akin ni Gabby.Ilang sandali lang ay nakarinig ako ng mahihinang katok mula sa pinto ng kuwar
-=Jayden's Point of View=-"Riot"That's the exact word, that describe how my house is, simula kasi ng makabalik kami mula sa bakasyon ay patuloy nang nangulit si Tito na makasal na kaming dalawa ni Gabby, pero ayoko naman na parang lumabas na napipilitan lang ako o para bang mapipilitan ito, gusto kong maging natural lang ang lahat, iyong tipong kaming dalawa lang sa isang romantic na lugar at hindi niya aasahan na bigla na lang akong magpropropose, pero nang dahil sa pangungulit ni Tito ay mukhang mauudlot pa ang proposal kong iyon."I really need to talk to Tito Jovanie about it." frustrated kong kuwento kay Isaiah, I decided to meet him the following day nang makabalik kami mula sa isla.Ayoko man iwanan ang mag-ina ko, pero kailangan ko ng katahimikan para makapag-isip isip."You can talk to him about it, or better yet ask him for his help para sa magiging proposal mo kay Gabby." suhestiyon naman nito, hindi ko maiwasang hindi mapailing sa sinabi nito."Uncle Jovanie might be a
-=Jayden's Point of View=-Dali dali kong pinatay ang alarm sa cellphone ko, maingat kong tinignan ang mag-ina ko, at saka lang ako nakahinga nang maluwang nang mapansin kong hindi sila nagising ng alarm ng cellphone ko.Alas cinco pa lang ng umaga, pero nagdecide na akong bumangon, gusto ko kasing ipaghanda sila ng almusal na ngayon ko lang magagawa."Good morning Sir Jayden." ang bati sa akin ni Aling Celia nang maabutan ko itong abala sa kusina."Magandang umaga din." bati ko naman dito.Akma itong iaayos ang mga lulutuin sana nito nang pigilan ko ito, pinaliwanag ko na lang na ako ang maghahanda ng almusal sa mag-ina ko."Mukhang mahal na mahal ninyo ang mag-ina ninyo sir, sige po tawagin niyo na lang po ako kapag kailangan niyo ako." kahit kanina pa ito umalis ay hindi naman mawala wala ang ngiti sa mga labi ko.Oo, mahal na mahal ko ang mag-ina ko, ngayon na lang uli ako naging ganito kasaya, at hindi ko na alam kung kaya ko pa bang mabuhay kapag nawala pa sila sa buhay ko.Hin
-=Jayden's Point of View=-"I love you too, Jayden. I never stopped loving you." para akong natulala nang marinig ang mga salitang iyon kay Gabby, mabigat man sa loob ko ay nilayo ko ang mga labi ko dito.I felt my heart jump while looking at the beautiful woman in front of me. I tried to look straight into her eyes, and what I saw made my heart beat faster.I'm afraid that it might cause me a heart attack, which I will gladly accept, dahil sa likod nang mga mata nito ay nababasa ko ang katotohanan."Ang babaeng pinakamamahal ko ay mahal din ako." sa loob loob ko, wala pa din ako sa sarili ko habang patuloy lang na nakatingin sa mukha ni Gabby."Magsalita ka naman." ang natatawang sinabi nito sa akin, ngunit kabila noon ay nararamdaman ko ang walang kasiguraduhan sa boses na nakapagbalik sa wisyo ko.Sa dami kong gustong sabihin dito ay wala ni isa man na lumabas sa bibig ko, kaya naman mahigpit ko itong kinulong sa mga bisig ko na tila ba natatakot akong mawala pa ito sa akin."How c
-=Gabby's Point of View=-"Sa tingin mo ba, anong ibig niyang nang sinabi niyang nagseselos siya?" alam kong paulit ulit na ako sa pagtatanong pero hindi ko pa din kasi matanggap ang totoo."My God, Gabby! We had the same conversation, pero hanggang ngayon ay nagdududa ka pa din ba?" hindi makapaniwalang tanong sa akin ni Regina, ng nangyari ang pag-uusap naming iyon ni Jayden ay agad kong tinawagan si Regina at ngayon nga ay magkasama kami sa kuwarto ko nang mapatulog ko na si Caleb."Alam ko naman, pero ang hirap lang kasing paniwalaan, I mean matapos ang lahat ng paghihirap ko sa paglayo niya sa anak ko ay sasabihin niyang nagseselos siya na para bang may nararamdaman siya sa akin." frustrated kong sinabi dito."People make mistakes specially when it comes to love, you hurt him sa ginawa mong pagtatago ng anak ninyo." paliwanag nito."But still, hindi mo naman sasaktan ang taong mahal mo kung totoong ma......." ngunit natigilan ako ng maalala ko noong araw na inaya ako nitong sumam
-=Jayden's Point of View=-"This can't be happening." I keep muttering to myself, pero kahit na anong pagtangging gawin ko ay nasa kamay ko na mismo ang katibayan.Muli ay tinignan ko ang pinadalang mga reports ni Arman na para bang mababago non ang katotohanan."Bryan is Jared." nakumpirma ang hinala ko sa mga dokumentong pinadala ni Arman, ayon sa nakalap nito ay may mag-asawang Australyano ang nakakita kay Jared ng makatakas ito sa pumatay sa mga magulang namin, ayon din sa impormasyon na nakalap ni Arman ay dinala nang mag-asawa ang kapatid ko sa Australia at doon na ito lumaki.Ayon sa testimonya na iniwan ng mag-asawa sa mga pulis ay mukhang walang maalala ang kapatid ko marahil dala ng trauma.Sobrang tagal kong pinanabikan at pinangarap na makita ang kapatid ko, pero parang hati ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon.Hindi ko mapigilan ang panginginig ng kamay ko ng kuhanin ko ang cellphone sa bulsa ng pantalon ko, at agad kong dinial ang number na nakasave sa phone ko."Wha