-=Gabby's Point of View=-I tried hard to hold the tears that threatening to fall from my eyes, hindi dapat malaman nito na nasasaktan ako.Tuluyan ko lang hinayaan ang mga iyon nang tuluyan nang makalabas si Jayden, para akong mamamatay sa sakit na nararamdaman ko, alam kong pagsisisihan ko ang ginawa ko, pero kailangan ko iyong gawin."Sana ay hindi mo pagsisihan ang naging desisyon mo Gabby." narinig kong sinabi ni Ate Mel na kanina pa pala nakatayo doon."I already did." sagot ko naman dito, lalo na sa sakit na nararamdaman ko, alam ko sa sarili ko na hindi mawawala ang nararamdaman kong iyon."Hindi kita maintindihan, sa nakikita ko sayo ngayon, nararamdaman ko na mahal mo si Jayden, mali ba ako?" tanong nito."Mahal na mahal ko siya." umiiyak ko naman na sagot dito."At sa nakita ko kanina kay Jayden, masasabi kong mahal ka nang tao." sa sinabi nito ay hindi ko napigilan ang sarili kong mapailing."I don't think that we feel the same way, natutuwa lang siya sa akin." malungkot k
-=Gabby's Point of View=-Isang malalim na paghinga ang ginawa ko habang nakatingin sa natutulog kong anak, three years have passed since hinayaan kong lumayo ang taong pinakamamahal ko, ang Tatay ng anak ko, pero kahit ganoon ay ramdam na ramdam ko pa din ang pangungulila dito, gayon din ang takot kapag nalaman nito ang totoo.Madaming nangyari matapos mawala sa buhay ko si Jayden, I decided to leave my job since pagmamay-ari na iyon ni Jayden at baka may makapagsabi dito kapag tuluyan nang lumaki ang tiyan ko, malungkot akong umalis lalo na't nandoon pa din ang kaibigan kong si Regina, alam kong nagulat ang mga kasamahan ko doon, pero wala nang nakapigil pa sa akin, inamin ko na din sa kaibigan kong iyon ang totoo at hindi naman niya ako jinudge, nakakalungkot lang dahil natuloy ito sa Dubai at dalawang taon na itong naroon, maliban pa doon ay minabuti naming ibenta ang bahay namin na pinamana ng mga magulang namin sa amin sa takot na baka pumunta doon si Jayden, nakatira kami ngayo
-=Gabby's Point of View=-"Ok ka lang ba Gabby?" nagulat na lang ako ng marinig ko ang boses ni Ate Mel, hawak hawak ko ang dibdib ko na sobrang bilis pa din sa pagkabog."He's back." wala sa sarili kong nasabi dito, bigla naman kumunot ang noo nito sa sinabi ko."Sinong nakabalik?" naguguluhan pa din nitong tanong sa akin."Jayden's back." natatakot kong sagot naman dito, ilang segundo din bago nagregister dito ang sinabi ko, kita ko naman ang pag-aalala sa mukha nito."Ano nang balak mo niyan? Ipapakilala mo na ba si Caleb sa ama niya?" tanong naman nito."No! Hindi na niya dapat malaman na nagkaanak siya sa akin, alam mo bang ibig sabihin kapag nalaman niyang meron pala siyang anak?" naiiling kong sinabi dito, ayokong isipin ang mangyayari kapag nalaman ni Jayden ang totoo, maliban pa sa pagkuha nito sa anak ko ay ang galit nito kapag nalaman niyang niloko ko siya."You don't know that yet Gabby! You're making it worse sa ginagawa mo, for someone like Jayden Andrada he can get any
-=Melchora's Point of View=-"Caleb wait for me!" pagtawag ko sa pamangkin ko, nauna pa kasi ito sa akin sa banyo, inayos ko na muna kasi ang mga gagamitin nito sa pagligo."Sunod ka na lang po Tita Ganda!" balik sigaw naman nito sa akin, hindi ko maiwasang hindi mangiti sa kinilos nito.Mula kasi nang mangyari ang aksidente sa amin ni Aidan ay hindi ko na alam kung paano ko bubuuin ang sarili ko hanggang dumating si Caleb, he brought back the light in my life kaya naman mahal na mahal ko ang pamangkin kong iyon.Sa paglabas ko sa kuwarto nilang mag-ina ay nakita ko naman ang pilat na dinulot ng aksidente sa akin, ng dahil sa pilat na iyon ay hindi na ako nabigyan ng trabaho bilang modelo, sino ba naman ang magkakainteres na kumuha sa isang modelo na may sirang mukha.Pinilit kong huwag nang alalahanin ang bagay na iyon dahil binabalik non ang lungkot ng pagkawala ni Aidan."Tita Ganda!" narinig kong muli nitong sigaw, naiiling na lang akong lumabas sa kuwarto ng mag-ina, papunta na s
-=Jayden's Point of View=-"Sir, you have an appointment this afternoon with Mr. Cuerva." hindi halos nagregister sa akin ang sinabing iyon ng secretary ko, nasa ibang bagay kasi ang isip ko ng mga oras na iyon."Sir?" nagulat na lang ako nang maramdaman ko ang banayad na pag-uga sa aki ng secretary ko, I'm always focus kapag nasa trabaho, pero sa muli naming pagkikita ni Gabby ay muli na naman akong naguguluhan."I want you to cancel my meeting this afternoon." utos ko dito."But sir........" akma itong tatanggi, but I just gave her a stern look, agad naman itong sumunod at bumalik sa sarili nitong opisina.Eversince I went to Gabby's house and met her sister Melchora, I have a weird feeling that I cannot explain, that's why I decided to go back.Matapos mag-iwan nang mga instruction sa secretary ay agad na akong dumiretso sa parking lot ng building, I didn't even bother calling my driver at ako na mismo ang nagdrive ng kotse ko.It's been almost a week now since nagpunta ako doon, a
-=Gabby's Point of View=-I been staring in the same position for almost five minutes, hindi ko alam, pero madalas ko nang gawin ang bagay na iyon, kasama ko pa naman ang best friend kong si Regina sa bahay na nakuha ko nang bumalik na kami sa Manila.It's been almost three weeks now since I left Davao, just to avoid Jayden, at hindi ko mapigilang hindi matakot dahil alam ko naman na kahit kailan nito gusto, ay kayang malaman nito ang kaliit-liitang detalye sa buhay ko, kabilang na doon ang pagkakaroon ko ng anak, and it doesn't take a rocket scientist just to figure out that my son is his."Earth to Gabby?" nagulat na lang ako ng may mga daliring pumitik sa mukha ko, kaya naman agad akong napatingin sa katabi ko."Sorry, ano uli iyong sinabi mo?" tanong ko naman dito, kita ko naman ang ginawa nitong pag-iling dahil sa pagspace out ko."Ang tanong ko ay, bakit hindi mo bigyan nang chance si Bryan, mukha naman seryoso sayo ang boss natin." hindi ko mapigilang hindi mapabuga ng hangin s
-=Gabby's Point of View=- "Mom, tara na po." aya sa akin ng anak ko, Sabado ngayon kaya naman napagdesisyunan namin mamasyal. Kasama namin ang Ate ko at si Bryan, two months na ang nakakalipas, at akala ko pa naman ay magsasawa na si Bryan sa panunuyo sa akin, pero nagkamali ako mas naging masigasig pa ito sa panliligaw, bawat lakad namin ay laging kasama ang pamilya ko, at kita ko naman ang pagkakalapit ng loob ni Caleb dito, ramdam na ramdam ko ang pagkasabi ng anak ko sa isang ama, at si Bryan ang nagpupunan nang kakulangan na iyon. Hindi ko maiwasang hindi mangiti habang pinagmamasdan ko ang anak ko na patakbong bumalik kay Bryan, kita ko ang kakaibang saya nito kapag kasama ang boss ko, inimbitahan kasi kami ng boss ko na mamasyal sa Enchated Kingdom. "Masayang masaya si Caleb ah." narinig kong sinabi ni Ate Mel sa akin, hindi ko nga namalayan na nakalapit na ito sa akin dahil ang buong atensyon ko ay nasa anak ko. "Yes he is." wala sa sariling sagot dito, hindi nakaligtas sa
-=Gabby's Point of View=-"Nakita niyo ba ang batang ito?" tanong ko sa lahat nang makakasalubong ko, paulit ulit lang ako sa pagtatanong kong iyon, pero halos iisa lang naman ang nagiging sagot na nakukuha ko.Walang kahit na sino ang nakakita sa anak ko, ilang araw ko na din ginagawa ang bagay na iyon, umaasa akong kahit man lang isa ay may makapagturo sa kinaroroonan nang anak ko.Bilang isang ina ay hindi ako mapapakali na walang ginagawa habang nawawala ang pinakamamahal kong anak.Halos isang linggo na din kasi ang nakalipas nang mawala ang anak ko, at halos ikamatay ko ang mga araw na iyon, lalo na't hindi ko mapigilan hindi mag-isip ng hindi maganda.Halos mapudpod na ang suot kong sapatos sa layo nang nilalakad ko para sa paghahanap ko sa anak ko, naniniwala naman akong ginagawa ng mga pulis ang lahat para mahanap ang anak ko, pero hindi ko talagang kayang maghintay na lang sa isang tabi.Hindi ko ininda ang pagod at gutom, idagdag pa ang init ng panahon, patuloy pa din ako sa
-=Jayden's Point of View=-"Kamusta na kaya sila?" sa loob loob ko habang nakatingin sa labas ng bintana ng kuwarto ko, it's been two weeks since magdecide akong lumayo sa mag-ina ko, at iyon ang pinakamasakit at pinakamalungkot na dalawang linggong naranasan ko.Sa totoo lang, gustong gusto kong puntahan sila Gabby at Caleb, pero pinilit kong huwag gawin iyon, dahil alam kong hindi ako karapat dapat sa kanila.Hindi ko pa din matanggap ang katotohanan na tunay kong ama si Jovanie, all my life I thought that my parents was killed by some random people, pero iyon pala ay sarili kong tiyuhin ang nagpapatay sa mga magulang ko, at ang pinakamasama pa doon ay nalaman kong si Tito Jovanie ang tunay kong ama.Anak ako ng isang mamamatay tao, kaya anong mukha ang ihaharap ko sa mag-ina ko, maliban pa doon ay anong ihaharap ko kay Jared, ng dahil sa akin ay nasira ang pamilya namin. Nakulong na si Tito Jovanie, pero hindi pa din maiaalis non ang katotohanan na anak ako ng nagpapatay sa mga mag
-=Gabby's Point of View=-"Nasaan ka na ba Jayden?" sa loob loob ko, halos mag-iisang linggo na ang nakalipas nang mailigtas kami mula sa pagkidnap sa amin, at mula ngayon ay hindi ko na nakita pa si Jayden.I tried calling his cellphone, but hindi ko naman iyon macontact, kapag tinatanong ko naman ang mga tauhan ni Jayden ay wala din ni isa man sa kanila ang makapagsabi sa akin ng kinaroonan ng amo nila."Hindi mo pa din ba siya nacocontact?" narinig kong tanong ni Ate Mel, kasalukuyan na nasa kuwarto ako sa mansion, kung saan kasama ko si Ate Mel at ang anak ko na abala sa paglalaro, tila hindi nito alintana ang mga nangyari na siyang gusto ko ding mangyari."Mukhang nakapatay ang phone niya, kaya naman hindi ko siya matawagan." sagot ko dito kasunod nang isang mahabang bungtung hininga.Minabuti ko na lang na humiga na muna, dahil pakiramdam ko ay hinang hina ako sa mga nangyayari."Ano ba talagang nangyari?" naramdaman ko na lang ang paglundo ng kama sa bandang kanan ko at ilang s
-=Jayden's Point of View=-Habang nagmamaneho ay hindi ko mapigilan ang sarili ko sa panginginig ng buo kong katawan, ilang beses na nga din muntik muntikanan akong mabangga, kaya naman nang hinging ng isang tauhan ko ang pagdadrive ay hindi na ako tumanggi.Sa wakas ay napaamin ko na si Rosette at hindi ako makapaniwala nang matapos itong magsalita, ngunit agad ko iyong isinantabi at kinontact ang mga tauhan ko.At ngayon nga ay patungo kami sa address na binigay sa akin ni Rosette kung saan niya dinala ang mga gamit ni Gabby.Hindi ko na kailangan pang kabisaduhin ang address na binigay nito sa akin dahil pamilyar na pamilyar sa akin ang address na iyon.Isa iyong resthouse sa Batangas na may three hundred hectares. Ilang beses na din akong nakapunta sa lugar na ito."We're waiting for your instruction." nagising na lang ako nang marinig ko ang boses na iyon.Agad ko naman inutos sa mga ito ang kailangan nilang gawin at kailangan nilang malaman, at ilang sandali lang ay nagsimula na
-=Jayden's Point of View=-Galit kong pinunasan ang luhang naglandas sa pisngi ko, kahit anong pilit kong huwag makaramdam ng kahit na ano ay para naman nanadya ang puso ko na pilit na nasasaktan.Wala pang isang araw ang nakakalipas ngunit labis na sakit na ang nararamdaman ko, paulit ulit na naglalaro sa isip ko ang text na nakuha ko mula kay Gabby.Hindi ko mapigilan mag-isip ng kung ano-ano ngayong magkasama na sila ng kapatid ko.Ang buong akala ko pa naman ay maayos na ang lahat, na magiging masaya at buong pamilya na kami kasama ng anak namin, pero mula pala noon pa ay niloloko lang ako nito.Muli kong sinalinan ng alak ang basong nasa kamay ko, ngunit nang hindi makuntento ay minabuti kong diretso nang uminom sa bote ng alak.Wala na akong pakialam sa pait na lasa ng iniinom ko, kung iyon man ang makakatulong sa akin na makalimutan kahit panandalian ang sakit na dinulot na pag-iwan sa akin ni Gabby.Ilang sandali lang ay nakarinig ako ng mahihinang katok mula sa pinto ng kuwar
-=Jayden's Point of View=-"Riot"That's the exact word, that describe how my house is, simula kasi ng makabalik kami mula sa bakasyon ay patuloy nang nangulit si Tito na makasal na kaming dalawa ni Gabby, pero ayoko naman na parang lumabas na napipilitan lang ako o para bang mapipilitan ito, gusto kong maging natural lang ang lahat, iyong tipong kaming dalawa lang sa isang romantic na lugar at hindi niya aasahan na bigla na lang akong magpropropose, pero nang dahil sa pangungulit ni Tito ay mukhang mauudlot pa ang proposal kong iyon."I really need to talk to Tito Jovanie about it." frustrated kong kuwento kay Isaiah, I decided to meet him the following day nang makabalik kami mula sa isla.Ayoko man iwanan ang mag-ina ko, pero kailangan ko ng katahimikan para makapag-isip isip."You can talk to him about it, or better yet ask him for his help para sa magiging proposal mo kay Gabby." suhestiyon naman nito, hindi ko maiwasang hindi mapailing sa sinabi nito."Uncle Jovanie might be a
-=Jayden's Point of View=-Dali dali kong pinatay ang alarm sa cellphone ko, maingat kong tinignan ang mag-ina ko, at saka lang ako nakahinga nang maluwang nang mapansin kong hindi sila nagising ng alarm ng cellphone ko.Alas cinco pa lang ng umaga, pero nagdecide na akong bumangon, gusto ko kasing ipaghanda sila ng almusal na ngayon ko lang magagawa."Good morning Sir Jayden." ang bati sa akin ni Aling Celia nang maabutan ko itong abala sa kusina."Magandang umaga din." bati ko naman dito.Akma itong iaayos ang mga lulutuin sana nito nang pigilan ko ito, pinaliwanag ko na lang na ako ang maghahanda ng almusal sa mag-ina ko."Mukhang mahal na mahal ninyo ang mag-ina ninyo sir, sige po tawagin niyo na lang po ako kapag kailangan niyo ako." kahit kanina pa ito umalis ay hindi naman mawala wala ang ngiti sa mga labi ko.Oo, mahal na mahal ko ang mag-ina ko, ngayon na lang uli ako naging ganito kasaya, at hindi ko na alam kung kaya ko pa bang mabuhay kapag nawala pa sila sa buhay ko.Hin
-=Jayden's Point of View=-"I love you too, Jayden. I never stopped loving you." para akong natulala nang marinig ang mga salitang iyon kay Gabby, mabigat man sa loob ko ay nilayo ko ang mga labi ko dito.I felt my heart jump while looking at the beautiful woman in front of me. I tried to look straight into her eyes, and what I saw made my heart beat faster.I'm afraid that it might cause me a heart attack, which I will gladly accept, dahil sa likod nang mga mata nito ay nababasa ko ang katotohanan."Ang babaeng pinakamamahal ko ay mahal din ako." sa loob loob ko, wala pa din ako sa sarili ko habang patuloy lang na nakatingin sa mukha ni Gabby."Magsalita ka naman." ang natatawang sinabi nito sa akin, ngunit kabila noon ay nararamdaman ko ang walang kasiguraduhan sa boses na nakapagbalik sa wisyo ko.Sa dami kong gustong sabihin dito ay wala ni isa man na lumabas sa bibig ko, kaya naman mahigpit ko itong kinulong sa mga bisig ko na tila ba natatakot akong mawala pa ito sa akin."How c
-=Gabby's Point of View=-"Sa tingin mo ba, anong ibig niyang nang sinabi niyang nagseselos siya?" alam kong paulit ulit na ako sa pagtatanong pero hindi ko pa din kasi matanggap ang totoo."My God, Gabby! We had the same conversation, pero hanggang ngayon ay nagdududa ka pa din ba?" hindi makapaniwalang tanong sa akin ni Regina, ng nangyari ang pag-uusap naming iyon ni Jayden ay agad kong tinawagan si Regina at ngayon nga ay magkasama kami sa kuwarto ko nang mapatulog ko na si Caleb."Alam ko naman, pero ang hirap lang kasing paniwalaan, I mean matapos ang lahat ng paghihirap ko sa paglayo niya sa anak ko ay sasabihin niyang nagseselos siya na para bang may nararamdaman siya sa akin." frustrated kong sinabi dito."People make mistakes specially when it comes to love, you hurt him sa ginawa mong pagtatago ng anak ninyo." paliwanag nito."But still, hindi mo naman sasaktan ang taong mahal mo kung totoong ma......." ngunit natigilan ako ng maalala ko noong araw na inaya ako nitong sumam
-=Jayden's Point of View=-"This can't be happening." I keep muttering to myself, pero kahit na anong pagtangging gawin ko ay nasa kamay ko na mismo ang katibayan.Muli ay tinignan ko ang pinadalang mga reports ni Arman na para bang mababago non ang katotohanan."Bryan is Jared." nakumpirma ang hinala ko sa mga dokumentong pinadala ni Arman, ayon sa nakalap nito ay may mag-asawang Australyano ang nakakita kay Jared ng makatakas ito sa pumatay sa mga magulang namin, ayon din sa impormasyon na nakalap ni Arman ay dinala nang mag-asawa ang kapatid ko sa Australia at doon na ito lumaki.Ayon sa testimonya na iniwan ng mag-asawa sa mga pulis ay mukhang walang maalala ang kapatid ko marahil dala ng trauma.Sobrang tagal kong pinanabikan at pinangarap na makita ang kapatid ko, pero parang hati ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon.Hindi ko mapigilan ang panginginig ng kamay ko ng kuhanin ko ang cellphone sa bulsa ng pantalon ko, at agad kong dinial ang number na nakasave sa phone ko."Wha