เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 25: Golden Statue
บทที่เกี่ยวข้อง
Misery Business Chapter 26: Officially Yours
KASTIEL'S POV:--It's been a week since the Egypt adventure we've faced. And it's been a week since Reiden's punishment has been lifted.I was also promoted as one of the members of the Elite Class in HuPoFEL. As expected, the mission we had is far away from Middle Class.Mahirap ang mga misyon na kinakaharap sa Elite Class kaysa sa Middle Class. Handling a weapon is one of the priorities on how to protect ourselves from any harm in every mission we take.Minsan na akong naka-encounter ng bakbakan pero ni minsan never akong nagdala ng baril o kung ano pang weapon na pwedeng magamit."Are you listening to me, Kastiel?"Napakurap ako ng pumitik sa harapan ko ang mga daliri ni Reiden."Ano nga po ulit 'yon?""I said, take all the reports from the marketing department and also I need all the reports from Calvin's building project,"Isa-isa kong sinulat ang mga binilin ni Reiden. Oras nga pala ng trabaho pero ang utak ko ay lumilipad papuntang Egypt."Yon lang po ba, Sir?" Tanong ko haban
Misery Business Chapter 27: A trap
KASTIEL'S POV:I am silently waiting here at the coffee shop waiting for the arrival of that old man.My Dad called me that he want's to talk to me some important matter. Pinagbigyan ko na tutal weekend naman ngayon.Nagmamasid lang ako sa paligid dito sa loob ng coffee shop malapit sa mall ni Dezrail. Hindi ko alam kung ano na naman ang sasabihin ni Dad, hindi rin alam ni Reiden na umalis ako dahil tinakbuhan ko lang siya sa condo.Reiden was sleeping when I sneak out from my condo, tiyak na hahanapin niya ako once na magising ang lalaking 'yon na wala ako sa tabi niya."Mabuti naman at pinagbigyan mo akong kausapin ka," bungad ng isang lalaki na nakatayo nang ilang dipa mula sa mesa ko. From his white colored hair, his piercing eyes, his business suit and such - please welcome my oh so loving father Lucius Devoncourt."Pwede ka namang maupo muna diba?" Maikling wika ko.Ngumisi lang si Daddy bago sinunod ang sinabi ko."Ang laki na ng pinagbago mo mula nang umalis ka sa bahay, kumus
Misery Business Chapter 28: Thomas Pendragon
KASTIEL'S POV:Naalimpungatan ako nang may maramdaman akong nakayakap sa akin. Tinanggal ko ang brasong nakapatong sa bewang ko pero hinigpitan niya lang 'yon.Gano'n na lamang ang paninigas nang katawan ko ng magsalita ang taong nasa tabi."Don't you dare escape at my side Miss Devoncourt, I don't even think twice to kill someone you love even your father," bulong nito sa tenga ko."Who are you?" Matapang na tanong ko."Thomas Pendragon, the son of Senator Larry Pendragon you killed, do you remember?"Namutla ang mukha ko at nanlamig bigla ang katawan ko. Larry Pendragon is the first person I executed because that's what my client wants.I didn't know that Larry Pendragon has a son.Tinabig ko ang brasong nakayakap sa akin bago ako mabilis na umalis sa kama. Nakalapat sa sahig ang kamao ko nang makarinig ako ng pagkasa nang baril sa gilid ng sintido."One wrong move, Devoncourt. Say your prayers."Hindi ako nakagalaw nang magliwanag ang buong kwarto at tumambad sa akin ang mabalasik
Misery Business Chapter 29: Escape
KASTIEL'S POV:--"Good evening ladies and gentlemen, thank you for coming tonight to witness the union of Pendragon and Devoncourt," umalingawngaw ang palakpakan sa buong paligid pero ang tanging naririnig ko lamang ay ang mga katagang binitiwan ni Reiden kanina.What does he mean about it? I don't understand what he wanted to tell me.Natinag lang ako nang humigpit ang pagkakahawak ni Thomas sa likurang bewang ko nang hapitin ako nito palapit sa kanya. Nandito kami ngayon sa gitna nang mini stage kung saan inilagay nang event coordinator. May nakapaskil rin na tarpaulin sa likuran namin kung saan nakalagay ang mukha naming dalawa ni Thomas.Gusto kong umangal but Thomas didn't let go of me. Kaya ang ending naisama niya pa rin ako sa harapan nang kanyang mga bisita.Iniabot nang host ang mikropono kay Thomas nang mapunta kami sa center stage."Thank you for coming everyone. Our wedding will be held the day after tomorrow," napalingon ako kay Thomas pero ang atensyon niya ay nasa mga
Misery Business Chapter 30: Her Misery
KASTIEL'S POV:--MADILIM pa lang ang paligid, nakahanda na kaming lahat. Si Homare na naghihintay sa amin sa airport at ang mga taong tutulong sa pag-alis ko."Handa ka na?"Tumingin ako kay Thud na siyang may hawak nang maleta ko. Ipinag-utos sa kanya ni Aqueros na kunin ang lahat nang gamit ko sa condominium na pagmamay-ari ni Senri nang walang maiiwang bakas mula sa akin.Hinigpitan ko ang pagkakayakap sa jacket na nakasuot sa katawan ko. Bawal sa akin ang mahamugan pero kailangan kong kumilos para sa ikakatahimik ng buhay ko."Tara na,"Nauna akong maglakad palabas nang kwarto na siyang inuukopa ko dito sa L.A Hospital. Pagkarating namin sa hallway ay walang nagkalat na mga nurse, bantay nang pasyente o kung sino mang makikita na pakalat-kalat. Sino ba naman ang gagala nang 3 am sa hospital diba? Kami lang dalawa ni Thud.Isinuklob ni Thud ang hood nang jacket na suot ng makalabas kami sa hospital. Naghihintay sa amin si Gun sa loob nang sasakyan.Pinagbuksan ako ni Thud nang pin
Misery Business Chapter 31: King and Queen
KASTIEL'S POV:--If on the way I was about to spit on the beautiful surroundings, my jaw dropped, even more, when the carriage entered a lofty gate that had just been opened for our entry.There were soldiers scattered all over the place and others seemed busy for our arrival."Sigurado ba kayo na dito talaga ang punta natin?" Tanong ko kay Ate Eliza habang nakapako pa rin ang mga mata ko sa ganda nang palasyo.There was a large fountain in the middle then which can be seen at the first opening at the huge gate, it has a statue of golden Buddha spewing golden water."Ikaw talagang bata ka, nandito na nga tayo."If I drank that, maybe the whole world would get rich. The splendor of the water, golden color.The carriage stopped at the big door that was waiting for us. I can see inside and a large number of maids and butlers are waiting for us. I feel like I'm in another world.Ate Eliza helped me down the carriage and even Thud took the suitcases we were carrying.As I stomped in the d
Misery Business Chapter 32: Caspian Devoncourt
KASTIEL'S POV:--Ever since we came here to Bhutan, the King and Queen never failed to take care of me.Hindi rin sila pumayag na makita ako ng ibang tao hanggang hindi ko pa naipapanganak ang sanggol na nasa sinapupunan ko. Nais ni Dad na ipakilala ako sa kanyang nasasakupan pero ayaw ni Mommy dahil nga raw sa kalagayan ko ngayon at baka bigla kaming lusubin ng mga kaaway nila."Tinanong mo ba sa Mommy mo kung itutuloy pa ba nila ang kasal nating dalawa? Kinakabahan ako sa mangyayari, myloves. Ayoko pang mamatay!" Bulong sa akin ni Thud habang inaalayan niya ako paupo sa gazebo kung saan magtitipon kami para magmeryenda.Hindi iniurong ng Reyna ang kanyang utos na ipakasal ako kay Thud dahil 'yon raw ang nasa tradisyon nitong palasyo. Sa oras na maisilang ko ang bata ay itatakda nila ang kasal naming dalawa."Bakit hindi si Mommy ang tanungin mo?" Naiiritang wika ko kay Thud matapos kong maupo."Alam kong makapal ang mukha ko, my loves pero hindi ko kayang makipag-usap sa Reyna. Bak
Misery Business Chapter 33: His POV
REIDEN'S POV:--I looked up my gaze where a person suddenly barged inside my office.Pendragon's mad face exposed to me as I leaned my back on the chair where I was sitting."What do you want?" I ask with a cold voice."Where did you hide her?"My forehead furrowed as I looked at Thomas. What the hell is he saying?I stand from my swivel chair as I face him. I lean at the edge of my table as I crossed my arms in front of my chest."What the hell are you saying, Mr. Pendragon? Did you barge in on my office while saying nonsense? Are you out of your mind?"Pendragon pulled my necktie but I am not afraid of him. I am a Montenegro and he is inside of my territory!Pendragon gritted his teeth as he spoke in front of my face. "I know, Devoncourt is your woman, Montenegro so let her out before I burn down this building of yours!"I removed Pendragon's filthy hands on my necktie as I fix myself.Tinignan ko siya nang pailalim na parang nag-aamok ako ng away."Devoncourt is not in my territor
บทล่าสุด
Misery Business Special Chapter
Misery Business Epilogue
Misery Business Chapter 50: Back to business
Misery Business Chapter 49: Last Mission
Misery Business Chapter 48: You and I
Misery Business Chapter 47: Monkey business
Misery Business Chapter 46: Preparation
Misery Business Chapter 45: I do
Misery Business Chapter 44: Found you
