(Reese's POV)
UPON hearing that voice, I froze, especially the guy talking to me earlier, Mr. Lopez. My gaze went to the guy behind him with a serious face, clenched jaw and narrowed eyes towards me.
What did I do?... the first thing that came to my mind. Wala akong ginagawang masama. I'm sure of that. Kaya bakit masama ang tingin na ipinupukol niya sa'kin?
Then I heard Echo chuckled beside him. He had this annoying grin plastered on his face again, like what he's seeing is an amusing show.
Mr. Lopez had this nervous look on his face when he slowly turned his head to looked at the people behind him. And when he saw them, he immediately stood up.
"M-Mr. Taylor."
Coz looked at him seriously while Echo remained annoyingly grinning.
"I-It's not what you think it is." He glanced at me. My poker face remained. Sa tingin niya ba tu
(Reese's POV) WHEN I got home, Coz wasn't home yet. It's not surprising at all because for the past days, he kept on going home late. I don't want to act like a nagging wife, which I'm not, that's why I don't asked him why he's coming home late and just let him be. I don't want him to use my own line to me---'we are just married in papers'. Hindi ko alam kung ano na namang oras uuwi si Coz. I don't want to ask him. At hindi rin naman ako sigurado kung sasagot siya. After eating dinner, I went back to my room. Ilang minuto na rin akong nakahiga sa kama pero hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Hindi ako mapakali. Pabaling-baling ako sa higaan. Gusto kong kausapin si Coz para matapos na ang usapin tungkol sa informant niya. Hindi nag-report si Tiara kanina sa kanya. Baka king ano na ang ginawa niya sa business nila. Ayaw kong may mapahamak dahil lang sa'kin.
(Reese's POV)"AYAW ko nga, eh!" inis na angil ko kay Olive at tinalikuran siya.Kanina pa ako na-iinis sa kanilang dalawa ni Avi. They kept on commanding me to try the dresses they chose. Pagod na ako. Ilang damit na ang nasubukan kong isuot pero lagi nalang hindi pasado sa kanila. Hindi rin naman pasado sa'kin because those dresses shows too much skin.Not too revealing...that's what Coz said to them but here they are, giving me dresses that shows my back, or had too low neckline."Last na 'to. This will suit you well," Avi said."Gusto niyo ba na patayin ako ni Coz?""Sayang ang ganda mo kung babalutin ka namin.""Try this." Olive gave me the dress and shoved me inside the fitting room. "Last na 'yan," she said before closing the door.I stared at the dress for a bit before sighing then finally tried
(Reese' s POV)KUNG wala si Coz na naka-alalay sa'kin, baka kanina pa ako nakasalampak sa sahig. Hindi pa man kasi kami tuluyang nakakapasok sa loob ng venue ay ang dami ng lumalapit kay Coz. Ang ilan sa kanila ay mga reporters na nagtatanong kung sino raw ang kasama niya. Pero ni isa sa mga tanong nila, walang sinagot si Coz. He even used his other hand to cover my face from the cameras. Maraming humarang sa mga reporters para matiwasay kaming makapasok ni Coz."Are you okay?" The first thing he asked the moment we reached our table and sat down. He held my chin and made me look at his face."I'm fine." I gave him a smile. He nodded and let me go.Minutes later, Avi and Olive went to our table. They both looked gorgeous on their dresses. Mas lalong nadepina ang ka-sexy-han nilang dalawa. Hindi na raw sila babalik sa talagang table nila. Some of the event organizers asked them to go bac
(Reese's POV) NGAYON ko mas lalong napagtanto na mali ang sinasabi nilang dapat lagi akong maging mabait. Maling-mali. Hindi dapat sa lahat ng oras ay mabait ka. Kapag mabait ka, sasamantalahin nila hanggang sa ubos ka na, ubos na ubos na. Totoong may utang ang orphanage kay Mr. Failano. Hindi naman daw ito dapat manggigipit kung walang nanggipit sa kanya. At ang taong nanggipit kay Mr. Failano ay si Daddy. May utang si Mr. Failano kay Daddy at alam ni Daddy na malaki ang utang ng orphanage kay Mr. Failano. Ginipit siya ni Daddy dahil nagka-utang din ito ng malaki dahil sa pagsusugal. Ang lahat ay plano ni Daddy. Hindi si Mr. Failano o ang orphanage ang talagang target niya. Ako. Ako ang target niya. Malapit ako sa orphanage kaya nakagawa siya ng plano. Ginamit lang niya si Mr. Failano para sa orphanage dahil alam na alam niyang gagawin ko ang lahat para sa orphanage. He's hear
(Reese's POV)MORNING came. Wala akong ganang bumangon at bumaba sa kama. Ilang minuto na akong gising pero nakatulala lang ako sa kisame. Kung ano-ano na naman ang mga sumasagi sa isipan ko.Last night, I had a talked with Coz and that I learned lots of things. Hanggang ngayon, gulong-gulo pa rin ako. Hindi pa rin tuluyang nagsi-sync in sa akin ang mga malaman ko.Hindi ko alam kung ano'ng oras na ako nakatulog. Ang alam ko, habang nakahiga ako, basta-basta na lang tumulo ang mga luha ko. Tinatanong ko ang sarili ko kung ano bang mali sa'kin at nasa ganito akong sitwasyon. Kung ano'ng nagawa ko para maranasan ang ganito.Bakit ako pinaglalaruan? Bakit ako ginagawang tanga ng mga tao sa paligid ko? Why do they had to keep me in the dark? Don't I deserve to know the truth behind these happenings in my life?Hindi naman masama ang kalagayan ng buhay ko ngayon. I
(Reese's POV)SILENCE. Minutes of silence passed that made me sighed. Hindi niya sinagot ang tanong ko. Ni hindi nga siya tumigil man lang sa pagtipa."Coz..." I trailed of but same result. He remained silent. "I thought you'll going to answer---""I saved you." He stopped typing and looked at me. Napalunok ako dahil sa klase ng tingin niya sa'kin. Parang hinahalukay niya pati ang kaluluwa ko."Y-You...?" I averted my gaze to my lap and gulped to clear my throat. "From what?" I closed my eyes for a moment before looking at him again. He's looking at me intently. Dumagundong ang tibok ng puso ko kaya kahit nanlalambot ang mga tuhod ko, pinilit kong bumaba sa kama niya at tumayo na lang sa gilid.He said he saved me. From what? Or from whom? Kanino o saan niya ako iniligtas?Baka nga kaya siya tinawag na 'monster in business world' dahil sa ugali
(Reese's POV)"WHERE'S Daddy? Nasa loob ba siya?" agad na tanong ko sa Secretary nito nang makarating ako sa harapan ng lamesa niya. Gulat pa itong napatingin sa'kin at agad na tumayo.Tumingin ito sa gawi ng opisina ni Daddy bago ito muling tumingin sa'kin. Ang gulat na ekspresyon niya kanina ay napalitan ng pangamba. May nakakatakot ba? Takot ba ito sa'kin?"Nasa loob ba siya?" tanong ko ulit ng hindi pa rin ito sumasagot sa na-unang tanong ko. I can also see her hands trembling.She remained silent and just looking at me with fear visible in her eyes. I got it. Daddy's not in good mood that's why she's like this."I'll talk to him." And before she can even react, I already walked towards Daddy's office."M-Miss!" she exclaimed then I felt her walked closer to me in long strides just to held my arm and stopped me before I can even hold the doo
(Reese's POV)I froze. I was dumbfounded. My jaw slacked as I stared at him. Shock was an understatement to describe my reaction upon hearing what he said. Tuloy-tuloy lang sa pag-agos ang mga luha ko pero hindi man lang ako nag-abalang punasan ang mga ito. I just kept on staring at my father.The man I looked up to since I was a little girl just told me that I'm not his child. After 21 long years, ngayon niya sasabihin na hindi niya ako anak. Ano'ng aasahan niyang reaksyon ko? Matutuwa ako? Sino'ng anak ang matutuwa kapag sinabi ng nakagisnan niyang ama na hindi siya nito anak?My mind declined to processed what he said. Kahig ako, hindi ko kayang tanggapin ang rason niya. Pinambayad niya ako sa utang dahil hindi niya ako anak. Kaya ba niya ginawa 'yon dahil naniningil na siya sa mga nagastos niya para sa'kin?But no! Hindi totoo ang sinabi niya. I'm his daughter. Tatay ko siya. Magkadugo kaming dalawa. Ramdam ko. Ramdam na ramdam ko. He's lying.
(Coz's POV)PINANOOD kong unti-unting nawawala sa paningin ko ang kabaong ng kapatid ko. Just the thought of not going to see her again smiling made me clenched my fist. Bakit siya pa? What did she do wrong for her to suffer these things? She don't deserved to be in this position. Whoever the reason behind this will pay...big time.Dumiretso kaagad ako sa opisina pagkaalis ko sa sementeryo. I have lots to do and I want to know who did that to my sister. I'll make that person's life a living hell. Hindi siya makakatakas sa ginawa niya.After some minutes, my Secretary entered together with someone I really know. Kaagad itong may inilapag na envelope sa lamesa ko. Sinenyasan ko ang Secretary ko na iwanan muna kami na kaagad namang sumunod."Nand'yan na po lahat ng gusto niyong malaman sa pinapaimbestigahan niyo, Sir," aniya.With gritted teeth, I opened the envelope and pulled out the documents. My eyes squinted at the words I'm reading. He's right. Narito na lahat ng kailangan kong m
(Reese's POV)WE'RE ENGAGED. It was an epic engagement but it's worth it. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa pinili kong desisyon. Sumugal ulit ako kahit walang kasiguraduhan na hindi na ako matatalo. Pero gano'n naman talaga kapag sumugal ka, hindi mo alam ang magiging resulta. Sana lang ay mapunta sa akin ang swerte at hindi ako matalo bandang huli.We're not perfect. Be both have our own red flag. But we're both working on that. He never ffailed to tell me how much he loves me every single day. At sa bawat hindi ko pagsagot, kita ko ang sakit sa mga mata niya pero agad din namang nawawala at napapalitan ng pagmamahal. Hindi ko intensyon na iparamdam sa kanya ang gano'n at hindi rin ako naghihiganti sa ginawa niya.I was back to my reverie when someone snapped in front of my face."Kanina ka pa tulala habang nakatingin sa singsing mo, marecakes," nakangising saad ni Audrina. "Nang-iinggit lang ang peg?"I chuckled as I caressed it. "Hindi pa tuluyang nagsi-sinc in
(Reese's POV)THE night of the surprise came. He told me to wear something comfortable. Kahit hindi naman niya sabihin, talagang 'yon ang gagawin ko. I'm into jeans, not dresses. Shoes and not heels. Ni hindi na nga rin ako naglagay ng make-up at basta na lang sinuklay ang buhok ko.When I went out of the room and walked down the stairs, his attention went to me. May kausap ito sa cellphone pero ang atensyon niya ay na sa'kin. That made me smile. I believe him.I talked to his mother last night. She explained what happened after I left. She made me realized lots of things. And I was shock that their love story was almost similar to ours. Tito also fooled her—her words, not mine. Hindi raw niya ako pipiliting paniwalaan lahat ng sinasabi ni Coz. Ang tanging gusto lang daw niya ay subuan kong intindihin ang mga rason niya. After this night, kung hindi ko pa rin daw kayang tanggapin muli si Coz, desisyon ko na raw 'yon at wala na siyang magagawa.Ilang oras akong nag-isp kung ano ang da
(Reese's POV)PIGIL NA PIGIL ko ang sarili kong matawa sa itsura ni Coz. He looks confused but he still managed to nod his head. That made me smile. Tumayo ako ng maayos bago kinuha ang cellphone sa bulsa ko at may tinawagan."Where the fuck are you?!" kaagad na bungad nito pagkasagot sa tawag ko. "Matinong sagot ang kailangan ko, Rose Destiny. Bigla-bigla ka na lang aalis ng walang pasabi kung saan ka pupunta. Letse ka talaga!""Relax, Olivia!" I said with a smile on my face as I stare at Coz who's still confused as to this moment. "I'm with him." There's no need to tell who I'm talking about. Alam niya kung sino ang tinutukoy ko. "I'll stay here for awhile. Don't worry about me.""Loudspeaker this phone right now!" she demanded like she's the boss of me. "Right now, Reese!""Chill. I'll do it," I said then did what she wants and put the phone above Coz's table. "She wants to talk to you." I mouthed to Coz and he just nodded."I know we're not that close, Taylor, but I want you to
(Reese's POV)WHAT he said caught me off guard. My eyes almost popped out as I stare at him looking at me softly. I can't believe that I'm seeing fondness in his usual cold eyes. Is this for real?Mapakla akong natawa. Mahina sa umpisa hanggang sa unti-unting medyo naging malakas. Hinila ko ang kamay kong hawak niya at tumayo. "Y-You..." Napa-iling ako habang natatawa pa rin. "T-That's a good joke," sabi ko.He pressed his lips as he stared at me. "I'm serious."Pinahupa ko muna ang pagtawa ko bago siya sinagot. "It didn't look as a joke to me." Seryoso siya? Mahal niya ako? Hindi ko alam kung nagpapatawa ba siya o nanggagago na naman para utuhin ako.I know it's not right to judge a person pero iba kasi pagdating sa kanya. I should be happy right now hearing him say those 3 words and 8 letters to me pero hindi. Sino ba naman ang hindi matutuwa kapag narinig mo mismo sa taong mahal mo na mahal ka rin niya? That your love for that person isn't unrequited after all?Every woman deserve
(Reese's POV)GULAT ako sa nakikita ko at hindi ko napigilang umawang ang mga labi ko. Pero pagkaraan ng ilang segundo, nakabawi ako at naging blangko ang ekspresyon ng mukha ko."What are you doing here, Mr. Taylor?" I asked in a business tone like he always do every time he's talking to someone. "What's the visit for?"And the brute just smirked at me. I gritted my teeth and stopped myself from smacking his face. Wala akong pakialam kung gwapo pa rin ito kahit na basa na siya ng ulan. Alam na ngang malakas ang ulan, naglakas-loob pang lusungin ito. Akala mo naman ay waterproof ang hudyo."I'm here to pick up my wife," he simply said like he's just asking for a water."Maling lugar ang pinuntahan mo kung asawa mo ang hinahanap mo," walang emosyon na sagot ko. "Wala dito ang hinahanap mo, Mr. Taylor," dagdag ko pa. Bakit ba kasi ito nandito?"Wala?" Mapakla siyang natawa. "Why don't you let me in—""Gago ka ba?!" hindi ko napigilang isinghal sa kanya. "Let you in? Bakit, aber? Sino
(Reese's POV)MY MIND tried to processed what she said but it's declining everything. Naguguluhan ako dahil bakit ako ang dahilan? Ano ang kinalaman ko sa kanya? Ilang buwan na kaming walang communication kaya bakit ako damay?"H-Hospitalized?... L-Last week?... B-Because of m-me?" putol-putol na paninigurado. I can't formulate the exact words that I want to say because my mind was in chaos. "Narinig mo naman ang sinabi ko, 'di ba?" medyo iritang sagot niya pero binalewala ko na lang."W-What happened? Is he okay? Na-discharge na ba siya?" Sunod-sunod na tanong ko. Wala na dapat akong pakialam sa kanya, kung ano ang kalagayan niya, pero hindi ko maiwasan. Dapat kinakalimutan ko na siya pero hindi ko magawa.What happened? Ano na naman ang dahilan kung bakit siya naospital? Ano ang kinalaman ko? Okay lang ba siya?"Bakit ka nagtatanong ng gan'yan? Dapat kinakalimutan mo na siya, 'di ba? Bakit may pakialam ka pa sa kanya?""May pinagsamahan naman kami—""Pero niloko ka niya!" inis na p
(Reese's POV)"KANINO galing?" I asked Audrina after she handed me a box of doughnuts from Autumn's."Sa'kin malamang. Ako nagbigay, 'di ba?" She rolled her eyes."Kung isampal ko kaya sa'yo 'to?" I countered and acted like I was about to slapped the box to her. "Ano?" hamon ko pa.Instead of answering, she turned her back at me and even flipped her hair."Pikon ka talaga kahit kailan, Aurora." pang-aasar ko pa gamit ang nickname na ibinigay ko sa kanya."Tangina mo! Audrina ang pangalan ko, hindi Aurora, gago!" sigaw niya mula sa kusina na ikinatawa ko.Sa mga nakalipas na panahon, mas naging close pa kami. Minsan nga ay nagseselos na si Olive dahil mas madalas kong kasama si Audrina. Sabi nga ni Desiree, malapit na raw kaming magkamukha dahil halos kung nasaan ang isa, nando'n din ang isa."Tumanda ka sanang dalaga." aniya ng bumalik ito sa sala habang may hawak na tasa na sigurado akong kape na naman ang laman."Kape now, palpitate later." sabi ko nang maka-upo ito sa kaharap kong
(Reese's POV)AFTER knowing the news, hindi ko alam kung paano ko kinayang makauwi ng ligtas. I was shaking and nervous. Umiiyak ako dahil sa labis na pag-aalala.The news said it was not his fault but he was injured. At hindi nakatulong na hindi man lang binanggit kung ano ang tinamo niya. Nabalian ba siya? Nauntog ba? Wala. Walang nabanggit.The last thing I remembered before I fell asleep was that I cried so hard upon reaching my bed. Gusto ko siyang puntahan. Gusto kong malaman ang kalagayan niya. Pero wala akong ibang magawa kung hindi umiyak na LANG. Umaasa akong maayos ang kalagayan niya. That he's not severely injured or something.When I woke up, I found Desiree peacefully sleeping beside me and holding my left hand. Dahan-dahan akong umalis sa kama para hindi siya magising. When I checked the time, it was already 9 in the morning.I went to the kitchen as I scrolled through my social media accounts, trying to find some news about him. Medyo nakahinga ako ng maluwag nang may