HINDI ako mapakali habang nakaupo ako sa loob ng kotse. Iniisip ko si dad. Hindi pa ako handa kung may masama man na mangyayari sa kanya."Ma'am, calm down. Malapit na tayo sa hospital at sure ako na okay na ang daddy mo.""I hope so, Trish."Nang makababa na kami sa kotse ay patakbo akong pumasok sa hospital. "Gusto mo bang samahan kitang hanapin ang ward ng dad mo?" Ani Trish."It's okay Trish. Just wait me here.""Okay."Agad kong kinausap ang nurse na nasa front desk. Mabilis ko naman'g nahanap ang ward number ni dad at naabutan kong natutulog siya sa hospital bed."Mom!" sigaw ko dahilan upang mapalingon agad si mommy."Freya! Mabuti naman at nandito ka na!""Kumusta si dad?" nag-aalalang tanong ko kay mommy."Sabi ng doctor ay okay naman daw ang lahat ng vital signs niya. Kailangan na lang natin siyang hintayin na magising.""Mom, ano ba talaga ang nangyari kay dad? Ilang oras na siyang hindi gumigising?" "Simula kanina ng dinala ko siya dito ay hindi pa siya gumigis
NAPILITAN akong sumama kay Damon pauwi. At habang nasa loob kami ng sasakyan ay pareho kaming hindi nagkikibuan.Hanggang makarating kami sa bahay ay para kaming mga pipi at bingi.Subalit nang paakyat na ako sa hagdan ay napahinto ako sa paghakbang dahil bigla na lang nagsalita si Damon."Bakit hindi mo sinabi saakin na nasa hospital si daddy?"Humarap ako sa kanya at mariin ko siyang tinitigan. "My daddy!" pagtatama mo sa kanyang sinabi. "Tss, ano bang problema mo? Bakit ba lagi-""Ikaw ang problema ko!" singhal ko sa kanya. "Baka nakakalimutan mo na last night ay kasama mo dito si Allison. C'mon! Damon, wala ka na ba talagang natitira kahit kaunting respeto para saakin?""Bakit nasali na naman sa usapan si Allison?""Dahil isa siya sa dahilan kung bakit kita pinoproblema, Damon!""What?""Magkasama kayo sa guestroom no'ng nakaraang gabi. Sa tingin mo, aabalahin ko pa ang sarili ko para lang katukin kayo sa silid? What if magalit ka na naman? What if ipahiya mo lan
KINABUKASAN ay tinawagan ko si mom. Na-discharge na rin si dad kaya naman naisip kong pumasok na lang sa opisina. Paglabas ko ng silid ay nagulat ako nang makita ko si Damon na naroon sa labas at mukhang hinihintay niya ako."Ba't nariyan ka? May kailangan ka ba saakin?""Let's go!""No! Kay Trisha ako sasabay.""Hindi pwede! Palagi ka na lang sa kanya sumasasabay!""Dahil palagi mo rin isinasabay ang Allison na 'yon!""You know that I loved Allison! At maraming beses na rin natin na napag-usapan ang tungkol sa kanya. Pero bakit palagi ka na lang nagagalit sa kanya?""Dahil hindi niyo na ako nirirespeto!" halos mangiyak-ngiyak kong sigaw. "Di'ba, sinabi ko naman sa'yo, wala akong pakialam sa relasyon niyo! Pero huwag niyo naman'g gawin'g motel itong bahay! Hintayin mo muna na mag-divorce tayo bago mo siya pauwiin dito!""But how can I-""Mahiya ka naman sa mga magulang natin!" giit ko pa na ngayon ay tuluyan na akong napahikbi.Akmang pupunasan niya ang aming mga luha ngunit ma
NAGPASALAMAT ako sa kanilang lahat lalo na kay Damon dahil siya pala talaga ang nagplano nito.Ngunit hindi ko pa rin maiwasan nag mainis sa tuwing napapasulyap ako sa mukha ni Allison."Let'eat!" masiglang sambit ng aking ama."Dad! Dahan-dahan lang. Remember, mataas ang blood pressure mo kaya hindi ka muna pwedeng kumain ng mga bawal na pagkain." Paalala ko kay daddy na agad naman'g sinang-ayunan ni mommy."Huwag kang mag-alala, Freya...dahil sasakalin ko 'tong ama mo kapag pinairal ang katigasan ng ulo." Ani mommy dahilan upang magtawanan ang lahat."Siya nga pala Joaquin, pasensiya na hindi kita nadalaw sa hospital. Nasa Batangas ako no'ng gabing dinala ka sa hospital." hinging paumanhin ng ama ni Damon."It's okay, Armando. Look, i'm still alive and kicking kaya wala kang dapat na ipag-alala. At saka bumisita rin naman sina Diana at Damon." Anang aking ama hanggang sa mapuno ng ingay at tawanan ang buong dining area.Maya-maya lang ay nilapitan ako ni Trisha at binulun
BAGO pa man natapos ang kasiyahan namin na iyon ay nauna ng umuwi si Allison. Nagmukha siyang kawawa sa isang tabi kasama si Dorris. Hindi rin siya pwedeng lapitan ni Damon dahil naroon ang aming mga magulang. Kaya wala rin siyang choice kundi ang manatili sa aking tabi. Buong akala ko ay uuwi na sila. Ngunit nagulat ako ng sabihin nilang dito sila matutulog ngayong gabi."Mom, kailangan pang magpahinga ni dad. Umuwi na lang kayo para mas -""Okay na ako Freya. Huwag mo akong alalahanin." Ani dad na gusto rin ditong matulog.Nagtungo na sila sa guest room kaya't wala na rin kaming nagawa kundi ang hayaan na lamang sila.Kapagkuwa'y nilapitan ko si Trisha na mukhang dito rin balak matulog."Trish, anong gagawin ko? Dito matutulog sina mommy at daddy?""Oh, that's a good idea. Para naman bumalik na si Damon sa silid niyo at magtabi ulit kayo sa higaan.""Gosh, Trisha! Hindi ko na siya kakayanin pang makatabi sa higaan. Sa tuwing naaalala ko ang kahayupang ginawa nila ni Alli
SINUBUKAN namin ni Damon na mag-movie marathon sa loob ng silid ngunit hindi kami magkasundo sa genre na gusto namin'g panoorin. He likes to watch action and mystery movies but I like comedy, romance and suspense.Kaya't napagpasyahan namin na lumabas na lang. We don't have a choice but to go to the mall."Saan kayo pupunta?" Damon's father asked while busy scrolling his phone in the living room."Uhm, we're go shopping, dad." Damon promptly responded."That's great! Enjoy and be safe." giit pa ng kanyang ama."Let's go!" bulong ni Damon at nagulat ako nang bigla niyang pagsalikupin ang aming kamay."Y-yeah." nauutal na tugon ko.Day off ngayon ng driver ni Damon kaya naman napilitan siyang magmaneho."Damon, have you seen the latest comments regarding on the new video that we upload, last night?"bigla ay naisipan kong itanong sa kanya habang pareho na kaming nakasakay sa kotse."Not yet." He simply respond."Uhm, actually it has one million views as I checked it a while ago."
SOBRANG sakit ng ulo ko nang magising ako kinabukasan. Dahan-dahan akong bumangon. Kapagkuwa'y muli akong napahiga sa kama nang makaramdam ako ng pagkahilo."Gosh! What the hell is wrong with me?" I exclaimed.I closed my eyes again, trying to remember if what was really happen last night. But I immediately forced to got up when my phone rang.Pilit kong inabot ang aking bag na naroon sa side table. Kapagkuwa'y kinuha ko ang aking cellphone at agad kong sinagot iyon nang makita kung pangalan ni Trisha ang rumihestro sa screen."Trish.""How are you? Are going to work today?""Trish, i'm not feeling well. Ang sakit ng ulo ko at nahihilo rin ako. Hindi ko kayang magtrabaho ngayong araw!" reklamo ko."Tss, ang dami mong ininom na tequila kagabi kaya talagang ganyan ang resulta.""Anong oras ako umuwi?""Almost one in the morning. Buti na lang gising pa si Dorris. Siya ang nag-asikaso sa'yo kagabi.""Gosh! Mabuti na lang at hindi ako nakita nina mommy.""Umuwi na sila kaha
SA guest room natulog si Damon kagabi kaya naman mahimbing rin akong nakatulog sa aming silid.Wala pa rin akong balak na pumasok sa opisina. Sa katunayan ay nagtatalo na ang puso't isip ko kung makikipag-divorce na ba ako sa kanya o hindi. Naudlot ang mga isipin'g 'yon nang biglang tumunog ang aking cellphone. It was Trisha kaya't mabilis ko 'yon na sinagot."What's up, Trish?""Tss, wala ka pa rin bang balak na pumunta dito?""Trish, naguguluhan na ako! Hindi kp na alam kung ano na ba ang dapat kong gawin. Should I continue this marriage life? Or should I-""Makipag-divorce ka na sa kanya!""Pero hindi 'yon madali, Trish!""But why? Mahal mo na ba siya?" ani Trisha dahilan upang hindi agad ako makasagot. Ilang beses ko na rin na itinanong 'yan sa aking sarili pero hindi ko alam kung pagmamahal na nga ba ang nararamdaman ko para kay Damon o baka nadadala lang ako ng galit ko para kay Allison."Hmm silence means, YES!" bulalas pa niya. "Then, don't divorce him! Ipaglaban mo ang karap
MARAMING beses na kumatok sa pinto si Damon ngunit hindi ko man lang ito pinagbuksan. Hindi naman talaga ako nagagalit sa kanya. Hindi ko lang maiwasan ang mainis at masaktan dahil hindi ko lubos akalain na alam pala ni dad na bumalik na ang memorya niya. Muling may kumatok sa pintuan. Ngunit sa pagkakataong iyon ay si Trisha na ang kumakatok. "Freya, open this door, please!" Aniya na mas nilakasan pa ang pagkatok."Tss, oo na, bubuksan ko na!" "Anong nangyari? Ba't nakakulong ka dito sa silid?" gulat na tanong ni Trisha nang tuluyan ng makapasok sa silid namin."Tss, inutusan ka ba ni Damon para kausapin ako?""Huh? Hindi! Kakauwi ko nga lang dito, paano akong uutusan? At saka bakit? May problema na naman ba kayo ni Damon?""Wala.""Wala? Tss, kwento mo 'yan sa patay, baka maniwala." Nakairap niyang sambit. "Kanina ko pa nakita 'yon na kumakatok dito. Ba't 'di mo pinagbubuksan ng pinto?""Naiinis ako sa kanya! Sa kanila ni dad!""Why?" "Dahil alam pala ni dad na bu
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na sa tabi ko si Damon. Sinulyapan ko ang aking cellphone. It's already six in the morning kaya naman nagmamadaling lumabas na ako ng silid. For sure ay hindi pa siya nakakaalis ang lalaking 'yon.Pagdating sa may hagdan ay hindi agad ako nakahakbang dahil bigla kong narinig ang tinig ng aking ama.Nagtago ako sa may gilid ng hagdan at pilit kong pinakinggan ang pag-uusap nila ni Damon."So, hindi pa rin niya alam na wala ka ng amnesia?" Ani dad."Hindi pa dad."Nanlaki ang mga mata ko sa aking narinig. Hindi ko akalain na alam pala ni dad ang sikreto ni Damon."Kailan mo balak sabihin kay Freya na wala ka ng amnesia?""Hindi ko pa alam dad. Natatakot ako na baka pag nalaman niyang wala na akong amnesia ay umalis na naman siya dito sa bahay.""Sabagay. Hmm, kaya lang naman siya napilitan na bumalik dito ay dahil nga sa nagka-amnesia ka." Pag sang-ayon naman ni dad."Exactly, dad! Kaya minsan naisip ko rin na, sana hindi na lang bumalik
HINDI ko inaasahan na sasamahan ako ni Damon sa panonood ng movie."Are you sure? You want to come with me?""Yeah.""Tss, mas okay pala kapag may amnesia ka. Nagiging mapagbigay ka. Siya nga pala paano mo naisip na bumili ng ticket at-""Huwag na natin pag-usapan 'yon. Ang mahalaga nakabili na ako ng ticket and here we are, we're about to enter in the cinema.""Hmm, sabagay. Pero hindi ko lang talaga maiwasan ang mapaisip. Ba't biglang bumait ka at bakit-""Manonood ba tayo o magkukwentuhan na lang?" sarkastiko niyang wika."Tss, biglang nagsungit!" nakairap kong tugon."Sandali! Paano kang makakapasok sa loob? Isa lang naman nag ipinakita mo sa'kin kanina na ticket.""I bought two tickets!""Whoah!" bulalas ko. Akmang yayakap ako sa kanyang braso dahil sa labis na tuwa ngunit nagulat ako nang hilahin niya ako palapit sa kanyang dibdib at nasubsob pa nga do'n ang aking mukha. "Hoy, dahan-dahan naman! Buntis ako oh!" reklamo ko ngunit nagulat ako sa biglang pag sigaw ni
KINABUKASAN ay nagulat ako dahil ang himbing pa rin ng tulog ni Damon habang nakahiga saaking tabi. I was about to get up para sana kunin ang aking cellphone upang alamin ang oras. Ngunit hindi ko magawa dahil nakayakap siya sa kanang braso ko."Gosh! What happened to this man? Sinadya niyang alisin ang unan na nakaharang sa pagitan namin para lang yakapin ang braso ko." pagkausap ko sa akong sarili.Dahan-dahan ay sinubukan kong alisin ang kanyang braso. Ngunit namilog pa ang aking mga mata nang bigla na lang siyang magsalita. "Stay.""So, you're awake? Bakit hindi ka pa bumabangon? Don't tell me na wala kang balak na pumunta ng office?""May mahalaga akong pupuntahan today kaya't hindi muna ako pupunta do'n. Nando'n naman ang mga ama natin kaya't wala kang dapat na ipag-alala.""Bukod ba sa kompanya, may mas mahalaga pa sa'yo na ibang bagay?" I curiously asked."Yeah, there is.""Huh? Then, what is it?""Tss, i'm still sleepy. Stop asking me that kind of nonsense question!""N
EKSAKTONG pagdating namin sa bahay ay saka naman bumuhos ang malakas na ulan."See? Kung nagtagal pa tayo do'n ay baka-""Enough, okay? Huwag mo na akong pagalitan. Magulo na nga ang isip ko eh." Reklamo ko dahilan upang mapilitan siyang manahimik."Mabuti naman at nakauwi na kayo. Kumusta? Nakausap niyo ba si Fatima?" Ani Mommy Diana na agad kaming nilapitan."Si Freya na lang ang tanungin mo mom. Akyat na ako. May mga kailangan pa akong asikasuhin na mga documents."Ani Damon na labis ang pagkainis saakin."What happened?" kaagad na tanong ni mom nang kami na lang ang maiwan sa sala."Nothing.""Huh? What do you mean?""Nothing happened. Dahil hindi naman ako kinausap ni mom. Ni-hindi niya man lang ako pinagbuksan ng pinto.""OMG! Kinaya niya 'yon? As in natiis ka niya na huwag papasukin sa bahay niyo?""Yes mom! As I told you, kakaiba ang mom ko. Mas matigas pa ang puso niya sa bato.""Gosh, I can't imagine how she-""It's okay, mom." walang emosyon na tugon ko.Kapagkuwa'y bi
KINABUKASAN ay maaga akong gumising. Balak kong puntahan si mom para sana suyuin at paulit-ulit na humingi ng tawad sa kanya.Maingat akong bumangon para lang huwag magising si Damon. Linggo ngayon kaya't mahimbing pa rin itong natutulog.I go downstairs para sana magtimpla na lang ng gatas bago umalis ng bahay. Ngunit nagulat ako nang maabutan ko si Mommy Diana na nakaupo sa couch sa living room."Ba't ang aga mong bumangon?" sita niya saakin. "Namumugto pa 'yang mga mata mo at halatang kulang ka pa sa tulog.""Uhm, may pupuntahan ako mom, kaya-""Saan? Sinong kasama mo?" latulou niyang usisa."Sa bahay mom. Ako lang mag-isa ang pupunta.""No!""Huh? But why mom?""Delikadong bumyahe ng mag-isa lalo pa't ganyan ang sitwasyon mo. Look, malaki na ang tiyan mo. Mahihirapan kang sumakay kung wala kang sariling sasakyan.""Mom, I can handle myself. Ang daming buntis diyan na mas malaki pa ang tiyan kaysa saakin at kinakaya naman nila ang bumiyahe sa araw-araw.""Tss, alam ko na
"MOM, i'm sorry." humikbing sambit ko habang hawak ko ang kamay ng aking ina."Sorry? Gano'n na lang 'yon? Pinagmukha mo akong tanga, Freya! Ako ang ina mo, pero sa kanya ka kumampi? Wala na ba talaga akong halaga sa'yo?" puno ng hinanakit sa tinig ni mom at pilit na inalis ang kamay ko."I love you both mom, kaya nagawa ko 'yon. Ayokong-""Liar! Kung mahal mo ako bilang ina mo, hindi mo ako susuwayin. Dahil alam mo naman sa sarili mo na ginagawa ko 'to para maging ligtas ka...kayo ng magiging mga anak mo. But, look what you did...you betrayed your own mother.""Sorry mom. Hindi na ba magbabago ang isip mo? Bakit hindi mo na lang patawarin si Mommy Diana para-""Simula sa araw na 'to ay kalimutan mo ng ako ang ina mo. Tutal mas pinili mo naman si Diana over me, di'ba?" "Mom please! Huwag naman ganyan! Wala akong pinipili or kinakampihan!""Whatever, Freya! Bahala ka na sa buhay mo!" singhal niya saakin bago dinampot ang kanyang handbag at walang lingon likod na lumabas ng b
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na naman sa tabi ko si Damon. I'm sure he's actually preparing for work kaya naman nagmadali akong lumabas ng silid.Dumiretso ako sa dining area ngunit wala rin siya do'n."Hmm, looking for Damon?" that's Trisha's voice coming from behind."Yeah. Have you seen him?""Well, maaga siyang umalis dahil kailangan niya pang kunin ang kanyang kotse.""Oh, I see.""Na-miss mo naman agad." Panunudyo niya."Hindi ah. Natanong ko lang dahil pag gising ko ay wala na siya sa tabi ko at -""Tss, magdamag na nga na magkatabi, hindi pa rin mapakali kinabukasan!" giit pa niya. "Bakit, hindi ba sulit 'yong yakap at halik niya sa'yo kagabi?""Gosh, will you please shut up! For your information, walang nagaganap na yakap at halik every night. Dahil dalawang malaking unan ang nakaharang sa pagitan namin.""Huh? Seriously?""Yes!" naiinis na sagot ko na sinundan ko pa ng pagtaas ng aking kilay."Wait! Alam ba ng mom ni Damon ang tungkol dito?""Ofcourse not! P
GABI na ay hindi pa rin dumarating si Damon. Maging sina Trisha ay wala pa din. Kailangan kong makausap ngayon si Damon para makahingi ako ng tawad sa inasal ko kagabi. I realized lately na masyado akong nagpadala sa aking emosyon kaya't kung anu-ano ang mga nasabi ko sa kanya at palagi kong nakakalimutan that he has a temporary amnesia."What's wrong? What is that sad look in your face, honey?""Uhm, nothing mom. Nag-aalala lang ako kina Damon at Trisha. It's almost eight in the evening and they're not home yet.""Ako nga rin eh. Hmm, did you try to call them?""Yeah, but they both not picking up their phone.""Oh my god! How about his driver? Please Freya, try to contact him baka may alam siya kung nasaan ang dalawa.""Okay mom. Tinawagan ko ang driver at nakakagulat na pati siya ay hindi rin makontak.""What now? Don't tell me that he's not picking up as well?""Not really, mom.""Gosh! How about Ernest?""I will call him, mom."I called Ernest and i'm glad that he suddenly