Isang palakpak ang narinig ko, hanggang sa sinundan pa ng ilang palakpak pagkatapos lumayo si Sebastian sa'kin.
"Congrats, Mr. and Mrs. Sarmiento." Inilahad ng nagkasal sa'min ni Sebastian ang kamay niya.
Bilang pagrespeto ay ngumiti ako at tinanggap ang kamay nito.
Mr. and Mrs Sarmiento. Mrs. Sarmiento na ako. Kasal na ako. May asawa na ako. Para lamang akong nananaginip sa subrang bilis.
Pagkatapos na pagkatapos ng kasal ay nagpaalam muna ako.
Mababait sila at alam ko na ramdam nila na hindi ako okay. Oo nga, mainit at maayos ang pakikitungo nila, pero hindi ko pa rin kayang maging masaya. Kaya kong ngumiti sa harap nila, pero sinong niloloko ko? Hindi sila tanga para hindi mapansin ang mata ko.
"Balik ka rito, Iha, at kumain t
"Iha, kakain na tayo," Mahinahong tawag sa'kin ng Mama ni Sebastian nang magtagal pa ako sa kwarto. Napatayo ako at hindi na mapigilang murahin ang sarili. Hindi ko namalayan na sa pagtatagal ko roon ay ang iniisip ko lang ay ang bagong buhay ko. Ang bagong buhay ko na hindi ko halos na-imagine sa buong buhay ko. Wake up, Zariah! You need to accept the fact na ito na ang buhay mo. Kinuha ko ang phone ko na nasa Kama at inilagay sa maliit na bulsa ng dress ko. "Yes po, lalabas na po ako," sambit ko at tinignan muna ang sarili sa salamin. I force myself to smile bago ako tuluyang lumabas. Nang makarating ay kita kong hindi pa nahahati ang cake. Pwede naman na kasi ni
"Hey! Can you stop crying? Baka sabihin ng pamilya ko na pinapaiyak kita." Hindi ko pinansin si Sebastian na nasa tabi ko pa rin. Patuloy lang ako sa pag-iyak habang binabasa ang mga masasayang komento sa post ni Trixie. May mga nagulat na gaya ko, ngunit karamihan ay masaya. Pati nga mga kaibigan ni Miguel na alam ang relasyon namin ay nag cocongrats. Seryoso ba sila? Alam naman nila na naging kami ni Miguel! "Ano ba 'yan?" Rinig kong tanong ni Sebastian. Muli ay hindi ko siya napansin. Ewan ko ba. I'm already in pain, and my eyes are welling up with tears, but I keep reading the comments, as if expecting someone to say something along the lines of "it's just a joke," "it's just a prank."
Zariah's POV Naitakip ko ang unan sa ulo ko nang makarinig nang kalambog ng isang kaldero. Ano ba ang aga aga! Hating gabi na nang makapagpahinga kami. Ang pamilya naman ni Sebastian ay umuwi rin, ewan ko ba at hindi na lang nagpalipas ng gabi rito, pero sa bagay maliit ang bahay na 'to, wala silang matutulugan. "Gising!" Muli ay mas ibinaon ko ang ulo sa unan. Ang aga aga at halos kakatulog ko lang. Ano bang problema niya? "Gigising ka o ihuhulog kita
Zariah's POV Hindi ako mapakali nang makitang papalapit na si Sebastian habang may nakalagay sa balikat niyang lambat. Nandito na siya. Napasulyap ako sa nitulo kong hotdog at itlog. 'Yung itlog ay durog-durog na at medyo may itim na, habang ang hatdog naman ay itim na rin. Nakakainis kasi magluto sa kahoy, hindi ko makontrol ang apoy, nilagyan ko lang naman ng isa pang kahoy biglang lumakas na lumakas na 'yung apoy. Ang ending hindi ko agad nailagay sa pinggan ang hotdog kaya nasunog. 'Yung itlog naman, well pwede naman pagtiyagahan, isipin na lang niya na scrambled egg iyon, huwag lang pansinin yung ilang itim. "Nakaluto ka na?" Tanong ni Sebastian. Tinignan ko siya at pinanood ko siyang binab
"Noong mayaman kayo hindi niyo na pinaganda man lang 'tong bangka mo?" Tanong ko habang nakaupo na at nakaharap na sa kanyaBored niya akong sinulyapan."Kung wala kang matinong sasabihin bumaba ka na at huwag nang sumama," masungit na sambit nita habang tinutulak na ang bangka.Naitikom ko na lang ang labi. Ayoko namang maiwan rito no, wala akong gagawin saka kung paglulutuin niya nanaman ako habang nasa bahay ako at nasa laot siya baka masunog na 'tong bahay.Mas ayos nang sumama na ako sa kanya.Hindi ko maiwasang ilibot ang paningin ko nang lumalayo na kami sa dalampasigan. Mula rito ay kitang kita na ang mga bahay ng mga kapitbahay. Hindi naman pala
Mas nagulat ako sa tanong niya. Kung ganoon ay alam niya.Napatitig ako sa kamay ko."You're right. Tama ka dahil hindi naman talaga ako ang dapat nandito. Daddy doesn't really have any plans for me. Para sa ama ko, si Trixie lang ang anak niya. It's been a long time since this agreement, hasn't it? When you were still rich. It's okay for dad to marry his dearest child to the person he knows will be good for her, and for the company, but now that your company is bankrup,ayaw na ni dad na ipakasal sayo si Trixie."Hindi ko maiwasang matawa bago ma
"Gusto ko maligo," sambit ko habang nakatingin na ngayon sa tubig. Ibinaba ko ang kamay para maramdaman ang tubig. "What? No. Malalim rito," sambit nito. Napangiwi ako. Napaka Kill joy naman ng isang 'to. Malalim? Anong akala niya sa'kin? Hindi marunong lumangoy? Tumayo ako kaya napasulyap siya sa'kin. "I said malalim," ulit nito sa sinabi. "Oh? Eh ano ngayon kung malalim?" Nakataas na kilay na tanong ko. Bago pa niya ako mapigilan, I've already taken off my t-shirt. My red push-up bra was now viewable. On my upper body, I'm only wearing a push-up bra. Dahil sa pagtanggal ko sa damit ko ay ramdam ko na agad ang hanging dumampi sa balat ko. Mas lalo ko tuloy gustong lumusong na sa dagat para maligo. "Come o
"Ang tapang tapang mo pang sabihin kanina na stay on bed all day tapos nakaganito lang ako para kanang nasisilihan," sarkastik kong sabi at hinarap na ang dagat."Hey!"Rinig kong pigil niya nang magdive na ako sa dagat. Tama nga siya, malalim rito, pero kaya ko. I'm a swimmer, pero noong highschool pa lang 'yun. Sumasali ako sa mga kompitisyon sa paglangoy.Umahon ako. Pag-ahon ko ay tinanggal ko ang tubig sa mukha ko at pinaraan ang palad sa buhok ko patalikod. Ngunit nang tignan ko ang kinaroroonan si Sebastian ay wala siya roon. Wala siya sa bangka.Nasaan siya? 
"Mr. Fuente, thank you for coming. Zariah will be happy because you are here," I said to Mr. Fuente and sat next to him.Sinabi nito na hindi siya pupunta, pero nandito siya ngayon. Tinapik nito ang balikat ko."Sana lang ay masaya ito na nandito ako," sambit nito.Busy ang iba sa pag-aayos pa ng kailangang ayusin. This place is a perfect place to marry her again. Hindi na ako makapaghintay."Huwag mong sasaktan ang anak ko. Buong buhay niya ay nagkulang ako bilang ama niya. Gusto ko na ngayon ay maging masaya siya," sambit nito.Natahimik ako at pumasok sa isip ko ang sinabi ni Papa kanina. Nakita raw ni Papa si Mr. Fuente noong kinasal kami sa tabing dagat ni Zariah. Hindi ito sigurado kong siya nga iyon kaya hindi niya nasabi agad, kaya ngayon gusto kong tanong 'yun. "Noong kasal namin sa tabing dagat, pumunta ka po ba? My dad saw you," ani ko. Ramdam ko ang pagkatigil niya."Gusto kong dumalo, pero nauunahan ako nang hiya kay Zariah. I hurt my daughter many times. Hindi ko deserv
Sebastian's POV"What? Can you repeat what you said, Sebastian!" Mula sa gilid ni Papa ay dumungay si Mama.I called Papa through video call to say that I wanted to marry Zariah. I am alone here in my room because she still prefers to sleep in the guest room. Kanina pa ako tingin ng tingin sa pinto ko na baka magbago ang isip niya at matulog ngayon dito sa tabi ko. Sinabi ko naman sa kanya na hindi ko ila-lock ang pinto, pero wala ata siguro siyang balak.When she showed me the marriage certificate, I went straight to the house to ask my dad and get the mayor's number. I'll call and ask the mayor that night, and there I'll learn what really happened."Ma, can you all come here tomorrow? Can you help me surprise my wife?" Umayos ng upo si mama nang marinig iyon. Iniharap pa niyang mabuti ang camera sa kanya."Surprise? Can kind of surpris--""I want to marry her again in the hidden garden." Ang hidden garden kung nasaan ang treehouse na pinuntahan namin ni Zariah ay binili noon ni lol
I sat next to Trixie and handed her the jacket I was holding. It's cold here, especially tonight, and she didn't bring a jacket. I had extra, so I gave it to her."Salamat," sambit nito at kinuha ang jacket na iniaabot ko. Nang masuot niya ito ay muli siyang tumitig sa dagat.Nagpaiwan kami rito nila Sebastian. Sila Mama Lani kasama sila engineer ay umuwi sa bahay dahil kukulangin talaga kami ng tutulugan kapag nanatili kaming lahat dito.Ako, si Sebastian, Miguel at Trixie lang ang naiwan dito ngayon."I still can't believe that this day will come. I'll hear you say thank you and we'll be able to talk like this," I couldn't help but say that. I was smiling and just staring at the sea."Nag-uusap naman tayo noong mga bata tayo," sambit nito.Tumawa ako. "Bata pa tayo non, pero bigla kang nagsungit na lang bigla," sambit ko."Kasi naiinggit ako sayo," sambit nito na ikinatigil ko, sumulyap ako sa kanya. Seryoso lang ito habang nakatitig sa harapan niya."Ako dapat yung naiinggit sa'tin
"Hintayin mo ako," sambit ni Sebastian nang mas nauna akong sumulong sa dagat.Hindi ko siya pinansin at nagsimula nang lumangoy. Subrang linaw ng tubig. Kahit walang suot na goggles ay nakikita ko ng malinaw ang ilalim ng dagat. Ilang buwan akong namalagi rito, pero hindi pa rin ako nagsasawa sa ganda nitong lugar.Lagpas na sa ulo ang tubig nang umahon ako. I immediately looked around to look for Sebastian, but I couldn't find where he was.. Kanina lang ay nasa likod ko ito. Nang sulyapan ko sila Engineer ay abala sila. Medyo malayo sila sa'min dahil mas gusto ko nang malayo sa kanila. Kilala ko si Sebastian, mahilig mag PDA 'yun.Kung makapal ang mukha niya at walang pake sa sasabihin ng iba, ako hindi. "Ahh!" Sigaw ko nang may humawak sa paa ko. Mabilis ang kilos ko na lumangoy palayo roon, pero mas mabilis ang kamay na humawak sa bewang ko."Relax, Baby. It's me," sambit ni Sebastian. Dumako agad ang masamang titig ko sa kanya. Inihilamos ko ang palad ko sa mukha ko para matan
I am busy arranging our food on the table. Nasa tabing dagat na kami. Si Danica ay busy sa pagkuha ng letrato kaya hinayaan ko na. Kanina pa ito namamangha rito. Hindi na ako nagulat, subrang linis ng tubig dagat at ang buhangin ah subrang puti at maninipis.Natigilan lang ako sa ginagawa nang may tumayo sa tabi ko."Engineer? Architect? May kailangan kayo?" Tanong ko kila Engineer nang makita ko silang nakatayo sa tabi ko na animo'y may gustong sabihinNasa loob ng bahay pa si Sebastian. Sinabi ko kasi na maglabas siya ng mga upuan. "I'm sorry. Naging insensitive kami," paunang sabi ni Engineer."Don't mind that, Engineer. Kasalanan ko rin naman at hindi ko pinaalam sa inyo. Ayos na 'yun. Kalimutan niyo na," sambit ko sabay ngiti. Binalik ko ang tingin sa inaayos na mga pagkain."I'm sorry talaga. Please. Can you tell Sir Sebastian na huwag akong tanggalin sa trabaho? I'm the breadwinner of my family, kailangan ko ang trabahong 'to," pagmamakaawa ni Architect. Muli ay napasulyap ako
"I just can't get it. We all know that Sir Sebastian and Miss Sandara have something, pero bakit noong umalis si Miss Sandara ay naging malapit 'yung dalawa?" Natigilan ako sa pagkatok nang marinig iyon galing sa loob.Nakagat ko ang labi ko. Tatawagin ko sana sila kasi aalis na kami para pumunta sa pupuntahan namin, kailangan pa namin pumunta sa site para sa picture. Hindi ko alam kung tutuloy ba ako sa pagkatok o hindi pagkatapos kong marinig 'yun."Hindi pa ba malinaw? Sir Sebastian is a cheater, and Miss Sandara is a kind of you know... ahas. Balita ko nga ay mag bestfriend pa sila ni Miss Sandara."Sa ibang pagkakataon ay kaya kong ipagtanggol ang sarili ko, pero hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang ipagtanggol ngayon ang sarili. "Haist! Naiinis na talaga ako sa kanila. May pinag-aralan nga, pero kung makapag chismiss wagas." Gulat akong napasulyap kay Danica. Nakasandal ito sa kwarto na tinutulugan niya. Mag-isa na lang roon si Danica dahil ang isa sa Engineer ay umuwi da
"Galit ka?" Tanong ko nang hindi pa rin niya ako kinakausap. Malapit na kami sa site, pero hindi pa rin ito nagsasalita. "I'm not," sambit nito gamit ang seryosong boses. I'm not daw, pero wala man lang itong ka rea-reaksyon. Blanco lang ang titig nito habang nag dadrive."Galit ka nga," sambit ko sa kanya at napasimangot."I'm not," sambit niya ulit."You are," mabilis ulit na sambit ko."I'm not, Zariah," sambit pa nito."Stop the car," seryosong sambit ko. Doon na siya napasulyap sa'kin. Naging malambot ang tingin niya nang makita ang seryoso kong tingin sa kanya."Hindi nga ako galit," sambit niya ulit.Inirapan ko siya. "I said, stop the car, Sebastian," sambit ko. He sighs and stops the car, just like I said."Hindi talaga ako gali--" Mabilis ko siyang hinalikan."You are," nakasimangot na sambit ko pagkatapos ng isang halik.He bit his lower lip and stared at my lips. "Yes, baby. Galit nga ako," sambit nito at tinanggal ang seatbelt niya. Pagkatanggal na pagkatanggal niya ay h
:Sandara, naman," sambit ko.Alam ko kasi na hindi pa dapat ito uuwi, pero kinabukasan ay sinabi na niya na uuwi na siya. Inaayos nito ang buhok at nakaharap sa salamin. Humarap ito sa'kin."Wala naman akong gagawin rito, Zari. Beside, I'm not part of this project," sambit nito."Per-" When she took my hand in hers, I was taken aback. She locked her gaze on my ring finger, which held both my wedding ring and the engagement ring Sebastian had given me.She smiled as she examined my ring. I slowly took her hand in mine and tucked it behind my back. I bit my lower lip. Hindi ko matagalan ang tignan siya. "I'm sorry. I just love him," mahinang sambit ko, hindi ako makatingin sa kanya. Hindi ko siya magawang tignan sa mata dahil alam ko nasasaktan ko siya."Don't be sorry. If you love him, then it's a nice thing. Kasal kayo. Asawa ka niya. I'm happy for the both of you. Yes, I'm inlove with Sebastian and to be honest I am really hurting right now, but I'm not lying when I say that I'm rea
Zariah's POV"Kailan nagsimula na nagustuhan mo si Sebastian?" Wala sa sarili kong tanong sa kanya.Natapos na niyang gamutin ang mga sugat ko at mabuti na lang at walang naiwan na bubog. We are just both silent while still sitting here.Akala ko ay hindi niya sasagutin, pero mali ako."I don't know, but maybe when I saw that he really cares about you. One day, I said to myself, I want to feel that. I want to feel his care and thoughtfulness towards you, and when you said that you don't have feelings for him, I'm determined to get his attention," sambit nito habang tulala.Hindi ako nagsalita at napatitig na lang sa paa ko. Hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko pagkatapos kong marinig iyon mula sa kanya. Muling namayani ang katahimikan."Ngayon malinaw na sa'kin ang lahat. You really avoid me. Akala ko guni-guni ko lang 'yun at sadyang busy ka lang sa trabaho mo," sa pagkakataong iyon ay siya ang pumutol sa katahimikan."I'm sorry," sambit ko.Tumingin ito sa'kin at sumimangot. "Do