No, wake up, Zariah. Tama na ang isa. Don't you dare! Huwag mo hayaan na mahulog ulit at magpaalipin sa init na nararamdama-- Halos mapakapit ako sa likod ko nang mabilis niyang inilisot ang kamay niya sa suot kong casual shorts. Bago pa ako makapag react ay nasa loob na ang kamay niya. "D-Damn you, Sebastian," utal na sambit ko at inis siyang tinignan. Seryosong seryoso siya habang pinapanood ako. Ang isang braso niya ay nakahawak sa gilid ko. Hinawakan ko ang braso niya na humahaplos sa pagkababae ko. Sinubukan kong tanggalin, pero hindi ako sinusunod ng mga kamay ko. Imbes na tanggalin ay napakapit na lang ako roon. Imbes na ipitin ang kamay niya para tanggalin ay nakikita ko na lang ang sariling ibinubuka iyon. Parang may sariling buhay ang bawak parte ng katawan ko. Parang ramdam ko na kilala nila ang taong humahawak sa maselang bahagi ng katawan ko, sunod sunuran sila. Fuck! Umagang umaga ay ito ang ginagawa namin. Napatingala ako nang ipasok niya ang isang daliri niya. An
Sebastain's POV"Fine. Tanggap ko na, we need each other sa ganitong parte, pero the divorce... I still want to push that. Naniniwala ako na dahil sa sex kaya hindi mo maipangako sa'kin na pagbibiyan mo ako sa divorce. So until you are done using my body, you should promise me that you will give me the divorce or annulment I want. Magsawa ka sa katawan ko, pero ang itali ako habang buhay ay hindi ko papayagan."Bumalik sa'kin ang sinabi niya. Ganoon ba talaga niya kagusto ang makawala sa kasal na 'to? I know that this is just an arrange marriage, pero bakit ba ayaw niyang subukan namin?"Iho, ayos ka lang ba?" Napasulyap ako kay Mang Karding.Saka lang promoseso sa isip ko na nasa gitna kami ng karagatan. Mag tatatlong oras na kami rito at mag aapat na oras na rin pagkatapos ang usapan namin. Napabuntong hininga ako, hindi naman talaga usap ang ginawa namin.Yes, I want her. I want her body, pero hindi sa ganitong paraan. Pagsawaan ang katawan niya? Ganoon na ba siya kadesperada para
Napasulyap rin siya sa suot kong heels. Napanguso ako at sinimangutan siya. Dapat kasi sinabi niya! Akala ko pa naman mamamasyal kami, 'yun pala magbebenta lang ng isda."Ano? Anong tingin 'yan? Sorry agad, malay ko ba magbebenta lang ta-""Wait me here," bago pa ako makapag protesta ay mabilis na siyang tumalikod at bumalik sa bahay nila Jucy.Tinignan ko ang relo ko para tignan ang oras, malapit na rin kasing dumilim. Habang naghihintay sa kanya ay hindi ko maiwasang isipin ang nangyare kanina. I finger myself in front of him. Hindi ko lubos akalain na magagawa ko iyon.Siguro nga ay nadala lang ako sa nangyare. Fine, tanggap ko na. Babae ako at lalake siya, nasa iisang bahay kami, of course hindi maiiwasan na maramdaman namin ang bagay na 'yun. Ang hindi ko lang lubos akalain ay ang halos pagkawala ko sa sarili ko.I finger myself in front of him. Ibang klase ka, Zariah. Napapikit ako nang maalala kong paano napalitan ng labi niya ang kamay ko. Fuck!Napaypayan ko ang sarili. Bakit
Gusto ko iyong sabihin ng malakas, pero naisip ko, this is just an arrange marrige, bakit ako magpapaapekto? Kung gusto niya palang magpayakap edi sige! Kung gusto niyang makipagyakap edi magpaangkin na rin siya. Kung gusyo nila ang isa't isa edi mag angkinan sila! Sa tingin ba ay may pake ako? Wala! Wala akong pake! Tutal ay parang gusto rin naman ni Sebastian. Sino naman ako diba para pigilan ang magpapasaya sa kanya diba? Edi magyakapan sila hanggang kailan nila gusto! Napansin ko ang tingin sa'kin ni Sebastian na para bang may tinitignan sa mukha ko. Inirapan ko siya bago hinarap ang matandang kausap ni Sebastian kanina."Ayos lang po, tutal parang gusyong gusto naman ng ASAWA KO na niyayakap siya," sarkastic kong sambit at ngumiti.Napansin ko ang paglayo ni Sebastian kay Lorna."Zaria--" Hindi ko pinatapos si Sebastian nang magsalita siya."Sige lang, magpayakap ka pa. Sabihan mo na lang ako kung tapos na kayo riyan para makapagbenta na tayo," nakangiting sambit ko, pero loob
Sebastian's POV. Asawa ko? Sa kanya lang daw ang labi ko? Damn! I know na corny ay para akong tanga, pero hindi ko maiwasang mapangiti sa narinig ko galing sa kanya. Ganyan nga, asawa ko, ipagdamot mo ako. Tutal ay sayo naman na talaga ang lahat sa'kin, sadyang hindi ko lang inakala na gagawin iyon ni Lorna kaya hindi ako nakaiwas agad. Alam ko at wala ako sa lugar na magsaya at ngumiti, pero hindi ko talaga maiwasan dahil tinawag niya akong asawa at sa paraan ng pagdadamot niya sa'kin. Damn! Is she jealous? Hinawakan ko ang bewang niya para pakalmahin siya. I know that I should push Lorna nang yakapin niya ako, pero nainis ako dahil ayos lang sa kanya ang yakapin ako nang sino. I just didn’t think Lorna would suddenly kiss me. Lorna was my batch, and I know that she likes me. Lorna and Jucy are friends. Hinarap niya ako bago niya ako bulyawan. "What? Gustong gusto mo naman? Edi magsama kayo! Magchukchakan kayo! Magsawaan kayo!" Inis na sambit nito at tumalikod na. Umawang ang l
Zariah's POVI took advantage of Sebastian's conversation with Jucy to go home. Even though it was already dark, I was able to leave without him. Why should I wait for him when I can go home by myself?Tsk! Kayang kaya ko namang umuwi!Nakakainis! Naiinis na ako nang subra sa sarili ko! Ano nang nangyayare sa'kin? Bakit ganito ang nararamdaman ko? Ano naman kung may humalik sa kanya? Ano naman kung makipaghalikan siya?Nakakainis! Zariah Fuente! Wake up! This is not you, so back to your senses!Naiinis ako sa sarili dahil may parte sa'kin na gusto siyang ipagkait sa iba, pero alam ko naman na wala akong karapatan dahil asawa niya lang ako sa papel.Nang makita siya sa pinto ng kwarto ay lumapit ako sa kama. "Hindi mo ako hinintay," sambit nito.Hindi ko mapigilang umirap. "Bakit? Hindi mo ba kayang umuwi ng mag-isa? Well ako, kaya ko."Bumuntong hininga siya at humakbang papalapit."Wife, don't be jealous-""Who said that I'm jealous?" Natatawa kong tanong.Hinding hindi ko ipapakita
Nagpupunas ako ng buhok nang makita kong naghihintay sa'kin si Sebastian sa mismong labas. Nakasimangot ito nang sulyapan niya ako. Hindi ko sana siya papansinin, pero hinila niya ang braso ko, nang mahila ang braso ko ay inilipat agad niya ang hawak sa bewang ko.Nahigit ko pa ang paghinga ko sa mabilis nitong kilos. Tanging ang tuwalyang nakapulupot lang sa'kin ang gamit ko. Ang maliit na tuwalyang pinampupunas ko kanina sa ulo ay tuluyan nang nahulog dahil sa gulat.Sinubukan kong tanggalin ang kamay niyang nakapulupot sa bewang ko, ngunit hindi niya ako pinagbigyan."I'm sorry, okay. Alam ko na dapat ay tinulak ko siya noong yakapin niya ako, pero hindi ko ginawa-""Hindi mo ginawa kasi gustong gusto mo naman. Sabagay ang laki nang dibdib ng Lornang iyon, siguradong mag eenjoy ka sa kama--"Natigilan ako nang ibinaon niya ang mukha sa leeg ko. Nakagat ko na rin tuloy ang labi nang maramdaman ang mainit nitong hininga roon. Kakatapos ko lang maligo, pero parang gusto ko ulit malig
Nilabas ko ang ulo ko sa pinto para silipin muna ang labas. Walang tao. Asan siya? Tsk! Ano naman pake ko kung nasaan siya? Binuksan ko na nang malawak ang pinto at tuluyan nang lumabas. Siguro naman ay may iniwan siyang pagkain. Gutom na gutom na talaga ako.Halos kuminang ang mata ko nang makakita ng pagkain sa maliit na lamesa. At least diba kahit tinuhod ko ang maselang bahagi ng katawan niya ay iniwanan niya ako nang pagkain.Haist! Gutom na gutom talaga ako. Hanggang sa magtanghali ay wala pa rin siya. Nasaan naman kaya 'yun? Nagkibit balikat na lang ako at tumungo sa kwarto para matulog.Ang kaso ay mag gagabi na wala pa rin siya. Wala naman dapat akong pakealam kung hindi na siya umuwi, pero ewan! Pabalik balik ang lakad ko habang tingin ng tingin sa dadaanan niya pauwi.Ano ba, Zariah! Bakit nagmumukha ka na talagang asawa? Nakagat ko ang labi at iniling ang ulo.Saan naman kasi kaya nagpunta? Bakit ang tagal! Bakit hindi man lang siya nagpaalam? Hindi kaya nandoon siya sa Lo
"Mr. Fuente, thank you for coming. Zariah will be happy because you are here," I said to Mr. Fuente and sat next to him.Sinabi nito na hindi siya pupunta, pero nandito siya ngayon. Tinapik nito ang balikat ko."Sana lang ay masaya ito na nandito ako," sambit nito.Busy ang iba sa pag-aayos pa ng kailangang ayusin. This place is a perfect place to marry her again. Hindi na ako makapaghintay."Huwag mong sasaktan ang anak ko. Buong buhay niya ay nagkulang ako bilang ama niya. Gusto ko na ngayon ay maging masaya siya," sambit nito.Natahimik ako at pumasok sa isip ko ang sinabi ni Papa kanina. Nakita raw ni Papa si Mr. Fuente noong kinasal kami sa tabing dagat ni Zariah. Hindi ito sigurado kong siya nga iyon kaya hindi niya nasabi agad, kaya ngayon gusto kong tanong 'yun. "Noong kasal namin sa tabing dagat, pumunta ka po ba? My dad saw you," ani ko. Ramdam ko ang pagkatigil niya."Gusto kong dumalo, pero nauunahan ako nang hiya kay Zariah. I hurt my daughter many times. Hindi ko deserv
Sebastian's POV"What? Can you repeat what you said, Sebastian!" Mula sa gilid ni Papa ay dumungay si Mama.I called Papa through video call to say that I wanted to marry Zariah. I am alone here in my room because she still prefers to sleep in the guest room. Kanina pa ako tingin ng tingin sa pinto ko na baka magbago ang isip niya at matulog ngayon dito sa tabi ko. Sinabi ko naman sa kanya na hindi ko ila-lock ang pinto, pero wala ata siguro siyang balak.When she showed me the marriage certificate, I went straight to the house to ask my dad and get the mayor's number. I'll call and ask the mayor that night, and there I'll learn what really happened."Ma, can you all come here tomorrow? Can you help me surprise my wife?" Umayos ng upo si mama nang marinig iyon. Iniharap pa niyang mabuti ang camera sa kanya."Surprise? Can kind of surpris--""I want to marry her again in the hidden garden." Ang hidden garden kung nasaan ang treehouse na pinuntahan namin ni Zariah ay binili noon ni lol
I sat next to Trixie and handed her the jacket I was holding. It's cold here, especially tonight, and she didn't bring a jacket. I had extra, so I gave it to her."Salamat," sambit nito at kinuha ang jacket na iniaabot ko. Nang masuot niya ito ay muli siyang tumitig sa dagat.Nagpaiwan kami rito nila Sebastian. Sila Mama Lani kasama sila engineer ay umuwi sa bahay dahil kukulangin talaga kami ng tutulugan kapag nanatili kaming lahat dito.Ako, si Sebastian, Miguel at Trixie lang ang naiwan dito ngayon."I still can't believe that this day will come. I'll hear you say thank you and we'll be able to talk like this," I couldn't help but say that. I was smiling and just staring at the sea."Nag-uusap naman tayo noong mga bata tayo," sambit nito.Tumawa ako. "Bata pa tayo non, pero bigla kang nagsungit na lang bigla," sambit ko."Kasi naiinggit ako sayo," sambit nito na ikinatigil ko, sumulyap ako sa kanya. Seryoso lang ito habang nakatitig sa harapan niya."Ako dapat yung naiinggit sa'tin
"Hintayin mo ako," sambit ni Sebastian nang mas nauna akong sumulong sa dagat.Hindi ko siya pinansin at nagsimula nang lumangoy. Subrang linaw ng tubig. Kahit walang suot na goggles ay nakikita ko ng malinaw ang ilalim ng dagat. Ilang buwan akong namalagi rito, pero hindi pa rin ako nagsasawa sa ganda nitong lugar.Lagpas na sa ulo ang tubig nang umahon ako. I immediately looked around to look for Sebastian, but I couldn't find where he was.. Kanina lang ay nasa likod ko ito. Nang sulyapan ko sila Engineer ay abala sila. Medyo malayo sila sa'min dahil mas gusto ko nang malayo sa kanila. Kilala ko si Sebastian, mahilig mag PDA 'yun.Kung makapal ang mukha niya at walang pake sa sasabihin ng iba, ako hindi. "Ahh!" Sigaw ko nang may humawak sa paa ko. Mabilis ang kilos ko na lumangoy palayo roon, pero mas mabilis ang kamay na humawak sa bewang ko."Relax, Baby. It's me," sambit ni Sebastian. Dumako agad ang masamang titig ko sa kanya. Inihilamos ko ang palad ko sa mukha ko para matan
I am busy arranging our food on the table. Nasa tabing dagat na kami. Si Danica ay busy sa pagkuha ng letrato kaya hinayaan ko na. Kanina pa ito namamangha rito. Hindi na ako nagulat, subrang linis ng tubig dagat at ang buhangin ah subrang puti at maninipis.Natigilan lang ako sa ginagawa nang may tumayo sa tabi ko."Engineer? Architect? May kailangan kayo?" Tanong ko kila Engineer nang makita ko silang nakatayo sa tabi ko na animo'y may gustong sabihinNasa loob ng bahay pa si Sebastian. Sinabi ko kasi na maglabas siya ng mga upuan. "I'm sorry. Naging insensitive kami," paunang sabi ni Engineer."Don't mind that, Engineer. Kasalanan ko rin naman at hindi ko pinaalam sa inyo. Ayos na 'yun. Kalimutan niyo na," sambit ko sabay ngiti. Binalik ko ang tingin sa inaayos na mga pagkain."I'm sorry talaga. Please. Can you tell Sir Sebastian na huwag akong tanggalin sa trabaho? I'm the breadwinner of my family, kailangan ko ang trabahong 'to," pagmamakaawa ni Architect. Muli ay napasulyap ako
"I just can't get it. We all know that Sir Sebastian and Miss Sandara have something, pero bakit noong umalis si Miss Sandara ay naging malapit 'yung dalawa?" Natigilan ako sa pagkatok nang marinig iyon galing sa loob.Nakagat ko ang labi ko. Tatawagin ko sana sila kasi aalis na kami para pumunta sa pupuntahan namin, kailangan pa namin pumunta sa site para sa picture. Hindi ko alam kung tutuloy ba ako sa pagkatok o hindi pagkatapos kong marinig 'yun."Hindi pa ba malinaw? Sir Sebastian is a cheater, and Miss Sandara is a kind of you know... ahas. Balita ko nga ay mag bestfriend pa sila ni Miss Sandara."Sa ibang pagkakataon ay kaya kong ipagtanggol ang sarili ko, pero hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang ipagtanggol ngayon ang sarili. "Haist! Naiinis na talaga ako sa kanila. May pinag-aralan nga, pero kung makapag chismiss wagas." Gulat akong napasulyap kay Danica. Nakasandal ito sa kwarto na tinutulugan niya. Mag-isa na lang roon si Danica dahil ang isa sa Engineer ay umuwi da
"Galit ka?" Tanong ko nang hindi pa rin niya ako kinakausap. Malapit na kami sa site, pero hindi pa rin ito nagsasalita. "I'm not," sambit nito gamit ang seryosong boses. I'm not daw, pero wala man lang itong ka rea-reaksyon. Blanco lang ang titig nito habang nag dadrive."Galit ka nga," sambit ko sa kanya at napasimangot."I'm not," sambit niya ulit."You are," mabilis ulit na sambit ko."I'm not, Zariah," sambit pa nito."Stop the car," seryosong sambit ko. Doon na siya napasulyap sa'kin. Naging malambot ang tingin niya nang makita ang seryoso kong tingin sa kanya."Hindi nga ako galit," sambit niya ulit.Inirapan ko siya. "I said, stop the car, Sebastian," sambit ko. He sighs and stops the car, just like I said."Hindi talaga ako gali--" Mabilis ko siyang hinalikan."You are," nakasimangot na sambit ko pagkatapos ng isang halik.He bit his lower lip and stared at my lips. "Yes, baby. Galit nga ako," sambit nito at tinanggal ang seatbelt niya. Pagkatanggal na pagkatanggal niya ay h
:Sandara, naman," sambit ko.Alam ko kasi na hindi pa dapat ito uuwi, pero kinabukasan ay sinabi na niya na uuwi na siya. Inaayos nito ang buhok at nakaharap sa salamin. Humarap ito sa'kin."Wala naman akong gagawin rito, Zari. Beside, I'm not part of this project," sambit nito."Per-" When she took my hand in hers, I was taken aback. She locked her gaze on my ring finger, which held both my wedding ring and the engagement ring Sebastian had given me.She smiled as she examined my ring. I slowly took her hand in mine and tucked it behind my back. I bit my lower lip. Hindi ko matagalan ang tignan siya. "I'm sorry. I just love him," mahinang sambit ko, hindi ako makatingin sa kanya. Hindi ko siya magawang tignan sa mata dahil alam ko nasasaktan ko siya."Don't be sorry. If you love him, then it's a nice thing. Kasal kayo. Asawa ka niya. I'm happy for the both of you. Yes, I'm inlove with Sebastian and to be honest I am really hurting right now, but I'm not lying when I say that I'm rea
Zariah's POV"Kailan nagsimula na nagustuhan mo si Sebastian?" Wala sa sarili kong tanong sa kanya.Natapos na niyang gamutin ang mga sugat ko at mabuti na lang at walang naiwan na bubog. We are just both silent while still sitting here.Akala ko ay hindi niya sasagutin, pero mali ako."I don't know, but maybe when I saw that he really cares about you. One day, I said to myself, I want to feel that. I want to feel his care and thoughtfulness towards you, and when you said that you don't have feelings for him, I'm determined to get his attention," sambit nito habang tulala.Hindi ako nagsalita at napatitig na lang sa paa ko. Hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko pagkatapos kong marinig iyon mula sa kanya. Muling namayani ang katahimikan."Ngayon malinaw na sa'kin ang lahat. You really avoid me. Akala ko guni-guni ko lang 'yun at sadyang busy ka lang sa trabaho mo," sa pagkakataong iyon ay siya ang pumutol sa katahimikan."I'm sorry," sambit ko.Tumingin ito sa'kin at sumimangot. "Do