Share

Chapter 1

Author: Pransya Clara
last update Last Updated: 2022-02-01 18:21:57

"Maria Asuncion Padua, will you take Monroe James Silvestre as your husband? For richer or for poorer, in sickness and in health, 'til death do you part?"

Nakatingin ako sa kawalan at lumilipad ang isip ko kaya hindi ko napakinggan ang sinasabi ng pari na nasa harapan ko. 

Bigla naman akong siniko ng lalaking katabi ko.

"Sunny, he's asking you," bulong niya sa akin. Para tuloy kiniliti ang tainga ko dahil sa hangin na nanggaling sa bibig niya.

Medyo nataranta ako at malakas kong sinabi ang "Oh, YES, I DO." na siyang ikinagulat ng lahat ng taong nasa simbahan. May microphone kasi kaming hawak ni Mon.

"Talagang ipinagsigawan pa ng bride. Mukhang inlove na inlove talaga sila sa isa't isa hindi gaya ng mga kumakalat na tsismis." May pagsa-paniki ata itong pandinig ko kaya narinig ko ang sabi ng ilang abay sa likod ko.

Nagkakamali kayo. Hay, kung alam lang ninyo.

"You may now kiss the bride." Matapos wikain iyon ng pari ay nagharap kaming dalawa ng lalaking mapapangasawa ko.

He looks dashing in his white tailored suit. Ngayon ko lang napansin, pero hindi ba ito ang suit na itinuro ko noong pinapipili niya ako kung anong susuotin niya? I just picked whatever that day though. Hindi ko alam na susundin niya ako.

Akmang lumapit siya sa akin na siyang nagbigay daan para malanghap ko ang pabangong laging sinusuot niya. Sa pagtanggal niyang marahan ng belo sa aking ulo, nakita kong tumama sa kanyang mukha ang sinag ng araw na nanggagaling sa makulay na bintana ng simbahan. Nagmistula tuloy ginto ang kanyang hazel brown na mata. Maging ang buhok niya ay tila ginto rin ang mga hibla.

He has those classic cold eyes but it turned warm when he smiled. He slowly leaned to get closer to me and held my face as both of our lips touched. I closed my eyes. It was a slow gentle kiss that almost made my heart melt. After I opened them, a big round of applause and set of congratulations welcomed me and my now husband, Monroe James Silvestre.

Sinabugan kami ng bulaklak ng mga flower boys at flower girls.  Nang may dumapo sa buhok ko ay marahang inalis ito ni Mon. He's really good at acting. Dapat nag-artista na lang talaga siya.

Pero hindi naman ako pahuhuli pagdating sa aktingan. I smiled and thanked everyone when he suddenly carried me like a princess. I kissed him again and our guests went wild.

But seriously, I didn't know it would come to this. Hindi ko alam na mauuwi kami sa kasalan. I dreamed of marrying someday but not to him, not to this dumb CEO.

I sincerely think that marrying him is a dumb idea.

Why do I think so? Well, we have to go back 10 years ago. 

Panay ang pagbaba at pag-akyat namin ni Nanay Lourdes dahil walang tigil ang pagtawag ng pangalan ko sa entablado. Hakot-awards na naman kasi ako ngayong taon dahil ako na naman ang nasa top.

"Ang galing-galing talaga ng anak ko. Bukod sa napakaganda, napakatalino pa," wika sa akin ni Nanay habang hinahalikan ang noo at pisngi ko.

"S'yempre, 'Nay. Sa 'yo ako nagmana," wika ko pabalik sa kanya sabay niyakap siya ng mahigpit.

Ako si Maria Asuncion Padua, na mas kilala bilang Sunny na siyang aking palayaw. I got it when I was a kid at siya na ring tawag ng lahat sa akin hanggang ngayon.

Nasa huling taon na ako ng high school at dito ako nag-aaral sa Buencamino Science High School. Ang pinakaprestihiyosong paaralan na pinagtapusan ng mga kilalang tao na nagpapatakbo dito sa bayan ng Buencamino.

I've always been at the top of my class. Kailangan kasi mataas ang grades ko para hindi mawala ang scholarship ko.

Mahirap lang kasi kami. Ang nanay kong si Lourdes ay isang kasambahay at ang tatay kong si Julio ay isang driver.

Naninilbihan ang pamilya namin sa mansyon ng mga Silvestre, ang pinakamakapangyarihang angkan dito sa bayan namin. Binubuo ang pamilya nila ng mga magagaling na negosyante at sila ang nagmamay-ari sa isa sa pinakamalaking mall hindi lang dito sa Buencamino kundi na rin sa buong Pilipinas, ang Silver Star Supermall.

At dito sa paaralang ito, pumapasok ang nag-iisang anak na lalaki at tagapagmana ng mga Silvestre. Siya ay walang iba kundi si Monroe James Silvestre.

Ang lalaking kanina pa nakahilata sa bench ng court ng school namin. Malapit na magsimula ang klase pero mukhang wala siyang balak na bumangon.

Kung grades lang ang pag-uusapan, ako ang laging nasa taas at siya naman ang

pinaka-mababa. Pero kabaligtaran iyon, kung estado na ng buhay namin ang pag-uusapan.

He doesn't seem to care about his studies at lagi rin siyang nagka-cutting classes. It must be because he's rich. He doesn't need to study hard to get a better chance at life. Since he was born, he was set to inherit a huge amount of wealth that could provide for my family and another thousand at most.

"Mon, anong ginagawa mo dito. Wala namang practice ang basketball team ah. Malapit na mag-ring ang bell. Pumasok ka na ng classroom." Umakyat ako sa bench at tumayo sa isang hakbang na mas mataas sa kinahihigaan niya.

"You know I can see your panties if you stand from there, right?" nakakaloko siyang ngumiti sa akin.

Hinampas ko siya ng hawak na libro ko. "Manyak! Bahala ka nga diyan."

Bumaba ako ng bench at naglakad papalayo. Nagmamagandang-loob pa naman ako sa kanya. Minsan lang 'to.

"That's right. Leave me alone. Huwag mo na lang akong pansinin kapag andito tayo sa school. Stop calling me Mon or else other girls might think that were close." Mon got up as he said those words. Napaka-maldito niya talaga sa akin. Well, masungit din naman ako sa kanya, so quits lang.

Mon and I live in the same house. Ang kaibahan nga lang, nakatira ako sa attic samantalang nasa ikatlong palapag ang kwarto niya. It's funny how it represents so well our social statuses.

We used to be friends when we were little but we drifted away as we grew up. Noong tumanda lang kasi namin naintindihan ang layo ng agwat namin sa isa't isa. Hindi na kami masyadong nag-uusap sa mansyon at hindi rin nagpapansinan dito sa paaralan.

"Sunny, kanina pa kita hinahanap. Akala ko nasa room ka na pero pagdating ko, wala ka pala roon. Anong ginagawa mo dito sa may court?” Sunod-sunod na tanong sa akin na makisig na lalaki na may kayumanggi ang balat. Nakasuot siya ng unipormeng pang-lalaki at napakalinis niyang tingnan. Hindi katulad noong isa diyan.

“Wala. Walang kwenta ‘yong pinunta ko rito.”

“Huh?” lito niyang tingin sa akin bago dumungaw sa likod ko.

“Tara na sa room, hindi maaring late ka sa klase, Mr. Student President.” Hinila ko na ang kamay niya at naglakad patungo sa aming silid-aralan.

Ipinulupot ko ang braso ko sa bisig niya at malambing na nagtanong, “Francis, na-miss mo ba agad ako?”

“Na-miss?” biglang namula ang tainga niya. “ Nag-aalala lang talaga ako kapag wala ka sa paningin ko.”

“Pasensiya na, Ginoong Luciardo. Hayaan mo, hindi na ako aalis sa tabi mo.”

Iyon ang sinabi ko sa kanya pero hindi ko nagawang tuparin ang pangako ko. Lumuwas ako ng Maynila para ipagpatuloy ang pag-aaral ko at iniwang mag-isa si Francis sa Buencamino. Dahil na rin sa kailangan kong kumita ng malaki para sa pamilya ay tinanggap ko ang trabaho sa abroad at lumipad papuntang Amerika.

Matapos ang halos sampung taon, nagbabalik muli ako rito sa Buencamino para tingnan ang kalagayan ng aking ina nasa malubhang kalagayan at sa loob ko’y umaasa na makikita ko ulit siya.

Papauwi na ko ng bahay namin matapos bisitahin si Nanay nang makita ko ang isang pamilyar na mukha sa parking lot ng ospital.

“Francis-” Napahinto ako sa pagtawag at paglalakad palapit sa kanya nang may babaeng dumating at hinalikan siya.

“Hon, naghintay ka ba ng matagal sa ‘min ni baby?” wika ng babae na may hagkang sanggol.

Nagtago ako sa likod ng kotse ko at wari’y nadurog ang puso ko na mapakinggan ko ang tinig niya.

“Hindi naman, Hon. Kadadating ko rin lang. Tara na umuwi at baka gumabi pa. Baka lamigin ang baby natin.” Inalalayan niya ang kanyang asawa sa pagpasok ng kotse at nagmaneho pauwi ng tahanan nila.

Nagsimula na ng pamilya si Francis at hindi ako kasama sa pamilyang kanyang nabuo.

Ano bang inaasahan ko? Ang hintayin niya ako matapos ang sampung taon kong paglisan? Na hindi kukupas ang pagtingin niya at mag-aalab pa rin ang nararamdaman niya?

Sampung taon ang lumipas. Nawala na ang lubak sa mga kalsada. Ang dating palayan ay naging subdivision na. Umusbong na ang teknolohiya. Giba na ang mga dating gusaling nakatirik sa lupaing ito. Marami nang nagbago at kasama na siya roon.

Gamit ang kotse ma naipundar ko mula sa pagtatrabaho sa Amerika nagpatuloy lang ako sa pagmamaneho na walang iniisip na destinasyon. Gulo pa rin ang isip ko dahil sa nasaksihan ko kanina at waring lasing ang diwa kahit hindi naman ako nakainom.

Napagpasyahan kong totoong magpakalasing at matapos bumili ng limang bote ng alak ay nagtungo ako sa dakong silangan kung saan nakatirik ang luma at abandonadong mansyon ng mga Silvestre.

Dito ako lumaki sa bahay na ito at kahit lumipat na kami ng tirahan ay pumupunta pa rin ako dito paminsan-minsan. Iilan lang ang nakakaalam ng sikretong lagusan para makapasok dito kaya naging secret hideout ko ito.

Pumwesto ako doon sa pasamano. Umupo ako sa luma at umuugang upuan at nagsimulang buksan ang takip ng mga bote ng alak na balak kong laklakin magdamag.

"Mali ba ang desisyon kong unahin ang pamilya ko kaysa pag-ibig? Sa sobrang desperado kong iahon ang pamilya ko sa hirap, kapalit nito ang tuluyang paglaho ng kanyang pagsinta.

Was I gone for too long? Is that why he wasn't able to wait for me? 10 years has passed but there's never a single day that I didn't think of him."

Sunod-sunod ang pagtagay ko at sa huli ay sa mismong bote na ko uminom. Ilang saglit lang ay nakaubos na agad ako ng tatlong bote ng alak.

Mayamaya, hindi ko na napigilan ang pagdausdos ng aking luha sa mapula kong pisngi. Humagulhol ako sa gitna ng gabi. Nagtakipsilim na kaya sinindihan ko ang mga kandila gamit ang lampara na nakita ko nang pumasok ako sa mansyon.

Habang hawak ang lampara ay nagsimula kong libutin ang loob ng mansyon. Nang makarating ako sa sala ay bigla akong narinig ng kakaibang tunog. "Ano 'yon?"

Nahulog sa mesa ang isang plorera na may mga lamang makukulay na bato at holen. "Akala ko ba walang tao dito?" Napa-antanda na lang ako ng krus sa takot.

Sinundan ko ng tingin ang paggulong ng holen hanggang tumama ito sa paa ko. Nang tumingin ako sa harap ko ay may nakita akong anino.

"Aaahhh!" sigaw ko. Halos atakehin ako sa puso.

"Ssshhh! Huwag ka ngang maingay," sabi ng lalaki na sumulpot sa harap ko. Tinakpan niya ang bibig ko habang sinisenyasan ako na tumahimik.

Nabitawan ko tuloy ang lampara na hawak ko.

"What the hell, Sunny! Balak mo bang sunugin ang bahay na 'to? Idadamay mo pa 'ko, leche. Malilintikan ka sa Mama ko nito," pagmumura niya habang pilit inapula ang apoy na galing sa natapon kong lampara.

Kilala ko ang boses na ito. Pamilyar ang pagka-irita niya sa akin. Ilang beses na rin akong narindi sa tuwing sinasabi niyang isusumbong niya ako sa Mama niya.

Lumitaw ang nagtatagong buwan sa mga ulap at nagbigay liwanag dito sa lupa. Doon ko naaninag ang mukhang matagal ko na ring hindi nakikita.

"Mon?"

"Sheesh. Balita ko kababalik mo lang ng bansa. I was wondering where the great Sunny is, but here you are trying to set our old house on fire."

“Hindi ko sinasadya ‘yon. Ikaw kasi, ginulat mo ako. Akala ko multo ka.”

“Ikaw nga d’yan. Tinakot mo rin ako. Akala ko kung sino na ang nakapasok dito. Ikaw lang pala. Muntik na kong tumawag ng mga pulis. Ipapaaresto sana kita sa salang trespassing. Idagdag ko na rin ang arson.”

“Ano ba kasing ginagawa mo dito? Pinagalitan ka na naman ni Sir Miguel noh!”

“Aba! Ikaw pa talaga ang may ganang magtanong sa ‘kin niyan. Ari-arian namin ‘to kaya normal lang na pumasok ako dito. Teka Sunny, lasing ka ba?”

“Hindi ah.”

Lumapit siya sa akin para amuyin ako. “Anong hindi? Ang dami mo na atang nainom. This isn’t like you. Halika na at ihatid na kita pauwi.”

“I don’t want to go home though,” mahinang sabi ko.

“Huh? Ayaw mong umuwi? Anong gagawin mo dito? Balak mo bang dito ma-”

Hindi na natapos ni Monroe ang sinasabi niya nang biglang halikan ko ang rosas na labi niya. Nagulat siya sa ginawa ko pero he also kissed me back, kaso ilang saglit lang ay natauhan siya kaya itinulak niya akong bahagya habang hawak ang mga balikat ko.

“Sunny, what are you doing? Are you sure this is alright?” “I told you, I don’t want to go home tonight.”

Matapos kumpirmahin ni Monroe na ayos lang sa akin kung ano man ang mangyayari sa amin ngayong gabi ay hindi na niya napigilan ang kanyang sarili. Mula sa pagiging maamong tupa noong unang hinalikan ko siya ay naging parang isang mabangis na lobo siya.

Inalis niya ang kanyang damit pang-itaas habang tinanggal ko sa pagkakabutones ang aking blouse. Parang dalawang dulo ng magnet ang mga labi namin na ayaw magkahiwalay.

“You’re such a bad kisser. That means you haven’t kissed much, don’t you?” He's not gonna stop teasing me, isn't he?

Niyakap niya ako at habang lumalalim ang paghalik ko sa kanya ay tagumpay niyang natanggal ang sakbit sa likod ng aking bra bagamat napakadilim ng silid. Hinayaan kong madama ang haplos ng kanyang malalaki at maiinit na kamay sa buong katawan ko. Mula ulo hanggang pa, sa bawat liko at kurba.

"Let me do this for you."

Binuksan ko ang zipper ng pantalon niya at tuluyang binaba ito. Sinubukan kong pasayahin siya gamit ang kamay at bibig ko. Habang ginagawa ko iyon ay hinawakan ni Mon ang buhok ko at ginawang parang ponytail. 

"Tumingin ka sa 'kin. Let me see your face." Tumingala naman ako. Hinigit niya ang ulo ko pauna at palikod hanggang sa maramdaman ko itong pumasok nang mas malalim sa lalamunan ko

"Ugh," Muntik na akong hindi makahinga sa laki nito. Sa huli, nilunok ko ang katas na galing sa kanya.

Akala ko ay mawawalan ako ng hininga pero pang lifeguard si Monroe at agad akong binigyan ng mouth-to-mouth. At sa wakas, dumating rin ang panahon para sisirin niya ang kailaliman ng karagatan na walang iba kundi ako.

“Mon, pwede dahan-dahan lang. Unang beses ko kasi ito,’ wika ko habang hawak ng mahigpit ang bisig niya.

"Don't worry, I'll try to be gentle. I'm coming in." 

Ako at si Monroe, kaming dalawa ay naging isa. I felt him deep inside me as he thrust his in between my hips. It hurt at first but the pleasure that came next was nothing but worth it. 

Inihiga niya ako nang marahan sa sofa at gaya ng pag-ingit nito dahil sa luma at sira na ito ay ganoon rin naman ang pag-ungol ko. Naging isang lobo na rin yata ako.

Despite the cold night, I feel warm. There's something about his touch and embrace that feels comforting to me. I can't say for our hearts but it's like our bodies are meant to be. Hindi ko ginamit ang utak ko at nagpadala sa bugso ng damdamin ko. Just wait until tomorrow,  siguradong pagsisisihan ko ito. 

Related chapters

  • Married to a Dumb CEO   Chapter 2

    Malamig ang ihip ng hangin kaya hinigpitan ko ang yakap sa unan ko. Ayaw ko pang bumangon. Gusto ko pang matulog. Pinulupot ko ang binti ko sa unan ko nang may maramdaman akong kakaiba. Napamulat bigla ang mga mata ko. Pagtingin ko sa taas, bumungad sa akin ang chandelier na nakasabit sa kisame na mga sapot ng lawa. Lumingon naman ako sa gilid ko at nakita kong hindi unan ang yakap ko. Ito'y walang iba kundi si Mon na mahimbing pa ang tulog. Wala akong damit na suot at ang makapal na tela na may tiger marks na sapin ng sofa ang nagsilbing kumot naming dalawa. Sumikat na ang araw. Umaga na. Bumangon ako habang hawak ng isang kamay ang ulo ko dahil sumasakit ito at kinuha ko muna ang kumot para itabon sa katawan ko. "Sunny, what the hell did you just do?" sabi ko sa sarili ko habang nagmamadaling pulutin ang mga damit kong nakakalat sa sahig. Matapos makapag-damit ay paalis na sana ako pero bago iyon ay inayos ko munang inilagay ang kumot sa nanlalamig na si Mon. I tiptoed my way o

    Last Updated : 2022-02-02
  • Married to a Dumb CEO   Chapter 3

    I can't believe I got hired for a job over dinner. I wonder, is this alright? Isn't this some sort of nepotism? Whatever! In this unfair world, sometimes you really need connections.Tapos na kami kumain kaya tumayo na ako at inimis ang mga pinggang pinagkainan namin. Dadalhin ko na sana ito sa lababo nang pigilan ako ni Madam Alicia este Tita."Sunny, what are you doing? You're our guest.""Kaunti lang naman po ito.

    Last Updated : 2022-02-06
  • Married to a Dumb CEO   Chapter 4

    I went back to my office and it was already 6 pm. My staff haven’t left yet. Mukhang hinihintay nila ako. “Ma’am, ano pong nangyari? Nakausap niyo po ba si Sir Monroe?” tanong ni Cherry Ann sa akin habang may hawak na folder. “Huh? Uhm. May bisita siya noong pumunta ako sa opisina niya so hindi kami nakapa-usap. I’ll just report to him tomorrow morning.” I looked at my wrist watch and realized the time. “Everyone, you can get off work now. Go home, guys. I’ll also clock out.” Kita sa kanilang mga mukha ang pagkatuwa. Naglipit na rin ako ng gamit at naghandang umalis. I used the elevator with them to go down and it was already dark when I got out of the building. Tumawid ako ng kalsada at nagtungo sa babaan at sakayan ng sasakyan. Naghihintay ako ng jeep na sasakyan pauwi nang tumigil sa harap ko ang itim na range rover. “Sunny, get on,” aya sa akin ng lalaking tinakasan ko kanina. “Get lost. Mag-co-commute na lang ako,” irita kong sagot sa pang-anyaya niya. “Gabi na. Hayaan mo

    Last Updated : 2022-03-12
  • Married to a Dumb CEO   Chapter 5

    "Love, ano gusto mong kainin?" matamis na tanong sa akin ng pinaka-gwapong lalaki sa loob ng silid na ito. I'm actually cringing at how we call each other 'love' when we don't even love each other but I guess this is better than baby or honey. I might puke if someone ever calls me that."Let's eat your favorite pasta, carbonara with lots of mushrooms." I suggested. I remember how much he liked it when we were kids. Imbes na tradisyunal na spaghetti at pancit kasi ay sosyaling carbonara ang laging handa sa birthday niya. It must also be one of the reasons why it's on the menu of our company cafeteria. Nanlaki ang mata niya ng sinabi ko iyon."I'm surprised you know that," wika niya sa akin ng may pagkamangha."S'yempre, how could I not know? I'm your girlfriend, remember?" nilaksan ko ang pagsasalita ko at sinadyang iparinig sa iba."Not for long though…""Huh?" Lito akong napalingon sa kanya. Why am I even shocked to hear that? We’re just pretending to be lovers. Siyempre, ititigil r

    Last Updated : 2022-04-11
  • Married to a Dumb CEO   Chapter 6

    Mon's POV"Mr. Silvestre, Ms. Padua is 5 weeks pregnant." There was a looming silence in the room after she uttered those words. Hindi ko makapaniwala sa narinig ko at biglang natulala. "We ran tests in her blood and we found a high amount of hCG in her blood specifically 7,340 mIU/mL confirming that Ms. Padua is indeed pregnant," pagpapaliwanag sa akin ni Dr. Callie Atienza. She’s a professor here at Buencamino General Hospital. Matalik siyang kaibigan ni Mama at sa katunayan ay ninang ko rin siya. She won't tell her about it, right? There's that parent-doctor congeniality, right? I mean patient-doctor congeniality pala. Tama ba? Ewan! Basta!"Ninang, anong hCG? Paano niyo nalamang buntis si Sunny? Hindi ba kailangan ng ihi para sa pregnancy test?" kuryoso kong tanong sa kanya. Ang alam ko lang kasi ay iyong kulay puting stick na nagkakaroon ng pulang linya. "hcG means Human Chorionic Gonadotropin is known as the pregnancy hormone. The body produces large amounts of it during pre

    Last Updated : 2022-04-30
  • Married to a Dumb CEO   Chapter 7

    Naglabasan ang mga medic at nurse mula sa ospital na may dalang stretcher at first aid kit para iligtas ang driver ng truck na nabangga sa poste. Natigil din ang ibang sasakyan at na-stuck sa matinding traffic ang maraming tao dahil sa nangyaring aksidente. Wala namang ibang nasugatan o napahamak maliban sa driver ng sasakyan. Sa kabila ng kaguluhan sa paligid namin, biglang kumawala sa yakap ko si Sunny. I guess I got caught up in the moment kaya ko nagawang alukin siya magpakasal but does she really need to turn me down so hard like that? Natulala tuloy ako ng ilang sandali bago pa tuluyang bumalik uli sa realidad. At nang natauhan ko, nakita ko na naman si Sunny na naglalakad papalayo sa akin. She really won’t hold my hand, won’t she? Lagyan ko kaya ng posas ang mga kamay niya ng hindi siya makawala sa akin. Hay! Ito na naman kami sa walang katapusang paghahabulan. Hindi ko maintindihan pero lagi na lang tumatakbo papalayo sa akin si Sunny mula pa noon. Lagi na lang ako ang taya,

    Last Updated : 2022-05-01
  • Married to a Dumb CEO   Chapter 8

    Sunny's POVI always make sure that things go according to my plan. I always think ahead and take a step back if ever I'm rushing things.Pero mukhang nabawasan ang mga brain cells ko simula ng yumapak akong muli dito sa Buencamino. Imbes na pag-isipan ang magiging consequence ng pakikipag-siping sa anak ng amo ng magulang ko, nagpadala ako sa libog ng katawan ko at hinayaang konsumahin ng alak ang utak ko. I was reckless.I'm also actually quite emotional. Inaamin ko medyo mainitin ang ulo ko. Sagad rin ako magmahal kaya wagas rin kung masaktan. I don't like losing so I always stay on top of my game. I'm a very competitive person and enjoy mowing down my competition. Ipinanganak man akong mahirap pero hindi hadlang iyon para abutin ko ang lahat ng aking pangarap. I'm confident and always proud of my capabilities. I always thought that I was destined for greatness. Akala ko paglaki ko, gagaan ang buhay ko at ng mga tao sa paligid ko. Ngunit mali ata ang pag-aakala ko. Hanggang

    Last Updated : 2022-05-02
  • Married to a Dumb CEO   Chapter 9

    Bakit parang pakiramdam ko ang tagal lumipas ng oras lalo na ngayong araw?Hindi na siguro dapat ako magtaka. Kahapon lang ay nalaman kong magiging nanay na rin ako. Magpapakasal rin ako hindi dahil sa pagmamahal kundi dahil sa pera. Mas mahal kasi ang mga bayarin ko kaysa sa nararamdaman ko para kay Mon. Although just this morning, I thought I’m being greeted by a man from my dreams but it turns out that he is real. Mon is really playing his part as my boyfriend and now as my fiance. But the thing about me getting pregnant is still considered classified and I really don’t want to be surrounded by several rumors about this. Kaya sobrang stressed ako kanina dahil sa sobrang extra ni Mon na mag-alaga sa akin. He carried my bag for me and escorted me to my office. It was our usual play pretend as boyfriend and girlfriend but I felt something is strangely different today. Does knowing he’s becoming a dad made Mon soft?“Good work today, Miss Sunny. See you tomorrow,” paalam nina Cherr

    Last Updated : 2022-05-03

Latest chapter

  • Married to a Dumb CEO   Chapter 22

    News about the attack during opening for the new branch of Silver Star Supermall is released. Most of the guests safely got out of the building although some suffered ñ minor injuries.Inaresto na rin at dinala sa police station ang pangkat ng mga lalaki na umatake sa hotel. Nasa ospital kami ngayon ni Mon para gamutin ang mga sugat na aming natamo. Sabrina comes to the company to look for Mon as she is worried about what happened to him. She picks a fight with Sunny and Mon stops her from hurting his wife. Sabrina tells Mon that she shouldn't be fooled by Sunny as she is cheating with Francis."Good morning, Kel" pagbati sa akin ni Levi. He is wearing navy blue long sleeves and it was rolled up just above his elbows. My eyes automatically looked upon those arms before I looked at his face and greeted him back. "Good morning, Sir." I bowed to him as a sign of respect. "You know you can call me by my name if it's just the two of us. Wala pa naman tayo sa review center." "Even if

  • Married to a Dumb CEO   Chapter 21

    I was with Sabrina but all I think about is Sunny. I thought this isn't right so I break up with her.I wanted to see Sunny. I don't even know what I feel is love or obsession but what I know is I miss her so much. Mon leaves for L.A. and meets Sunny there. The two of them are in a safe place after the party and spend the night at home.Nagpaalam na si Gab kina Christian at Gelo at sabay na kaming naglakad papunta sa sakayan ng jeep. Maya-maya pa ay may tumigil na jeep na papuntang Bauan kaya sumakay na kami dito. Pinauna ako sumakay ni Gab at sumabit muna siya nung una dahil puno na sa loob pero nang may bumaba nang pasahero ay pumasok rin siya at tumabi sa akin. “You totally could’ve sat earlier kung pumasok ka agad sa loob ng jeep. Nangalay ba kamay mo?” wika ko sa kanya habang nakakapit ang kamay ko sa sabitan ng jeep. “Ayos lang ako. Sanay na naman ako sumabit,” mahinang sabi niya sa akin. Sadyang mahiyain lang talaga si Gab at kaiba sa boses ko na napakalakas. It was already

  • Married to a Dumb CEO   Chapter 20

    Matapos ang insidenteng iyon. Lumayo ang loob namin sa isa't isa. Hindi kami nagpansinan at ang-usap lang kung kinakailangan. Our difference in status kept us apart. His father lost his job. I lost my grandfather. Hindi kasama sa dumalo sa libing ng lolo ko si Sunny. Time went by so fast that we're already highschoolers. I've always thought that Sunny would just be in my line of sight. Kaya kahit hindi ko siya mahawakan o Mahajan, ayos lang ako hangaan siya sa malayo, sa lugar kung saan ko siya nakikita but she left. Sunny leaves for L.A. and left me heartbroken.Ngunit sa totoo lang, hindi kasama si Levi sa mga bagay o taong gusto kong kalimutan. Isa siya sa mga nagligtas sa akin upang 'di tumawid sa daan na wala nang babalikan. Ngunit kahit ganito ay hindi ko pa ring maiwasang maalala ang mga panahong iyon, kung kailan naramdaman ko wala akong kakampi at lahat ng inakala kong totoo ay puro kasinungalingan lang pala. Ano ba itong iniisip ko? Hindi na mahalaga ang mga iyon. Mataga

  • Married to a Dumb CEO   Chapter 19

    Mon's POVI think it was when I was six years old. Our family hired a new maid and was permitted to bring her family into our residence. She has a daughter with big wide eyes. I remembered how I was scared of her whenever she looks at me. Her name is quite difficult. But I always hear Manang Lourdes call her, Asun. Sun?Sunny?It was raining that day I lost my pet puppy. I cried hard that day then this kid went near me and gave me a yellow umbrella. After a while the sun showed up after hiding from the rain clouds.It seemed that Ethan and I wouldn't be messaging each other after our last conversation but we did. We talked about anime, our subjects, complained about our professors, sent memes, him preparing for ojt, me finally moving up and choosing my major. We acted like nothing happened. We forget things easily. That's how cool we are. Just like what happened on the ship when we had our closure, even without speaking with each other, we decided to not make things awkward between

  • Married to a Dumb CEO   Chapter 18

    It was the day of opening of the new branch of Silver Star Supermall. Francis’ family restaurant caters for the event. Sunny and Francis find time to be alone with each other. Francis tries to kiss her but Sunny pushes him and tells him that this isn’t right as they both are married to another. She goes out to find Monroe humiliated. She helps him and shields him from others who try to harm him. Monroe discovers again how she fell in love with Sunny and how she became his first love.“Rise and shine, Sunny. It’s already nine in the morning.” A half-naked man approached me in the bed and kissed me on my forehead. “Good morning, Francis?” I said while half-asleep. “Francis? Mrs. Silvestre are you really calling your husband by another man’s name?” Hindi siya makapaniwala sa narinig niya mula sa akin. “Shut up Mon! Huwag kang umasta na hindi mo rin ako tinatawag ng ibang pangalan kahit na nagtatalik tayo.” Nagtabon ako ng kumot pero agad niya rin itong tinanggal para tingnan ang itsu

  • Married to a Dumb CEO   Chapter 17

    Guess where we are going? We are going to Japan for our honeymoon.Monroe’s parents or should I say Don Miguel specifically book a trip for us to Japan for our honeymoon. Monroe actually loves reading manga. He influenced Sunny in watching anime. Sunny loves books while Mon likes reading light novels. They go to an anime conference. Try cosplaying too. Went to Tokyo Disneyland. We also went to akihabara. He loves collecting figures. Nag-ayos na uli ako ng mukha ko at nag-apply ng panibagong makeup. Mayamaya ay may kumatok sa kwarto ko."Ate Kel, are you ready? Labas ka na raw." tinatawag na ko ng bunso kong kapatid na si Jake.Binuksan ko ang pinto."WOW! You're so pretty, Ate!" bulalas ni Jake nang makita ako."Pretty? Yuck." pandidiri naman sa 'kin ni Jasper at kunwaring nasusuka pa.Napaikot na lang ang mata ko sa kanya."Ate, punta ka na sa baba. Andyan na yung mga magpuputong sa iyo." pagmamadali sa kin ni Jeremy. He's smiling but he didn't say anything about how I looked. Si

  • Married to a Dumb CEO   Chapter 16

    Sabrina Patterson. That bxxch. How dare she ruin my wedding?Coming to your ex wedding and catching the bouquet of the bride, really? Thinking about it again, it infuriating. Sunny and Monroe move into their new home. Wedding gifts were delivered to their front door. They were so exhausted after a big day full of parties and some unfortunate events. Monroe tries to set the mood over a sulking Sunny. After a fight and a few sweet words, the two of them share their first night as a married couple.We unwrapped the gifts the next day. He also unwrapped me. Sunny learns how persistent Sabrina can be. Alas otso y media na ng gabi nang makasakay kami ng barko. 'Yung barko kasi na sinakyan namin ay nag-iisa lang na bumabiyahe at nagpapabalik-balik sa pier ng Batangas at Calapan.Masama rin ang panahon kaya di agad makalayag sa oras ang barko dahil sa lakas ng hampas ng alon.Mukha namang kumalma na ang dagat ngunit patuloy pa rin ang pag-ihip ng malamig na hangin.Nagtungo na kami sa aming

  • Married to a Dumb CEO   Chapter 15

    Finally, it’s our wedding day. Both our families are there. It was such a huge event that media outlets are there to document it. To witness a real-life Cinderella story.The news of our marriage spread like wildfire throughout Buencamino. Our highschool pictures and yearbook were exposed to the public. I couldn't care less now what other people think. I'm just gonna mind my own business. Cherry and the gang were present. Al is there. Dr. Atienza is there. Ian is the best man. I don't really have many friends so I just asked Cherry to be my bridesmaid. We danced. We sang a duet. Everyone is happy then Sabrina ruined it.Nagmasid-masid ako sa paligid at napiling ilarawan na lang ang sitwasyon namin sa pier na ito. "Ang bagal umusad ng pila. Higit dalawang oras na pero di pa rin nakakuha ng ticket tapos maghihintay pa tayo uli sa pag-alis ng barko at dahil malaking barko ang sasakyan natin, tatlong oras ang biyahe at kapag minalas at baka humigit pa dun. Hirap talaga makasakay ng

  • Married to a Dumb CEO   Chapter 14

    Sino bang nagsabi na madali lang ang pagpapakasal? Absolutely, no one. Ako lang ata nag-isip noon. Pero ibang iba ito sa iniiisip ko. Nakakapagod magpakasal kaya isang beses ko lang ito gagawin sa talambuhay ko.I actually wanted the wedding to be simple and to be attended by only people we know but it seems that wouldn't happen just because I married a Silvestre.Tita Alicia helped us with the whole planning. The Romualdez catering services will take care of our food. Sa San Luis Parish Church kami ikakasal. Sa villa ng mga Silvestre ang magiging reception namin. The flowers are arranged by Tita Alicia's favorite florist while I pick for the flowers. The motif our wedding is silver and gold. Ian insisted on making the invitation. The botique where our clothes are gonna be made is made by someone who graduated from N.Y. School of fashion. I've been suffering from severe morning sickness. I'm always hungry. Kaya naman noong tanungin ako ni Mon kung ano ang gusto ko ay hindi ko na pina

DMCA.com Protection Status