Nabalot ng pangamba si Steph ng sabihin yun sa kanya ng mister. Nais niyang bawiin ang lahat ng lumabas sa kanyang bibig ngunit wala siyang maisip na maaari niyang idahilan.
Gulat at halos hindi pa rin siya makagalaw mula sa kanyang kinatatayuan si Steph ngunit hindi pa rin nawawala ang matinding galit at sakit sa kanyang puso kahit na nagkamali siya ng pag-approach sa mister kaya wala na siyang magagawa.
Muling humakbang si Caspian palapit sa kanya at nakipag-usap ng masinsinan sa kanyang misis na parang sila lamang ang tao sa loob ng bahay.
Nakatuon lamang ang paningin nito sa kanyang misis habang nag-aalangan naman si Steph na tumingin ng diretso dito na parang siya pa ang mali sa kanilang dalawa.
“Did you just… fall in love with me? Kaya ba selos na selos kang makita kaming magkasama ni Elise?” Maangas na tanong nito dahil sa buong akala niya ay walang lakas na loob itong sagutin ang kany
“Caspian’s POV”Tumahimik ang buong kabahayan ng hinayaan ko siyang umalis, I can say na naging peaceful ang ilang oras kong pananatili sa aking condo ngunit unti-unting nagiging tahimik ang buong paligid dahil sa hindi ko naririnig ang boses niyang ang laman ay puro reklamo.“Anong iniisip mo, kuya?” Tanong ni Elise. Si Elise ay dalawampung taong gulang na anak ng aking commandant noon na aking sobrang hinahangaan dahil sa husay mag-handle sa batch namin at ang nagmotivate sa akin na ipagpatuloy ang aking nasimulan kahit gaano pa ka-tragic ang pinagdaanan ko sa aking naunang pakikipag-engkwentro. Malaki ang utang na loob na aking tinatanaw sa kaniya kaya naman hindi ako pumayag na itaboy si Elise sa aking condo kahit pa kapalit nito ang pag-alis niya.Nawala ang aking pagkatulala ng marinig ang biglaang tanong ni Elise sa akin, “nag-aalala ako para sa asawa ko,” pag-amin k
Sa headquarter ni Caspian dinala ang asawa dahil hindi niya ito napilit na umuwi sa kanila. Tahimik niyang minamasdan ang natutulog niyang misis, kinuha niya ang isang bagong kumot sa kaniyang aparador at ikinumot sa kaniya ngunit nakita niyang inalis ng asawa ang kumot na pilit niyang ibinabalot sa kaniyang asawa.Natutok ang tingin niya sa braso nito na may pasa saka lamang niya naalala na napahigpit pala ang hawak niya sa asawa kanina habang pinipiit niya ito.Hinawakan niya ito at minasdan, marahan niyang minasahe ito ngunit tila nasasaktan siya dahil kumukunot ang kanyang noo at nagsasalita ng mahina.“Ma—masakit…” mahina niyang bulong.Sinuklay ni Caspian ang buhok nito at bumulong, “I’m sorry,” he wanted to kiss her forehead but he stopped.Lumabas siya sa kanyang kwarter na naiinis sa kaniyang sarili, tumingala siya sa malawak na
Tinaasan ng balahibo sa buong katawan si Caspian ng makita ang nakatutok ng baril sa kanya, marahan siya humarap sa asawa habang nakataas ang magkabilang kamay sa ere at ang kaniyang buong katawan ay nabalot ng pawis at nanginginig dahil sa kaba at takot.“Relax! Ibaba mo yang baril, pag-usapan natin ng mahinahon ito,” kinakabahang pakiusap niya rito. Takot na takot si Caspian na baka makalabit nito ang gatilyo at mabaril siya nito na maging dahilan ng pagkakabilanggo ng kaniyang asawa.“No!” Tanggi niya.“Ibaba mo na yan, please?” Pakiusap niyang muli subalit umiling siya. “Okay… Fine, you are attractive to my eyes,” napilitan niyang sabihin ang totoo.“Does it mean na pinagnasahan mo ang katawan ko? Wag kang magsisinungaling!” Galit niyang sigaw rito at inadjust ang pagtutok ng baril sa kaniya.Nagdalawang isip
Naglingunan ang mga babaeng may hawak kay Steph, “bitawan niyo ang asawa ko!” Galit na sabi nito sa mga kadete, napabitaw sila sa kaniya matapos nilang malaman ang katotohanan. Agad na hinila ni Caspian ang kaniyang misis palapit sa kanyang bisig, “anong kasalanan sa inyo ng asawa ko at pinagtulungan niyo siya?” Galit na tanong nito sa mga batang cadets. Nagtinginan sa isa’t-isa ang mga kababaihan na parang naghahanap ng masisisi sa kasalanang nagawa, “MAGSISAGOT KAYO! MGA PIPI BA KAYO?!” Bulyaw niya sa mga ito na ikinagulat rin ni Steph. “PULUTONNNNNG HUMANAY!” Sigaw niya, nagsitakbuhan naman ang iba pang kadete sa field at humanay rin kabilang ng mga babaeng sinubukang kalbuhin ang asawa niya. Nagistakbuhan na rin ang mga kaibigang trainor niya at sumaludo sa kaniya, sinabihan niya ang mga ito na turuan ang mga cadets dahil hindi man lang iginalang ang kanyang asawa, nagalit ang apat sa gin
Nagulat ang lahat matapos marinig ang anunsyo ng kanilang commandant officer.Hinawakan ng mahigpit ni Caspian ang kamay ng kanyang misis habang naghihintay sa mga kadeteng umaamin sa kanilang kasalanan at humingi ng kapatawaran sa pang-aakusa ng hindi tama sa kaniya.Matigas ang mga loob ng mga cadtt at walang nais umamin sa kasalanang nagawa, “I’M GIVING YOU TIME NA LUMAPIT DITO AT HUMUNGI NG TAWAD SA ASAWA KO!” Strikto niyang sigaw sa lahat.Matapos ang mahabang paghihintay niya ay nagsiamin rin ang mga babaeng kadete at humingi ng kapatawaran kay Steph.Inakbayan niya ang kaniyang asawa at iniwan na ang mga trainees matapos ang heartfelt na pag-apology nila habang hinahaplos ang balikat nito.“Darling, let’s talk?” Malambing na tanong ni Caspian.“Anong pag-uusapan natin?” Malamig niyang tanong. 
“Nagbibiro lang ako, hindi mo naman kailangan sagutin ang tanong ko dahil ayokong paulit-uliting saktan ang sarili ko dahil alam ko naman na wala ka talagang nararamdaman para sakin,” mapait niyang sagot sa kanya at pinipilit na ngumiti sa harap nito. Biglang nabalot ng lungkot ang mukha ni Caspian ng mga sandaling ito ngunit hindi alam ni Steph kung bakit ganoon na lamang ang kanyang reaksyon, “hindi ba dapat ay matuwa siya dahil sa sinabi ko, does it mean na nalulungkot siya para sakin? But that was not possible…” Sabi niya sa kaniyang sarili. “Th—en… It’s settled?” Tanong ni Caspian sa kaniya. “No…” Humalukipkip si Steph matapos tanggihan ang tanong ng kanyang mister. Tinignan ng mister ang mukha ng kanyang misis na parang nagtatanong ngunit wala pa rin itong imik kaya siya na ang nagkusang tanungin kung anong tumatakbo nga ba sa utak ng asawa, “anong ibig mong sabihin sa na hindi pa ito s
“Steph’s POV”“Hintayin mo ako, uuwi ako,” yun ang huli kong narinig na sinabi niya sakin at tuluyan ko na siyang tinalikuran na parang wala akong narinig dahil ayoko ng ipakita pa sa kanya ang aking reaksyon kahit ang totoo naman ay natutuwa ako dahil he’s willing to spend Christmas with me.Nagulat ako ng tinulungan ako ng crew sa pagbuhat ng bitbit kong pinamili hanggang sa makapasok ako sa loob ng elevator, “thank you,” nakangiti kong sabi bago pa man sumara ang pinto.“Walang anuman, it is my apology dahil sa mga nasabi ko nung nakaraang araw. Pasensya nap o sa mga pinagsasabi ko,” seryosong sabi ng lalaking mapilantik ang mga kamay.Nginitian ko siya at tinanguan bago tuluyang sumara ang pinto ng sinasakyan kong elevator. I wasn’t planning to go back talaga dito, I am actually planning to spend my Christmas sa family ko but since he insisted n
“Masarap ba?” Tanong ni Elise kay Caspian ng unahin nitong tikman ang kaniyang niluto. “It’s good,” sabi niya. Walang planong tikman ni Caspian ang luto ng asawa niya dahil alam niya ang kalalabasang lasa nito ngunit nakita niya ang pag-asa sa mga mata niya at ayaw niyang biguin ito kung sakali man kaya naman tumusok siya ng kaunting karne galing sa niluto ni Steph at nais tikman kahit pa alam na niya na hindi maganda ang lasa nito. “Taste it, alam kong paborito mo yan,” pag-enganyo ni Steph sa kanyang mister. Napangiwi si Caspian sa kanya sapagkat hindi naman ito ang kanyang paboritong pagkain ngunit hindi niya ito pinahalata dahil ayaw niyang ma-disappoint ang misis. Nais rin sana niyang pagsabihan ang misis dahil sa pakikialam na naman sa kanyang kitchen na kaniyang ipinagbawal rito ngunit hindi na lamang niya ito pinuna dahil pasko naman. Pinanunuod nina Steph ang pagkain ng kanyang mister ng kanyang nilutong p
Hindi mapalagay si Steph sa biglaang pagpoprose sa kanya ng dati niyang asawa sa harap ng mga kadete. Hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyayari sa kanyang buong paligid. Matagal niyang tinitigan ang kumikinang na dyamanteng singsing sa kanyang harapan saka ibinaling ang paningin sa mukha ng kanyang dating asawa habang ang mga taong nasa paligid ay sumisigaw ng say yes!“Darling?” tawag niya habang iniaalok ang singsing sa kanya, hindi siya makapagsalita ng kahit ano dahil sa pagkaoverwhelmed sa nangyayari at patuloy pa rin ang pagbagsak ng kanyang mga luha na para bang wala ng bukas. Hindi siya lumuluha ng dahil sa lungkot, siya ay umiiyak ng dahil sa saying kanyang nararamdaman.Muling nagtanong si Caspian, “darling, will you marry me again?”Kusang gumalaw ang ulo niya at tumango sa tanong nito, “y—yes!”Maligayang inilagay ni Caspian s
“Steph’s POV”Pinipilit kong iwasan ang mga mata niyang kanina pa hinuhuli ang aking mga mata hangga’t kaya ko ay gagawin ko dahil ayoko na.Ayoko nang umiyak pa ng paulit-ulit sa isang taong minsan na akong sinaktan ngunit anong magagawa ko? Hindi ko naman matuturuan ang aking puso na huminto sa pagmamahal sa kanya, napakasakit para sakin na magpapakasal siya sa iba habang ako lugmok pa rin sa kalungkutan.Nakakalimang subo pa lamang ako ng pagkain ngunit parang ayoko ng ubusin ang lahat ng ito kahit gutom pa ‘ko dahil sa mga titig niya saking nakakatunaw.“Will you stop staring at me?” inis kong sabi sa kanya habang nakatuon pa rin ang aking mga mata sa pagkain.“I’m not,” tipid niyang sagot.“Nakatingin ka sakin,” mariin kong pag-uulit.“Paano mo nalamang nakatingin ako sa
Isang umaga ay nagising si Steph sa magkakasunod na katok sa kanyang pintuan kaya agad siyang napatayo at nagtungo roon kahit wala pang hilamos, nagulat siya ng bumungad sa kanyang harapan ang isang sundalo.“Good morning, ma’am. You need to jog for two laps, that’s an order!” sabi nito.Tumango siya at hindi nakapagreklamo dito, agad siyang nagpalit ng black shirt at yellow athletic short na mas lalong nagpaangat ng kanyang kulay saka nagsuot ng snickers kahit wala pang almusal ay sinikap niyang sundin ang utos sa kanya. Ikinabit rin niya ang kanyang running belt and she’s ready to go.Lumabas na siya para sundan ang lalaki, dinala siya nito sa field. “Should I start now?” tanong niya.“Yes, ma’am.” Sagot nito.Sinimulan na ni Steph ang pagjog sa track, matagal na rin ng huling makatakbo ng ganito si Steph
“Paano ba yan? Mukhang hanggang dito na lang kita maihahatid, my manager keeps on calling me,” sabi ni Steph kay Beatriz habang pinakikita ang kanyang teleponong walang tigil ang pagtunog.“Okay lang, thank you for helping me out,” nakangiting sagot nito.Bumaba ng sasakyan ang dalawa at tumayo sa tapat ng diamond studio, tinapik ni Steph ang balikat ng dalaga saka bumulong.“Don’t get too hard on yourself, isipin mong makakayanan mo rin ang lahat ng ito.” Payo niya bago iwan si Beatriz.Naglakad papasok sa loob si Steph, naabutan niya ang kanyang manager na nakaabang sa entrance at halos hindi mapakali doon.“My God, Steph! Kanina pa kita tinatawagan, bakit ngayon ka lang?” Naghihysterical niyang tanong.“Relax, Vi. Umattend lang ako ng kasal, aren’t you happy seeing me?” p
“Beatriz’s POV”Hindi ko alam kung saan ko napulot ang lakas ng loob na umattend sa misa ng kasal ng lalaking aking pinag-alayan ng pag-ibig pero heto ako nakaupo sa hanay ng mga guest sa loob ng simbahan. Siguro ay pinagtatawanan ako ngayon ng mga bisitang nakakaalam ng relasyon namin noon ni Ivan dahil sa pagpapakita ko sa araw ng kasal ng taong minamahal ko.I did not intend to attend their wedding today but I have no choice kundi ang ipamukha sa sarili ko na I don’t deserve this man at para na rin gisingin ang sarili ko na itigil na ang katangahang umasa pa sa kanya. Ayoko ng maghintay at maniwala sa mga pangako niya sakin dahil nasa harap ko na ang masakit na katotohanan.Nararamdaman ko ang mainit na tingin sakin ni Ivan mula sa kanyang kinatatayuan, ayoko sanang tingnan siya pero ito na lang ang aking huling pagkakataon na tumingin sa kaniya.Pinilit kong ngumiti sa kanya pero ang na
Binitiwan ni Steph ang kamay ng kanyang kaibigan ng makalayo na sila sa maraming tao saka huminto, hinabol niya ang kanyang hininga at pinaypayan ang sarili.Nang makapahinga na siya ay hinarap niya si Luigi at tiningnan ng seryoso, nababasa niya sa mukha nito na nais niyang malaman ang kanyang isasagot.“Let’s take a sit over there,” tinuro ni Steph ang bakanteng bench sa tabi ng isang shop. She bought two cold drinks at ibinigay ang isa sa kanyang kaibigan saka naupo kalapit nito.Uminom muna siya ng malamig bago harapin si Luigi, “you are always a good friend to me and I really appreciate you,” nakangiti niyang sabi saka muling sumipsip ng kanyang inumin.Napatigil sa pag-inom ng drinks niya si Steph ng ipatong ni Luigi ang kamay niya sa ibabaw ng kamay ng dalaga, “maghihintay ako sa isasagot mo sakin, I will not pressure you.”Ibinaba
“Steph’s POV”Hindi ko alam kung bakit biglang tumulo ang aking mga luha habang kinakain ang dalang pagkain sakin ni Caspian. Hindi ko alam kung nasisiraan na ba ako dahil mas pinili kong kainin ang pagkaing dala niya kaysa sa binili ko.Habang natitikman ko ang lasa ng pagkaing ito ay parang binabalik ako sa nakaraan, ang mga araw na pinagluluto niya ako, ang kulitan naming at ang lahat. Marahil ito na siguro ang dahilan ng aking pagluha, dapat ay maging masaya na lang ako dahil nahanap na niya ang babaeng para sa kanya kahit masakit ay kailangan kong tanggapin na hindi ako ang babaeng nakalaan sa kanya.Nagpatuloy ako sa pagnamnam ng pagkaing dala niya sa akin kasabay ng tuloy-tuloy na hikbi ko dahil sa labis na pag-iyak kahit ganun, dire-diretso pa rin ako sa pagsubo ng pagkain sa aking bibig.“Steph, Steph. Anong nangyayari sayo? Bakit ka umiiyak?” Hindi ko namalayan na kanina pa
Tipid ang ngiting binigay ni Steph sa harap ni Caspian, “where’s the paper?” tanong niya.Magkahalong emosyon ang naramdaman ni Steph ng iabot sa kanya nito ang isang brown envelope halot hindi niya maiangat ang kanyang kamay para tanggapin ito.Nilingon niya ang kanyang manager na noon ay nakatayo lamang sa kanyang likod at hindi alam ang gagawin, “d-do you have a pen?” pinilit niyang ituwid ang kanyang salita dahil ayaw niyang magmukhang iiyak sa harap nila.“Wala akong dala, dear,” tugon ni Vi sa kanya.“Do you have—”“Wala rin akong dala,” putol niya sa tanong nito.“Then I have no choice but to take that, my manger will send it to you once I am done signing it,” hinawakan ni Steph ang envelope ngunit parang ayaw bitiwan nito ang pagkakahawak sa sobre.
“Steph, we need to go back to the Philippines na,” pagpupumilit ni Vi sa kanya. Nakaharap pa rin sa malaking salamin si Stephanie at abala sa pagsusuklay ng kanyang buhok at pagpopostura ng mukha.“Hindi ba’t sinabi mo sakin na iikutin natin ang buong mundo, paanong babalik na tayo sa Pilipinas agad? Iilang buwan pa lang tayong umiikot sa piling bansa,” reklamo niya.“My goodness, Steph! Hindi tayo pwedeng umikot ng umikot lang ng bansa ng hindi ka nagtatrabaho, malaking offer ito ni Mr. Cruz at gusto niyang sa Pilipinas ito i-shoot.” Paliwanag ni Vi sa kanya.“Bakit pa kasi sa Pilipinas niya gustong i-shoot ang commercial na yun? Marami namang mas magagandang bansa na pwedeng puntahan, bakit doon pa?” muli niyang reklamo, kinuha niya ang pula niyang lipstick at sinimulang maglagay nito sa kanyang labi.“H’wag mong sabihin saking haban