Chapter 7 (9) A meant to be Groom and Bride (Nathaniel POV)Natural na sa akin na maraming tao ang nais na kumuha ng attention ko. Kaya hindi na ako magtataka kung ang celebrant biglang kinapalan ang mukha nito. Ngunit gaya ng dati, wala akong interest sa mga babaing papansin masyado. Saka nandito lang ako para nga sa business proposal na hinanda ng mga negosyanteng nasa harapan ko. Sumuko ang babae ng hindi nga namin ito pinansin. Nang magsimula na ang kasiyahan, bilang respeto nga sa may occasion, kahit kanina ko pa gustong umuwi dahil wala naman katuturan ang pagpunta ko dito, to greet her is the only great thing I can do to a woman. Lalo na kinausap ni Dra. Ruth ang aking ama na kahit personal ko man lamang na batiin ang anak nito, magiging masaya na ito. Pero nagkaroon ng bahagyang na kaguluhan dahil nawawala daw ang bunsong anak ng mag-asawang Mendevil. Agad na din akong umalis ngunit sa loob ng sasakyan kasama ang aking ama… “Yung celebrant, parang may gustong ipahiwatig kan
Chapter 7 (10) A meant to be Groom and Bride (Nathaniel POV)Dahil sa nangyari, nais kong mapag-isa. Namalayan ko na lamang bumalik ako sa may dalampasigan kung saan ko nakilala ang batang babae. Ngunit hindi ko yun inisip. Kundi tahimik akong umiiyak para sa aking ina. narinig kong hindi kami uuwi ng Manor para doon iuwi ang labi ng aking ina. Sapat na ang probinsyang ito para lamayan ang aking ina sa loob ng isang linggo. Halos natutulala ako. Paulit-ulit na bumabalik ang nangyari kanina lamang sa akin. Gusto kong umiyak, ngunit ni isang patak ng luha walang lumalabas sa aking mga mata. Ano ito? Bakit ganito katigas ang puso ko. Hindi sapat ang pait para umiyak ako kundi lubusan na magalit. Tuluyan na bang naging bato ang mga luha ko sa galit? Nanginginig ang aking katawan. Parang nais kong kumuha ng
Chapter 7 (11) A meant to be Groom and Bride (Wilma POV)Kaya ba ayaw at tinatangihan ni Sera ang kasal na ito ay dahil sa lalaking nakilala niya noong bata pa siya? Naks naman. Napaka-romantic naman ng kwento nang kapatid ko. Anong klaseng lalaki ba ang nakilala niya? Isang mangingisda? Tambay? Tsk. Yun na yun ang qualification ni Sera. Di ko inaasahan na sa huling oras kaya ko pang sirain ang kasal na ito. Hindi ba ayaw din ni Nathaniel magpakasal sa kanya? Nagkukunwari lang si Nathaniel na ayos lang dahil sa kanyang ama, ngunit naghahanap ito ng butas sa isang babae para di matuloy ang kasal. Heto na. Hawak ko na ang butas ni Sera. Ang dapat ko lang mahanap ay yung kwintas na binigay ng batang lalaki sa kanya. Tsk. Childhood lover. Alam ko kapag hindi nga ako gumawa ng ingay, mamaya lang bubuksan na ako.
Chapter 7 (12) A meant to be Groom and Bride(Wilma POV)Nangigil ako sa galit. Parang gusto kong makita si Sera na naliligo sa sarili niyang dugo. Napaka-traydor niya! Isa siyang ahas! Sout ko ang napaka-eleganteng damit na kulay itim, ito ang alay ko sa aking kapatid. Since dinner date ito ng pamilya, ibig lang sabihin kasama ako. Mabuti ngang iniisip ko pa na kapamilya namin si Sera, at nirerespeto ko ang pagiging half-sister ni Sera sa akin. Ngunit ngayon, sisiguraduhin ko na maguguho ng tuluyan ang mundo ni Sera. Mawawala ang tiwala niya sa aking magulang… Mahihiya siya dahil di naman siya talaga myembro ng pamilyang ito at tapos ang kasalan bukas. Walang kasalan na mangyayari. Wala. Malandi ka Sera! Anong ka-inosentehan ang pinagsasabi ng mga tao sa paligid natin? Ikaw inosente? Ang laki nilang asa.
Chapter 7 (13) A meant to be Groom and Bride(Wilma POV)“Slight.” At tuluyan nang tumawa ang old master Yao. Si Nathaniel dismayado sa sinabi ni Sera. Ngunit nababasa ko sa mukha ni Sera, hindi niya alam ang kanyang sinabi. Talaga bang may nangyari sa kanila kagabi? Bakit ganito ang sagot ni Sera? Nagpapatawa ba siya? Talaga bang pinanindigan niya ang pagiging inosente niya? Ang galing naman Sera, kung ganoon.“Cheer for that Sis.” Sabat ko para sa kanya. “Parang hindi mo nagustuhan ang first time mo.” Dagdag ko pa. Saka ko tuluyan na ininom ang alak na hawak ko.Alam kong hindi maganda ang sinabi ko.“Wilma… Ang ibig sabihin ni Wilma, baka nanibago lang si Sera.” Pilit na tinakpan ni Mama ang sinabi ko. Ngunit tuluyan ko nang sinira ang usapang ito.“Hindi nanibago si Sera.” Bagsak ko ng baso. Saka ngumiti ako sa
Chapter 7 (14) A meant to be Groom and Bride(Sera POV)“Let’s call the end of the day this time dad. Kailangan din magpahinga ng bride ko para bukas.” Si Nathaniel na napansin siguro ang biglang tension sa pagitan ng aming ama.“Anyway, nakapagdesisyon na ang aking anak, kung siya nga ang nais niyang pakasalan, wala akong magagawa. Ngunit anytime, maari naman siyang mag-ahin ng divorce settlement diba?” Di hinintay ng Old Master Yao ang tugon ng aking ama. Tumayo na ito, kasabay ng pagtayo ng aking ama. Si Nathaniel niyaya na din akong tumaya.“See yah bukas.” Paalam nito sa akin. Nagulat na lamang ako ng kinuha ni Nathaniel ang kamay ko at hinalikan ito. Napaka-gentleman naman talaga niya, lalo na noong hindi pa kami magkakilala. Ang nangyari lang talaga, hindi naging matapat sa akin ang mga tao sa aking paligid, lalo na tungkol sa aking pagkatao. &ld
Chapter 7 (15) A meant to be Groom and Bride(Wilma POV)Ako ang magiging Maid of honor? Lint*k lang! Bw*sit! Maid of Honor ako sa lalaking hinahangaan ko lang? Dapat ako ang bride diba?“Mom, bakit ito nangyari sa akin.”“Sweetheart kung ayaw mo umattend ng kasal nila, wag na lang.”“Hindi. Dapat ako dito ang bride! Hindi si Sera. Ano ang sinabi sa inyo ni Dad?”“Ginagawa lang niya ito para sa ikakabuti nating lahat.”“Hindi para sa kabutihan ko ang inisip ni Dad. Kundi sa anak niyang sampid sa pamamahay na ito. Di ka talaga nadadala Mommy kay Daddy. Hindi mo ba nakikita na mas inuuna ni Daddy ang kapakanan ng anak niya sa labas?! Tapos ako ang mag-susuot niyang pang-Maid of Honor. Thank you at naalala nila ako. Gusto pa ata nila ako masaktan. Hindi man lang nila inisip na masasaktan ako sa gagawin nilang ito.”
Chapter 8 His Two Brides (Sera POV)“Ready na ang bride natin. Napakaganda talaga ng Miss Universe natin.” Ani ng isang stylish… At pagharap ko nga sa full length mirror… Halos hindi ko makilala ang aking sarili. Talagang ikakasal na ako? Talagang nakasuot ako ng ganito ngayon?Napakaganda ng wedding gown. Hindi nga napaghandaan pero tignan mo naman… Saka ang tiara na ginamit sa akin… Parang hiniram pa sa palasyo ng United kingdom. Sabagay hindi naman talaga ipagtataka kahit na kaikli ng panahon ganito ka-engrande ang kalalabasan ng kasal namin ni Nathaniel.Ngunit… Hindi nga ako maaring ikasal kay Nathaniel. Lalo na nagagalit sa akin ng husto ang aking kapatid.“Ngiti naman dyan, Sera.” Nang lumingon ako si Kuya Ruel na ang mukha meron pang hang-over pero ang suit niya… Bagay sa kanya at napakagwapo nito tignan.
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang