Chapter • Ten
Pinagmasdan ko sa huling beses ang sarili ko sa salamin. Bagsak lamang ang mahaba kong buhok. Tanging kulay pulang blouse at itim na pantalon lamang ang naisipan kong isuot para sa byahe patungong Astrid.
Dalawang magkasunod na katok ang umagaw sa atensyon ko. Kaagad kong dinampot ang backpack na pinahiram ni Maui saka tinungo ang pinto.
Sa labas ay mataman akong sinalubong ng seryosong mukha ni Layco. Kaagad niyang pinasadahan ng tingin ang itsura ko. Gaya ng madalas niyang porma, isang plain na black shirt na pinatungan ng leather jacket at jeans ang kanyang suot. Bagsak lang din ang medyo may kahabaan niyang buhok at bahagyang tumatabing ang ilang hibla sa kanyang kanang mata.
"Shall we?" untag n
Chapter • ElevenNang dumating ang doktor na magchecheck sa baby at kay Tracy ay nagpaalam na kaming lalabas na. Sumama rin si Levi para ituro sa amin ang kwarto ni Papa.Huminto si Levi sa tapat ng isang kwarto saka humarap sa akin. "Dito ang kwarto ni Butler Finn. If you need something, just let me know. Huwag mo na ring alalahanin ang gastos. Butler Finn is a friend of mine. Ako na ang bahala sa lahat." aniya."Naku hindi na po. Nakakahiya. May trabaho naman na po ako, ang laki po ng binabayad sa'kin ni Layco." nahihiya kong sagot.Bahagyang kumunot ang kanyang noo saka napatingin kay Layco. "She's working for you?" puno ng pagtataka nitong tanong. "I thought--"
Chapter • Twelve"Hindi pa natin alam kung kailan ba magkakamalay ang pasyente. Naging komplikado ang naging operasyon sa kanyang puso pero wala pa naman akong nakikitang problema. His body is weaker than I thought. Let's just hope na magkamalay na siya one of these days."Muling chineck ng doktor ang chart ni Papa sa huling pagkakataon bago ito ibinalik sa paanan ng kama.Halos sa buong pag-uusap namin ay kagat-kagat ko ang ibaba kong labi at pilit pinipigil ang emosyon.Muling bumaling sa akin ang doktor. "If you'll excuse me." untag niya. Tumango na lamang ako.Nang tuluyang lumapat ang pinto ay nanghihina akong napaupo sa sofang nasa loob ng kwarto. Nahilot
Chapter • ThirteenMatapos kong magpaalam kay Markus ay halos patakbo kaming pumunta ni Layco sa sasakyan niya.Pagpasok ng sasakyan ay kaagad kong ikinabit ang seatbelt ko. Ganoon din naman ang ginawa niya bago tuluyang pinaandar ang makina. Bago niya ibwinelta ang kotse ay sumulyap muna siya sa akin."Hold on tight. Bibilisan ko ang pagpapatakbo." seryoso niyang sabi. Tumango na lamang ako saka malalim na huminga.Napasinghap ako nang magsimula na ang sasakyan. Biglang gumapang ang kaba ko nang makitang tumatakbo kami ng halos 90KPH. Maswerte kami at wala nang mga sasakyan dahil disoras na ng gabi.Paglabas namin ng Astrid ay lalo pang tumulin ang kanyang pagp
Chapter • FourteenHalos wala na akong lakas para ikarga ang mga damit ko sa maletang binigay ni Miss Chleo. Para bang kaunting kilos ko na lang, tuluyan na akong babagsak dahil sa sobrang sama ng loob.Tumalikod ako mula sa kama saka pumasok sa banyo. Dumiretso ako sa sink saka naghilamos. Hinayaan kong sabayan ng tubig ang rumaragasa kong luha.This place... Akala ko ay magtatagal ako rito. I learned to love everything about it. From it's finest architecture to the darkest secrets this castle holds.Napamahal na ako kina Mrs. Perkins na kung ituring ako ay parang anak, kay ate Beth na palagi akong tinatawag na bhe at parang laging masaya, sina Maui, Diane, at iba ko pang kasama na naging mga kaibigan ko na rin,
Chapter • FifteenCHLEO'S POVHumigpit ang pagkakakuyom ng kamao ko nang makita ang pag-alis ng sasakyan ni Grant. Mula sa balkonahe sa pangalawang palapag, natanaw ko ang unti-unting paglayo nito hanggang sa tuluyan itong nakalabas ng gate.I felt bad for Savanah. She's too devastated. She was confused with the things she feels. She's human and she has no idea how the bond works.Nilingon ko ang hagdanan paakyat sa third floor. I can't help but wonder what's going on my brother's mind. Why did he let Savanah go? Why did he let his mate slip away? Ngayon pa talagang nanganganib ang posisyon niya sa aming pack.Magnisons are royal bloods like the
Chapter • SixteenCHLEO'SPOVHilot-hilot ang aking sintido, napasandal ako sa back rest ng swivel chair na kinauupuan ko. I am in no place to represent my brother in the council meeting but I no longer have a choice. Dalawang linggo na siyang hindi makita. Ni walang makapagsabi kung nasaan ba talaga siya o kung saan ba siya nagpunta.Grant and some deltas have been searching for him for days. Bilang Beta, si Grant ang dapat na humarap sa council ngayon pero dahil maging siya ay wala, ako lamang ang pwedeng pansamantalang pumalit...kahit pa walang karapatan ang babaeng gaya ko na maging parte ng council, regardless of the family I came from."Three days from now, full
Chapter • SeventeenNanatili akong nakaupo at nakasandal ang likod sa headboard ng kama. My eyes are focused on the man lying right next to me. Napakahimbing ng tulog niya. Napakaitim ng ilalim ng kanyang mga mata dala ng kakulangan sa tulog.I gently brushed my fingers on his jett black hair. Napakalambot nito. I can't help but smile. Layco's really here. Nang matulog kami ay halos nagdalawang-isip pa ako. Natatakot akong panaginip lang ang lahat at sa oras na muli akong magising, wala na siya sa tabi ko. Wala na ang mga brasong ikinukulong ako at mahigpit na niyayakap.But sleeping while resting my head on his chest was too comfortable. Halos hindi ko na namalayang tinangay na rin ako ng antok.Wala na an
Chapter • EighteenHalos patapos ko nang ikarga ang mga gamit ko sa maleta nang mapansin ang pananahimik ni Layco. Nakaupo siya sa kama habang ang dalawang siko ay nakakalso sa kanyang mga hita at ang baba ay nakapatong sa magkasalikop niyang palad. Naroon na naman ang pamilyar na kunot sa kanyang noo. Something's bothering him. Is it his pack? The council? I hope I can be of any help.Ibinaba ko ang ilang nakatuping pantalon na hawak saka ito inilapag sa upuan. Humakbang ako palapit sa kanya. Halos hindi na niya namalayan ang paglapit ko dahil sa lalim ng iniisip niya.Bahagyang umalog ang kama nang naupo ako sa tabi niya. I cleared my throat. "What's bothering you? Kanina pa kita napapansin." untag ko.He tilte
PearceMy brows furrowed the moment I stepped out of my car, the others parked theirs next to mine. Mukhang napakahalaga ng bagay na kailangan naming pag-usapan ngayon at bakit halos kumpleto kaming lahat pati ang Beta ni Levi at si Hank na bumyahe pa mula Rosset.Levi went out of his car first, his brow cocked at me when he saw me smirked. Sinara ko ang pinto ng kotse ko saka ko tinaas ang ulo ko habang nakangisi sa kanya."How's your sleep? You were like sleeping beauty last week." Alaska ko na kinaigting ng kanyang panga."You're lucky my wife was on her red days when you came over. Kung hindi lang baka sayo at sa magaling mong anak ko naitarak ang lahat wolfabanes na tinatago ng asawa ko."I chuckled in a teasing way before I sighed. "Let's just admit it. You're the underdog in your relationship."Umismid siya at tiniklop ang braso sa tapat ng kanyang dibdib. "And you
Epilogue"Darling, hindi ba masyado naman yatang enggrande 'to? Baka masyadong malaki ang gastusin mo." Kunot-noo niyang sabi habang tinitignan ang listahan ng mga kakailanganin para sa kasal.I can't help but smile. Masyado niya talagang pinoproblema ang pera. Shantal is really a practical wife material. Ayaw niya ng masyadong magastos. She's business minded at gusto niyang palaging nakaplano ang mga pinaggagamitan ng pera. No doubt why Olympus is a success.But there's no way I'll just give her a cheap wedding. I want to make sure our marriage is something she'll never forget. I'll make every second of our lives together memorable. I'll start with our wedding day. I want her big day be the best one that every girl will get jealous to. She deserves all the best
Chapter • Thirty OneHindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko nang makita ang pagbagsak ni Jace sa harap ko. Ang sigaw at pagtawag nina Hank sa pangalan niya ang tangi kong narinig. Para bang pati ang pagtibok ng puso ko ay bigla na lamang tumigil."Kyran! Get King Bjourne!" Sigaw ni Baron kay Kyran.Nakatulala lamang ako sa kanila habang pilit nilang pinapakiramdaman si Jace. Hindi ko magawang humakbang muli palapit sa kanila. Parang pati ako ay mawawalan na ng malay dahil sa nangyayari. Hindi na kinakaya ng utak ko ito.Sunod-sunod na mura ang lumabas sa bibig ni Baron. Bakas na ang pagkabahala sa kanyang mga mata. Halos hindi na maipinta ang mukha niya habang nakatapat ang kanyang tenga sa dibdib ni Jace. Ang puti niyang damit ay namantsahan pang lalo dahil sa dugo ni Jace.Mayamaya'y nagsitakbuhan ang ilang kasamahan namin patungo kay Jace. Lahat ay halos manlumo nang makita ang kalunos-lunos na kalagayan ni Jace. Halos mamu
Chapter • ThirtyI ran as fast as I could. Hindi ko na inintindi ang makapal na luha sa aking mga mata o ang nakakabinging tibok ng aking dibdib. All I can think about right now is to get to Jace before King Karlos do.Ilang hakbang na lamang at mararating na ni King Karlos si Jace ngunit kaagad ko siyang niyakap bago pa man maiangat ni King Karlos ang katana sa ere. Mahigpit kong ipinulupot ang mga braso ko sa katawan ni Jace saka ako mariing pumikit at hinintay ang pagtama ng matalim na bagay sa likod ko.Pero hindi iyon nangyari...Nakaramdam ako ng kakaibang katahimikan. Tila biglang binalot ng matinding tensyon ang paligid na ni isa ay natakot na gumawa ng kahit na anong pagkilos. Even Jace didn't move.
Chapter • Twenty NineSomeone's POV"Fuck. Fuck. Fuck!"Sunod-sunod ang malulutong na murang lumabas mula sa bibig ni Layco habang binabarurot niya ang kanyang sasakyan patungo ng Camelot. He already had a bad feeling about this the moment Hank called him. Mula nang malaman niya ang pagsugod ni Xander sa distrito ni King Karlos, alam na niyang mauuwi sa hindi maganda ang lahat.He dialled Levi's number as soon as he reached the boundary of Brenther and Crescent. Titigil muna siya roon para hingiin ang tulong ni Alpha Pierre."The short-tempered son of a bitch just declared war while his wolf is dying." Inis niyang sabi bago pa man makapagsalita si Levi.
Chapter • Twenty EightMahigpit ang pagkakakuyom ng mga kamao ko habang tahimik akong humihikbi. Nakaupo kaming dalawa ni Klaus sa likod ng sasakyan habang si Jomyl at ang ama nina Kiara ay nasa harap. Ang pinuno ng Camelot ang siyang may hawak sa manibela. Walang ibang ingay na maririnig sa saradong sasakyan kun'di ang impit kong iyak at ang ingay na nagmumula sa aircon ng kotse.Ramdam ko ang panay na sulyap sa akin ni Jomyl. Dinig na dinig sa saradong sasakyan ang kanyang malalalim na hininga. He's blaming himself, I can feel it. Ayaw kong ganoon ang maramdaman niya kaya kaagad kong pinalis ang luha sa aking mga pisngi bago ako humugot ng malalim na hininga. I need to be strong for Jace and his people. I owe this to them. Hindi naman sila malalagay sa alangani kung hindi ako tangang padalos-dalos ng mga na
Chapter • Twenty SevenI never knew what sacrifice really means until this day came... The day when I have to make a choice for myself, for Jace, and for the rest of his people.Hinilot ko ang aking sintido habang nasa byahe patungong Camelot. I have to admit. Hindi madali itong gagawin ko. Umalis kami ni Jomyl kahit na hindi alam ni Jace ang naging pasya ko dahil hanggang ngayon ay wala pa rin siyang malay. Sinubukan akong pigilan ni Pearce pero buo na ang desisyon ko. There is a bigger picture that I need to consider. Hindi na lamang ito tungkol sa akin at kay Jace.Noong una ay nagdalawang-isip pa ako pero pagkatapos kong malaman ang mas malaking problema, naging buo na ang pasya kong magtungo ng Camelot.
Chapter • Twenty SixMahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay ni Jace habang chinicheck siya ng doktor. Walang umiimik sa mga kasama namin sa pribadong silid. Tila ang lahat ay nakaabang din sa sasabihin ng doktor.Obviously, the doktor is not just a typical doctor I know. May kakaiba siyang paraan sa pagsuri kay Jace.Isang malalim na hininga ang pinakawalan nito bago bumaling sa seryosong si Pearce. "This is a big problem, Alpha. His wolf is dying."Nagsalubong ang kilay ni Pearce dahil sa narinig. "Dying? Pa'nong nangyari 'yon?" Puno ng pagtataka nitong tanong.Itinupi ng lalakeng doktor ang kanyang mga braso sa tapat ng kanyang dibdib saka niya seryosong tinign
Chapter • Twenty FiveDamang-dama ko ang matinding problemang kinakaharap ni Jace sa mga oras na ito. Ilang beses na siyang nagpakawala ng malalalim na hininga habang pabalik-balik na naglalakad sa sala.Mayamaya'y pumasok sa loob ng mansyon ang isang lalakeng may mahawk na istilo ng buhok, matangkad at may katamtamang kulay ng kutis, malaking pangangatawan ngunit may napakaamong mukha."Ramiel..." Ani Jace nang makita ang lalake."Alpha, wala talaga. We did everything but we can't trace the giver." Tila bigo nitong pahayag.Naihilamos ni Jace ang kanyang palad sa kanyang mukha saka siya napasabunot sa kanyang buhok. Marahas na naman siyang napabunto