"Luna, kung hahayaan mong maglabas ng inis ngayon si Mr. Stewart, maaari kang magkaroon ng iba pang mga pagkakataon sa ibang lugar sa sandaling umalis ka sa East Emperor. Kung hindi mo gagawin, sa sandaling umalis ka mula sa East Emperor, bibigyan ko ito ng wala pa sa isang segundo bago may humila sa'yo samadilim na lugar upang gumawa ng mga nakakababa ng pagkatao. Naniniwala ka ba sa akin kapag sinabi ko iyon? " Kalmadong sabi ni Alora.Naniniwala siya! ... Nanginginig ang buong katawan ni Luna, at agad siyang bumababa sa sahig sa takot. Gumapang siya ng nakaluhod at kinuha ang pera, tulad ng kung paano niya biniro ang ginagawa ni Jane.Sa tabi niya, tumibok din ang puso ni Jenny. Tumingin siya kay Sean, takot na takot.Itinapon niya ang isang bigkis ng pera sa kristal na lamesa. “Marunong kang kumanta 'di ba? Bibigyan kita ng isang libo para sa isang kanta. Kung maaari kang kumanta ng limampung kanta, maaari kang kumuha ng pera at umalis. Kung hindi mo magawa, kung mahina ka o maw
Wala man lang ginhawa ang naramdaman ni Jane noong nagpapahinga siya sa ospital."Bakit ka bumalik dito?" Nagulat si Alora nang makita si Jane dito sa East Emperor ngayong gabi. "Hindi ka pa nakakabawi.”"Okay na ako ngayon, Alora. Nagpahinga na ako ng sapat. " Hindi mapigilan ni Jane ang pag-iisip tungkol sa kanyang utang, kahit na isang segundo. "Ibig kong sabihin, Alora, mas maayos na ako ngayon. Maaari mo ba ... Maaari ba kayong mag-bigay ng ilang trabaho para sa akin, kung maaari? Kaya ko… kaya kong gawin kahit ano.""Ikaw ..." Tumingin si Alora kay Jane, na mukhang mapagpakumbaba at maliit ngunit matigas ang ulo at malakas din. Hindi niya masabi ang mga salita sa dulo ng kanyang dila.Nag buntonghinga siya. "Susuriin ko.""Um, Alora." Nang lalabas pa lang sana si Alora sa kwarto ay biglang tumawag sa kanya si Jane. "Um, Alora, ako… Salamat." Sa pamamagitan nito, dali-dali niyang binaba ang ulo.Halos hindi makapaniwala si Alora sa nakikita niya ... Niloloko siya ng kanyang
Tumalikod si Mr. Lucas at agad na itinulak palayo si Jane. Dinilat ni Jane ang kanyang mga mata at kumurap. "Mr. Lucas? Bakit… dinala mo ako rito, ginoo?"Nasa isang kwarto sila ngayon na naka-set up na halos parehas sa naunang isa.Sino ang babaeng yon? Isang ex-convict lamang na nagnanais na manatiling malayo sa gulo hangga't maaari.Likas na nais ni Jane na umiwas sa sinuman o anumang bagay na hindi siya komportable... Wala siyang anumang karapat-dapat na alukin, o sa halip, wala siyang anumang kayang mawala sa kanya.Dahil sa likas na ugali, dali-dali niyang sinabi, "Kung wala na akong maitutulong, Mr. Lucas, aalis na ako ngayon."Nais na niyang umalis, ngunit hindi mabilis kumilos ang kanyang mga binti. Sa parehong oras, siya ay napaka desperado na iwanan ang taong ito na maaaring magbigay ng isang banta sa kanya. Bilang isang resulta, lumakad siya nang labis na awkward, sa isang paraan na mukhang nakakatawa kay Mr. Lucas.Hinila ni Jane ang kanyang mga binti sa likuran niya
Si Zach ay malinaw na isang disenteng makipaglaban mismo.Umiwas siya at malinis na nakawala sa kamao ni Sean.Matapos ang isang suntok na iyon, parehas na tumalon sina Sean at Zach palayo, nagkatitigan pababa.Ang ekspresyon ni Sean ay ganap na malamig, at ang kanyang mga mata ay kuminang nang mapanganib. Syempre, masasabi niya na si Zach ay hindi seryoso sa pakikipaglaban sa kanya, kung hindi edi sana'y hindi niya maiiwasan ang suntok na iyon… Hindi si Zach Lucas ang tipong umiiwas sa isang away. Sa halip, susubukan niyang abutin ang suntok keysa sa iwasan ito.Iyon ay dalawang malawak na magkaibang pilosopiya.Malinaw na sinundan ni Zach ang nauna."Lumayo ka sa kanya." Binato ni Sean ang mga salitang iyon at pagkatapos ay tumalikod upang umalis, bitbit ang babae sa kanyang mga braso.Nang marating niya ang pintuan, may narinig siyang payo sa likuran niya. "Bibigyan kita ng payo dahil ikaw ang aking pinakamalaking karibal. Mas naintindihan mo kung ano talaga ang nararamdaman
‘Ang lakas ng loob mong magtanong, Elior!’Ray, na siyang medyo mahilig gumawa ng problema mismo, ay hindi mapigilang manginig sa sandaling tiningnan niya si Elior.“Ahem ahem! Oh, Elior. Mukhang ang kailangan nating gawin dito ay tapos na ngayon. Nagugutom ako, kaya tara kain tayo.”‘Tara na, tara na, bro. Umalis na tayo bago magwala pa si Sean Stewart...’ Sabi ni Ray sa kanyang sarili.Seryoso, alam ni Elior ang tungkol sa kasaysayan sa pagitan ni Sean Stewart at Jane Dunn, tama? Pinatay ni Jane si Rosaline. Kahit siya ang tagapagmana ng Dunn ng panahon na iyon, nagawang ipatapon ni Sean ito sa kulungan ng basta-basta. Ngayon, nakalaya na ito, ngunit hindi pa din niya ito pinapakawalan.Makikita ng kahit na sino kung gaano ang galit ni Sean Stewart kay Jane Dunn.Si Elior White ay palaging may pangit na kapalaran, kaya gaano na lang siya katanga para sabihin ang ganitong bagay ng malakas?!Hindi kumikilos si Elior, isang ngiti ang nananatili sa kanyang labi habang nagpatuloy s
Thunk!Iyon ang tunog ng kanyang mga binti na bumagsak sa lapag!“Mr. Stewart, siguro ako na magagawa kong ilagay ang limang milyon sa card na iyon, walang labis at walang kulang. Pinapangako ko na sisipagan ko, kaya maniwala ka sakin. BIgyan mo ako ng kaunti pang panahon.”Limang milyon ay sukatan na nilagay niya doon para pahirapan siya. Ito ang kanyang paraan ng pagpapahiya sa kanya at ang paghiganti niya sa kanya… Kung ang pagsunod ay magpapagaan sa kanyang loob, kung magagawa nitong mabawasan ang galit niya, handa siyang gawin ang kahit na ano para dito.Ang kanyang kalayaan ay nagkakahalaga ng limang milyon, huh.Ang galit na nagaalab sa puso ni Sean ay lalo lang lumakas!Kahit na siya ay hindi napansin kung ano ang itsura niya habang nakatingin kay Jane na kumplikadong pakiramdam sa kanyang mata!Grabeng babae!Isang mahina, nakakahiya, mababa, kaawa awang babae… Kelan pa ang mga salitang ito naglarawan sa babaeng ito?Nakaluhod siya?Nakaluhod siya!Siya ay talagang
Kahit na si Alora ay hindi alam na si Sean ay nagpunta sa New York. Kung sabagay, ang East Emperor International ay isa lang sa maraming negosyo ni Sean. Hindi itong gaanong importante.Ito ay lugar na pinupuntahan niya para magubos ng oras.Dahil lang sa nakita niya dito si Jane Dunn ng araw na iyon.Ang tunay na HQ ni Sean ay ang Stewart Industries.Ang mga Stewart ay makapangyarihang pwersa, isang tunay na pamilya ng mayayaman.Ang pamilya ay nagtagal ng ilang henerasyon at dahil sa maayos na lahi at pagpapamana, ang negosyo ng pamilya ay lalong lumaki at lumago sa bawat henerasyon.Sa ilalim ni Sean Stewart, ang tagumpay at laki ng mga Stewart ay umabot na sa walang kapantay na lebel.Tatlong araw matapos makita si Sean, si Jane ay nakasalubong ng isa pang pamilyar na mukha sa East Emperor International.“Bakit mo ba gustong-gustong gumamit ng hagdanan?” Si Haydn Soros ay likas na matipuno sa paraan na makakakuha siya ng madaming babae. Alam niya ang kanyang alindog, syempr
Hindi maintindihan ni Jane kung bakit ang kanyang ex-dormmate ay iinsultuhin siya sa sandaling magkita sila. Talaga bang palakontra at pabago-bago siya?Tinaas niya ang gilid ng kanyang labi ng maliit, bumuo ng hindi kapansin-pansing, malungkot na ngiti. Tinignan niya si Susie ng hindi nagsasalita. Ang tingin na ito ay walang ibig sabihin na kahit ano o ito din ay tingin ng “pagkilala”. Matapos tumalikod, si Jane ay mabagal na umika paalis sa paningin ni Susie.Ang sama ng pakiramdam ni Susie, na para bang mayroon sumasakal sa kanyang lalamunan. Galit, sinara niya ang kanyang kamay na nasa kanyang binti, galit na nakatitig sa likod ng taong papaalis.Hindi niya maintindihan. Ang babaeng iyon ay malinaw na nakakaawa, kaya ano ay karapatan niya na gawin iyon kay Susie kanina?!Ang babaeng iyon—Jane Dunn!Anong karapatan niya na maging ganoon kayabang?May kapansanan siya!Isang nakakaawang nilalang na inaalog ang kanyang buntot at nanghihingi ng pera!Isang pangit na bruha na w
Ang pangalan ko ay Luka Stewart. Ito ay kakaibang pangalan, ‘diba? Parang ‘Tignan mo! Sabaw.’Lolo ko ang nagbigay ng pangalan ko. Sa lahat ng maraming taon ng karanasan ko bilang bata ay nagsasabi na ang lolo ko ay hindi mabait na tao.Isang tabi na ang lahat, tignan mo na lang ang pangalan na binigay niya sa akin. Mayroon siyang mahusay na pangalan mismo, ngunit binigyan niya ako ng kakaibang pangalan.Subalit, bawat beses na mag protesta ako tungkol dito sa kanya, lagi niyang sinasabi na ito ay kasalanan ng aking ama. Kung si Dad ay naging babae, siya sana ang magkakaroon ng pangalan na iyon.Tignan mo, SI Grandpa ay ang siyang nagbigay sa akin ng ganito kasamang pangalan, ngunit sinisisi niya ang lahat sa aking ama.Ah, nakalimutan ko silang ipakilala ng ayos.Ang pangalan ng lolo ko ay Sean Stewart.Tila, siya ay medyo gwapo noong kanyang kabataan.Ang aking lolo ay nagngangalang Jane Dunn.Minsan, hindi ko maiwasang mapaisip kung paano sila nauwing magkasama. Sila talaga
Sa ospital, walang tunog na bumukas ang pinto ng ward. Sa oras na ‘to, hindi ipinahayag ni Dos ang pagdating ng mas maaga.Nang nagmamadaling dumating si Elior, mabilis niyang nakita ang babaeng iyon.Bago pa siya makapagsalita, hinila siya ni Alora papunta sa pasilyo. Nagbukas ang pinto at nagsara muli.Ang lalaki sa kama ay tumagilid, mahimbing ang tulog.Walang nakakaalam kung tungkol saan ang napapanaginipan ng lalaki, ngunit ang malalim na pagkakunot ng noo sa kanyang mukha ay nagpakitang hindi maganda ang mga panaginip niya.Ang kanyang kamay ay nagpapahinga sa panlatag, ang kanyang wedding ring ay suot niya pa rin sa kanyang daliri.Mabagal siyang nilapitan ng babae, sa wakas ay tumigil sa harap ng kanyang hospital bed.Ang mga mata nito’y maningning at maaliwalas, ang kanyang tingin ay lumapag sa singsing sa kamay ng lalaki.Wala ring nakakaalam kung ano ang iniisip ng babae.Tinitigan niya ang singsing ng mahabang, mahabang oras, hanggang mawalan siya ng ulirat.Mata
"Jane, hindi paraiso ang Erhai. Ang tinatawag mong kapayapaan ay pagtakas lamang," taimtim na sinabi ni Alora.Hindi nga dapat niya ito sinasabi, pero may mga nakikita siyang bagay na hindi nakikita ng mga taong sangkot.Siguro ang sitwasyon ay laging mas malinaw mula sa labas. Siguro hindi.Kahit na, malinaw niyang nakikita na nag-aalinlangan si Jane.Tatlong taon na ang nakalipas, tinulungan niya si Jane tumakbo palayo dahil taos puso niyang gustong mamuhay si Jane ng payapang buhay mula noon.Marami na ang nagbago sa tatlong taon. Nagmature na rin siya.Ito ay dahil sa bago niyang nalamang maturity na hindi siya tumigil kakaisip tungkol doon.Tama ba siyang tulungan si Jane na makatakas tatlong taon na ang nakalipas? O ito ay isang pagkakamali?Malabo, nagsimula siyang mag-isip na mali siya.Ang babaeng ito ay lubusang natakot. Walang paraan na titigil siya at titingin sa kanyang paligid para makita ang mga tao at katotohanan.Sa loob ng tatlong taon, nakita rin ni Alora k
So pumunta ka nga rito para pag-usapan ang matandang lalaki?” Natawa ang lalaki sa kama, may malinaw na hindi makapaniwala sa kanyang mga mata. “Michael Luther, ang matandang lalaki ay hindi takot na mamatay ako. Mayroon siyang isa pang apo para magmana ng trono niya.Si Michael ay tumawa ironically.“Sa tingin mo talaga na babalik ako sa Stewarts? Ang maruming lugar na iyon.”“Ayaw mo sa Stewart Industries?” malamig na sinabi ni Sean. “Well, sa kasong ‘yan, mukhang mabibigo ka.“Stewart Industries, huh.” Pinadaan ni Michael ang kanyang tingin kay Sean at tumingin sa labas ng bintana. “Mukha maganda, so palagay ko gusto ko nga ito. Ibibigay mo ba ito sa akin?”“Kung hindi, hindi mo ba ‘to kukunin ng pwersahan?”“Kung ikaw ang may hawak, sigurado.” Hindi sinubukan ni Michael itago ang kanyang ambisyon. “Pero kung mamatay ka, hindi ko ito kukunin mula sa kanya.”Naningkit ang mga mata ni Sean. “Well, siguradong tapat ka sa nararamdaman mo para sa kanya. Dapat bang sabihan kitang a
Si Michael Luther ay pumasok sa Stewart Old Manor.“Ikaw ang nasa likod ‘nun, hindi ba?”Walang kahit anong babala o konteksto, sinigawan niya si Old Master Stewart, na simpleng umiinom ng tsaa.“Bigla kang lumabas kung saan… para lang magpakita ng kabastusan sa lolo mo? Ibinaba ni Old Master Stewart ang kanyang tasa, naninigas ang kanyang matandang mukha.“Ikaw ang naglagay kay butler Summers doon, ‘di ba?“Kung hindi man, ay hindi siya maglalakas ng loob, ‘di ba?”“Anong ibig mong sabihin? Anong nagawa ni Summers na dahil sa akin?”“Ikaw ang nasa likod ng aksidente ni Jane. ‘Yan ang gusto kong malaman. Ikaw ba, o hindi ikaw?!” Si Michael ay nasa tabi niya.Sa sandaling narinig ni Old Master Stewart ang pangalan ni Jane, ang kanyang ekspresyon ay mabilisang naging madilim. “Ano ito? Lalabanan mo ang sarili mong lolo para sa kanya?”“Ibig sabihin niyan… inaamin mo.”Tinikom ni Michael ang kanyang kamay sa isang kamao, ang kanyang buong katawan ay nanginginig sa galit. “Ano ba
Sa sumunod na tatlong araw, ang taong iyon ay hindi humakbang kahit isa papasok ng bahay.Tumayo si Tres at si Cuatro sa may pinto na tila isang pares ng walang ekspresyong guardian gods.Ang dating tahanan ng babae ay wasak na, kaya bumalik siya sa Stewart Manor. Sa pinakamalalim na bahagi ng manor, hindi niya marinig ang mga ibon o maamoy ang mga bulaklak. Ang butler ay ganap na ganap na professional din, at lahat ay naayos na para sa kanya.Bukod kay Tres at kay Cuatro, wala siyang ibang makausap.Wala, kahit si Tres at si Cuatro ay hindi siya kinausap.At para sa family butler, laging mabuti ang pagkilos nito at tunay na magalang sa kanya sa tuwing sila’y nagkikita.Ang kanyang tainga ngayon ay halos wala nang pakinabang, ang kanyang bibig ay dekorasyon na lamang.Ang mga naglilingkod sa paligid ng bahay ay pamilyar ang mga mukha, habang ang iba ay mukhang bago. Hindi ito mahalaga. Kahit sino pa ang makakita sa kanya, sila’y tumatango lamang bilang paggalang at maglalakad sa
Nalalapit na ang araw para sa bone marrow transplant ni Jason.Nagpalit na siya sa isang surgical gown. Si Madam Dunn ang kasama niya.“Huwag ka kabahan, Jason. Walang mangyayari na mali.” Inalo siya ni Madam Dunn. Kahit na, ang anak niya ay nanatiling tahimik.Habang tinitignan niya ang payat na pisngi ng anak niya, minura niya ulit si Jane sa puso niya.“Kung hindi dahil sa mabuting-puso na tao na kamatch mo, iyong malditang Jane na iyon ay muntik ka na mapatay.”Mukhang nasaktan si Jason.“Mama! Tumigil ka!”“Huh? Anong mayroon sa iyo?“Naaawa si mama para sayo. Bakit mo ako sinisigawan?”“Mama, huwag ka magsalita ng ganyang kay Jane.”“Bakit hindi ko pwede gawin iyon? Wala nga siya pake sa sariling miyembro ng pamilya niya.”Kinamumuhian ni Madam Dunn ang anak niyang babae mula sa kailaliman ng puso niya.Ngunit kahit na napatunayan niyang na talgang napagkamalan niya na hindi niya sariling anak si Jane, si Madam Dunn ay nanatiling kampi laban sa anak niya.Kung sabaga
Lumipas ang mga araw. Lulutuin ng lalaki lahat ng pagkain niya. Kapag pupunta siya sa trabaho, isasama niya ang babae sa tabi niya, pinapanatili siya sa paningin niya sa lahat ng oras. Mukha silang matamis at mapagmahal na mag-asawa.Mayroon itsura ng kainggitan sa mga mata ng ibang tao kapag nakikita nila si Jane.Sa oras, lahat ng tao mula sa bilog ay alam na.May nag buntong hininga, ‘si Jane Dunn mula sa pamilyang Dunn ay nakaraos na. Noong hinahabol niya pa lang si Sean dati, siya ay isang mapamillit na go-getter.’Ang iba ay may katulad na sentimyento rin. Nakuha na rin Jane kung ano ang gusto niya/Isang katapusan ng linggo.“Gusto ko siya makita.”“Sino?”“...Kuya ko.”May kumislap sa mga mata ng lalaki. Kahit na, pinanatili niya pa rin ang itsura niya.“Hindi mo kailangan mag-alala kay Jason.”Isang casual na ugali.Piniga ni Jane ang mga kamao niya. Pagkatapos ng ilang saglit...“Ang kondisyon niya ay hindi maganda. Gusto ko siya makita.”“Hindi ba maayos ang pa
‘Di kinalauna’y nagising din si Jane. Madilim ang kuwarto nang siya’y magising. Bumangon siya at naglakad-lakad sa sala. Hindi na niya ikinagulat ang lalaking nakaupo sa may sofa sa ilalim ng mainit na ilaw habang nanonood ng telebisyon.Mahina lamang ang tunog ng telebisyon sa sala dahil nag-aalala itong baka magising niya ang kanyang kasama kapag masyado itong malakas.Maririnig ang mga magaang yapak mula sa pasilyo. Napalingon ang lalaki.Nagtagpo ang kanilang mga mata.Ni wala ma lang pagbabago sa kanilang mga emosyon. Tila’y matagal na panahon na silang kasal at nagsasama. Tila ri’y mayroon silang kasunduang hindi na kailangang sabihin pa. Walang nagtangkang pigilan ang kakaibang kapayapaang kanilang nararamdaman.Mistulang… payapa sila sa isa’t isa.Tumayo ang lalaki, naglakad patungo sa gilid na lamesa, ininit ang mga pagkain, at ibinalik ito sa lamesa.Tahimik na tumungo rito ang babae, at umupo sila upang kumain.Mistulang wala silang away-bati na pagsasama, na wala si