Si Haydn Soros ay ginulpi nanaman sa lugar ni Old Master Soros. Siya ay nakasuot ng malinis na puting shirt ng una siyang pumasok. Subalit, nang siya ay lumabas mula sa lumang bahay, ang kanyang puting shirt ay namantsahan na ng dugo.Ang butler, si Mr. Leith, ay mabilis na lumabas at sinabi, “Dalhin mo ito, Young Master.”Si Haydn Soros ay nakatingin sa ointment sa kamay ni Mr. Leith at ang panlalamig sa kanyang mata ay dahan dahang nawala. Inabot niya ito at kinuha. “Maraming salamat, Uncle Leith.”Ang butler ay nagdalawang isip sandali. Bago pa pumasok si Haydn Soros sa kotse, tinawag niya ito at sinabi, “Young Master, bakit… mo ginagawa ito?”“Hindi mo naiintindihan, Uncle Leith.”“Isang babae lang ito… Kung gusto mo, maraming babae sa hinaharap, Young Master.”“Maraming iba pang mga babae diyan, ngunit mayroon lang isang Jane Dunn.”“Hay… Si Old Master ay hindi hahayaan ang babaeng iyon na maging parte ng pamilya Soros, Young Master. Bakit sobrang sigasig mo? Ang batang Ste
Si Zach at Callen ay nagulat sa sandaling ang pintuan ay nagbukas.Subalit, sa sumunod na segundo, si Zach ay ngumiti at sinabi kay Haydn Soros, “Hindi masama, bata. Mabilis ka.” Ang kanyang impresyon kay Jane ay tulad ng pangyayari sa kwarto ng araw na iyon.May malalim na ngiti sa mukha ni Callen na mas maganda pa kaysa sa isang babae.“Nagkita muli tayo, Miss Dunn.”Si Haydn Soros at Zach ay mukhang nagulat.“Kilala niyo ang isa’t isa?”Nilingon ni Haydn Soros ang kanyang ulo para tanungin si Jane. “Paano mo nakilala si Callen?”Sa sandaling ito, ang mga paa at kamay ni Jane ay nanginginig.Hindi niya inaakala na silang tatlo ay mag bestfriend.Hindi niya din inaasahan si Haydn Soros na dalhin siya para makita ang kanyang mga best friend.Tinanong ni Jane ang kanyang sarili kung pupunta ba siya kung alam niya ito.Hindi. Ang sagot ay malakas at malinaw.Si Hayn Soros ay hinatak ang isang upuan para kay Jane. “Umupo ka. Huwag kang kabahan. Si Zach at Callen ay aking mga b
”Sige, tawagin mo siya dito. Pag nandito siya, makikita niya mismo na ang kanyang bestfriend ay walang pakialam sa kanya kahit ano.”Si Jane ay gustong tumawag. Ang lakas ng loob ng lalaking ito para isipin na ang iniisip ni Jane ay iniisip niya din? Ang lakas na isipin niya na hindi niya sinabi kay Haydn ang lahat?Ah, siguro, siya ay naging walang hiyang babae sa mata ng lalaking ito.“Ikaw...” Ang tingin sa mata ni Callen ay nagbago. Ang mga ito ay naging mas naging kadiri. “Ikaw ay sobrang nakakasuka. Sabi mo na wala akong pakialam kay Haydn. Ng sinabi mo iyan, ibig sabihin din nito na wala kang pakialam sa kanyang damdamin. Ito ay talagang sayang para kay Haydn sa pagtrato sayo ng sobrang ganda.”Sabi ni Jane sa kanyang puso, ‘Oo, sayang ito.’“Sumasang ayon ako, Mr. Callen.”Hindi inaasahan ni Callen na aminin ni Jane ito ng walang pagdadalawang isip.Siya ay galit. Nagalit siya para kay Haydn Soros.“Huwag kang maging masaya sa sarili mo. Sasabihin ko sa kanya kung anon
”Jane nakakaawa ka. Sa tingin mo ba ikaw pa din ang Miss Dunn dati? Kailangan ko pa bang sagutin ang lahat ng tinatanong mo? Haha!”Ang mga salita ni Susan ay nanatili sa tenga ni Jane. Hindi makalaban pabalik si Jane dahil ito ay totoo.Sinundan niya si Susan at ang mga kasama niya. Matapos siyang makalabas sa kotse, huminto siya sa paglalakad.“Bakit hindi ka naglalakad?” Tumalikod siy Susan at tinignan ang babaeng huminto na maglalakad. Kinunot niya ang kanyang kilay. Hindi siya sanay na makita si Jane ng ganito. Subalit, nakuha niya… ‘Tama, ang babaeng ito ay hindi ang parehong Miss Dunn dati. Siya ay isa lang p*ta sa East Emperor na inaantay ang mga bisita at pinasasaya siya para sa pera.’Sa isang tawa, si Susan ay inalis ang kanyang tingin mula kay Jane. Ang kasalukuyang Jane ay hindi nararapat sa atensyon ni Susan. Ang Jane Dunn ngayon ay walang imik, tulad ng isang daga na nabubuhay sa kanal. Ang babaeng ito ay hindi ang Jane Dunn nila na kilala nila dati.Simula ngayon,
Hindi alam ni Jane kung bakit siya nakatayo sa harap ng mga taong ito. Siya ba ay napilitang sumabay sa palabas na ito ngayon?Hindi, alam niya ito.Ang kayabangan sa kanyang mga buto ay hindi mabubura kahit gaano kahirap ang kanyang buhay. Ano ang ginawa ng mga taong ito sa harap niya tatlong taon na ang nakakaraan?Sa kanyang puso, wala siyang pakialam sa lahat ng iyon. Tatlong taon na ang nakalipas, at hindi niya nais na magdusa ng mga pangungutya at pang-aapi na mula nanaman sa kanila.Kahit na siya ay binugbog at nasa mahirap na sitwasyon, ano naman? Siya pa rin ang gumawa nito. Sa huli, hindi siya napahiya ng sobra, na kung saan ito ang nais nilang makita.Tama na iyon.Ang pride sa kanyang puso ay napilitang makisabay sa mga taong ito. Alam niyang malinaw ang sagot sa kanyang puso.Sa sandaling iyon, hindi pinansin ni Jane ang mga mapanirang salita ni Susan at hindi na siya nakipagtalo sa kanya. Hindi niya tinanong si Susan kung bakit hindi niya tinutupad ang kanyang pang
“Ito pala ang tunay na mukha ng babaeng ito. Nagtataka ako kung bakit hindi niya binibigyang pansin si Mr. Stewart sa oras na iyon. Mukhang alam na si Mr. Stewart ang tunay na mukha ng babaeng ito.""Salamat sa Diyos na si Mr. Stewart ay hindi naloko ng babaeng ito noon. Isipin mo na lamang ang sakuna kung pinili niya ito. Salamat sa Diyos, salamat sa Diyos.”Minasahe ni Jane ang kamay ng matandang lalaki, ngunit natigilan talaga siya. Mayroong isang kidlat ng sakit sa kanyang puso. Pagkatapos, ang mga sulok ng kanyang labi ay kumurba sa isang ngiti. 'Ah, kaya pala.'Dahil ba sa kanyang walang halagang kalikasan na nakikita niya sa pamamagitan nito at alam ang totoong pagkatao nito?'Kaya pala!'Gusto niyang tumawa. Gayunpaman, napagtanto niyang hindi niya kaya.…Kakaibang mensahe ang natanggap ni Haydn Soros. Nagbago ang mukha niya. Pinatakbo niya ang kanyang sasakyan at nagmamadaling umuwi nang di pinag-iisipan.Matao ang party. Wala siyang oras upang magpalit kaagad nang ih
Haydn!Sa wakas alam ni Jane kung ano ang tungkol dito.Nabanggit na ni Susan sa pagpasa nang mas maaga na nagdadala lamang siya ng mga utos, ngunit hindi niya sinabi kay Jane kung sino ito na nagbigay ng mga order.Ang pagkatao ng taong ito ay hindi mahalaga.Gayunpaman, nagkataon nga ba na narito si Haydn Soros?Nawala ang kanyang kidney, hindi ang utak.Sa wakas ay naintindihan niya kung bakit ito nangyayari sa kanya. Hindi siya tumingin kay Haydn, ngunit sa halip, tinitigan niya si Susan. Naramdaman ni Susan ang tingin sa kanya. Tumalikod siya, ngunit sa kasamaang palad, hindi niya nakita ang talunan at mabugbog na ekspresyon sa mukha ni Jane na inaasahan niyang makikita. Nakita niya ang malilinaw na mga mata ni Jane. Para bang nakikita ni Jane ang lahat.Sa isang iglap, naramdaman ni Susan ang pagkabalisa. Sa ilalim ng titig ni Jane na nakikita ang lahat, naramdaman ni Susan na nakaharap siya kay Jane Dunn mula tatlong taon na ang nakalilipas. Sa puntong iyon, hindi mahalag
Sinara ni Haydn Soros ang kanyang mga kamay na nasa kanyang tagiliran. Nais niyang paniwalaan siya, ngunit… Napakaraming tao ang nagsasabing siya ay nagkasala. Marahil ay maaaring may katiting na katotohanan kung si Sean Stewart lamang ang may akusasyon sa kanya. Gayunpaman, kung ang kanyang sariling pamilya ay nagsasabi na siya ay nagkasala ... Nais ni Haydn Soros na maniwala sa kanya, ngunit hindi niya nagawa!Hindi niya mapapatawad ang mga kasinungalingan nito. Hindi niya matanggap na ang kanyang mapagmataas na sarili ay umibig sa isang walang pusong babae.Gayunpaman, nakalimutan ni Haydn Soros ang tungkol sa isang bagay. Kailangan pa ba ni Jane ng kapatawaran? Ano ang karapatan niya upang magpasya kung nais niyang patawarin siya o hindi?Walang ginawa si Jane sa para saktan siya!Nakalimutan ni Haydn Soros ang lahat ng ito. Siya ay masyadong galit na galit na ‘di masukat sa puntong ito. Ang pagmamataas at kayabangan sa kanyang puso ay hindi matanggap na ang unang babaeng pinag
Ang pangalan ko ay Luka Stewart. Ito ay kakaibang pangalan, ‘diba? Parang ‘Tignan mo! Sabaw.’Lolo ko ang nagbigay ng pangalan ko. Sa lahat ng maraming taon ng karanasan ko bilang bata ay nagsasabi na ang lolo ko ay hindi mabait na tao.Isang tabi na ang lahat, tignan mo na lang ang pangalan na binigay niya sa akin. Mayroon siyang mahusay na pangalan mismo, ngunit binigyan niya ako ng kakaibang pangalan.Subalit, bawat beses na mag protesta ako tungkol dito sa kanya, lagi niyang sinasabi na ito ay kasalanan ng aking ama. Kung si Dad ay naging babae, siya sana ang magkakaroon ng pangalan na iyon.Tignan mo, SI Grandpa ay ang siyang nagbigay sa akin ng ganito kasamang pangalan, ngunit sinisisi niya ang lahat sa aking ama.Ah, nakalimutan ko silang ipakilala ng ayos.Ang pangalan ng lolo ko ay Sean Stewart.Tila, siya ay medyo gwapo noong kanyang kabataan.Ang aking lolo ay nagngangalang Jane Dunn.Minsan, hindi ko maiwasang mapaisip kung paano sila nauwing magkasama. Sila talaga
Sa ospital, walang tunog na bumukas ang pinto ng ward. Sa oras na ‘to, hindi ipinahayag ni Dos ang pagdating ng mas maaga.Nang nagmamadaling dumating si Elior, mabilis niyang nakita ang babaeng iyon.Bago pa siya makapagsalita, hinila siya ni Alora papunta sa pasilyo. Nagbukas ang pinto at nagsara muli.Ang lalaki sa kama ay tumagilid, mahimbing ang tulog.Walang nakakaalam kung tungkol saan ang napapanaginipan ng lalaki, ngunit ang malalim na pagkakunot ng noo sa kanyang mukha ay nagpakitang hindi maganda ang mga panaginip niya.Ang kanyang kamay ay nagpapahinga sa panlatag, ang kanyang wedding ring ay suot niya pa rin sa kanyang daliri.Mabagal siyang nilapitan ng babae, sa wakas ay tumigil sa harap ng kanyang hospital bed.Ang mga mata nito’y maningning at maaliwalas, ang kanyang tingin ay lumapag sa singsing sa kamay ng lalaki.Wala ring nakakaalam kung ano ang iniisip ng babae.Tinitigan niya ang singsing ng mahabang, mahabang oras, hanggang mawalan siya ng ulirat.Mata
"Jane, hindi paraiso ang Erhai. Ang tinatawag mong kapayapaan ay pagtakas lamang," taimtim na sinabi ni Alora.Hindi nga dapat niya ito sinasabi, pero may mga nakikita siyang bagay na hindi nakikita ng mga taong sangkot.Siguro ang sitwasyon ay laging mas malinaw mula sa labas. Siguro hindi.Kahit na, malinaw niyang nakikita na nag-aalinlangan si Jane.Tatlong taon na ang nakalipas, tinulungan niya si Jane tumakbo palayo dahil taos puso niyang gustong mamuhay si Jane ng payapang buhay mula noon.Marami na ang nagbago sa tatlong taon. Nagmature na rin siya.Ito ay dahil sa bago niyang nalamang maturity na hindi siya tumigil kakaisip tungkol doon.Tama ba siyang tulungan si Jane na makatakas tatlong taon na ang nakalipas? O ito ay isang pagkakamali?Malabo, nagsimula siyang mag-isip na mali siya.Ang babaeng ito ay lubusang natakot. Walang paraan na titigil siya at titingin sa kanyang paligid para makita ang mga tao at katotohanan.Sa loob ng tatlong taon, nakita rin ni Alora k
So pumunta ka nga rito para pag-usapan ang matandang lalaki?” Natawa ang lalaki sa kama, may malinaw na hindi makapaniwala sa kanyang mga mata. “Michael Luther, ang matandang lalaki ay hindi takot na mamatay ako. Mayroon siyang isa pang apo para magmana ng trono niya.Si Michael ay tumawa ironically.“Sa tingin mo talaga na babalik ako sa Stewarts? Ang maruming lugar na iyon.”“Ayaw mo sa Stewart Industries?” malamig na sinabi ni Sean. “Well, sa kasong ‘yan, mukhang mabibigo ka.“Stewart Industries, huh.” Pinadaan ni Michael ang kanyang tingin kay Sean at tumingin sa labas ng bintana. “Mukha maganda, so palagay ko gusto ko nga ito. Ibibigay mo ba ito sa akin?”“Kung hindi, hindi mo ba ‘to kukunin ng pwersahan?”“Kung ikaw ang may hawak, sigurado.” Hindi sinubukan ni Michael itago ang kanyang ambisyon. “Pero kung mamatay ka, hindi ko ito kukunin mula sa kanya.”Naningkit ang mga mata ni Sean. “Well, siguradong tapat ka sa nararamdaman mo para sa kanya. Dapat bang sabihan kitang a
Si Michael Luther ay pumasok sa Stewart Old Manor.“Ikaw ang nasa likod ‘nun, hindi ba?”Walang kahit anong babala o konteksto, sinigawan niya si Old Master Stewart, na simpleng umiinom ng tsaa.“Bigla kang lumabas kung saan… para lang magpakita ng kabastusan sa lolo mo? Ibinaba ni Old Master Stewart ang kanyang tasa, naninigas ang kanyang matandang mukha.“Ikaw ang naglagay kay butler Summers doon, ‘di ba?“Kung hindi man, ay hindi siya maglalakas ng loob, ‘di ba?”“Anong ibig mong sabihin? Anong nagawa ni Summers na dahil sa akin?”“Ikaw ang nasa likod ng aksidente ni Jane. ‘Yan ang gusto kong malaman. Ikaw ba, o hindi ikaw?!” Si Michael ay nasa tabi niya.Sa sandaling narinig ni Old Master Stewart ang pangalan ni Jane, ang kanyang ekspresyon ay mabilisang naging madilim. “Ano ito? Lalabanan mo ang sarili mong lolo para sa kanya?”“Ibig sabihin niyan… inaamin mo.”Tinikom ni Michael ang kanyang kamay sa isang kamao, ang kanyang buong katawan ay nanginginig sa galit. “Ano ba
Sa sumunod na tatlong araw, ang taong iyon ay hindi humakbang kahit isa papasok ng bahay.Tumayo si Tres at si Cuatro sa may pinto na tila isang pares ng walang ekspresyong guardian gods.Ang dating tahanan ng babae ay wasak na, kaya bumalik siya sa Stewart Manor. Sa pinakamalalim na bahagi ng manor, hindi niya marinig ang mga ibon o maamoy ang mga bulaklak. Ang butler ay ganap na ganap na professional din, at lahat ay naayos na para sa kanya.Bukod kay Tres at kay Cuatro, wala siyang ibang makausap.Wala, kahit si Tres at si Cuatro ay hindi siya kinausap.At para sa family butler, laging mabuti ang pagkilos nito at tunay na magalang sa kanya sa tuwing sila’y nagkikita.Ang kanyang tainga ngayon ay halos wala nang pakinabang, ang kanyang bibig ay dekorasyon na lamang.Ang mga naglilingkod sa paligid ng bahay ay pamilyar ang mga mukha, habang ang iba ay mukhang bago. Hindi ito mahalaga. Kahit sino pa ang makakita sa kanya, sila’y tumatango lamang bilang paggalang at maglalakad sa
Nalalapit na ang araw para sa bone marrow transplant ni Jason.Nagpalit na siya sa isang surgical gown. Si Madam Dunn ang kasama niya.“Huwag ka kabahan, Jason. Walang mangyayari na mali.” Inalo siya ni Madam Dunn. Kahit na, ang anak niya ay nanatiling tahimik.Habang tinitignan niya ang payat na pisngi ng anak niya, minura niya ulit si Jane sa puso niya.“Kung hindi dahil sa mabuting-puso na tao na kamatch mo, iyong malditang Jane na iyon ay muntik ka na mapatay.”Mukhang nasaktan si Jason.“Mama! Tumigil ka!”“Huh? Anong mayroon sa iyo?“Naaawa si mama para sayo. Bakit mo ako sinisigawan?”“Mama, huwag ka magsalita ng ganyang kay Jane.”“Bakit hindi ko pwede gawin iyon? Wala nga siya pake sa sariling miyembro ng pamilya niya.”Kinamumuhian ni Madam Dunn ang anak niyang babae mula sa kailaliman ng puso niya.Ngunit kahit na napatunayan niyang na talgang napagkamalan niya na hindi niya sariling anak si Jane, si Madam Dunn ay nanatiling kampi laban sa anak niya.Kung sabaga
Lumipas ang mga araw. Lulutuin ng lalaki lahat ng pagkain niya. Kapag pupunta siya sa trabaho, isasama niya ang babae sa tabi niya, pinapanatili siya sa paningin niya sa lahat ng oras. Mukha silang matamis at mapagmahal na mag-asawa.Mayroon itsura ng kainggitan sa mga mata ng ibang tao kapag nakikita nila si Jane.Sa oras, lahat ng tao mula sa bilog ay alam na.May nag buntong hininga, ‘si Jane Dunn mula sa pamilyang Dunn ay nakaraos na. Noong hinahabol niya pa lang si Sean dati, siya ay isang mapamillit na go-getter.’Ang iba ay may katulad na sentimyento rin. Nakuha na rin Jane kung ano ang gusto niya/Isang katapusan ng linggo.“Gusto ko siya makita.”“Sino?”“...Kuya ko.”May kumislap sa mga mata ng lalaki. Kahit na, pinanatili niya pa rin ang itsura niya.“Hindi mo kailangan mag-alala kay Jason.”Isang casual na ugali.Piniga ni Jane ang mga kamao niya. Pagkatapos ng ilang saglit...“Ang kondisyon niya ay hindi maganda. Gusto ko siya makita.”“Hindi ba maayos ang pa
‘Di kinalauna’y nagising din si Jane. Madilim ang kuwarto nang siya’y magising. Bumangon siya at naglakad-lakad sa sala. Hindi na niya ikinagulat ang lalaking nakaupo sa may sofa sa ilalim ng mainit na ilaw habang nanonood ng telebisyon.Mahina lamang ang tunog ng telebisyon sa sala dahil nag-aalala itong baka magising niya ang kanyang kasama kapag masyado itong malakas.Maririnig ang mga magaang yapak mula sa pasilyo. Napalingon ang lalaki.Nagtagpo ang kanilang mga mata.Ni wala ma lang pagbabago sa kanilang mga emosyon. Tila’y matagal na panahon na silang kasal at nagsasama. Tila ri’y mayroon silang kasunduang hindi na kailangang sabihin pa. Walang nagtangkang pigilan ang kakaibang kapayapaang kanilang nararamdaman.Mistulang… payapa sila sa isa’t isa.Tumayo ang lalaki, naglakad patungo sa gilid na lamesa, ininit ang mga pagkain, at ibinalik ito sa lamesa.Tahimik na tumungo rito ang babae, at umupo sila upang kumain.Mistulang wala silang away-bati na pagsasama, na wala si