=CASSANDRA's POV=
Mabilis kaming tumungo ni B sa clinic matapos tumawag si Adrian. He told me na nawalan ng malay si manang after nilang mag-usap ng confidential ni Jayson. Confidential? Tss! Confidential my As$.
Kapatid ko si Allysa at kasama na niya ako mula pa noong mga bata pa kami. Ako ang nagpalaki sa kanya kaya alam ko na sa kilos pa lang niya may feelings siya kay Jayson na pilit niyang nilalabanan.
Nasabi ko na ba? Na noon pa man alam ko na si Jayson ang batang laging kalaro nila manang noon? Tanga kasi si manang kaya hindi niya napansin na may balat yong batang kalaro nila sa paa. Maliit, hindi pansinin pero I know it was him. Why? Dahil noon pa man, ino-obserbahan ko na lahat ng tao sa paligid ko. Mas naging tama ang hinala ko nang makasama ko na sila when I was with B.
Palapit na kami ni B sa clinic. Nakita ko si Jayson na nakatayo sa labas. While Adrian ay sinubuan si Allysa. Kita kasi ang higaan ng clinic kapag nasa hallway ka. Kararating la
=JAYSON's POV=I don't know how long I've been cried. Halos wala na nga akong malabas na luha. I'm on the veranda, here in my room, and have been here for a long night. It's midnight, but I still can't sleep. Laging pumapasok sa isip ko ang sinabi ni Cassandra na umalis na ako. Hindi ko matanggap na ganoon kadali lang niya akong paalisin samantalang ang laki na ng ambag namin sa grupo.Hindi ko siya masisi dahil alam ko kung gaano niya kamahal si Allysa. Mahal ko rin naman siya kaya bakit kailangan kong lumayo? Naguguluhan na ako at hindi ko na alam kung anong gagawin ko.Naparami na ako ng inom pero hindi pa rin ako nalalasing. Gusto kong lunurin ang sarili ko sa alak para mawala ang panandiliang sakit. Gusto ko na nga mamatay para talaga hindi ko na maramdaman ang sakit. Hindi ko gin
=ADRIAN's POV=Panay ang ngiti ko while looking at the frame na ginawa ni manang. Kinikilig talaga ako. Para akong kiti-kiti. Gabing-gabi na pero hindi ako makatulog. I always remember manang performance earlier. Pretty Boy. Pfft! 'Di naman na niya kailangan sabihin yon. Kasi alam ko naman na pretty boy na talaga ako.Akala siguro ni manang, siya lang may performance?Huh! Ako din dapat. Ano kaya magandang kanta? Walang samaan ng loob pero hindi ko talaga gusto yong mga new songs. Mas meaningful kasi ang mga luma para sa'kin. Siguro kasi nasanay ako kay mommy noon.Kaso, uso ngayon yong kanta ng mga kpop at itong manang, taeng-tae kahit hindi maintindihan. Trip na trip pa kantahin yong I need you girl at butler yata ng JTS ba yon? Hindi, BTS yata. Basta yon na yon. Paborito daw niya yon. Akala mo ki-gagwapo. Eh! Mas gwapo pa nga kaming magpipinsan doon ee!Kay Adam pa lang lugi na sila, paano pa pag nasama ako? Wala na iiyak na mga yon.Tuma
=FAITH's POV="Mga walanghiya kayo, bakit ba ang loloyal niyo sa akin?" reklamo ko habang nakaharap sa salamin dito sa sala at tinitingnan ang mukha ko."Nakakasira kayo ng ganda. Magsilayas nga kayo at doon kayo kay Betty mamahay.......aray."Napahawak ako sa ulo nang tuktukan ako ni Betty ng pinggan sa ulo. Malakas, pero hindi naman ganoon kasakit."Walanghiya ka! Ipagtatabuyan mo na lang yang mga anak mo sa akin mo pa ipapasa. Wala akong planong ampunin yan'g mga yan. Tirisin ko pa isa-isa yan mga yan nang tuluyan ng magkaroon ng lubak yang mukha mo."Aba! Ang harsh nito ah! Akala mo sinong makinis ang mukha."Hoy Betty, makinis ka lang. Saka wala naman silbi yang kakinisan mo dahil 'di mo binabalandra ang ganda mo. Kaya ok lang na maglipatan 'tong mga anak ko sayo." Sasagot na sana si Betty nang biglang may sumingit sa likod ko."TIGYAWAT- MGA ANAK NA TIGYAWAT ANG TAMANG TAWAG SA MGA YAN!""Oh 'di ikaw
"How are you po, tita?" tanong ko para agawin ang atensyon niya."I am good, kasi nakita kita. Mabuti naman at kasama mo si Sky. I'm so glad to see you both.""Mom, aalis na si Carmel dahil may lakad pa sila ng boyfriend niya. If you want, you can join me and Bevs here on our table." Pero ni tingnan si Beverly ay hindi ginawa ng mommy ni tita Monica."Le's go Faith." Hihilahin na sana ako ni Tyler nang biglang hawakan ni Tita Monica ang kamay ko."Do you know how much I like you Carmel. You, to be a part of my family. Mas gusto kita, kaysa sa kung sinuman sa paligid diyan na may lahing kriminal.""Mom!"Huminto si tita Monica pero hindi tiningnan si Sky."I wish you can visit me. I missed you a lot," sabi niya sa akin. Mabait naman si tita Monica sa akin. Bonding na bonding nga kami kapag bumibisita ako sa kanila."I'll try po."Saka ako nag smile."No, she won't," Apela ni Tyler."My girlfriend wouldn't visit yo
=ALLYSA's POV=One month na lang at debut ko na.Legal na akong dalaga.I look at Iya na masayang nakikipag-usap sa mga halaman. Akalain mo, may utak pala ito. Akalain mo na tatamaan ako sa mga sinabi niya.Magkasundong-sundo sina Cassy at Iya habang naggugupit ng mga halaman. Pupuntahan ko sana sila nang bumukas ang gate at tuloy-tuloy na pumasok si Faith."Tigidig," tawag ko pero hindi niya ako pinansin."What's wrong with Faith?" Cassy asked na ngayon ay nakatayo na sa likod ko. Nagkibit-balikat naman ako dahil hindi ko rin alam anong nangyari. "Bakit parang may pinagdadaanan?""'Di nga ako pinansin," sabi ko."Puntahan mo," she suggested."Bakit hindi ikaw pumunta, ikaw naka-isip eh!"I walked through Iya para yayain siyang lumabas."Slowpoke. Sama ka?"Nang-angat siya ng ulo."Saan?""Heaven."Lumaki ang mata niya sabay lapit."Ayaw."I arc my brow, ano kaya
=ALLYSA's POV="Kasalanan ko."Umiiyak si Faith habang si Iya naman ay pinapatahan siya. Katabi ko si pikon. Nandito ang buong Villafrancia maliban kay Jayson. Nandito na rin si Skyler kasama si Beverly."Ako talaga may kasalanan ee. Kung hindi agad ako nalasing at nakatulog, napigilan ko sana siyang umalis." Paninisi ni Adam sa sarili."Hindi sana nangyari sa kanya yon.""Wala ka'ng kasalanan, Adam. Wala'ng may kasalanan." Umiiyak man ay pilit nagpapakatatag ang mommy ni Tyler.Sunod-sunod na dumating ang magkakapatid na Villafrancia. Mula sa daddy ni pikon, daddy ni Adam, daddy ni Jayson, daddy nina B at daddy Tyler. Nang makompleto sila ay lahat sila napatingin sa
Sa sementeryo ako napadpad. Dala ang bulaklak at malaking kandila ay umupo ako sa tapat ng puntod ni Daddy."Yow daddy ü," bati ko sa kanya. "Father's day dad. Kumusta na diyan sa langit. Alam ko na nasa langit ka, kasi mabait ka. Dad, I miss you. Namiss na kita ng sobra." Hindi ako umiyak ha! Nagdadrama lang pero walang iyakan. "Malapit na birthday ko, taray, legal na akong dalaga dad. Makukulong na ako pag pumatay ako. Sasayaw tayo sa birthday ko. Excited ka na ba? Kasi ako oo. Bongga.""Ehem."Napalingon ako sa tumikhim. Napataas ako ng kilay ko nang makita siya. Sila pala. Ang kapal talaga ng mukha ng babaeng 'to na pumunta dito at kasama pa talaga ang lalaki niya."Bakit 'di mo 'ko hinintay?" Si pikon na kasama rin nila."Nagdrama kasi kayo ng tito mo kanina kaya iniwan kita. Saka binati ko lang si dad. Father's day ee." Tumingin si pikon sa puntod ni daddy."Happy father's day po," pagbati niya. Nakiki-father siya, feeling clo
=ALLYSA's POV=Napasarap ang tulog ko. Nakangiti ako habang nakatingin sa kesame. Ang lupit ng panaginip ko. Kinakasal daw kami ni Adrian tapos biglang dumating si Jayson.Kumusta na kaya yon? Hindi ko na talaga siya nakikita kahit sa VUS wala siya.Iniiwasan kaya niya ako? Pero bakit sa sementeryo noong isang araw parang nakita ko siya? Tapos nawala din.Buti na lang din hindi ako kinulit ni Adrian about sa pinag-usapan namin ng madrasta niyang mayabang. Kapal ng mukha. As in, walang kasing kapal. Sana talaga wag na silang pumunta sa birthday ko at baka masira pa nila ang mahalagang araw na iyon para sa akin.Nagulat ako bigla nang may kumalampag sa pintuan ko. Wak
"Anongkailangan mo?"tanong ko sa kanya pero sa totoo lang gusto ko ng umiyak dahil siya dapat ang kailangan ko ngayon. I saw the sadness in her eyes. Lungkot, sakit at bigat nang kalooban."Paalisna angeroplanoat bakamaiwananka."I remain cold dahil gusto kong ipakita sa kanya na malakas ako at hindi ako talunan. "Thank you for coming.Salamatatnagpakitaka at pinalakas mo ang loob niya kahit paanoparalumaban."Ayokong umiyak. Ayoko masaktan, pinipigilan ko ang sarili ko dahil after all si Adrian pa rin ang nasa isip niya kahit ako ang kaharap niya. Pero traydor ang mga luha ko dahil isa-isa silang bumabagsak. "Hindi naman ikaw angipinuntakorito, kaya bakit ikaw angnagpasalamat?"Yumuko naman siya, pero matapos noon ay agad din siyang lumapit saka hinawakan ako sa kamay. Gusto kong itakwil ang mga kamay niya. Pero hindi ko magawa dahil nanabik ako s
=ALLYSA's POV=Looking at him from afar, I realized something.I love him. I really really love him and honestly, I don't want to lose him. Ayokong malayo sa kanya at gusto ko siyang manatili sa tabi ko.Pero paano?Kung everytime na nakikita ko siya ay hindi talaga maiwasan na hindi ako masaktan. He's a living witness of my pain. Para ba'ng everytime I saw him ay kasama na doon ang nakaraan. Ang nakaraan kung paano nasira ang pamilya ko.Nakita ko siya na parang may hinahanap at alam kong ako yon. Hindi ako makapagdesisyon sa sarili ko. While seeing him na papaalis ay unti-unti nagsi-sink in sa isip ko ang nakaraan. Kung paano kami nagkakilala, kung paano kami naging magka-away, nagsigawan, nagbullyhan.Naalala ko ang aming first dance at kung paano namin pareho na witness ang kadramahan ni Cass at B. My first heartbroken na nagpatunay sa kasabihang "crush na nga lang, na brokenhearted pa."But the best part was when we t
=ADRIAN's POV="Pikon."Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ko ang isang pamilyar na boses. Agad akong lumingon at nakita ko si Manang na tumatakbo palapit sa akin. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Akala ko ay hindi na ako mahalaga sa kanya. Pero nandito siya at nagpakita sa akin.Nagulat ako nang bigla niya akong yakapin. Mahigpit at puno nang pagmamahal. I heard her crying saying I'm sorry. But as of now it doesn't matter kung ano ang mga sinasabi niya dahil ang mahalaga sa akin sa mga oras na ito ay pagdating niya. Whats important is she's here. She came."I'm glad you came,"I said while hugging her back. I miss her a lot. God knows paano ko pinanabikan na mayakap siya ulit."Thank you for coming.Akalako hindi
=ADRIAN's POV=Panay ang buntong hininga ko at namimigat ang dibdib ko habang papasok sa loob ng Airport. May kung anong pwersa ang pumipigil sa akin na wag tumuloy.Ayaw ng puso ko, simple as that.Pero kailangan para sa ikakabuti ko.Nagpalingon-lingon ako sa paligid to check if nandito si Allysa. Baka sakaling dumating siya at kausapin ako pero kahit anino niya ay hindi nagpakita kaya mas lalong bumigat ang hakbang ko."Adrian." Tapik sa akin ni K na sasama sa akin sa Bahrain. "Tara na sa loob, nandoon na mga pinsan mo."Kahit sa pagpasok ay hindi ko inalis ang mga mata ko sa mga taong labas pasok ng pintuan ng airport."Hindi na siya darating, please don't expect at baka masaktan ka lang." I bitterly smile to K saka pinunasan ang luha kong nag-umpisa na naman tumulo.Nang nasa loob na kami ay nakita ko doon ang mga pinsan ko na nag-aabang sa amin. I smiled at them saka sila nilapitan."Ingat k
=CASSANDRA's POV=Nandito ngayon sina Olivia at Anton sa bahay at gustong maka-usap si Allysa. Siguro tungkol na naman ito kay Adrian."Please leave us alone, tama na dahil sobrang pagod na kami."Nakakapagod ng makipag-usap sa kanila. Kaya ko lang naman sila pinakisamahan noon ay dahil kay Allysa at Adrian."We did not come here para mag-umpisa ng gulo Cassy, we came just to ask a little favor. Please, allow us to talk to Allysa."Si Anton na halata na ang pagod sa mukha."Ayaw ko, mahirap ba intindihin yon? So, please leave.""Hayaan mo sila Cass, gusto ko rin malaman bakit sila nandito."Lahat kami napatingin kay Allysa na pababa na ng hagdanan."Allysa."They both smile at kulang na lang magpaligsahan sa paglapit kay Allysa."Anong kailangan niyo?"tanong niya sa dalawa."We came here to ask you a favor, please come to the airport. Makipagpakita ka kay Adrian bukas." Na
"A-Ally-sa."Humihikbi kong tawag sa pangalan niya."Wala ng silbi ang buhay ko. Alam mo ba na ikaw lang dahilan kong bakit ako lumaban. Alam mo ba na ikaw lang dahilan kung bakit ko nilalabanan ang sakit ko. Dahil sa'yo Allysa kaya gusto kong mabuhay ng matagal. Dahil gusto kitang makasama. Pero ngayon na mawawala ka na sa buhay ko. Wala na rin halaga kong mabuhay pa ako. Hindi na ako magpapa-opera at hihinitayin ko na lang ang kamatayan ko."Nang matutunan kong mahalin si Allysa. Alam ko sa sarili ko na siya na ang gusto kong makasama habang buhay. Pero ngayon na mukhang buo na ang desisyon niya na iwan ako. Sa tingin ko ay wala ng halaga pa ang operasyon at hindi ko na yon kailangan. Maghihintay na lang ako ng kamatayan, dahil parang ganoon na rin naman ang gagawin ko araw-araw kung wala si Allysa sa buhay ko."Sa totoo lan
Mas lalo akong pinanghinaan ng loob nang makita siya.Tinanggalan daw siya ng life support dahil gumagana pa naman ang puso niya. Tanging oxygen lang ang meron siya at iilang aparato. Para lang siyang natutulog. Peacefully sleeping. Sa ICU lang siya nilagay para every now and then ay ma-check siya."Manang."I hold her hand and kiss. Nasa tabi ako ng kama niya."I'm sorry. Patawarin mo ako sa ginawa ko."Umiiyak na ako. Naawa ako sa kalagayan niya. Ako na lang, sa akin na lang mangyari yan. Ang sakit makita na ang babaeng minahal mo ay nasa bingit ng kamatayan. Ang babaeng nagturo pagmamahal ng totoo sayo ngayon ay nahihirapan. Lumalaban para mabuhay at isa ka sa mga dapat sisihin sa nangyari sa kanya."Manang, remember our first met? Binangga kita, kasi para kang tanga na nakayuko. Wala lang gusto lang kitang pagtripan. Pero 'di ko akalain na ikaw pala ang kilabot na manang sa campus. Lagi tayong nag-aaway everytime we met, naiinis ako sayo kasi
=ADAM's POV="Are you ok?" Nasa labas kami ni Iya ng ospital kung saan dinala sina Allysa at Adrian, sa may garden kami tumambay para magpalipas ng oras. Kasalukuyan ng uma-agaw ang liwanag sa dilim."Iya,"tawag ko ulit sa kanya. Siguro malalim talaga iniisip niya dahil hindi niya ako pinapansin.Tiningnan ako ni Iya saka niyakap. Hanggang sa narinig ko na ang paghikbi niya."Shh, magiging ok din siya." Pag-aalo ko saka siya niyakap pabalik. Hinayaan ko lang siyang umiyak sa balikat ko. She need to released her pain, she needs me to comfort her dahil sa mga pinagdadaanan ng pamilya niya ngayon.Kusa rin siyang bumitaw nang matapos siyang umiyak."Ka
"Adrian, calm down. I'll bring you to the----""ANSWER ME!" sigaw ni Adrian saka napaluhod sa sahig. Aalalayan sana siya ni Olivia pero hindi niya ito hinayaan na makalapit sa kanya."Stop, wag mo akong hawakan. Your silence means yes to me. How dare you?"Mas lalong humigpit ang kapit ni Adrian sa dibdib niya. Kaya si B na ang bumitaw sa akin at nilapitan si Adrian."Bakit hindi mo pa sabihin ang totoo, Olivia, ang lahat-lahat ng nangyari."Umpisa ulit ni Allysa ng bagong usapan."Stop it Allysa!"sigaw ni Olivia."Why, ayaw mo ba malaman ni Adrian na buhay pa ang mommy niya ay may lihim na kayong relasyon ng daddy niya?"