HYCENT WAS FRUSTRATED. He doesn't know what to do. Gusto niyang habulin kanina si Reese at magpaliwanag pero huli na. Ang gusto lang naman niya ay maging maayos ang lahat. Hindi niya alam kung ano ang naging kasalanan niya para magdusa ng ganito. May nagawa ba siyang malaking kasalanan sa past life niya para maranasan ang lahat ng paghihirap na ito. He thought when he met her wife he was already living the best part of his life. But he was wrong, meeting Reese made him realize it. Kinakain siya ng konsensya niya. Nang malaman niya na si Reese ang babaeng nakasama sa dalawang buwan na 'yun ay may kakaiba siyang naramdaman bukod doon ay halo-halo rin ang emosyon niya. Naroon ang pagsisisi, pagtataka, galit para sa sarili niya, pangungulila at higit sa lahat ay ang isang katanungan sa isip niya. Napasigaw na lang si Hycent at napasabunot sa buhok niya dahil sa frustrasyon nararamdaman. Nang iangat niya ang ulo ay napatingin siya sa mansion na nasa kanyang harapan. Oo, nasa harap siy
DAHAN-DAHAN iminulat ni Reese ang mga mata. Pakiramdam niya ay nanggaling siya sa isang bakbakan dahil ang bigat ng pakiramdam niya.Tuluyan niyang naidilat ang mga mata. Napakura-kurap pa siya nang ilang ulit dahil sa liwanag na tumatama sa kanyang mukha. Bigla siyang nagtaka dahil ang silid niya ay nakatalikod sa araw kaya hindi makakapasok ang sinag. Bigla siyang napabalikwas para lamang muling mahiga dahil sumigid ang sakit sa kanyang pagkababae. Napadako ang tingin niya roon at muli siyang natigilan nang makitang wala siyang saplot sa ilalim ng kumot. Hindi siya natutulog nang walang damit. Then a memory from last night flashed into her mind. Namilog ang mga mata niya kasabay nang paglibot nito.She was not in her room. Nasa silid siya ng rooftop. Tumingin siya sa gilid niya, wala naman siyang katabi. Nasaan ito? Kahit na nahihirapan ay bumangon siya at hinanap ang mga damit na hindi niya makita at naalala na sa rooftop niya ito hinubad. Ano ba pumasok sa utak niya at nagawa an
MALAYANG NAIPASOK NI Reese ang kanyang dila sa bibig ni Hycent dahil nakaawang ito na mukhang gulat na gulat na siya ang nakita nito pagkabukas ng pintuan. Itinulak niya ito papasok at gamit ang isang paa ay isinara ang pinto. Pinagpatuloy niya ang paggalugad sa bibig ni Hycent. Nang maramdaman niyang susuklian na nito ang kanyang kapusukan ay mabilis niyang inilayo ang mga labi rito. Nakita niya pa na hinabol nito 'yun. Pero tuluyan na siyang nakalayo rito. Nakita niya ang pagtataka sa mukha nito pero nawala rin at napalitan nang nakakalokong ngiti pagkatapos siyang pagmasdan mula ulo hanggang paa. At may ideya na siya kung bakit. She crossed her arms over her breast and raised her eyebrows.Bumalik ang pagtataka sa mukha nito na tumayo na rin nang maayos. "What are…you doing here?" tanong nito na tila nananantya pa.Pinagmasdan niya muna ito bago siya marahas na bumuga ng hangin. "I asked Marlon to help me to talk to you," simula niya.Kumunot ang noo ni Hycent. "Wh-what?""Sabi
NAPATULALA NA LANG SI Reese kay Hycent sa sinabi nito. Hindi niya inaasahan ang mga inamin nito. "Ka-kailan pa?" Namutawi sa kanyang bibig ang katanungan sa isip niya. Ang lakas nang tibok ng puso niya. Halo-halo emosyon na rin ang nararamdaman niya. Pati yata kamay niya ay nanginginig na rin dahil sa kaba. Nasundan niya ng tingin si Hycent na mas lumapit sa kanya at nagulantang siya nang ikulong nito ang kanyang mga palad sa mga palad nito. Gusto niyang bawiin ang mga palad ngunit hindi siya makagalaw."Your trembling," mahinang usal nito dahilan upang buong pwersa niyang hilahin ang mga palad mula rito at humakbang paatras upang magkaroon ng distansya sa pagitan nila.Tumikhim siya. "Si-since when?" muli niyang tanong.Sumeryoso ang ekspresyon ng mukha nito saka namulsa. "Just recently, two days ago," tugon nito habang matiim pa rin ang pagkakatitig sa kanya kaya naman mas lalo siya nailang. Mabilis niyang iniwas ang tingin mula rito.Ano ba dapat niyang sabihin? Alam na nito, per
HINDI PA rin makapaniwala si Hycent sa mga nalaman. Pero sa ngayon ay may mas dapat silang pagtuunan ng pansin. Sapat na sa kanya malaman na mahal rin siya ni Reese. Walang pagsidlan ang sayang nararamdaman niya. Ngunit kailangan niya muna isantabi 'yun at siguraduhin ang kaligtasan ng babaeng minamahal.Ayaw niyang isama ito pero desidido si Reese na sumama sa kanya. Kaya kahit labag sa loob niya ay pumayag na lamang siya.Magkasalikop ang kamay nilang nakasunod sa isa sa limang lalaking sumundo sa kanila sa hotel. Habang ang apat ay nakapalibot sa kanila na para bang may gagawin silang hindi maganda. Halos kalahating oras ang binyahe nila bago huminto ang sasakyan sa isang liblib na lugar. Natatakot siya hindi para sa sarili kundi para kay Reese. Baka ano ang gawin na naman ni Marlon rito. Hindi niya alam kung nakasunod sa kanila sina Arsen kahit na sinabihan na siya ni Reese na nakaplano ang lahat. Natatakot pa rin siya. Hindi para sa sarili kundi para rito.Naramdaman niya ang pa
SHOCKED was written all over Reese's face. Habang sumusunod sila sa stretcher kung nasaan si Pearl. Hindi nila nakita kung ano ang nangyari dahil naagaw ang atensyon nila sa pagpasok ng kuya niya kasama si Arsen. Nang marinig nila ang sigaw ni Marlon ay napabalik ang tingin nila rito na hawak-hawak na si Pearl na may tama sa may bandang dibdib nito. Wala silang sinayang na oras at heto nga isinugod nila kaagad si Pearl sa hospital. Isa lang ang alam niya—sinalo nito ang bala na para kay Hycent. "Pearl, please, huwag mo akong iiwan. Lumaban ka at pinapangako ko na babawi ako huwag mo lang kami iiwan ng anak natin, please." Nanlaki ang mga mata niya nang marinig ang sinabi ni Marlon. Napaangat siya ng tingin at nakita niya ang pagtiim bagang ni Hycent at pagtalim ng tingin nito kay Marlon. Nang lingunin siya nito ay mabilis niyang binawi ang tingin at ibinalik sa kanilang harapan."Hanggang dito lang po kayo sa labas," rinig niyang pigil ng isang nurse kay Marlon nang magtangka itong
SA LOOB NG isang silid ay naroon ang anim na tao. Ang dibdib ni Reese ay napupuno ng kaba habang nakaharap sila kay Marlon. Nang magising siya ay wala sa tabi niya si Hycent at nasa isang silid siya. Nakita niya ang kuya Rohan niya at hinihintay lang pala na magising siya.Nabalitaan niya rin na nakaligtas si Pearl at kasalukuyan minomonitor ang lagay nito. Wala silang sinayang na oras at nagpunta na agad sila rito sa headquarters nila Arsen kung saan napag-alaman niya na dinala si Marlon. Nagulat pa siya nang makita ang mommy niya at mommy ni Hycent. Sumama rin pala pabalik sa Pinas ang mommy niya nang malaman ang nangyari. Ang hindi niya maunawaan ay kung ano ang ginagawa ng mommy ni Hycent rito. Gustuhin niya man magtanong ay hindi na niya nagawa nang ipinasok na si Marlon sa loob at ngayon nga ay kaharap na nila."Iho, si tita Lovely ito. I know you don't remember me at all. But… I'm your parents' friend." Pagbasag ng mommy niya sa katahimikan."And I'm your tita Lucy, how are
LIMA NA LAMANG sila nasa loob ng silid na 'yun. Lumabas na ang mommy ni Hycent at Reese.Katabi ni Hycent si Reese habang magkatabi naman si Rohan at Arsen at nasa kanilang harapan si Marlon.Alam ni Hycent na marami pa siyang kailangan malaman. Mga bagay na may kinalaman siya. Mga bagay na sana hindi wawasak sa kanya.Narinig nila ang pagtikhim ni Marlon kaya napabaling silang lahat rito. Huminga ito nang malalim bago nag-angat ng tingin at dumako sa gawi nila. Makikita sa mga mata nito ang halo-halong emosyon. Pero nangingibabaw ang pagkabigo, pagsisisi at pagsuko. Sa isang iglap ay tila itong naging isang maamong tupa. "I met Pearl in an orphanage. I admit I was got attracted by her beauty. And when I saw her light green eyes, an idea came into my mind. Sinimulan kong makipaglapit sa kanya, kinuha ang loob. At hindi ako nabigo, she trusted me or we should say she loved me. I used her feelings towards me to make her do what I want." Umigting ang panga nito at mabilis na binawi an
"EXPLAINED WHAT HAPPENED?" seryoso ang boses ni Reese habang nakatingin sa dalawang anak. Narito sila ngayon sa sala. Kakauwi lang nila galing sa school ng mga anak. Ipinatawag sila ng teacher dahil raw nakipagsuntukan ang anak na lalaki at ayaw naman magsalita kung ano dahilan. Kaya humingi na lang sila ng pasensya mabuti at nadaan sa mabuting usapan o mas tamang sabihin na empleyado nila ang magulang ng nasuntok ng kanilang anak kaya hindi na pinalaki.Pero kahit na ganoon ay hindi niya hahayaan na lumaking walang disiplina ang anak. "Hira? Do I need to repeat my question?" Baling niya sa anak na panganay. "Didn't tell you to watch your brother?" Tumingin si Hira kay Hans na nanatiling nakayuko bago nito ibinalik ang tingin sa kanya."Mom, it was my fault. Huwag n'yo na po pagalitan si Hans." Nag-angat ng tingin si Hans at tumingin kay Hira. "I'm sorry Hans, sinabi ko naman kasi sayo na hindi siya nararapat sayo. She's a bitch—""Hira!" Napalakas ang boses niya dahil sa lumabas na
MATAPOS ANG ARAW NA pag-propose ni Hycent ay nakahinga rin siya nang maluwang. After niya malaman na anak niya si Hira ay sinimulan na niya planuhin kung paano mag-pro-propose kay Reese. At nang wala siyang maisip ay humingi siya ng tulong sa kanyang mommy na humingi rin ng tulong sa mommy ni Reese. At hindi naman sila nabigo. Simple lang pero tama sila, Reese definitely like it. Isa 'yun sa mga katangian nito na talagang umagaw ng kanyang pansin. Despite growing in a wealthy family she stayed humble and kind."Hindi ka ba uuwi?" Napukaw ang kanyang pag-iisip nang marinig ang boses ni Reese. Napalingon siya rito na kakalabas lang ng banyo. Natatakpan ang katawan nito ng roba habang ang buhok ay may towel na nakapulupot. At hindi niya napigilan na hindi mag-init. Ewan niya ba, pero pagdating kay Reese madikit lamang siya rito ay nabubuhay ang katawang lupa niya. "Stop giving me that look na para bang gusto mo akong kainin ng buhay.""Paano kung gusto ko nga?" sagot niya na ikinabilog n
KAPWA may ngiti sa labi sina Reese at Hycent habang tinatahak ang daan pauwi sa bahay nila Reese. Matapos ang nangyari sa bahay ni Marlon ay panatag na ang loob nilang iwan si Harold. At sigurado naman sila na hindi ito pababayaan ng mga tunay na magulang. Walang humpay ang pasasalamat naman nina Marlon at Pearl sa kanila. "Harold is really a smart kid and a mature one. Nagulat talaga ako kanina sa revelation niya. Alam mo 'yung hindi natin alam paano sasabihin sa kanya pero siya alam na pala ang totoo," pagsisimula ni Reese ng paksa. "Me too. Sobra akong kabado kung paano magpapaalam sa kanya. All along he already knew. Ayoko talaga siyang ipasama pero karapatan niyang makasama ang mga tunay niyang magulang." Hindi nakaligtas sa kanya ang bahid ng kalungkutan sa boses nito. Hindi niya naman masisisi ito, ilang taon ba nito nakasama si Harold? Isinandal niya ang ulo sa balikat nito saka niya pinagsalikop ang kanilang mga kamay. Wala naman problema kahit isang kamay lang ang gamitin
PAGKALIPAS NG ISANG LINGGO ay nakalabas na ng hospital si Pearl. Kasalukuyan ito tumuloy sa bahay ni Marlon upang makapag-usap nang masinsinan ang dalawa habang si Harold ay nanatili sa poder ni Hycent. Sa isang linggo rin na 'yun ay mas napadalas ang pagpunta ni Hycent sa bahay nina Reese upang makabonding ang anak niya na si Hira. Hindi pa sila pinayagan na lumabas dahil hindi pa maayos ang sitwasyon lalo na ang tungkol sa kanila ni Pearl. Wala man lumabas na eskandalo pero kasal siya sa mata nang maraming tao. Hindi naman nagbago ang turing niya kay Harold para sa kanya ay anak niya ito. Kung siya ang masusunod mas nanaisin niya manatili sa poder ang bata pero may mga tunay itong magulang na naghihintay. "Are you okay?" Napabalik sa sarili si Hycent sa tanong ni Reese na nasa tabi niya. Sandali niya itong nilingon at muling ibinalik ang tingin sa daan. Patungo sila ngayon sa bahay ni Marlon upang ihatid si Harold na ilang araw nang hinahanap si Pearl. "I'm okay," tipid niyang s
NABIGLA SI Reese nang may yumakap sa kanya mula sa likuran. "Mahal."Napangiti na lang siya nang marinig ang boses nito. At kahit hindi ito magsalita ay alam naman niya kung sino lang ang yayakap sa kanya ng ganun. Ipinatong niya ang mga kamay sa mga braso nito na nakayakap sa kanya. Narito sila sa may rooftop. "Tulog na ba si Hira?" tanong niya. Hindi na kasi humiwalay ang anak nila rito. Kaya hanggang sa pagtulog ay ito ang gusto na makasama. Magtatampo na sana siya pero pinigilan niya ang sarili. Dalawang taon mahigit ang nasayang sa mga ito. "Oo. Sleeping beauty na ang ating prinsesa." Humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya."I'm sorry," sambit niya makalipas ang ilang minutong katahimikan. "Sorry kung hindi ko agad ipinaalam sayo. Natatakot lang kasi ako na baka i-deny mo si Hira. Ni hindi ko alam kung paano siya ipapakilala. Dahil maging sarili ko ay hindi ko rin alam kung paano ipapakilala," panimula niya saka siya huminga nang malalim. Naramdaman niya ang pagpatong ng baba
HINDI NA napakali si Reese habang tinatahak nila ang daan pauwi. Sobra ang kabang nararamdaman niya. "This is it," bulong niya sa sarili. Kung maghihintay pa siya ng tamang pagkakataon ay baka matagalan pa 'yun. At baka sa iba pa malaman ni Hycent. Ayaw na niyang itago ang katotohanan rito. Kaya naman kahit natatakot siya ay pinilit niyang pinalakas ang loob upang aminin rito ang pinakaiingatan niyang sikreto."We're here." Napapitlag pa siya nang marinig ang boses ni Hycent sa kanyang tabi. Nang lingunin niya ito ay nakakunot ang noo nito na nakatingin sa kanya. "Are you okay, mahal." Hinawakan nito ang kanyang mga kamay na mabilis niya naman binawi dahil alam niya na nanlalamig 'yun. "Mahal," masuyo nitong pagtawag sa kanya.Huminga siya nang malalim saka nilingon ang labas ng bintana. Nasa harapan na sila ng kanilang mansion. Pumikit siya upang pakalmahin muli ang puso niyang nagsisimula na naman lamunin ng kaba. At hindi nakaligtas sa kanya ang matiim na titig ni Hycent na ipina
HANGGANG sa makasakay sina Hycent at Reese sa kanyang kotse ay walang nagsalita sa kanila.Hindi malaman ni Hycent kung ano ba ang dapat sabihin o maramdaman. Ang lakas nang tibok ng puso niya. Divorce na sila ni Pearl. Kailan pa? Paano nangyari? Gustong-gusto niya lingunin si Reese ngunit inaagaw nang paghuhurementado ng puso niya ang atensyon niya. Galit? No! Hindi siya galit sa nalaman kung totoo man 'yun baka nga magwala siya sa tuwa. Pero paano nga nangyari? Napahawak siya sa manibela at napatulala roon. Humugot siya nang malalim na hininga. Ilang beses niyang ginawa upang pakalmahi ang puso niya. Narinig niya ang pagtikhim ni Reese na ikinabalik niya sa sarili."Ma-mahal," may pag-aalala sa boses nito na tila napuno ng takot. Kaya naman mabilis niyang nilingon ito.Kitang-kita niya ang pagbakas ng pagkabahala sa mukha nito. Ang takot sa mga mata nito. Bakit ito natatakot? Iniisip ba nito na galit siya? 'Oh, mahal, you are so wrong, I can't get mad to you.'"Ma-mahal, I can expl
DALAWANG ARAW NA ANG lumipas mula nang mangyari ang malaking rebelasyon sa buhay nina Reese at Hycent. Matapos mawalan ng malay si Marlon ay dinala na muna ito sa clinic na nasa loob din ng headquarters. Habang sila ay nagdesiyon na munang magsiuwi lalo na at naghihintay ang kanilang mga ina. Gusto niya makausap si Hycent ngunit hindi siya hinayaan ng kuya niya at sinabi na hayaan muna ito dahil kailangan pa nito i-proseso ang mga nalaman. At dahil nakaramdam na rin siya ng pagod ay pumayag siya. Nagpaalam lang sila sa isa't isa saka nagkanya-kanya ng uwi.After two days, here she is. Standing outside of their mansion to wait for Hycent. Dalawang araw din na hindi sila nagkita at nagkausap dahil nagkulong lang daw ito sa silid nito. Kahit tawag niya ay hindi nito sinasagot. Nauunawaan naman niya ito kaya naman hinayaan niya na lang muna. Masakit naman kasi malaman na ang itinuring mong anak ay hindi sayo. Kung siya nga na dalawang buwan lang ay sobrang sakit. What more to Hycent who k
LIMA NA LAMANG sila nasa loob ng silid na 'yun. Lumabas na ang mommy ni Hycent at Reese.Katabi ni Hycent si Reese habang magkatabi naman si Rohan at Arsen at nasa kanilang harapan si Marlon.Alam ni Hycent na marami pa siyang kailangan malaman. Mga bagay na may kinalaman siya. Mga bagay na sana hindi wawasak sa kanya.Narinig nila ang pagtikhim ni Marlon kaya napabaling silang lahat rito. Huminga ito nang malalim bago nag-angat ng tingin at dumako sa gawi nila. Makikita sa mga mata nito ang halo-halong emosyon. Pero nangingibabaw ang pagkabigo, pagsisisi at pagsuko. Sa isang iglap ay tila itong naging isang maamong tupa. "I met Pearl in an orphanage. I admit I was got attracted by her beauty. And when I saw her light green eyes, an idea came into my mind. Sinimulan kong makipaglapit sa kanya, kinuha ang loob. At hindi ako nabigo, she trusted me or we should say she loved me. I used her feelings towards me to make her do what I want." Umigting ang panga nito at mabilis na binawi an