Before the time they went for vacation Vanna's POV "Kaya mo na ba?" maagap na tanong ni Magnus, i know he doesn't want to continue my idea. Nakarating na kami sa unit ni Roxane. Tanaw ko ang pintuan nito. Magnus hold my arms, telling me not to be rough enough. "Hindi ko siya sasaktan, trust me." Ngiti ko pa rito. Dahan-dahan niya akong binitawan saka pinabayaan muna. "I'll be waiting in the car, okey?" narinig ko rito. "Okey." Sabi ko pa. Nang makita kong wala na si Magnus ay agad kong kinatok ang kwarto nito ng ikatlong ulit. "Sino 'yan?" narinig ko mula sa loob. Hindi ako sumagot, i just waited her to open it. Ilang minuto akong nakatayo sa oras na iyon bago pa niya ako pagbuksan. Nang mabuksan niya ako ay tanaw ko ang pagkakabigla sa kaniyang mata. Isasarado sana niya ang pinto, mabuti na lang at madali kong nasagi ang awang nito at hinawakan para hindi tuluyang masarado. "Ano bang ginagawa mo rito?" she's darting my face with her angry eyes. "Hindi ba pwedeng bumisita sa
Magnu's POV Matapos kaming kumain ni Ysay sa canteen ng hospital ay bumalik kami sa lounge at naghintay ng update sa doktor. Hindi pa rin kasi ito lumalabas mula sa Emergency Room. Ginapangan tuloy ako ng kaba sa mga oras na 'yon. "Daddy, bakit hindi mo po tawagan sina tito Peruvian para may kasama ka po dito sa hospital..." "Busy 'yon, baby." "Uh, sina tito Austin na lang kaya at tito Vittos?" Bumuntonghininga ako saglit saka umiling. "They're busy, anak." "Hmmm...eh sina kuya Jay kaya o si kuya Alfred?" sa sinabi ni Ysay ay naisip kong tawagan si Jay, kung hindi pa ito nakakauwi sa Madrid, baka nandito pa rin ito sa pilipinas ngayon. "Alright, tatawagan ko s'ya, baby. Para may kasama na tayo dito," i smiled to her and tap her head, pero hindi pa ako nakakatayo ay nakita kong lumabas ang doktor. Tumingin ito sa gawi ko. "Excuse me, ikaw ba ang kasama ng pasyente?" "Opo, doc." Tumango ako saka nakinig dito. "Listen, sir, okey na ang pasyente, nakuha na namin ang bala pero
Vanna's POV Nagising ako nang walang nararamdamang kahit ano, namamanhid ang buong katawan ko dahil sa anestisyang ginamit nila. I don't know but i think, i'm in a hospital, nakikita ko nanaman ang pamilyar na makinaryang nasa gilid ko, the scent of alcohol that blends by blood are everywhere. I know that there's another reason why i admitted again here. "You're awake..." nalingonan ko ang pamilyar na boses na iyon. It's Jay, siya ang isa sa mga tauhan ni Magnus. "Where is Magnus?" i roam my eyes just to confirm if nandoon ba ito o wala. "He's not here, may inasikaso lang saglit, pero babalik din 'yon..." "Where's Ysay?" naalala kong kasama namin ito noong nangyari ang insidente. "She's fine, kasama niya sina Jill." "May tama ba siya?" Marahan itong umiling. "No, ikaw lang ang napuruhan, Vanna." Sa tono ng boses niya'y may naalala akong isang sandali, ito ang boses ng lalaking dumalaw sa'kin noon, sa ganitong sitwasyon noong nahospital ako, the person who told me that i am his
Magnus' POVWe find ourselves sitting in the lounge of airport in Madrid, Spain. It's almost thirty minutes since nakalapag kami doon. Hinihintay namin ang mga luggage since kinukuha pa ito sa airplane. Nasa gilid ko si Vanna habang iniinda ang sakit sa kaniyang tagiliran. Hindi pa siya tuluyang magaling kaya may kasama siyang nurse. Nakaporma lang naman sa gilid sina Jill, Jeb at Jay na umaalalay sa amin. "Matagal pa po ba daddy?" naiinip na tanong ni Ysay. "It's alright baby, let's wait for a few more minutes." Sabi ko saka isinuot ang itim na shades. Kinandong ko ito saka hinalikan sa kaniyang ulo. Nakangiti lang din sa amin si Vanna na noo'y nakasandal sa kaniyang inuupuan. "They're here." Tipid na sambit ni Jill na kausap din ang mga iba pang tauhan sa radyong dala nito. Mabilis namang nakatayo si Ysay saka kinalabit ang dalawang lalaking sina Jay at Jeb na hinila palabas sa runway. "Easy, señorita, por pabor!" sabi ni Jeb na kinarga ito dahil baka madapa sa sobrang kulit.
Vanna's POVMagaling mag-alaga ang nurse ko, that's why I fully recover my strength and gain more, sadyang ginalingan ni nurse Jinky ang pag-aalaga sa'kin dahil todo bantay kasi at paalala si Magnus sa kaniya na dapat akong gumaling at manumbalik sa dati. Hindi na masakit ang operasyon sa tagiliran ko. Kaya naman sa oras na 'yon ay napagpasyahan ni nurse Jinky na umuwi na sa Pinas at manumbalik sa hospital na pinagtatrabahuan nito. Meanwhile, alas siete y medya na ng gabi ngunit hindi pa rin nakauwi si Magnus. Bumalik na rin kasi ito sa pagtatrabaho, and in connection of that, siya na rin ang sumalo sa negosyong naiwan ko kay kuya Vittos.Part of my business are manufacturing of gunpowders, at pagtatransport ng mga baril from different country, iyon din ang kalakaran ng negosyo ni Magnus kaya hinayaan ko siyang mamahala. Besides, naka-merge na rin kasi ang company naming dalawa.Si Ysay that time ay nasa kaniyang kwarto. Mga ganitong oras ay tiyak na nakababad 'yon sa telebisyon. Ka
Vanna's POVIsinayaw ako ni Magnus habang hawak ang aking kamay, nakaalalay naman sa aking beywang ang kaniyang kaliwang kamay. Nakatitig lang siya sa akin habang pinapalibutan kami ng malawak na bulwagan. Nandoon ang mga musikero na sadyang tinutugtogan kami ng magandang musika."I'm so happy..." narinig ko mula sa kaniya. He said it with his firm and sweet voice. The person i never expected to have.Ngumiti ako saka ihinilig ang ulo sa kaniyang balikat. Hindi ko man alam ang totoong patutunguhan ng relasyon naming ito. He will have my heart all along."I never want anything from you, Magnus, i just need my freedom..." pag-uulit ko pa sa kaniya. Hindi ko alam kung iyon ba ang rason kung bakit siya tumigil at tumahimik.He look at me like i am the only person in that area."Am i not enough?" iyon ang tanong niya sa akin na mas lalong nagpagulo sa isip ko. He give me mixed emotions to everything i deal. I never meant to hurt him, i am just telling the promise he said before."Magnus..."
Nahihilo ako sa oras na iyon habang nakasandal sa pader ng gusaling pinaglabasan ko kanina, lasing na lasing ako sa oras na iyon. Nilunod ko ang sariling lumbay para makalimot, kahit sa sandaling ito lamang. I fuck up, I know alam ko ang kakulangan sa oras na iyon. Hindi ko alam ang gagawin. Sa totoo lang, gustong-gusto kong magwala. The ironic of it, heto ako at walang magawa. Hindi ko napansin ang mga grupo ng lalaking nandoon at hindi sinasadyang matabing ang kanilang lider. "¿Qué carajo, hombre?" (What the fuck, man?) "Lo siento," (Sorry) sabi ko saka tumagilid para bigyan sila ng daan. "¿Tu sabes quien soy? quieres pelear conmigo?!" (You know who I am? Do you want to fight with me?) Sabi pa nito saka kinuha ang kwelyo ng suot kong suit. I look like a beggar that time, clothed with a piece of trash that doesn't fit my figure. Hindi ko gusto ang nangyari kanina sa amin ni Vanna.She left me hanging alone, nothing but an option to set her free. It hurts and I can't accept it.
Vanna's POVHindi ko maigalaw ang buong katawan ko sa oras na iyon. Nagising na lang ako sa malamig na hampas ng tubig. Nagising ako sa isang dalampasigan. Para akong itinapon sa kung saan at heto't hindi ko alam kung nasaan ako. I am shocked to my bare skin, puno iyon ng pasa, galos at sugat. Dumudugo rin ang gilid ng labi ko. Dahan-dahan kong nilinga ang paligid at nakitang nasa isang baybayin ko. Hindi ko alam kung ilang oras o araw akong nagpalutang-lutang sa dagat. Matapos ang nangyari sa akin ng mga walang hiyang lalaking 'yon ay naalala ko na ihinagis nila ako mula sa sinasakyang yate. "Magnus..." tawag ko sa kawalan. Walang katao-tao doon, kinabahan ako. "T-tulong..." usal ko pa habang pinag-iigihan na gumapang at umahon. Mayamaya pa ay nakita ko ang isang bata. May dala itong bola. Hindi ko maintindihan ang lengguahe nito. "Help," sabi ko sabay taas ng aking kamay. Madali naman itong tumakbo, sa palagay ko'y tinawag niya ang iba para tulungan ako. Hindi nagtagal ay na