Kulang ang salitang gulat para ilarawan ang kanyang nararamdaman. She was left there standing still with no words coming from her mouth. Nasa ere lamang ang kanyang magkabilang kamay habang si ma'am Amanda ay mahigpit siyang yakap. Napakalakas ng hagulgol nito, pero hindi iyon masyadong pumapasok sa kanyang pandinig. Her mind was blank. "Thank God.. thank God, I finally found you." Nanginginig ang boses na sambit nito. "Miss na miss kita aking Yesha.."Ikiniling niya ang kanyang ulo saka bahagyang napakunot noo.Yesha..."Yesha... Naririyan na si Mama, maabutan na kita! Yesha... Yesha..." Napalunok siya sa biglang pagpasok ng anag-ag na iyon sa kanyang utak. It was like those old days kung saan napapanaginipan niya ang isang batang babae na masayang-masaya habang nagtatatakbo sa gitna ng hardin na puno ng mga bulaklak at hinahabol ng isang babaeng nakabestida ng puti.She winced at that scene. Hindi ba iyon isang panaginip lamang? Those dreams she dreamed, ala-ala ba iyon ng nakar
--LEVIN--"Sigurado ka ba na wala na tayong magiging problema sa kargamento?" Umangat ang kanyang mga mata sa umpukan na nasa pahabang mesa. In that table there are eight men, iilan sa mga kasapi ng Trinity.Tumingin siya sa lalakeng nagtanong. "Wala ka ng alalahanin pa sa bagay na iyan Amir dahil matagumpay ko ng napapirma si Marciano. Ang aasikasuhin nalang natin ngayon ay ang pagdistribute sa mga nakatalagang probinsiya.""Hindi mo na rin kailangan alalahanin pa ang tungkol doon, dahil naasikaso na rin namin, hindi ba mga kasama?" "Oo Levin, naasikaso na namin." Sagot ni Pietro. "Kaya lang ang sa Bicol mukhang may problema tayo." Biglang tumiim ang kanyang mukha sa narinig. "Akala ko ba naayos ninyo na ang lahat ng dapat ayusin? Bakit may problema pa sa Bicol?""Iyon din ang akala namin, kaso nitong nakaraan hindi na namin mahagilap si Buenacosta, mukhang lumayo na at nagtago matapos makuha ang pera."His face darken more. "At wala kayong ginawa?" "We are already in search fo
Isang mahigpit na yakap ang isinalubong niya kay Levin ng dumating ito. She waited for him on the nearest cafeteria. She cried hard on his arms. Inalo naman siya nito at niyakap."Shh.. stop crying darling.." he whisper gently. "What happened hmm?" She didn't say a word, basta umiyak lang siya sa mga bisig nito.She wonder now why she is crying so hard, when all her life she grew up as a tough and strong woman. Bata pa lang siya sinanay na niya ang sarili na huwag mapaapekto sa damdamin. She never cry this hard. Pero ngayon hindi niya mapigilan ang kanyang sarili. Dahil ba iyon sa buntis siya? Hormones?O dahil alam niya sa kaloob-looban niya na may matatawagan na siyang tao na pwede niyang masandalan ngayon? Someone who care for her aside from Meredith? Isang taong hindi niya inaasahang magkakaroon ng kaugnayan sa buhay niya. A man she thought to be heartless and calloused."Let's get out of here first.." Sabi nitong inalalayan siyang palabas sa cafeteria.Sunod-sunuran nalang s
Isang sigaw ang kumawala sa kanyang lalamunan at agad na napayuko ng marinig ang sunod-sunod na putok na iyon. She do you know where it comes from, pero sa lakas alam niyang nasa malapit lang nila iyon.Kung sino ang nagbabarilan ay wala siyang ideya."Dumapa ka at dahan-dahan na pumasok sa loob ng cottage!" Mariin na utos ni Levin sa kanya habang tila sinasangga ang katawan sa kanya. In his hand is a piston. A caliber .45. Kung saan nito kinuha iyon ay hindi niya alam. Or maybe he is carrying that all this time. Hindi niya lang napansin. "Levin who are they? Kasamahan kaya iyan ng mga taong gusto akong patayin? H-Hindi kaya nasundan nila ako rito?" She asked in trembling voice.A gunshot hit the cottage that made her scream again in horror. Napatakip siya ng kanyang magkabilang taynga. "Fuck Aleia! Pumasok ka na sa loob!" Sigaw na ni Levin. Shocked and trembling, she lay on the floor and slowly crawl towards the cottage door habang si Levin ay nagsisimula nang gumanti ng putok.
"W-WHAT did you say?" Tanong nitong hindi maikakaila sa mukha ang gulat.He is looking at her na para bang namali lang ito ng dinig.Isang masuyong ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi. She can't believe that she told him the truth in a time like this, in a situation like this. Hindi iyon ang ninais niya.Ang nakinita niya sa kanyang isip ay isang masayang tagpo kapag ipinaalam na niya na dinadala niya ang baby nito. Hindi ganito.But she was left with no choice. It feels that she need to tell him about it, for him to take care of himself, para maisip nito na may baby itong naghihintay rito, for him to be safe.Tumango-tango siya. At kasabay niyon ang sunod-sunod na paglandas muli ng kanyang luha. "We're having a baby. I-I'm pregnant." Anas niya. Bumuka ang bibig nito saka biglang kumislap ang mga mata sa namuong luha. He reach for her, at iglap lang ay nakakulong na siya sa mga bisig nito. "Oh God.. my heart is screaming happiness my Darling..""Pasensiya na kung sa ganitong pagk
Niloloko ba siya nito? Binibiro? Hindi niya alam kung dahil sa gulat o dahil sa hindi siya makapaniwala kaya siya natawa. Isa lang ang sigurado niya, hindi iyon tawa dahil masaya siya, kundi dahil sa galit."Ang kapal ng mukha mo para pagbintangan si Levin.." madilim niyang sabi. "Hindi niya iyon magagawa sa akin. Kung hindi ko pa alam, ikaw ang nag-utos sa taong iyon para patayin ako. I am not stupid to believe you, Aries. Ikaw lamang ang may motibo para gawin iyon sa akin! It was your man, kaya huwag mong madamay-damay si Levin! Because I will never believe such fucking lies!" "Hindi ako nagsisinungaling, Aleia!"She look at him sarcastically. Ikiniling niya pa ang ulo. Sa tingin nito maniniwala siya? "At bakit niya iyon gagawin? Anong mapapala niya kapag pinatay niya ako?" She asked even though she wanted to laugh in disbelief. "Wala siyang planong patayin ka. Ang plano niya lang ay takutin ka. He want you, and he'll do everything to have you." "Hindi na niya iyon kailangan ga
"Don't play with me Aries," She said in a hard tone. "Dahil sa pagkakataong ito, hinding-hindi na kita palalampasin kung sakali. Huwag mo nang dagdagan ang galit at pagkamuhi na nararamdaman ko para sayo. Huwag mo nang hayaan na isumpa ko rin ang araw na minahal kita. Don't make me do it."Ngunit seryosong-seryoso pa rin ang mukha nito. "Do you think that I am really playing with you? I'm not Lei! I am telling the truth. Sabihin mo nga, since the start, hindi ka ba nagduda kahit konti sa pagkatao ng lalakeng iyon?""Stop it.." mahina niyang sabi. Hindi niya gusto, pero unti-unti ngang pumapasok sa isip niya ang mga kakatwang bagay na napansin niya rito noon na hindi niya lang binigyan masyado ng pansin. Maliban sa mga sangkatutak na tauhan nitong may dalang mga high power fire arms, naalala niya na nabanggit nga nito ang tungkol sa Black Hawk kanina. At yung taong sumusunod sa kanya sa mall...She swallow hard as she remember something. Hindi niya man iyon nakita ng harap-harapan,
She look at him trying so hard to see the truth in his eyes. Kahit na malinaw na sa kanya ang lahat, may parte pa rin sa kanya na ayaw maniwala, na posibleng kasinungalingan lamang ang lahat ng sinabi ni Aries.Levin met her eyes, at nanlumo siya sa nakita niya doon. Hindi na kailangan ng salita para kumpirmahin niya ang katotohanan. His eyes tells it all.Nakita niya ang tangka nitong paghakbang, pero natigil rin ng higpitan ni Aries ang pagkakahawak sa kanya at idiin pang lalo ang baril na nakatutok sa kanyang leeg."Ibaba mo ang baril mo Levin, dahil kung hindi, ipuputok ko ito!" Banta ni Aries.She hold her belly tight, and gently close her eyes. Bago niya iyon tuluyang naipikit, nakita niya pa si Levin na idinako ang nag-aalalang mga mata sa kanyang sinapupunan. Hindi niya alam kung gagawin nga talaga ni Aries ang banta nito. Kahit paano may pinagsamahan sila, at hindi man naging maganda ang kinahantungan ng kanilang relasyon, minahal naman nila ang isa't-isa, naramdaman niya iy
Authors Note:I'm not into sad ending that's why I always write stories with happy one.So here we go again.. another story with a happy ending.Again, thank you guys for the wait, for the support and for the love you gave to this story. It will be forever treasured.Hopefully you'll continue to support my journey in writing.Hanggang sa muli.. Mahal ko kayo..>>>>>>THEY stayed at the hospital for another three days before the Doctor finally allowed them to go home. Maayos na ang kalagayan ni Levin. He's out of danger. Pero siyempre, dahil may fracture ang tuhod nito kaya naka-wheelchair muna ito.Sinalubong sila kaagad ng mga bata pagkabukas pa lamang ng pinto ng Penthouse. "Papa.. Mama.." They happily called. They went directly on Levin and hold him with longing."How are you na po, Papa?" Tanong ni Kiel.Ngumiti si Levin pagkunwa'y ginulo ang buhok nito. "I'm very much fine.. I'm happy to be back home. Hindi ba kayo nagpasaway rito kay Lola Soledad?" He asked and r
It was as if a heavy weight was lifted from her shoulder as she saw him open his eyes. Nang yumuko siya para yakapin ito ng mahigpit at naramdaman ang init ng katawan nito, she knew, he made it. He managed to hold on and be saved.At sobra siyang nagpapasalamat sa Diyos dahil dininig nito ang taimtim niyang panalangin. Sa sobrang saya niya ay napahagulgol siya sa bisig nito. "Ang sama mo... Pinag-alala mo ako ng sobra." Sumbat niya pero mahigpit namang nakayakap rito. Naramdaman niya ang unti-unting pag-angat ng kamay nito papunta sa kanyang likod. He then caress her back gently."I-I'm fine now. Kaya huwag ka ng umiyak." Paos nitong sambit.Napahikbi siya. "Takot na takot ako.. akala ko talaga, tuluyan mo na akong iiwan."Sabi niya saka ini-angat ang luhaang mukha rito. Halata sa mukha nito ang panghihina pero nagawa nitong marahan na ngumiti.Ini-angat nito ang kamay papunta sa mukha niya saka hinaplos iyon. "B-Bakit ko gagawin iyon, eh alam kong iiyak ka ng ganito? Stop cryi
NANGHIHINA siyang napasandig sa naroroong pinto. Mula sa labas ay dinig na dinig niya ang komosyon ng mga Doctor sa loob ng ICU."300 joules.. clear..!""Clear..!"Pangatlong beses na niyang narinig ang sigaw na iyon. And rising the electric current to almost it's limit indicates that there's still no sign of him breathing. Tumaas pa iyon sa 320 joules. Umupo na siya doon na takip-takip ang kanyang taynga. Her whole being is shivering. From fear and from pain. Biglang natahimik sa loob ng ICU kaya dahan-dahan siyang tumayo at dumungaw sa maliit na siwang ng pinto.Her eyes widened in fear as she saw the flat line on the electronic machine infront of Levin's bed. Wala man siyang alam sa medisina, ngunit hindi ang bagay na iyon. Iisa lang ang ibig sabihin ng flat line na iyon. That is.. Levin's heart already stop beating. And the Doctor in charge is already taking his surgical mask. Lumalapit dito ang isang nurse na may dalang notepad. Iisa lang ang ibig sabihin niyon..Sumuko na an
She's in histerics. Nanginginig ultimo ang kaliit-liitang bahagi ng kanyang mga ugat. Naginginig sa matinding takot. The blood on Levin's chest is still gushing. And he's unconscious. Mahigpit niyang hawak ang nanlalamig nitong kamay. Her tears were blinding her. Ini-angat niya ang duguang kamay nito at dinama sa kanyang mukha."Please.. please.. don't do this to me Lev. Alam mong hindi ko na kakayanin kapag iniwan mo ako." She begged with trembling voice.Kasalukuyan silang nasa loob ng isang ambulansiya, nakahiga ito sa stretcher habang siya ay nasa gilid nito. Sa kabilang gilid naman ay naroroon ang dalawang medic. One is monitoring the oxygen, at ang isa naman ay ikinakabit nag dextrose.Sa kalagitnaan ng katahimikan ng gabi, umalingawngaw sa daan ang sirena ng ambulansiya na kinalululan nila. Mabilis ang pagpapatakbo ng driver, halos paliparin na nga iyon, at hindi na alintana ang mga parte na daang may lubak, pero para sa kanya, mabagal pa rin iyon. She wanted to reach the h
Pagkarinig sa sinabi na iyon ng tao ni Miguel, ay napangisi ito. Isang ngising nagpatindig sa kanyang mga balahibo sa katawan."O di ba sabi ko, kusa niya akong hahanapin?" He said. Kung sa kanya o sa mga kasama nito ay hindi niya alam. Maybe to the both of them. Mariin siyang napalunok habang tinatanaw ang ginagawa nito sa baril nito. Wala ni katiting siyang pagdadalawang isip na nakikita sa mga mata nito. All was in his eyes is darkness and the hatred he have for Levin. "Pakawalan mo ako dito, Miguel!" She hissed and tried to struggle. Gustong-gusto niyang makawala para takbuhan ang kinaroroonan ni Levin ngayon. To give him warning, to run away with him far from that place. To escaped. Pero dahil nakatali siya ay hindi niya magawa. Nanatili na lamang sa kanyang isip ang kagustuhang iyon."Huwag kang mag-alala mahal kong kapatid, pakakawalan naman kita eh. Pakakawalan kapag napatay ko na si Levin.." Matigas at madilim nitong sabi.She shiver at that thought. Hindi iyon pwedeng m
Marahan at walang ingay siyang lumabas mula sa kinakukublihang gilid ng makitang dumating na ang kanyang pakay.Sumisipol pa ang lalake habang ibinabababa ang hawak na baril sa mesa pagkunwa'y naghubad ng t-shirt. Inilang hakbang niya ang kanilang pagitan, at naramdaman nito iyon. Tinangka nitong damputin ang ulit ang baril nito, but it was too late. Nasa likod na siya nito at mahigpit ng nakadiin ang kanyang braso sa leeg nito. "Nasaan si Miguel?!" He asked fiercely.Ramdam sa braso niyang nasa leeg nito ang mariin nitong paglunok."L-Lev..." Hirap nitong sambit. Magkagayon man, bakas sa boses nito ang gulat."Tinatanong kita! Nasaan ngayon si Miguel?" "H-Hindi ko alam--ahg!" Daing nito nang mas lalo niyang pang hinigpitan ang kanyang pagkakasakal rito. Nagpumiglas ito, trying so hard to breath. Pero wala itong laban sa kanyang lakas.He was too angry to give even a little bit of remorse.Nang makitang tila hindi na ito makahinga, ay niluwagan niya ng kaunti ang kanyang braso. He
--LEVIN--"Levin, anong nangyari? Where's Aleia? Tell me, hindi totoo yung nasa balita di ba?" Mariin siyang napapikit sa tanong na iyon ng biyenan. Hindi niya alam kung paano niya iyon sasagutin. Nahihiya siya, kagabi lang buong tapang niyang sinabi na poprotektahan niya ang asawa kahit kapalit pa ang kanyang buhay, at ngayon... Wala pang beinte kwatro oras ang lumipas ay nangyari na ito. Dahil doon kaya hindi niya alam kung paano haharapin ang biyenan. Narinig niyang tuluyan na itong napaiyak sa kabilang linya. Para niya na rin kinumpirma ang katotohanan ng hindi siya agad nakasagot."Kagabi ka lang nangako. Sabi mo gagawin mo ang lahat para protektahan siya. Anong nangyari?" Di nito napigilang sumbat. At mas lalo lamang siya nagagalit sa sarili at nahihiya rito. Isa siyang walang silbi!"I-I'm sorry ma'am. Kasalanan ko ang lahat." Iyon nalang ang tanging nasabi niya. "Pupunta kami diyan ni Manolo. I want to know every details about what happened. Hindi ako matatahimik dito han
"Where are you?" Napakunot-noo siya ng marinig ang boses ng asawa na tila natataranta sa kabilang linya."Kanina pa ako tumatawag, why didn't you answer your phone?" "I'm sorry, it was in my bag. Naka silent kasi kaya hindi ko narinig. Umuwi lang ako saglit ng bahay para kumuha ng gamit namin ni Kiel. Pero pabalik na ako. I'm on the way. Nagpaalam ako kay inay hindi niya ba nasabi sa--""Did you bring your bodyguards with you?" He cut her in panic. Lumingon siya at nakita niya ang pamilyar na SUV na nakasunod sa kanya. "Yes, nakasunod sila sa amin ni Morgan." Sabi niya na tiningnan rin ang lalakeng nasa driver seat."Why?" "Listen carefully, umuwi na kayo agad. Huwag ka ng dumaan sa kung saan-saan pa. Its dangerous out there. Bakit ba kasi hindi mo nalang inutos sa katulong ninyo na dalhin sa Penthouse ang mga gamit ninyo. Sweetheart, I'm--""I-I'm fine, Lev. Pauwi na ako at saka kasama ko naman ang mga bodyguards.""Where are you exactly? Magpapadala pa ako ng additional bodygua
Unti-unti niyang iminulat ang mga mata at marahan na inikot sa kanyang gilid. Nang masilayan niya ang kanyang mga-aama ay isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi. Cena is on her side, sa tabi nito ay si Kiel na katabi naman ni Levin. Both three are still peacefully sleeping.Ah, this is a dream came true for her. Waking up with her little family on her side is priceless. Hindi niya kayang ipaliwanag ang sayang nararamdaman niya. She will treasure this scene as long as she is living. Idinako niya ang kanyang mga mata sa maliit nga orasan sa side table and found out that its still four thirty in the morning.Muling sumilay ang ngiti sa kanyang labi. May oras pa siya. May oras pa para namnamin ang sandaling iyon. Inabot niya ang kamay ni Levin na noo'y nakapatong sa bandang gitna nina Cena at Kiel at mahigpit iyon na hinawakan. Pagkatapos non ay muli niyang ipinikit ang kanyang mga mata na may masayang ngiti sa labi.>>>"Wake them up Kiel, mataas na ang sikat ng araw. Nakalu