"Lumayo na tayo rito, Lev. Lumayo na tayo.." she cried desperately.Hindi ito agad nakahuma. Ramdam niya iyon. He was there standing stilled while she was hugging him tightly.Ilang saglit silang nanataling ganoon bago niya naramdaman ang paglapat ng mga kamay nito sa likod niya. But why do she feel indifferent? Mas ramdam niya ang lamig ng yakap nito kaysa sa lamig na nararamdaman ng kanyang katawan.Kumawala siya, at ini-angat ang luhaang mukha rito. Doon niya pa lang nakita ang ayos nito. Seems like he just woken up from sleep. Magulo ang buhok at lukot-lukot ang suot nitong puting long sleeve. His stables is also growing and dark circle was obviously around his eyes. Napakunot ang kanyang noo.Anong nangyari rito? Why do he seems like he's in misery?Nakita niyang minasdan siya nito. Saka pa lang ito tila natauhan ng makita ang ayos niya. "W-What happened? Bakit basang-basa ka?"Sa pagkakataong iyon, pag-aalala na ang pumalit sa tila madilim nitong mga mata.Agad siya nitong ina
Para siyang nabingi sa narinig na iyon. Bigla ay nanginig siya at nawalan ng lakas.Totoo ba iyon? Si Sebastian ang pumatay sa.. sa magulang ni Levin?"And by this time, malamang alam na ni Sebastian na alam mo na ang totoo. He will going to hunt you down like what he did to Nolasco son. Alam mong wala iyon sinasan--"Tuluyan na siyang napadausdos sa sahig. Lumikha ng ingay ang nangyaring iyon kaya napabaling sa direksyon niya ang dalawa."L-Lei.."She saw Levin immediately take his step towards her. Nasa mukha ang pag-aalala. Pinilit nitong salubungin ang kanyang mga mata, pero iniwas niya ang kanya at pinilit na tumayo. After what she have heard, wala na siyang mukhang ihaharap pa rito. Paano pa niya gagawin iyon matapos malaman na ama niya ang pumatay sa magulang nito? And then she remember last night. Iyon ba ang dahilan ng malamig nitong pakikitungo sa kanya kagabi? Iyon ba ang dahilan kaya hindi ito nagpakita sa kanya sa loob ng ilang araw?Mapait siyang ngumiti. Her eyes ar
There is no way out for her, she knew. Ito na marahil ang huling araw na masisilayan niya ang sinag ng araw.Hindi na siya nagtangkang lumabas mula sa pagkakaupo sa taxi. She just wait for them to come to her, she remain there sitting with closed eyes, waiting for her death.She heard the panic and cries of the taxi driver, pero wala siyang magawa kundi ang maguilty na lamang. Guilty beyond compare. Nadamay pa ang isang inosenteng tao sa masalimuot na takbo ng kanyang kapalaran.She heard footsteps coming towards them, pero hindi na siya nag-abalang imulat ang kanyang mga mata."Maawa po kayo, may asawa po ako at mga anak.." She heard the taxi driver's desperate plead.And her heart aches. Mas lalo siyang naguilty. Kung kanina pinigilan niya ang kanyang mga luha, sa pagkakataong iyon tuluyan na iyon naglandas sa kanyang pisngi. And it's not for herself, it was for the taxi driver who got involved because of her.What have she done? Bakit idinamay niya ito sa magulong buhay niya? N
Aleia..!" Nanginginig na sigaw nito. Tumigil ito sa pagpapaputok at walang babalang tinakbuhan ang kanilang pagitan, making her eyes widened in horror."Levin! What are you doing? Stop it!" She scream in panic, knowing what is waiting if he continue to run to her."Levin!" Pero parang wala itong narinig. He run as if he don't care if he got shot or he got killed.Sunod-sunod na putok ang muling umalingawngaw. And her scream was on the top of her lungs. Hindi na niya alam kung nagawa pa niyang sumigaw bago siya tuluyang nilamon ng kadiliman.>>>>"Bakit kailangan mo siyang saktan?! Gago ka yata ah! Hindi ba sinabi ko sa inyo na huwag ninyo siyang gagalawin!" "Gusto ko lang turuan ng leksyon ang hayop na Levin'g iyon!""Gago! Alam mo ba kung anong mangyayari kapag nalaman ni Papa ang nangyaring ito sa kanya?" "Pwede ba, Miguel! Tigilan mo ang ang kasisisi sa akin! Nakalimutan mo na ba? Hindi si Aleia ang target ko kundi si Levin at si Sebastian! Ikaw ang nagplano na gamitin
Napatutop siya ng bibig ng makita niya ang ayos ni Levin. Pigil na pigil niya ang sarili na mapasigaw at maghisterikal. At the back of the safehouse, sa tila bodega ay natagpuan niya ito. He was tied. Both of his hand at nakalambitin sa magkabilang poste. Sa kinaroroonan niya, kitang-kita niya ang dugo na umaagos sa magkabilang palapulsuhan nito kung saan mahigpit na nakatali ang malaking nylone rope. Not just that, bagama't nakayuko nakita niya pa rin ang ayos ng mukha nito. His face was swollen. Putok ang labi at ang kilay, and there were blood all over his shirt.Halatang pinahirapan talaga ito. Maybe Aries, or Miguel or them both. Sa galit ng mga ito kay Levin, hindi na iyon nakapagtataka. Kung hindi nga lang marahil sa may kailangan pa si Miguel rito, gaya ng narinig niyang sabi nito, he could have been dead at this hour. Minasdan niya ang paligid, and found no one nearby. She was at the point of running to freed him, nang bigla ay napaurong siya. Nanlalaki ang kanyang mga m
"Papa!" Sigaw ni Miguel. The next thing she knew is her, crawling, trying to hide and cover herself from the bullet that each one of them was firing."Halika!"Napasigaw siya ng may humawak sa kanyang palapulsuhan. Nanginginig siyang nagpumiglas."It's me, sweetheart. Come'on.." Nang umangat ang kanyang tingin at nakita ang mukha ni Levin ay napahagulgol siya. "L-Lev..""Halika na.." Dumako ang tingin niya sa kamay nito, one was holding the armalite riffle, the other is holding her wrist at naroroon pang nakatali sa palapulsuhan nito ang nylon rope. And both of his wrist was bleeding."Don't just stare at me. Come on, hurry up!"Mahigpit nitong hinawakan ang kamay niya at hinila patayo. Naging sunud- sunuran na siya sakilos nito. Shocked was understatement.Nagawa nito ng paraan para ligtas silang makalabas ng safehouse na iyon.Tumakbo sila sa direksyon kung saan tingin niya ay kakahuyan. Holding her hand tight, he never let her go. Muling umalingaw-ngaw ang mga putok. And it
Hinahabol sila. Dinig niya ang mga yapak ng paa na sumusunod sa kanila. Kaya mas binilisan pa nila ang pagtakbo. Hindi alintana ang mga tinik at matutulis na batong kanilang naaapakan, pati na ang sugat sa kanilang katawan. The only thing in their mind is to escape from them. Kung gaano kabilis ng kanilang takbo ay ganoon din kabilis ng tibok ng kanyang puso sa kaba at takot. Hindi lamang para sa kanya kundi pati na rin para kay Levin. It was as if her heart were already on her throat.Pigil na pigil niya rin ang pag-alpas ng kanyang mga hikbi nang makita ang pagbulwak ng dugo na nagmumula sa sugat nito. Trying to save her, he still running despite of the pain.Sunod-sunod na putok ang umalingawngaw and she saw him slowly falling down on a cliff with blood all over his body.Nagawa pa nitong tumingin sa kanya. 'Mahal na mahal kita, I will love you forever..'Iyon ang nakarehistro sa mga mata nito bago ito tuluyang pumikit at nahulog ng tuluyan sa bangin. "L-Levin..!"Nakakabinging s
Life must go on... Iyon ang dapat niyang isipin at pagtuunan ng pansin ngayong lumalaki na si Kiel. She must move forward. Hindi niya pwedeng hayaan ang sarili na makulong sa nakaraan habang buhay.She knew that she can't forget what happened. Nakaukit na iyon sa isip at puso niya, maging sa buo niyang pagkatao. But she must move on.. for their son, as well as for her.Halos limang taon na siyang nagdurusa. At kaya siguro hindi mawala-wala ang kanyang bangungot dahil ayaw niya pang bumitaw. Although it's painful, she must let go. Kailangan na niyang tanggapin na wala na talaga si Levin at hindi na niya muling makikita pa. "Sigurado ka na ba? Babalik ka na dito sa Pilipinas?" Meredith asked her. Kasalukuyan silang nagvi-video call na dalawa. Ipinakita niya sa video ang kanyang bagahe, at ang kanyang pag-eempake."I can't hide forever, Dith. Ito rin ang gusto ni Kiel. He want to be with his Grandma and Grandpa in person, not just seeing them in video calls. He misses them. Hindi n
Authors Note:I'm not into sad ending that's why I always write stories with happy one.So here we go again.. another story with a happy ending.Again, thank you guys for the wait, for the support and for the love you gave to this story. It will be forever treasured.Hopefully you'll continue to support my journey in writing.Hanggang sa muli.. Mahal ko kayo..>>>>>>THEY stayed at the hospital for another three days before the Doctor finally allowed them to go home. Maayos na ang kalagayan ni Levin. He's out of danger. Pero siyempre, dahil may fracture ang tuhod nito kaya naka-wheelchair muna ito.Sinalubong sila kaagad ng mga bata pagkabukas pa lamang ng pinto ng Penthouse. "Papa.. Mama.." They happily called. They went directly on Levin and hold him with longing."How are you na po, Papa?" Tanong ni Kiel.Ngumiti si Levin pagkunwa'y ginulo ang buhok nito. "I'm very much fine.. I'm happy to be back home. Hindi ba kayo nagpasaway rito kay Lola Soledad?" He asked and r
It was as if a heavy weight was lifted from her shoulder as she saw him open his eyes. Nang yumuko siya para yakapin ito ng mahigpit at naramdaman ang init ng katawan nito, she knew, he made it. He managed to hold on and be saved.At sobra siyang nagpapasalamat sa Diyos dahil dininig nito ang taimtim niyang panalangin. Sa sobrang saya niya ay napahagulgol siya sa bisig nito. "Ang sama mo... Pinag-alala mo ako ng sobra." Sumbat niya pero mahigpit namang nakayakap rito. Naramdaman niya ang unti-unting pag-angat ng kamay nito papunta sa kanyang likod. He then caress her back gently."I-I'm fine now. Kaya huwag ka ng umiyak." Paos nitong sambit.Napahikbi siya. "Takot na takot ako.. akala ko talaga, tuluyan mo na akong iiwan."Sabi niya saka ini-angat ang luhaang mukha rito. Halata sa mukha nito ang panghihina pero nagawa nitong marahan na ngumiti.Ini-angat nito ang kamay papunta sa mukha niya saka hinaplos iyon. "B-Bakit ko gagawin iyon, eh alam kong iiyak ka ng ganito? Stop cryi
NANGHIHINA siyang napasandig sa naroroong pinto. Mula sa labas ay dinig na dinig niya ang komosyon ng mga Doctor sa loob ng ICU."300 joules.. clear..!""Clear..!"Pangatlong beses na niyang narinig ang sigaw na iyon. And rising the electric current to almost it's limit indicates that there's still no sign of him breathing. Tumaas pa iyon sa 320 joules. Umupo na siya doon na takip-takip ang kanyang taynga. Her whole being is shivering. From fear and from pain. Biglang natahimik sa loob ng ICU kaya dahan-dahan siyang tumayo at dumungaw sa maliit na siwang ng pinto.Her eyes widened in fear as she saw the flat line on the electronic machine infront of Levin's bed. Wala man siyang alam sa medisina, ngunit hindi ang bagay na iyon. Iisa lang ang ibig sabihin ng flat line na iyon. That is.. Levin's heart already stop beating. And the Doctor in charge is already taking his surgical mask. Lumalapit dito ang isang nurse na may dalang notepad. Iisa lang ang ibig sabihin niyon..Sumuko na an
She's in histerics. Nanginginig ultimo ang kaliit-liitang bahagi ng kanyang mga ugat. Naginginig sa matinding takot. The blood on Levin's chest is still gushing. And he's unconscious. Mahigpit niyang hawak ang nanlalamig nitong kamay. Her tears were blinding her. Ini-angat niya ang duguang kamay nito at dinama sa kanyang mukha."Please.. please.. don't do this to me Lev. Alam mong hindi ko na kakayanin kapag iniwan mo ako." She begged with trembling voice.Kasalukuyan silang nasa loob ng isang ambulansiya, nakahiga ito sa stretcher habang siya ay nasa gilid nito. Sa kabilang gilid naman ay naroroon ang dalawang medic. One is monitoring the oxygen, at ang isa naman ay ikinakabit nag dextrose.Sa kalagitnaan ng katahimikan ng gabi, umalingawngaw sa daan ang sirena ng ambulansiya na kinalululan nila. Mabilis ang pagpapatakbo ng driver, halos paliparin na nga iyon, at hindi na alintana ang mga parte na daang may lubak, pero para sa kanya, mabagal pa rin iyon. She wanted to reach the h
Pagkarinig sa sinabi na iyon ng tao ni Miguel, ay napangisi ito. Isang ngising nagpatindig sa kanyang mga balahibo sa katawan."O di ba sabi ko, kusa niya akong hahanapin?" He said. Kung sa kanya o sa mga kasama nito ay hindi niya alam. Maybe to the both of them. Mariin siyang napalunok habang tinatanaw ang ginagawa nito sa baril nito. Wala ni katiting siyang pagdadalawang isip na nakikita sa mga mata nito. All was in his eyes is darkness and the hatred he have for Levin. "Pakawalan mo ako dito, Miguel!" She hissed and tried to struggle. Gustong-gusto niyang makawala para takbuhan ang kinaroroonan ni Levin ngayon. To give him warning, to run away with him far from that place. To escaped. Pero dahil nakatali siya ay hindi niya magawa. Nanatili na lamang sa kanyang isip ang kagustuhang iyon."Huwag kang mag-alala mahal kong kapatid, pakakawalan naman kita eh. Pakakawalan kapag napatay ko na si Levin.." Matigas at madilim nitong sabi.She shiver at that thought. Hindi iyon pwedeng m
Marahan at walang ingay siyang lumabas mula sa kinakukublihang gilid ng makitang dumating na ang kanyang pakay.Sumisipol pa ang lalake habang ibinabababa ang hawak na baril sa mesa pagkunwa'y naghubad ng t-shirt. Inilang hakbang niya ang kanilang pagitan, at naramdaman nito iyon. Tinangka nitong damputin ang ulit ang baril nito, but it was too late. Nasa likod na siya nito at mahigpit ng nakadiin ang kanyang braso sa leeg nito. "Nasaan si Miguel?!" He asked fiercely.Ramdam sa braso niyang nasa leeg nito ang mariin nitong paglunok."L-Lev..." Hirap nitong sambit. Magkagayon man, bakas sa boses nito ang gulat."Tinatanong kita! Nasaan ngayon si Miguel?" "H-Hindi ko alam--ahg!" Daing nito nang mas lalo niyang pang hinigpitan ang kanyang pagkakasakal rito. Nagpumiglas ito, trying so hard to breath. Pero wala itong laban sa kanyang lakas.He was too angry to give even a little bit of remorse.Nang makitang tila hindi na ito makahinga, ay niluwagan niya ng kaunti ang kanyang braso. He
--LEVIN--"Levin, anong nangyari? Where's Aleia? Tell me, hindi totoo yung nasa balita di ba?" Mariin siyang napapikit sa tanong na iyon ng biyenan. Hindi niya alam kung paano niya iyon sasagutin. Nahihiya siya, kagabi lang buong tapang niyang sinabi na poprotektahan niya ang asawa kahit kapalit pa ang kanyang buhay, at ngayon... Wala pang beinte kwatro oras ang lumipas ay nangyari na ito. Dahil doon kaya hindi niya alam kung paano haharapin ang biyenan. Narinig niyang tuluyan na itong napaiyak sa kabilang linya. Para niya na rin kinumpirma ang katotohanan ng hindi siya agad nakasagot."Kagabi ka lang nangako. Sabi mo gagawin mo ang lahat para protektahan siya. Anong nangyari?" Di nito napigilang sumbat. At mas lalo lamang siya nagagalit sa sarili at nahihiya rito. Isa siyang walang silbi!"I-I'm sorry ma'am. Kasalanan ko ang lahat." Iyon nalang ang tanging nasabi niya. "Pupunta kami diyan ni Manolo. I want to know every details about what happened. Hindi ako matatahimik dito han
"Where are you?" Napakunot-noo siya ng marinig ang boses ng asawa na tila natataranta sa kabilang linya."Kanina pa ako tumatawag, why didn't you answer your phone?" "I'm sorry, it was in my bag. Naka silent kasi kaya hindi ko narinig. Umuwi lang ako saglit ng bahay para kumuha ng gamit namin ni Kiel. Pero pabalik na ako. I'm on the way. Nagpaalam ako kay inay hindi niya ba nasabi sa--""Did you bring your bodyguards with you?" He cut her in panic. Lumingon siya at nakita niya ang pamilyar na SUV na nakasunod sa kanya. "Yes, nakasunod sila sa amin ni Morgan." Sabi niya na tiningnan rin ang lalakeng nasa driver seat."Why?" "Listen carefully, umuwi na kayo agad. Huwag ka ng dumaan sa kung saan-saan pa. Its dangerous out there. Bakit ba kasi hindi mo nalang inutos sa katulong ninyo na dalhin sa Penthouse ang mga gamit ninyo. Sweetheart, I'm--""I-I'm fine, Lev. Pauwi na ako at saka kasama ko naman ang mga bodyguards.""Where are you exactly? Magpapadala pa ako ng additional bodygua
Unti-unti niyang iminulat ang mga mata at marahan na inikot sa kanyang gilid. Nang masilayan niya ang kanyang mga-aama ay isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi. Cena is on her side, sa tabi nito ay si Kiel na katabi naman ni Levin. Both three are still peacefully sleeping.Ah, this is a dream came true for her. Waking up with her little family on her side is priceless. Hindi niya kayang ipaliwanag ang sayang nararamdaman niya. She will treasure this scene as long as she is living. Idinako niya ang kanyang mga mata sa maliit nga orasan sa side table and found out that its still four thirty in the morning.Muling sumilay ang ngiti sa kanyang labi. May oras pa siya. May oras pa para namnamin ang sandaling iyon. Inabot niya ang kamay ni Levin na noo'y nakapatong sa bandang gitna nina Cena at Kiel at mahigpit iyon na hinawakan. Pagkatapos non ay muli niyang ipinikit ang kanyang mga mata na may masayang ngiti sa labi.>>>"Wake them up Kiel, mataas na ang sikat ng araw. Nakalu