Chapter 33Leave Tinambangan kami ng puting van. Agad akong hinila ni Papa nang tumigil ang motor. Pinagbubugbog siya ng mga tauhan ni Tito at ni Papa. Nang makita iyon ay napikit nalang ako.Awang awa ako sakanya habang nakahandusay siya sa lupa at walang balak na lumaban. Ano nga naman ang laban niya? Marami sila, at mag-isa lang siya. "You will leave Del Cielo or I will sue you?" Hinila ako ni Papa at itinago sa likod niya. Hindi ko matignan si Raeden. Gusto kong bawiin lahat ng sinabi ko pero wala nang atrasan ito. Ang tanging hinihintay ko nalang ay ang pag-alma niya at pagtanggi sa paratang pero nanatili siyang walang imik, tila inaako ang lahat kahit wala namang totoo sa paratang sakanya. "Bakit hindi pa ipakulong, Kuya? Hahayaan pa nating makabiktima 'yan ng iba?" I want to shut his mouth but I just can't. Sa ngayon, pagkasuklam ang tangi kong nararamdaman para sakanya. Siya ang nagsimula ng lahat ng ito. Dito kami dinala ng kasakiman niya. Huling sulyap at buong puso k
I grabbed the blanket and threw it out of the window. I looked at how high I was from the second floor of our mansion. Tulog na ang mga tao sa Bahay at tanging mga security guard nalang ang gising, pero iyon ay sa ibang mga pagkakataon."Susunduin kita."I sighed heavily as I rolled the comforter around the turnip foot of the bed and secured the tie tightly. I opened the sliding window and positioned myself on the jamb.I had set things up beforehand. I hacked the security cameras all around the mansion so that no one would see me sneaking out. I had no fear going down the ground floor with just the use of the comforters tied to make an improvised ladder."Let's elope."I can hear Wesley's voice over and over again playing in my head.. I don't know what madness gotten into me why I am doing such thing. But I am aiming something. Fear and inhibition should not let me down.When I almost reached the floor I heard a loud tearing. It was too late to realize I had fallen.Masakit pa ang puw
Chapter 1Broke"I'm sorry to say this but your only resort is ibenta 'yung share mo sa company."Napasapo ako sa noo habang iniisip ang sitwasyon.We're broke! My brother is in the hospital at may mga utang ni Papa sa kaibigan niya na kailangan kong bayaran! "We have our Ancestral house sa Laguna. It cost 15 million pesos. But I don't think it's a good idea na ibenta 'yun lalo na't yun lang ang naiwan samin ni Mama.""I'm telling you, Aria... I'm willing to help you. Just tell me kung ilan ang kailangan mo-"I eyed him, "And how many times do I have to tell you na ayokong magkautang sa'yo o sa kahit na sino sa inyo? Ayokong bayaran ang utang ng isa pang utang.""Then do not consider it a debt. Isipin mo na lang, tulong ko na 'yon sa inyo."Somehow, I want to take his offer, but the consequence horrifies me. Ayokong magkaro'n ng utang na loob sa kanya at sa huli'y sarili ko ang ipambabayad. I know that he has a motive. Hindi naman siya mag-ooffer ng malaking halaga kung walang kapali
Chapter 2ForecloseKumalat sa sahig ang iba't ibang dokumento mula sa drawer. Hinalungkat ko iyon upang hanapin ang medical records ni Dustine kung meron man, para malaman ko kung ano ang dating sakit niya. Sumasakit ang ulo ko sa sunod-sunod na problema. I already lost my mom and dad. I don't want to lose my brother anymore.Naubos ang pasensya ko sa kawalan ng pag-asang makahanap ng medical records ni Dustine. Kung totoo ngang ayaw nilang malaman ko kung ano ang sakit ni Dustine noon, malamang ay itinapon na nila ang lahat ng maaaring maging ebidensya. Walang lakas na bumagsak ang katawan ko sa kama. Hinilamos ko ang mga palad sa mukha at tumungo. Sa dami ng iniisip ay sumasakit na ang ulo ko. Nang imulat ang mata ay sumambulat sa akin ang katotohanang marami pala akong hindi nalalaman. At ngayon, sabay-sabay ko pa yatang matutuklasan.Nanginginig ang kamay kong pinulot ang isang notice na kapansin pansin ang nakasulat na:YOU MAY LOSE LEGAL RIGHTS IF YOU DO NOT TAKE PROMPT ACTIO
Chapter 3CallMuli ay kaharap ko si Heinn matapos ang mahabang panahon ng pag-iisip. Today, I made an appointment with him to discuss something."Glad you're taking my offer," salubong niya sa akin kanina."Heinn, I'm not here for that. I have a more important matter to be discussed with you."Kumunot ang noo niya at nagpamulsa. "Oh, so you're humbly declining my offer?"I shook my head. "Let's not talk about it. Iba ang ipinunta ko rito." Umupo ako at isinandal ang likod sa backrest ng sofa. "I need a copy of the mortgage contract my father has signed a year ago. I want to trace what real estate he conveyed as security on his loan. Can you get that for me?"Hinilot niya ang sentido at dismayadong tumingin sa'kin. "I saw this coming."Napaayos ako ng upo. I looked at him with so much confusion. "What?""I already knew about that thing. My father already talked to him about it. He even convinced him to seek for closing forms. He had three business days to cancel the loan after loanin
Chapter 4OfferThe best way to escape burden is suicide. I felt my whole world shaken. The detriment it caused me is something that I would never escape from. I'm stuck amidst of the sea, that my only resort is to let myself get drown."Aria, iyong mismong bahay na tinitirhan n'yo ng kapatid mo ang nakaindicate sa mortgage agreement. Pwedeng bawian kayo ng bahay o ipagbili ang bahay n'yo without your consent kapag hindi kayo makapagbayad. You may lose legal rights once you did not pay the morgtage on or before the redemption period."My mind was pre-occupied. I cannot process what Heinn has been saying over the phone. Ewan ko kung ayoko lang talagang marinig ang mga impormasyong iyon, or am I just too stunned seeing Raeden closely?"Don't you think it's rude to stare?"Dagli kong pinatay ang phone ko at binalingan ang lalaki sa harap ko.Those obscure eyes affected my whole system. It made me shiver. Hindi ako makapaniwala na nasa harap ko na siya makalipas ang ilang taon. I swallow
Chapter 5DaddyI have experienced alot of downfalls for the past few years and with all those trials I've faced, I could care less. Pain and grieve invaded my soul, and in result to that, it failed me even more.As Raeden said in his motivational speech, 'Grapes are crushed to make wine. Seeds grow in the darkness, and so did I'. He didn't let those troubles in his life hinder his success. How I wish I have that kind of spirit. All I had for the past few years, were pessimistic and hopeless animal in me."Here is the result of the tests he's undergone."Pigil ang hiningang pinagmasdan ko ang doktor habang katabi ang kapatid na walang malay."Go on, Doc."Tumikhim ang doktor bago magpatuloy. "Based on the results, we found out that your brother is diagnosed with a disease called Autosomnal Dominant Polycystic Disease. It is a genetic kidney disease, hija. The cysts grow and multiply, replacing normal healthy tissue diminishing the function of the kidneys. There is no cure for ADPD, th
Chapter 6PastI will never deny that once in my life, I've imagined myself spending the rest of my life with him. Hindi ako magpapakahipokrito na noong nakita ko siyang muli, kahit pa alam kong poot at paghihiganti ang tangi niyang nararamdaman para sa'kin, hindi ko maitatanggi na may parte sa buhay ko na umaasang baka sakali, ngayong maayos na ang lahat, baka maayos na rin ang lahat sa amin.Maayos? Hindi ko inasahan 'to. I imagined seeing him again but I didn't include this kid in the picture. Parang dinaganan ng kung anong mabigat na bagay ang dibdib ko. All my hopes, dreams, and plans have shattered. If I have not done the things I did only for him, would it change a thing? Ako parin kaya? Ako lang kaya?And why would I regret everything? Everything I did was worthwhile. Even his success can attest to that! I should be happy, right?Everything that happened between us, will remain in my heart for a lifetime. I'm still glad I met him. It was a season, a lesson, and reason.It was
Chapter 33Leave Tinambangan kami ng puting van. Agad akong hinila ni Papa nang tumigil ang motor. Pinagbubugbog siya ng mga tauhan ni Tito at ni Papa. Nang makita iyon ay napikit nalang ako.Awang awa ako sakanya habang nakahandusay siya sa lupa at walang balak na lumaban. Ano nga naman ang laban niya? Marami sila, at mag-isa lang siya. "You will leave Del Cielo or I will sue you?" Hinila ako ni Papa at itinago sa likod niya. Hindi ko matignan si Raeden. Gusto kong bawiin lahat ng sinabi ko pero wala nang atrasan ito. Ang tanging hinihintay ko nalang ay ang pag-alma niya at pagtanggi sa paratang pero nanatili siyang walang imik, tila inaako ang lahat kahit wala namang totoo sa paratang sakanya. "Bakit hindi pa ipakulong, Kuya? Hahayaan pa nating makabiktima 'yan ng iba?" I want to shut his mouth but I just can't. Sa ngayon, pagkasuklam ang tangi kong nararamdaman para sakanya. Siya ang nagsimula ng lahat ng ito. Dito kami dinala ng kasakiman niya. Huling sulyap at buong puso k
Chapter 32 PlanIT'S Sunday morning. A profound silence prevailed in our spacious dining room. The only sounds that filled the air are the tickling of the silver wall clock that is placed on where the sun emerge in the morning and the clattering of spoon and fork. Tito Reugene is the one who broke the silence. "Mama, is there any other way to get the land back to us?"Tumikhim si Grandma at pinunasan ang bibig gamit ang table napkin bago magsalita. "Nasa kanila na ang titulo ng lupa. Ilinipat sa pangalan nila ang titulo, so technically speaking, sila na ang nagmamay-ari ng lupa. The only way to get the land is to buy it."Tumaas ang kilay ni Tito Reugene at disgustong tumawa. "Kuya Winston really gave that land to them? What a scatterbrained! That land is an asset! Malapit sa highway. Pwedeng patayuan ng commercial buildings. Indeed a potential business hub. He didn't even consider its future growth potential!"I bit my lower lip nang marinig ang sinabi ni Tito Reugene tungkol kay P
Chapter 31Kiss Nagsimula ang ball sa pagpapakilala ng mga stakeholders na umattend ng party. Naroon syempre ang President ng Claveria University na si Primitivo Claveria. Katabi niya ay ang anak na si Amadeus Claveria na siyang dahilan ng pagtili ng mga babae sa likod namin ni Wesley. Nagsimula na ang auction. Hindi lang dresses at designer bags ang nasa linya ng iaauction kundi may mga painting at maging mga kotse. "We are very proud to represent our next collection, a Galaxy inspired gown designed by our very own Fine Arts students from FA-IA... bidding starts at 120,000." Mostly, designers bid for higher price. Sa huli ay nakuha iyon ni Tita Elaine. "For our last collection, we represent to your our Home Away From Home painting who became Claveria University's trademark. This artwork is painted by our very own brilliant painter, Natasha David who happened to be an Alumna of our beloved University. Her artworked was preserved and displayed in our Artsy Museum and became part o
Chapter 30PhotographWhen you sleep with heart so heavy, you'll wake up feeling so empty.'Yan ang naramdaman ko nang magising ako nang tumama ang sikat ng araw sa mukha ko. Natulog ako kagabi na maraming iniisip, na para bang may malaking bagay ang nakadagan sa dibdib ko. Ngayon naman ay nagising na para bang nawawalan na ng rason para bumangon, kahit pa ang sinag ng araw ang nagsasabing may bagong pag-asa para sa panibagong umaga.Nang tignan ko ang cellphone ko, iilang text ang narecieve ko. Kagabi, nakailang text si Raeden sa'kin. Sinubukan niya pa akong tawagan pero hindi ko sinagot iyon. From: ReadenOkay ka lang?From Raeden:May nangyari ba?From: RaedenPlease... reply. Nag-aalala ako.From: RaedenPwede tumawag?Pinikit ko ng mariin ang mata ko at iyon ang kinatulugan ko.I didn't bother open other texts. Tanging kay Raeden lang ang binuksan ko. It was just a good morning message but it's enough to bright up my day.Pabalik-balik ang tingin ni Manang Wena sa'kin at sa basa
Chapter 29KakampiI am still speechless after our conversation. Hindi ko alam kung bakit kahit na takot ako ay nag-uumapaw parin ang kaligayahan ko.His veined hand never left mine. Kahit pa noong kumakain na kami sa restaurant."Do you want something else?" he asked.Bumagsak ang tingin ko sa seafood pasta in olive oil na inorder niya. "This is enough. Tsaka wag ka na masyadong gumastos."Nakita ko ang panguso niya at sinimulan nang kumain. Ganoon din ang ginawa ko.Napatingin ako sa floating villa na nadudungaw lang sa may gilid namin. Off-limits kami sa spot na 'yan because we only paid for the entrance fee.Raeden traced my line-sight. Tumikhim siya at pinaglaruan ang singsing na nasa daliri ko."Magbobook tayo ng reservation para diyan sa sunod na punta natin. Do you want that?"Napatingin ako sakanya at bigong bumagsak ang tingin ko sa kamay niya. "Too expensive."Umayos siya ng upo ng hindi pa rin binibitawan ang kamay ko."Actually, magpapabook sana ako kaso fully-booked pa
Chapter 28Promise Ring I wonder if I've ever been this attracted to someone before. I liked Greg del Galiego. He's cute and mysterious. I liked Heinn. I had a big crush on him but it didn't last long. I liked Wesley but when I've learned we're off limits, my feelings began to drift away. It's completely different with Raeden. I hated him. I envy him so much for I believed he's seeking mom's attention without knowing that she's fond of him because he saved my brother. I didn't even notice my growing feelings for him. And even if it's prohibited, I just can't stop this feeling. Bumaling siya sa'kin at nahuli niya akong nakatingin sakanya. "Where are we going?" Maaga kaming dinismiss. Half day lang ang pasok in preparation for tonight's pageant. Kaya naman 11 a.m palang ay nasa Calatagan public market na kami sakay lang ng bus. Good thing I always have spare clothes in the compartment kaya naman nakapagpalit ako. He seem prepared as well. He wears gray board shorts and crisp wh
Chapter 27Mahalaga"Mag-usap tayo."Malungkot niya akong tinignan. Isang linggo niya rin akong hindi pinansin. He was distant. Ito yata ang unang pagkakataon na sinubukan kong makipag-usap sakanya."Anong pag-uusapan?"Umupo siya single sofa. Ni hindi niya magawang tumabi sa'kin. May mga kasambahay na nagpupunas ng mga mwebles. Minuwestra ko sakanila na iwan muna kami at iyon nga ang ginawa nila. Umusog ako sa gilid na bahagi ng kinauupuan ko para mas makalapit sakanya."No one knows the pain more than someone who owns it," panimula ko. "Hindi kita maintindihan dahil hindi ko naman alam ang pinagdaanan mo. And you're right. Wala akong alam dahil hindi ko pa nararanasang magmahal. I'm really sorry kung pinilit kita na iwasan siya. Mahirap 'yon, alam ko. Mahirap pala talaga."Bumagsak ang tingin ko sa mga daliri ko. Naramdaman ko ang paggalaw niya. He shifted his weight. Inangat ko ang tingin ko at nakita ko ang mataman niyang tingin sa'kin."Nahihirapan din ako, Dust. Eto nga, oh. D
Chapter 26Anghel dela GuardiaThe welcoming water reflects the peaceful sky. The quevering sea hoards its mighty power. My feet run over the rough sands as I welcomed the waves that crawled gently to the shore. I feel so light. The gushing waves are just so comforting.I heard a sudden click of the camera but I didn't manage to open my eyes. I remained sitting on the shore as the harmonious waves enveloped my feet.The sun is scorching my body. I like my skin porcelain white, but I like it more when it's tanned. "You look so beautiful."The camera clicked again. This time, I opened my eyes. The rays of sun striked my eyes. "Stop it."Tumayo ako para iwasan ang camera. He was too stubborn to even listen to me.Day 3. Tatlong araw na kami rito sa Villa Gracia Beach Resort. I agreed to be with him. His cousins are very hospitable. Mababait sila, hindi kagaya ng mga pinsan kong hindi gano'n ka-approachable.Lumapit ako sa sun lounger at kinuha ang tuwalya ko. Busy ang mga lalaking Sch
Chapter 25Lovesick Everything was vague. Some questions are left unanswered. Nagising ako sa isang malamig na silid. Sa kanang kamay ko ay may nakakabit na dextrose. Ang unang tumambad sa akin ay ang mukha ni Raeden na punong-puno nang pag-aalala. Nang magsalubong ang tingin namin ay nag-iba iyon. His usual cold stare. Iniwas ko agad ang tingin sakanya. Sinuyod ko ng tingin ang buong kwarto. "Si Dustine?" "Aria..." "Si Dustine asan?" I became hysterical. Napaupo ako at ambang aalisin ang dextrose na nakakabit sa'kin nang ipirmi niya ako sa pwesto ko gamit ang mga kamay niyang nakawak sa magkabilang balikat ko. "Raeden, ano ba?! Asan ang kapatid ko? Is he okay?!" Hindi niya ako sinagot kaya nagpupumiglas ako. "Asan siya?! Pupuntahan ko siya! Dammit where the fuck is he?!" Pilit akong nagpupumiglas nang hindi niya parin ako sinagot. Binalot ako ng kaba at takot. Halos maiyak na ako dahil sa frustration at tanging ang yakap niya ang nagpatinag sa paghihisterya ko. "Asan siy