Kabanata 7

Kabanata 7

"HARDER."

Matalim na tinitigan ni Gresso ang bilanggong nagmamasahe sa kanyang likod. "What kind of bones do you have? Didn't you suck enough milk from Momma?"

Hindi kumibo ang preso. Sanay na ito sa bibig ni Gresso dahil mula nang makilala niya ito ay ganoon na magsalita sa kanya.

Gresso straighten up his back as the massage become better. Naroon sila sa court ng sarili niyang grupo, nagpapaaraw nang umagang iyon. Some inmates are playing basketball while others are busy building muscles. The mundane scene for the inmates, he guess, but it's boring. Really boring to him.

"Boss, don't you have a schedule today?" Biro ng isa sa mga bata niya na ang tinutukoy ay ang pagpunta niya sa clinic para kay Gie.

His jaw moved. Ayaw niya munang pag-usapan ang tungkol doon dahil hindi niya nagustuhan ang huling nangyari. Ayaw niya sa lahat ay iyong usapang buhay at hindi niya nagustuhan kung papaanong sinabi ni Gie na parang wala siyang pakialam sa sarili niya kahit ginagawa na ng kapatid niya ang lahat.

The least he could do is to stay alive? Gusto niyang matawa. When their house in Sweden was ambushed, their parents needed to move to Iceland. Akala nila ayos na ang lahat pero halos anim na buwan lang na mapayapang buhay, nasundan sila ng mga taong gustong pumatay sa kanilang pamilya dahil sa perang hindi mabayaran ng tatay niya.

He was just ten when he saw the bloody scene. His mother was begging the killers for mercy while his father is lying on the floor, swimming in his own blood.

Naaalala niya kung papaano silang pinuslit palabas ng katulong na matindi ang katapatan sa kanilang pamilya. That poor Trojan's nanny, he will never forget how her eyes twinkled in fear as she told him to run as far as he can with Trojan.

Sampung taong gulang lang siya, pero mayroon siyang anim na taong gulang na kargo. That moment, while their mother is screaming for mercy, he knew he needed to take the responsibility of staying alive for Trojan.

Kung pati siya ay mamamatay, paano si Trojan? Hindi nito kaya ang sarili at siya na lang ang maaasahan.

With all the courage in his young heart, he carried his brother on his back, telling him they'll play tag with their nanny. Trojan was young and didn't understand what's happening so he smiled, his eyes flickered with excitement to play in the middle of the night.

Salamat sa kadiliman ng gabi, naitago niya sa kanyang kapatid ang sarili niyang takot. Even when his knees already wanted to give up, and no matter how painful his back was already, he kept going. He stayed alive so his brother will have someone to be with.

Kahit gusto niyang tumigil sa pagtakbo, kahit halos hindi na siya makahinga sa sobrang pagkahapo, hindi siya tumigil. Pinapatawa niya ang kapatid habang siya ay lumuluha.

Trojan's laughter kept him from bursting more into tears, and when they reached the shipyard, he did his best to sneak both of them inside a cargo ship going God-knows-where.

When the door shut, there was complete darkness. Umiyak si Trojan sa sobrang takot habang siya sa nanginig sa kaba, ngunit nang yumakap sa kanya si Trojan, humahagulgol at tinatawag ang kanilang ina, nilabanan niya ang takot niya.

With tears in his eyes and cracking voice, he sang their mother's lullaby while gently tapping Trojan's back. Takot siya. Takot na takot. Pero hindi siya pwedeng mamatay. Kailangan niyang patuloy na mabuhay para sa kapatid niya.

Their misery didn't end there. When they reached Canada, the snow was freezing them to death. Takot, gutom, at nilalamig silang pareho. Nagkalkal siya ng mga basurahan para humanap ng damit na ipambabalot sa kapatid niyang nanginginig sa lamig.

He was so cold, too, but he worried more about Trojan. Binalot niya rito ang makakapal na damit na nakalkal habang siya ay nagtiis sa maruruming sweater na pinagpatong-patong. Siniguro niyang maayos na nakataklob ang kapatid niya sa isang eskinita bago siya naghanap ng makakain.

His tummy kept growling and it was painful, pero naisip niya, kung siya ay gutom, paano pa ang sikmura ng kapatid niya?

He begged for money but nobody wanted to give him even a dime.

Frustrated and afraid, he started crying on the sidewalk, ngunit ilang minuto lang naisip na naman niya si Trojan. His brother is waiting for him, with hopes that once he is back, they'll have something to share for dinner.

Pinunasan niya ang luha niya at nanlimos muli, panay ang paalala sa sariling kailangan niyang manatiling buhay.

He must care for his own life for the sake of his own brother. Buong buhay niya ay iyon ang inintindi niya, so how dare Gie question him about his life?

Napabuga ng hangin si Gresso nang maalala ang ilang masalimuot na nangyari sa nakaraan. Nang madama niya ang pagtapik sa kanyang braso, doon lamang niya napagtanto na kanina pa pala siya tinatawag ng mga bata niya.

"Boss, isn't that your doctor?" Tanong ng isa sa mga bata niya habang nakapasak pa sa bibig ang sigarilyo. Ang kanang hita ay prosthetics dahil naamputate matapos madali sa big fight dalawang taon na ang nakakalipas.

Napabaling kaagad siya sa direksyong tinitignan ng mga bata niya, at nang makita si Gie na naglalakad sa court, halatang takot at parang may hinahanap, parang bumilis ang tibok ng puso niya.

Ah, that woman really captured his attention since the first time he met her. He never desired anyone the way he did towards her and sometimes, it feels scary. Kung bakit ganoon ay hindi niya masabi.

Maybe it's because of her long dark hair he feels like clutching as he slams himself inside her. Or maybe her soft delicious lips he wanted to suck all the time. Could it be her voice? Her sweet voice that sounds heavenly?

Or maybe it's her innocent eyes that seems to be seeing him differently. May kakaiba sa kung paano siyang tignan ni Gie.

Para bang wala man lang siyang mabakas na takot sa mga mata nito mula nang una silang magkita. She was curious but never scared, and for the first time in Gresso's life a woman looked at him that way.

Biglang tinapik-tapik ng bata niya na nagmamasahe sa kanyang likod ang mga balikat niya. "Did you have a fight with the cute mademoiselle?" Malutong ang ingles na tanong nito dahil Frech ang nakasanayang lenggwahe. "Is that why you did not vizit her?"

He looked over his shoulder and saw the grin on Frodo's face. Tinaasan niya ng kilay ang bata niya at inirapan. "Don't call her cute. I ain't pleased."

"Oh, my apologies, patron."

"Shut it, Frodo. I don't like your french terms at all." Sinamaan niya ito ng tingin.

To be honest he never liked French people, pero mula nang iligtas niya sa kalabang grupo si Frodo, hindi na siya tinantanan. Nakabuntot na at kung umakto parang tuta na susunod sa lahat ng sasabihin niya. Patpatin, tila isang pitik lang ay tatalsik, pero dahil sa malalaking kaso ng hacking, nakulong sa edad na bente.

Umayos siya ng upo at binalik ang tingin kay Gie, ngunit mayamaya'y yumuko si Frodo at bumulong sa kanyang tainga. "Pretend you are hard to get. Do not let the beautiful mademoiselle get you eazily and she will zurely go crazy over you."

Muli niya itong matalim na tinignan ngunit ang loko-loko, nagngising aso at nagtaas-baba ang mga kilay. Napailing si Gresso at mangani-nganing sikuhin ito sa mukha, kung hindi lang tinapik ng bata niyang unang nakapansin kay Gie, ang nagaganap.

Biglang sumiklab ang galit ni Gresso. Tumayo siya at agad dinampot ang kanyang baseball bat saka malaki ang hakbang na nagmartsa patungo sa kaguluhan.

"BEAUTIFUL, wanna see my dick?"

Uminit ang mukha ni Gie dahil sa ginagawang sipol at panunudyo ng ilang preso. Bakit naman kasi pinairal niya ang pagkakonsensya matapos niyang makausap ang kuya Trojan niya tungkol kay Gresso?

She found out his past and she suddenly felt guilty for saying he didn't care for his life like everyone else. Hinusgahan niya ito, at ngayon ay hindi na nagpunta sa clinic.

Wala naman siyang balak manuyo sana kaso inuusig siya ng konsensya niya lalo na at nalaman niyang birthday ni Gresso. Hindi niya alam bakit siya nagpabili ng cake at ngayon, siya pa talaga ang nagdesisyong puntahan ito upang yayain sa clinic kung nasaan ang cake.

Well she asked a guard to call him, pero hindi naman pinansin ni Gresso. Sa isip-isip niya ay grabe naman pala ito kung magtampo.

Tumikhim siya at kinuyom na lamang ang mga kamao nang lumala ang pangka-catcall sa kanya. May ilang nagtangkang lumapit ngunit kapag sinisita ng mga gwardya, tumitigil.

Maliban doon sa lalakeng una niyang nakita nang dumating sila. Nang matanaw siya nito at ng grupong kasama, tumayo ito at nilapitan siya.

The guards tried to stop them but they were being aggressive. Nakalusot ang lalakeng may hikaw sa bibig at agad siyang hinawakan sa braso.

Nagwala ang dibdib ni Gie at namilog ang kanyang mga mata dala ng matinding kaba. Sinubukan niya itong sapakin gaya ng natutunan niya sa training ngunit hindi man lamang ininda ng preso. Shit she's being tempted to use her pen but it's too crowded.

Nagkagulo na sa bahagi nila ng court. Nanlaban siya sa presong gusto siyang halikan ngunit bago pa niya ito matadyakan, may humambalos na rito ng bat sa ulo. Nabitiwan siya nito at sabay silang napalingon sa lalakeng may gawa.

Gresso...

His eyes were burning in fury. Mariing nakaigting ang panga nito at tila anumang oras ay mawawalan na ito ng kontrol sa sarili dala ng matinding galit.

Hindi nga nagkamali si Gie. Napasinghap na lamang siya nang sa pagharap ng lalake kay Gresso, ubod ng lakas na hinampas ni Gresso ang bat sa dibdib ng lalake. Umigkas ito dala ng sakit kaya nagkaroon ng pagkakataon si Gresso na tadyakan ito. Nang bumagsak ang lalake, mabilis at walang habas na pinaulanan ni Gresso ng suntok sa mukha hanggang sa halos sumuka na ito ng dugo.

"Gresso, that's enough!"

Tawag niya rito saka niya hinawakan sa braso. Natigilan ito at ang galit at napakatalim na mga mata, nabaling sa kanya.

She doesn't know why but the moment he saw the worry in her eyes, his pools sudd soften. Gumalaw ang panga nito at marahas na napabuntong hininga bago muling binalingan ang lalakeng binubugbog.

Umalingawngaw ang malakas na palahaw ng lalake nang bigla na lamang pilasin ni Gresso ang hikaw na nasa bibig nito bago tumayo.

"The next time I'll see you touching my Doctor, I'll send you to hell myself." Galit nitong banta saka bumaling sa kanya.

Gie's heart pounded violently when Gresso held the side of her face. Malamig ang ekspresyon ngunit hindi nito nagawang itago ang pag-aalala.

"What a dumbass move to go here." His magnetic eyes twinkled with worry that woke the stupid flies in her belly. Natigilan siya nang hagurin nito ng hinlalaki ang baba ng kanyang panga, sa may pulso, tila pinakakalma siya.

His jaw moved dangerously when he gazed at the man. Mayamaya ay bumuntong hininga ito, ang mga mata ay malambot na ang ekspresyon nang tignan siya. "Are you hurt?"

She gulped and shook her head. Even his voice sounded worried. Tumango naman ito at inigting ang panga bago tinitigan ang lalakeng tinutulungan ng mga gwardyang mabuhat patungo sa clinic.

"Good." He cleared his throat and met her eyes again. "'Cause I'd tear this place down if you are..."