Chapter 50 Nagtataka silang tumingin sa akin, ngunit ako ay nakangiting kumindat pa sa kanila. Sa isang sulok ng aking isipan, alam kong nagdududa sila, kaya’t pinigilan kong tumawa nang makita kong ngumiwi ang isa nilang kasama na parang nakakita ng dumi ng tao. "Nahihibang ka na ba, babae?" wika ng isa. "Ang isang katulad mo ay basura, kailangang depitsahin!" galit nitong sabi. "Sandali lang! Alam mo ba kung anong bisong?" tanong nito sa kasamahan ng lalaki, ang tono ay puno ng pag-aalala. "Hindi, eh. Ikaw, alam mo bang ibig sabihin ng bisong?" balik tanong nito. "Hin—," di na natapos ang kanyang sasabihin ng lumapit sa kanila si Congressman Lim na seryosong nakatingin sa kanyang mga tauhan. "Anong kinaguguluhan ninyo?" malamig nitong tanong, ang kanyang tinig ay puno ng awtoridad. "Ano kasi, Congressman, tinanong ko lang ang kasama ko kung anong bisong?" sagot ng isa, halatang kinakabahan. "Bisong? Anong salitang iyan? Anong bisong?" kunot-noo niyang tanong sa tatlong tauha
Chapter 51 Matapos kong makumpirma ang lokasyon ng kuta ng aking kaaway, agad kong inayos ang aking mga gamit at inilipat ang aking pansin mula sa mansyon ng aking asawa. Napakunot ang aking noo nang makita kong nagluluto ang isang babae sa kusina. "Walang hiya, isang linggo lang akong hindi naka-uwi at may umuwi ng iba," ang galit kong bulong sa sarili. "Pwes, ipaalala ko sa’yo kung ano ang kaya kong gawin!" Ngumiti ako sa aking plano. Nagbihis ako para sa aking misyon, ngunit hindi ko nakalimutang umorder ng isang artipisyal na ari para sa lalaki. Naghintay ako ng ilang oras bago ito naihatid sa aking tinirahan. Napatingin ako sa orasan at nakita kong mag-aalas-siyete na. Maya-maya, narinig ko ang doorbell sa labas. Mabilis akong sumilip at sinabing iwan na lang ang pakete sa labas ng pinto. Pagkatapos ng ilang sandali, kinuha ko ito at dinala sa kusina. Pinuputol-putol ko ang laman nito at inilagay sa isang mamahaling lalagyan bago ito binalot. Nilagyan ko rin ng mensahe sa
Chapter 52 Habang nasa kalagitnaan ako ng aking biyahe palabas ng syudad gamit sa aking mahal na motor. Hindi lang iyo basta-basta na motor, ito ay napaka magandang modelo at mabilis ito din ang ginagamit ko kapang sumali ako ng racer. Kawasaki Ninja ZX-10R. Humigit-kumulang 200 horsepower, tinatayang 114 Nm. 0-60 mph sa loob ng 3 segundo kung top speed na higit sa 186 mph. Aerodynamic at aggressive styling ang design nito. Kaya ito ang aking paborito sa mga racer at sportsbike enthusiasts lalo na sa mga misyon ko. Habang tuluyan akong nakalabas sa syudad at ngayon ay patungo ako sa isang maliit na bayan sa Batanggas kung saan papasok sa may kagubatan. Agad akong namasid sa mga kababayan dahil sigurado akong mga tauhan ito ni Congressman Lim. Huminto ako sa di kalayuan ng kabahayan, saka ko tinago ang aking motor na may tubuhantubuhan upang hindi makita ng mga tao o kalaban. Agad kong pinagana ang contact lens sa aking mga mata. Hindi ako nag-alala dahil ligtas itong g
Mahal Kong Taga Suporta, Magandang araw po sa inyong lahat. Kung nais ninyong mabasa ang aking akda ng libre ay manood po kayo ng Ads para ma unlock ninyo ang bawat kabanata.... Maraming salamat po sa inyong suporta at sumabay sa aking akda. Nagmamahal: Inday Stories
Chapter 53Pagbukas sa pinto ay agad akong nagkubli sa madilim na bahagi upang hindi ako makita sa aking target. "Maawa po kayo sa akin, Congressman!" pagmamaka-awa ng babae habang umiiyak. "Shhhh, alam mo ba na sa ginawan mong pag-iyak ay mas lalo akong nalilibugan sayo," bigkas ni Congressman sa babae. "At napaka swerte ko ngayong araw dahil ang kakaisang anak ni Senator Khalil, walang iba kundi ang nag-iisang napakaganda babae na si Jade Alonso Khalil!" dinig kong sabi nito. "Maawa na kayo, pakawalan na ninyo ako," iyak nitong sabi. "Ahhhh, wag po! Maawa kayo!" hiyaw ng babae kaya hindi na ako nagtumpik tumpik pa, agad akong lumabas sa madilim na bahagi at lumapit ako sa kanila ngayong ay ginaganap ni Mr. Lim ang babae at pinilit na hahalikan ang labi nito pero ang babae ay agad iniwan ang mukha kaya hindi niya ito mahalikan. "Congressman, maawa ka naman sa dalaga!" sabay tapik ng balikat dito."Fuck, disturbo! Di'ba sabi ko na walang Mag-disturbo."Galit nitong sabi saka bumal
Chapter 54 Ito ang gusto ko ang matakot ang mga kalaban ko at pagtataguan niya ako. Habang sumusunod ako sa kanilang nilabasan ay agad kong pinulot ang isang baril upang maging dalawa na ang hawak kong baril sa kabilaan. Bawat nadaanan ko ay walang paltas, baril doon baril dito ni wala akong pakialam kong matamaan ba ako o hindi. "Mr. Lim, andyan na ako!" sigaw ko dito. Hanggang may biglang humarang sa aking dinaanan at muntik na akong matamaan sa hawak nitong katana. Buti na lang ay alerto ako kaya agad ako naka-ilag at nakaatras upang hindi matamaan ng katana nito. "Mamatay kana!" sigaw nito sa akin. Kaya tumawa ako na parang nang-iinsulto. "Wahahaha, siguraduhin mo lang na mapatay mo ako dahil baka ikaw ang mapatay ko!" bigkas ko bahang nanlilisik ang aking matang nakatingin dito. Agad na bumagsak ang kanyang katawan sa lupa, ang katana ay nahulog sa tabi niya. Sa likod ng isang pinto, narinig ko ang mga yapak na papalapit. Alam kong marami pa akong kakalabanin.
Chapter 55 Wala akong sinayang na oras, agad ko silang tinapos hanggang ni isa ay walang natira. Agad kung nilibot ang aking mga mata upang hanapin si Congressman hanggang na pako ang aking mga mata sa isang istatwang ahas at may nakita akong isang lagusan kung kaya agad ako nagtungo doon. "Hmmm, siguro doon dumaan ang aking target!" wika ko. Bago ako pumunta doon ay agad kung tinawagan ang mga kasamahan kung assassin na si Agent P. "Yes, Agent Black?" tanong niya sa akin. "Pumunta ka sa address na ito, ikaw na bahala maglinis ng kalat at tiyakin mong ligtas ang biktima," tugon ko dito. "Copy!" sagot naman niya sa akin. Agad kong pinatay ang aking phone saka ko ibinigay ang address. Pagkatapos ay agad kung pinuntahan ang lagusan at alam ko na may matutuklasan ako doon at hindi na makatakas pa sa akin si Congressman Lim. Pagdating ko sa lagusan, naramdaman ko ang malamig na hangin na umuusok mula sa loob. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto, na nagbigay ng mahinang
Chapter 56 Kahit nag-alinlangan ang mga ito at may takot sa kanila mata ay sinunod pa din ang utos sa kanilang amo. Kaya wala akong nagawa kundi kitilin ang kanilang buhay na walang alinlangan. Habang ang si Congressman ay gumagapang para makaalis at makatakas. Hinayaan ko lamang ito dahil hindi naman makakatakas sa akin. Isang matinding labanan ang aking nasagupa. Hanggang sabay ang tatlong sumugod dahilan upang muntik na ako matamaan, buti na lang ay mabilis akong nakaiwas. Dahil sa nangyari ay agad ko silang pinatamaan sa dibdib ang tatlo kaya sumuka sila ng dugo sabay pagbagsak sa lupa. Habang ang dalawa ay naghanda upang sugurin ako, ngunit imbis na umatras ako ay sinalubong ko sila saka ako tumalon sa isang kalaban sa kanyang likuran at ginilitan ang kanyang leeg saka ko binitiwan. Nakita ko ang isa ang takot sa kanya mata at mukha. Lumapit ako sa kanya nga nakatingin sa kanyang mga mata. "Su-suko na ako!" sabi nito saka binitiwan ang kanyang hawak na sandata. "P
Chapter 104 Ang katawan ng lalaking iniiwasan ko ay tumagilid sa sahig, sumabog ang dugo mula sa kanyang leeg habang nangingisay ito. Ang masakit na tanawin ay hindi ko pinansin. Sa halip, nakatutok ang aking mata sa kanyang mga mata—puno ng pagkatakot at walang kasiguraduhan. Hindi ko kilala ang taong ito, ngunit alam ko na may isa pang layer ng panganib na nakatago sa ilalim ng lahat ng ito. “Hindi ka pa tapos,” mahinang boses nito habang dumudugo ang leeg. “Ang tunay na laban... hindi dito natatapos.” Habang siya'y patuloy na humihinga ng mahirap, nagtaas siya ng kamay na parang gustong magsabi ng higit pa. Tumigil ako sa paggalaw, hindi ko alam kung ano ang aasahan ko mula sa kanya. Minsan, sa mga pagkakataong tulad nito, may mga huling salita ang kalaban na nagsisilbing babala. “Sinong nagpapadala sa'yo?” tanong ko, ang tono ko’y malamig at matalim. Ang mata ng lalaki ay naglaho sa dilim ng warehouse, ngunit bago pa man siya tuluyang mawalan ng malay, umabot siya ng isang ma
Chapter 103 Hindi ko na sila binigyan pa ng pagkakataon, agad akong huminto at kinuha ang basuka sa aking sasakyan saka hinarap ko sila na nakatutok ang kinuha kung basuka. Walang alinlangang pinutok ko sa kanila ng tatlong boses dahilan upang sumabog ang sasakyan ng kalaban. Agad akong bumalik pumasok sa loob ng kotse. Napalingon ako sa likuran ng upuan,walang alinlangang dinampot ko ang aking maskara saka sinuot at pinatakbo paalis sa lugar. Habang patuloy ang papatakbo ko ah ang hangin sa paligid ay mabigat, puno ng alikabok at usok mula sa mga pagsabog. Hanggang makarating ako sa warehouse ng kalaban. Agad kong binangga ang gate nito diretso-diretso sa loob ng warehouse kung saan ang ibang mga kalaban. Nagpapalitan kami ng putok, bawat kalabit sa aking baril ay siyang kinalagas ng mga kalaban. Hanggang nag-abot kami ni Victor ang pinuno nila. Agad kaming naglaban. Bawat suntok, sipa ay malakas ko itong sinalubong at ibinalik sa kanyan. Dahil sa aking galit ay agad k
Chapter 102 Hindi ko na kayang pigilan ang galit na bumabalot sa aking katawan. Ang mga kalaban na tumangka sa aming pamilya ay nagmistulang mga anino—mga walang saysay na kalaban na hindi nakakita ng tamang oras at lugar. Ngunit sa bawat hakbang ko, bawat desisyon, ramdam ko ang bigat ng mga susunod na hakbang. Habang pinagmamasdan ko si Kent, na ang mga mata ay puno ng pagkabigla at pang-unawa, alam ko na ang lahat ng ito ay hindi natatapos dito. Hindi pa tapos ang laban. Ang mga kalaban na ito ay bahagi lamang ng isang mas malaking laro, isang laro kung saan ang buhay ng pamilya ko ang taya. “Hubby,” sinabi ko habang pinipigilan ang sarili ko na magpakita ng emosyon, “hindi nila alam kung sino tayo. Hindi nila alam kung gaano kita pinoprotektahan. Hindi ko sila papayagang manakit pa sa atin, lalo na ang aking mga anak. Gagawin ko lahat para maging ligtas kayo,” dagdag kong sabi. Hindi siya sumagot agad, ngunit naramdaman ko ang tensyon sa kanyang katawan. Alam niyang may m
Chapter 101Ang akala ko ay hindi na ako babalik bilang isang assassin. Matapos ang lahat ng nangyari, ang pagiging magulang, at ang buhay ng simpleng pamilya—akala ko ay natutunan ko na ang kaligayahan at ang pagpapahalaga sa mga maliliit na sandali. Ngunit ang tadhana, tulad ng dati, ay may ibang plano.Isang gabing malamig, habang kami ni wifey Kent ay nag-aalaga sa mga anak namin sa kwarto, narinig ko ang isang hindi kanais-nais na tunog—ang mga yabag ng mga paa sa labas ng bahay. Tumigil kami ni Kent, nagkatinginan, at agad kong naramdaman ang matalim na pakiramdam ng panganib na unti-unting bumabalot sa amin.“Hubby, may narinig ka ba?” tanong ko, ang mga mata ko ay nakakapit sa pintuan ng kwarto, puno ng alerto.Tumayo si Kent, ngunit bago siya makapagsalita, isang malakas na kalabog ang nagpagising sa amin. Kasunod nito, ang sigaw ng isang babae—si Mia, ang aming katulong, na narinig ko mula sa ibaba ng hagdan.Bago pa man makagalaw si Kent, hindi ko na napigilan ang sarili ko
Chapter 100Pagkatapos ng unang kaarawan ng triplets, naging masaya kaming lahat. Ang aming bahay ay puno ng mga ngiti, tawanan, at malalambing na sandali. Hindi ko na kayang isa-isahin ang lahat ng magagandang nangyari, ngunit sa mga simpleng detalye, mas nakikita ko kung paano nabuo ang aming pamilya—sa bawat hirap, saya, at pagmamahalan.Habang ang mga triplets ay patuloy na lumalaki, mas naging abala kami sa pag-aalaga sa kanila. Ang mga maliliit na hakbang ng kanilang paglaki ay puno ng pagmumuni-muni sa aming mga magulang. Sa bawat ngiti at tunog ng kanilang mga hininga, nararamdaman namin na ang bawat sakripisyo ay may kabuntot na hindi matatawarang kaligayahan.Isang linggo pagkatapos ng birthday party, nagtakda kami ni Kent ng isang araw ng "family bonding". Nais naming mapanatili ang espesyal na koneksyon namin bilang mag-asawa at pamilya, kaya't nagplano kami ng isang simpleng lakad sa isang park. Hindi na namin inisip ang mga malalaking handaan o kahit anong kalakihang sel
Chapter 99Matapos ang masaya at makulay na birthday party ng mga triplets, hindi pa rin naaalis ang ngiti sa labi ko. Ang buong mansyon ay puno ng saya, pagmamahal, at kaligayahan. Lahat ng tao ay nagtipon upang magdiwang at makita ang tatlong bagong miyembro ng aming pamilya. Ang mga kaibigan ko—mga baliw ko na mga kaibigan—ay nagbigay ng kasiyahan at kalokohan, at pati na rin si Kent na tila hindi mapigilan ang tuwa dahil sa pagpapalawak ng aming pamilya.Nang matapos ang party at nagsi-uwian na ang mga bisita, kami ni Kent ay nagtakda ng ilang sandali ng katahimikan sa aming kwarto. Hindi ko pa rin matanggap na tatlo na ang anak namin. Ang aming triplets—si Steven, Stanly, at Princess Luna—ay malusog at maayos. Ang bawat araw ay puno ng mga bagong pagsubok, ngunit hindi ko nararamdaman na mag-isa ako. Laging nandiyan si Kent, at ang mga kaibigan ko ay patuloy na nagbibigay ng lakas at suporta.Habang tinatanaw ko ang tatlong crib na puno ng maliliit na sanggol, nakaramdam ako ng l
Chapter 98.Napabuntong hininga ako. "Luna, hindi ba’t medyo overkill na to?" tanong ko, sabay tawa. "Puwede bang hindi na tayong magbihis na parang galing sa digmaan?"Wala namang pakialam si Luna. "Hindi ba’t magaan lang ito? Ito na ang modernong world of parenting!"Si Anastasia, na karaniwang tahimik pero laging may mga kakaibang ideya, ay nagbigay ng maliit na kahon na may kasamang maraming tiny knives at mga swords. "Para sa mga bata, in case may mga intruders na dumating. Kakailanganin nila ang defense skills mula sa batang edad!""Ano na nga ba to?" tanong ko na lang habang binabalewala ko na ang kakaibang mga regalo nila. Kung ito lang ang mga kalokohang dala nila, sigurado akong magiging saksi kami sa isang magulo at komedya na pagsasama.Si Kent, na hindi rin makapaniwala sa mga nangyayari, ay tinitingnan ang mga kaibigan ko, tawang-tawa. "Mga baliw talaga kayo," sabi niya.Naglakad-lakad si Rose at nagdala ng mga custom-made baby diapers na may mga hidden compartments. "Pa
Chapter 96Nang magpatuloy ang kasiyahan sa kaarawan ng mga triplets, ang mga kaibigan ko—na kilala ko sa kanilang mga hindi pangkaraniwang mga hilig—ay hindi ko inaasahang darating. Akala ko hindi sila dadalo, at kung tutuusin, mas gusto ko pang hindi sila dumaan. Pero tulad ng dati, hindi ko kayang pigilan ang kanilang mga kapangahasan, at minsan pa, lumabas ang kanilang mga kabaliwan sa isang napaka-historikal na araw sa buhay ng pamilya namin.Habang abala ang lahat sa masaya at tahimik na selebrasyon, narinig namin ang tunog ng sasakyan na dumating sa driveway ng mansyon. Sa unang tingin, wala akong pakialam, ngunit nang bumukas ang pinto, at lumabas ang mga kaibigan ko, hindi ko maiwasang mapakunot ang noo ko."Hala, ito na naman sila!" bulong ko sa sarili ko, sabay tingin kay Kent.Ang mga kaibigan ko—si Luna, Angel, Rose, Anastasia, at Tanya—ay nakatayo sa pintuan na parang mga sundalo na galing sa digmaan. Ang kanilang mga kasuotan ay tila mga military fatigues na may mga bak
Chapter 96Hindi ko inaasahan na ang araw na puno ng kasiyahan at pagdiriwang para sa kaarawan ng mga triplets ay magiging kasing gulo ng mga sandaling iyon. Habang tinitingnan ko ang mga regalo para sa mga bata, nakaramdam ako ng kakaibang tensyon nang makita ko ang mga relo na ipinadala ng mga ninang nila. Nakatagilid ang aking ulo habang binuksan ni Kent ang isang kahon at nagsimulang ilabas ang mga relo—pero hindi ordinaryong mga relo ang mga ito. Lahat ng relo ay may mga intricately designed na mekanismo, at mula sa mga detalye, agad kong napansin na may mga hidden compartments sila; hindi ko maiwasang magtaka kung bakit kailangang maging ganoon. Isang relo na ang mga straps ay gawa sa matibay na tela, na tila kayang mag-imbak ng mga piraso ng metal, ang isa pa ay may engraved na mga inscription na mukhang may kinalaman sa military codes. Nang makita ko iyon, napasimangot ako—alam ko na kung kanino galing ang mga regalong iyon: sa aking mga kaibigan na hindi mapigilan ang pagbibi