Chapter 7

Hindi nagtagal ay lumabas si Rasheedah at ang mga bata sa silid ni Jasmine. This time, gising na si Jasmine. Nang makita niya ang mga bata kasama si Rasheedah, tinanong niya, 'Nag alala ako dahil hindi ko sila mahanap dito, dinala mo ba sila?'

sa labas?'

"No, ma..." sabi ni Rasheedah, hindi niya alam kung paano sasabihin kay Jasmine na umalis na lang ang mga bata at nagsimulang maglaro sa paligid ng mansyon. Binilang ni Jasmine ang mga bata, pero napagtanto niyang tatlo lang ang lalaki at dalawang babae ang nandito, may isa pa, nasaan siya? “Yun si Dona, tahimik at kakaiba minsan, tumanggi siyang sundan ang mga kapatid niya rito. I'll go get her now," sabi ni Rasheedah at iniwan ang mga bata. "Come in," sabi ni Jasmine at sinenyasan ang mga bata na maupo.

Umupo ang mga bata ngunit hindi sila masaya dahil wala si Rasheedah sa kanila. ilang araw na nilang hindi nakikita ang kanilang ina at ngayong nakita nila siya ay nasa labas na naman siya. Ang pag asa na kapag naibalik niya si Dona, makakasama nila ito. Binuhat ni Justine si Dona sa kanyang mga bisig palabas ng opisina at nagsimulang maglakad patungo sa silid ni Jasmine.

Mona

ipinangako niya sa kanya na magiging mabuti sa kanyang ina at ipinangako niya ito kaagad, sa paniniwalang si Jasmine ang kanyang ina. Gustong sabihin sa kanya ni Mona kanina na hindi niya biyolohikal na ina si Mona, ngunit sa palagay niya ay ipagkakanulo niya si Rasheedah at ang kanyang mga kapatid na babae sa ganoong paraan. Sinabi sa kanya ni Rasheedah na upang maprotektahan sila, kailangan nilang itago ang kanyang pagkakakilanlan bilang kanilang ina. Si Jasmine ay isang babaeng lubos kong iginagalang.

Hinding hindi niya makakalimutan kung gaano ito kabuti sa kanya noong mga taon ng krisis ng kanyang mga magulang, pakiramdam niya ay higit pa ang utang niya sa babae kaysa sa ibinayad niya rito. Dahil noong lumaki si Justine bilang pinakamakapangyarihan at pinakamayamang tao sa bansa, pumunta siya sa lungsod ni Jasmine at binigyan si Jasmine ng mga mamahaling bagay.

Naglalakad na siya ngayon patungo sa kwarto ni Jasmine, pagpasok niya ay nakita niya si Jasmine na nag aayos ng mga damit ng mga bata. damit sa aparador. Napangiti si Jasmine nang makita siya: 'Hello, Justine.' "Inay, kamusta?" Pagbati. "Ayos lang ako, anak. So kasama mo si Dona?" Tanong ni Jasmine nang makita niyang hawak hawak siya nito nang buong pagmamahal. At saka, may mga pagkakapareho sila ni Mona.

"Oo, pinangakuan niya ako sa kanya na dapat akong maging mabuti. sa iyo. Kahit wala ang iyong pangako, ina. "Hinding hindi ako magkakaroon ng anumang dahilan para tratuhin ka ng masama," sabi ni Justine. Nakangiting lumapit si Jasmine sa kanya at sinabi kay Mona, na marilag na nakaupo sa kanyang matipunong braso, 'Mona, gusto ako ni Justine gaya ng kanyang ina at hinding hindi siya makakagawa ng anumang mali sa akin, okay?' Hindi natuwa si Mona sa mga nangyari, akala ni Justine ang ina na tinutukoy niya ay si Jasmine.

Nagsisi si Mona na hindi sinabi kay Justine ang sikretong gusto niya talaga. Binuhat ni Jasmine si Mona mula kay Justine at marahan itong inihiga, lumuhod ito sa harapan niya at sinabing, "Mona, don't worry, okay? We're safe in this house." Hindi man lang tumango si Mona, she nakatitig lang. mukha ni Jasmine.

Napatingin si Jasmine kay Justine at Walang espesyal sa iyo sabi niya, "Likas na kalmado siya hindi katulad ng mga kapatid niya. Sa tingin ko normal lang na magkaiba ang mga karakter ng mga bata, di ba?" 'Sure,' sabi ni Justine at tumingin sa isa. mga batang tahimik na nakaupo at malungkot ang mga mukha. Tahimik siyang umalis at habang naglalakad siya patungo sa kanyang opisina, iniisip niya kung ano ang ikinalungkot ng mga bata.

Labis siyang nalungkot na makita silang ganoon. Hindi niya alam kung bakit What do you feel some connections with the children.

Ilang minuto ang nakalipas sa kanyang opisina, ang mga bata ay masayahin hanggang sa ibigay niya sa kanila ang malungkot na balita na hindi siya ang kanilang ama. Iyon ba ang dahilan kung bakit sila malungkot? May kinalaman ba si Jasmine sa kanilang kalungkutan, hindi ba dapat sila ay magsaya dahil kasama na nila ang kanilang ina? Nakita niya si Rasheedah na biglang sumusubok na sumilip sa pinto ng opisina nito, nakaramdam siya ng galit sa loob at parang crush na niya ang babaeng ito.

Ano ang ginagawa niya sa pasukan sa kanyang opisina? Walang kaalam alam si Rasheedah na nakita siya ni Justine at mabilis siyang nilapitan, sinusubukan pa ring suriin kung naka lock o hindi ang pinto sa harapan niya. Iniisip niya kung ikinulong niya ang sarili kasama ang bata. Wala man lang akong narinig na tunog? Naramdaman niya ang isang kamay na biglang humawak sa kanyang mga braso at pinilipit siya nang napakabilis at napakalakas na ang kanyang likod ay bumagsak sa pinto at siya ngayon ay nakaharap kay Broderick, na may nakamamatay na hitsura sa kanyang mukha. "Ano ang sinusubukan mong nakawin mula sa akin?" Nagtanong. Maliban kung sinusubukan niyang magnakaw ng isang bagay mula sa silid aralan nito, wala siyang magagawa dito.

"Wala..." Mabilis na umiling si Rasheedah sa takot. 'Hindi ko... sinusubukang magnakaw ng kahit ano.' Lalong sumimangot si Justine, nandidiri siya sa katotohanang hindi nagsasabi ng totoo ang babaeng nasa harapan niya, itinulak siya nito palayo sa pinto at binuksan ito saka tinulak papasok. Sumuray suray na pumasok si Rasheedah sa kwarto at muntik nang mahulog, nang makatayo siya ay nakita niyang isinara niya ang pinto at sa pagkakataong iyon ay alam niyang napahamak na siya. Nagsimulang tumibok ang puso niya at hindi niya alam kung ano ang gagawin nito sa kanya sa pagkakataong ito.

Napatingin si Rasheedah sa pintuan ng silid kung nasaan ang mga bata at bumuntong hininga, dapat ba siyang palihim na tumakas sa gabi? Ang plano niyang tumakas sa unang pagkakataon ay napinsala ni CJ, marahil, maaari itong gumana sa pagkakataong ito. Pumasok siya sa kwarto at tahimik na umupo sa gilid, si Jasmine, na tapos nang ayusin ang mga damit ng mga bata sa aparador, ay lumapit sa kanya at sinabing, 'Iniwan kita dahil sinenyasan ako ni Justine na umalis.' palabas, sana maintindihan mo. ' ?" "Sure," sabi ni Rasheedah at ipinatong ni Jasmine ang kanyang kamay sa kanyang balikat at sinabing, "Aalis ako ng kwarto para makapag spend ka ng oras kasama ang mga anak mo." "Salamat," bahagyang ngumiti si Rasheedah at pinanood ang paglalakad ni Jasmine palabas. Nang makita ng mga bata si

Jasmine na lumabas ng silid, tumakbo sila papunta kay Rasheedah at pinalibutan siya. Tuwang tuwa si Amy na makapiling muli ang kanyang mga anak. Kita ko sa mukha ng mga bata ang saya at saya.

"Ma, miss ka na namin," sabi ni Aaron. “So much, mom...” “We miss you, mom,” sunod sunod na sabi ng mga bata habang nakasandal sa iba’t ibang parte ng katawan niya. Naalala ni Rasheedah kung paano siya halos mamatay ilang minuto ang nakalipas sa kamay ni Broderick at ang pag iisip na maaaring hindi niya nakita ang kanyang mga anak kung namatay siya ay natakot sa kanya. Kailangan na talaga niyang makatakas sa lugar na ito. Kung alam niya na ang random na gigolo na pinili niya upang makipagtalik sa mga taon na ang nakalipas ay ang pinakamakapangyarihang tao sa CDO, hinding hindi niya ito gagawin sa kanyang pinakamaligaw na panaginip.

Ngunit ito ay kahit na estranghero na siya ay patuloy na nakikipag away sa kanya nitong huli. "I'm so sorry mom left you, nagkaroon ako ng emergency sa trabaho at mabilis akong bumiyahe dahil doon, pero ngayon nakabalik na ako," she said, feeling so comfortable with her children. Tuwang tuwa ang lahat at pagkatapos ay nagsalita si Hurley. 'Kailan namin titigil sa pagtawag kay Jasmine, nanay, at titigil sa pagtawag sa iyo, tiya?' Bago pa makasagot si Rasheedah, idinagdag ni Kai, "I really don't like staying with Jasmine. Gusto kong manatili sa iyo.

"Same here, Mom," sabi ni Mona. 'Mom, let's keep living together like we used to... Ayaw na naming makisama kay Jasmine," dagdag ni Luna. Unfair ba sayo si Jasmine? Tanong ni Rasheedah, iniisip kung may ginawang masama si Jasmine sa kanyang mga anak habang wala siya kaya ayaw na nilang manatili sa kanya. Umiling ang mga bata bilang sagot, hindi naman sa ayaw nila kay Jasmine, mas komportable lang sila kay Rasheedah bilang ina kaysa kay Jasmine.

Bumuntong hininga si Rasheedah at sinabing, 'Okay, babalik tayo sa bahay natin ngayon.' 'Dahil?' Tanong ni Dona sa kanyang maliit na boses bago pa man makapagsalita ang iba. "Kasi..." Hindi alam ni Rasheedah kung ano ang masasabi niya na makakaintindi sa kanyang mga anak kung bakit kailangan nilang umalis. "Ipapaliwanag ko sa lahat pag uwi natin, okay?" Sabi niya at tumango naman ang mga bata. Natagpuan niya siya. Nakipaglaro siya sa kanila sa silid nang ilang oras at pagdating ng gabi, lumabas siya ng silid kasama ang kanyang mga anak. ay Nang makarating sila sa malaking sala, nakita nila si Jasmine, na nasa dining room na umiinom ng tsaa, ang ina at ang kanyang anim na anak at tumayo: 'Rasheedah, saan?' "I need to go, inay, pasensya na, pakisabi sa pangalawang ina na wala na ako," sabi niya. Sa kalaunan, kailangan niyang unahin ang kanyang kaligayahan bago ang iba.

Tumango lang si Jasmine at pinagmasdan ang paglabas ni Rasheedah mula sa gitna ng mga bata, ang kalmado niyang mukha ay agad na sumimangot at mabilis na naglakad patungo sa kwarto ni Justine.

Kakatok na sana siya sa pinto nang bumigay ang pinto. Kasalukuyang naglalakad si Justine papunta sa kanyang opisina sa bahay, ngunit nagulat siya nang makita ang kanyang ninang na nakatayo sa harap ng kanyang silid. "Inay, may problema ba?" Tanong niya, nakita ang kagyat na pagmumukha nito. “Rasheedah is trying to get her way with my kids, I wanted to confront her first, but if I do, she might lie and give the kids back to me, but I’m sure aalis ulit siya sa kanila balang araw, kaya naman napagdesisyunan niyang ipaalam sa iyo para tumigil ka at bigyan ng babala na iwasan mo ang mga anak ko at itigil mo na ang pagtatangkang tumakas kasama sila. Sabi ni Jasmine.

“Tinangka bang nakawin ng babaeng iyon ang anim mong anak?” Galit na tanong ni Justine na mahigpit na ikinuyom ang kanyang kamao: "Huwag kang mag alala, inay. Ibabalik ko sa iyo ang mga bata. Imposibleng makatakas siya mula sa CDO nang walang pahintulot ko. Ngunit hindi ko lang siya babalaan na huwag na ulit sumubok. , but I will give her the punishment that a kidnapper deserves." Sabi niya at marahang ipinatong ang kamay sa balikat ni Jasmine, tapos nakakunot ang noo niyang umalis, umalis siya ng mansion pero hindi niya nakita si Rasheedah o ang mga bata. Tumawag siya. sa kanyang personal na katulong kaagad at sinabing: 'James, ang babaeng iyon na aking asawa ay sinubukang tumakas kasama ang anim na anak ng aking ninang, hanapin siya,

kapag ginawa mo, ipaalam kaagad sa akin.' 'Diyan, sir,' sabi ni Justine, pagkatapos ay ibinaba niya ang tawag. Napuno ang bus na sinakyan ni Rasheedah kasama ang anim na bata Mula sa mansyon ni Saberon sa harap ng kanyang lumang bahay, tinulungan niya ang anim na bata na makababa, pagkatapos ay bumaba na rin siya, sa isang iglap ay nasa loob na ng silid ang lahat. Ngunit hindi matahimik ang puso ni Rasheedah, si Justine ang pinakamakapangyarihang tao sa CDO at kahit karayom siya, tiyak na mahahanap siya nito.

Bakit kamukha mo ang mga bata 'Hey,' kumaway si Justine sa limang natitirang bata at kumaway sila pabalik, lahat sila ay masaya na makita muli ang dakilang tao na ito.

'Please stay outside with James, I want to talk to your mom,' sabi niya. sabi. Walang sabi sabing tumingin ang mga bata kay Rasheedah, pero halata naman iyon

Tinanong nila kung maaari nilang iwan siya.

Tumango si Rasheedah at sunod sunod na umalis ang mga bata. 'Dona, bakit hindi ka sumama sa mga kapatid mo? Kailangan naming mag usap ng nanay mo,' sabi ni Justine kay Dona na nakahawak pa rin sa malaki niyang palad. Kaya ni Dona

Naramdaman ang pag aalala sa mukha ni Rasheedah at sinabi kay Justine, 'Hindi mo siya tatakutin, hindi ba?' Natigilan si Justine sa mga sumunod na segundo, nakatingin kay Dona at ibinuka ang kanyang bibig, ngunit ang mga salita ay nakabara sa kanyang lalamunan.

Ito ang unang pagkakataon na gusto kong magsalita, ngunit mag ingat. Siya ang pinakamakapangyarihang tao sa CDO at kayang sabihin ang anumang gusto niya nang walang sinumang nangahas na magtanong sa kanya. Ngunit narito siya bago ang isang maliit na bata, sinusubukang piliin nang mabuti ang kanyang mga salita bago ilabas ang mga ito. 'Hindi niya ako nasaktan, bakit mo naisip na ibubully ko siya?' Nagtanong.

"Dahil malaki ka at maliit siya. Huwag mo siyang i bully, okay?" Sabi ni Dona. Tumingin si Justine sa kanya at sinabing, "Chat lang siya, wait outside, dear." Ayokong tumango o umamin sa kanya na hindi ko tatakutin si Rasheedah. Napatingin si Dona sa mukha ni Rasheedah at mabilis na ngumiti para hindi mag alala ang dalaga dahil kahit anong sabihin o gawin ni Dona, gagawin talaga ni Justine ang gusto niyang gawin.

Naisip ni Dona na walang mangyayaring masama sa pagitan ng dalawang matanda, kaya binitawan niya ang kamay ni Justine at umalis. Kinumpirma ni Justine na bumaba si Dona sa tren bago tumingin kay Rasheedah, 'Dinadala mo ba ang mga anak ni Jasmine sa labas ng bayan nang hindi nila nalalaman?'

Naramdaman ni Rasheedah na sumisigaw sa kanyang mukha na kanya ang mga bata, ngunit hindi niya magagawa iyon, magmukhang lungga silang dalawa ni Jasmine. "I told him about it," sabi ni Rasheedah na nakaupo pa rin. 'No, you didn't,' sabi ni Justine at hinawakan siya sa baba at saka binuhat siya kasama niya. "Hindi lang ikaw

naglakas loob ka ding tumakas sa akin

gusto mong tumakas kasama ang mga anak ng iba. Ano ang gusto mong gamitin para sa mga bata? Napangiwi si Rasheedah at nakapagsalita.

'Ayoko nang makasama ka.' 'Too late,' sagot niya kaagad: 'Tuturuan kita ng leksyon na hinding hindi mo malilimutan.' Binitawan niya ang baba niya at inutusan, 'Follow me!' nagsimula ng umalis

habang tumatayo si Rasheedah

Matigas ang ulo, hindi siya babalik sa mansyon na iyon sa anumang kadahilanan.

Hindi ba mas mabuting mamatay siya dito kaysa mamatay sa mansyon na iyon? Nang makarating si Justine sa pasukan at walang narinig na yabag sa likuran niya, lumingon siya at nakita siyang nakatayo: 'Naglakas loob ka bang suwayin ako?' "Asawa mo ako, hindi preso, please wag mo na akong balikan," sabi ni Rasheedah Alam ko na tiyak na mayroon ka ako

Why The Kids seemed like you had the power to force her to return to the mansion, but she just wished he could let her do whatever she want.

Justine quit without saying another word, leaving her alone in the car. Iniisip ni Rasheedah kung ano ang kanyang plano. Hindi mapakali ang isip niya dahil hindi niya alam kung ano ang balak niyang gawin dito. Plano mo bang sumama sa mga bata at iwan siya? Habang nag iisip siya, bigla siyang nakakita ng apoy sa kaliwa niya. Nang makumpirma niyang tila nagliliyab ang tren, tumakbo siya patungo sa labasan ng tren upang tumakas, ngunit sarado ang pinto. Mabilis na kumalat ang apoy sa paligid ng tren na nagdulot ng nakakapasong init na bumalot sa kanyang katawan. Ilang beses siyang kumatok sa exit door, sumisigaw, ngunit walang nagbukas ng pinto para sa kanya. Mabilis na bumagsak ang mga luha sa kanyang mukha nang napuno sa kanyang puso ang pag iisip na hindi na niya makikita ang kanyang mga anak. She didn't need anyone to tell her that this is Justine doing, she regrets not following him outside. Lalong lumakas ang init sa loob ng sasakyan kaya parang nagliliyab ang katawan niya. ay Sumigaw siya para humingi ng tulong, pero parang hindi man lang nakaligtas sa nakasarang pinto ang sigaw niya.

Paano siya naging napakasama? Napaisip siya at tumulo ang mabibigat na luha sa kanyang mukha. Pakiramdam niya ay nasa impyerno siya. Sa wakas ay kumalat ang apoy sa loob ng tren, nang makita ang likurang upuan na nagniningas at kumakalat patungo sa kanya, tumingin siya sa paligid ng tren, sa bubong, sa bintana upang makita kung paano siya makakatakas, ngunit lahat sila ay nagniningas nang maliwanag sa apoy. Pagkatapos ay sinimulan niyang isipin kung paano siya masusunog sa apoy, ang kanyang puso ay nagkontrata sa sakit, ang apoy ay mabilis na kumalat sa kanya at pinikit niya ang kanyang mata, ang alaala kung paano siya nanganak.

ang anim na anak niya ay biglang pumuno sa kanyang alaala at ang pag iisip na hindi na siya muling makikita ng mga anak ay nagdulot sa kanyang hindi mabata na sakit. Ang malakas na ingay ng apoy na naririnig niya ay biglang humupa at iminulat niya ang kanyang mga mata at nakita niya si Justine na nakatayo sa kanyang harapan. Gayunpaman, ang apoy ay namatay, lamang ang ilang bahagi ng tren ay nasusunog pa rin 'Unless