CHAPTER SEVENTY-NINE

Mga mata pa lang namin ni Maximo ang magkasalubong pero halos malunod na ako. Pakiramdam ko ay habol habol ko ang hininga ko while looking at his eyes. I couldn’t utter any more words. All I know is that he’s here and he can clearly remember me as his wife.

Tahimik lang kaming dalawa at wala nang nagsalita. It was a long moment of silence until a scream shocked the both of us.

“Mommy! Help!” sigaw ni Maxine.

Nataranta ako na napatayo. “Anak, anong nangyari?!” kulang na lang ay lumipad ako papunta sa kwarto namin ni Maxine. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.

Dali dali kong binuksan ang pintuan and good thing it’s not locked. “Maxine, anak? Bakit?! mommy’s here!”

“It’s a prank!” anito pa habang tawang-tawa sa naging reaksyon ko. She can’t stop laughing. Instead, napahawak pa siya sa tyan niya sa katatawa dahil sa pangpa-prank niya sa ‘kin.

Napabuga ako ng hangin at kasabay non ay ang pagsalubong ng dibdib ko. “Maxine!” pinandilatan ko siya ng mata kaya agad siyang napayuko at nanahi