There is only one happiness in this life to be loved by someone you like.Pinagbuksan niya ako ng pinto at saka inilahad nito ang kanyang kamay.Namula ng bahagya ang aking pisngi. Hindi ako sa kanya tumingin upang hindi niya malaman ang nagagawa niya sa akin sa tuwing malapit o lumalapit siya.Inabot ko ang kanyang nakalahad na kamay bago tumayo."I will fetch you later." Aniya.Nauna akong naglakad habang siya naman ay nasa likuran ko. Itinikom ko ang aking bibig at hindi siya sinagot.Nabibigla ako sa lahat ng nangyayari. Patuloy kong tinahak ang papasok sa University. Kagabi halos hindi ako nakatulog dahil sa mga pangyayari. Ang una ay sa halik at ang pangalawa ay sa agreement.Kaninang umaga ay sabay kaming kumain. Tahimik lamang siya habang ako naman ay nakatitig sa kanya. Ang dating pakiramdam ko noon sa tuwing kasama ko siya ay biglang nag-iba, kumbaga gumaan ng kaonti. At isa pa hindi na rin ako mahilig mag-isip tungkol sa kilos niya.Pilit ko nga kinakausap ang aking konsens
Sumilay ang bukang liwayway sa gitnang bahagi ng kanluran. Ala-syete pa lamang ng umaga ay narito kami at lulan ng bus upang tumungo sa paliparan.This day is our biggest day ever. Mahaba-habang biyahe ay aming sasabakin bago maapakan ang buhangin ng Coron Palawan.Iginala ko ang tingin at napangiti na lamang. My co collegues are really excited to see the beauty of that place. Kahit ang ipinunta namin roon ay ang mini thesis na magaganap.Ang iba'y abalang nakikipag-usap sa kanilang kaibigan, habang ang iba'y tahimik na nakikinig ng musika.Tumingin ako sa aking katabi na mapayapang natutulog. Nakasandal ang kanyang ulo sa aking balikat. Bahagyang naka-awang ang kanyang labi. Hindi sa kanya alintana ang mga taong titingin.Mahigit apat na araw akong hindi pinansin ni Drianna. Alam kung hindi niya ako naiintindihan.Ibinigay ko sa kanya ang eksplenasyon na kailangan niya ngunit limitado lamang 'to.Mali man ang maglihim sa matalik kong kaibigan ngunit hindi ko rin naman magawang magsis
Mahigit dalawang oras rin ang byahe namin bago nakarating sa hotel na aming tutuluyan.Binuksan ko ang backdoor at tinignan ang buong kapaligiran.Ngumiti sa amin ang dalawang babae na may mga hawak na bulaklaking kwintas. Katabi ng mga 'to ang dalawang bellboys.Bumaba ako roon kasabay na rin ang iba. Lumapit sa amin ang isang unipormadong bellboy at saka magalang na kinuha ang aming mga bagahe upang ihatid na sa aming naka-aasigned na kwarto.Tumingala ako at nakita ang katalogo sa harapan.Welcome to CALLE REAL HOTELSTinanggap ko ang bulalak na kwintas na ibinigay sa akin ng babaeng empleyado na naka-abang kanina.Tumingin sa amin ang team leader na nakalaan sa amin at saka itinaas ang kamay upang bigyan siya ng pansin ng iba ko pang kasamahan."I'd booked a double deluxe room for five persons. Limang room iyon. Ang isa'y sa rolling bed na lamang." Anito.Ibinigay nito sa amin ang room number at saka inabala na ang sariling kausapin ang front desk.Nagkibit balikat na lamang ako a
His jawlines that made me feel like I am free. His pointed nose made me feel I am safe. His tantalizing eyes made me feel like I am pretty. His feature soften that made me feel like I am calmed.My heart beat pounding inside on my chest.Habang naglalakad siya patungo sa akin, ang kanyang mga mata'y tanging nakatutok sa aking kinaroroonan.Nagpa-angat ang aking tingin ng siya ay makalapit na. Ang katangkaran nitong tila'y maliit ako kapag siya ay katabi ko.Maingat nitong hinawakan ang aking siko bago nito niyapos ang aking baywang gamit ang kanyang braso.Napapikit ako ng mariin ngunit ng maramdaman ko ang halik ni Ryker sa aking sentido ay napamulat ako agad.Mapupungay ang kanyang mga matang nakatingin sa akin. Hinawi nito ang iilang hibla sa aking noo at saka ngumisi."You're pretty, baby." Aniya gamit ang malamyos na boses.Uminit ang aking mga pisngi at naiilang na yumuko sa kanya.He chuckled softly. Nag-umpisa na kami maglakad palabas.Narinig ko ang mahinang tukso ng aming mg
Kaya ko bang panindigan ang mga pangako na sinabi? Kaya ko bang tuparin na huwag masaktan sa tuwing iniisip ang mga bagay? Kaya ko bang sisihin ang naging desisyon ko sa magiging resulta nito?Part of me wants to conquer tonight. Part of me wants it to be accurate but part of me, too wants to stop this unrequited feeling.It's been three days passing by. Me and Ryker are like a real sweetlover. Ayaw ng paawat ang aking damdamin upang huwag lumalim ang aking kagustuhan na mahalin niya rin ako.The night they blanketed the place. It took a couple of minutes until the scorching became soothing. The stars sparkle much more mischievous.The moon was the king, and it demanded attention. I feel the stones tickle my feet and the water gently flowing.Those dim lights surrounding the giant tubs were painted faintly of the surrounding mangroves that stood to a natural fence.Giant tubs are built, its rough wall in stacks of rocks, and it's floor strewn with pebbles.Whatever pain and fatigue I
Sa mga nagdaang araw hindi ko mabilang ang kaligayahan na aking naramdaman. Life has been kind to me. Siguro'y dahil naging mabuti akong tao. Naniniwala ako roon.Lumawak ang aking pag-ngiti ng hilahin ako ni Ryker payakap sa kanya. Ipinatong nito ang baba sa aking balikat at saka hinigpitan nito ang kapit sa aking baywang.From this moment I feel that I am enough na bagay kami kahit na hindi kapani-paniwala."Akin ka nalang baby!" Bulong nito.Bahagyang pumula ang aking pisngi. Iba din ang isang 'to? Iba ang nagagawa niya sa akin."Baby mukha mo." Natatawang saad ko.He restore back the joy in my heart. Hindi ko na kailangan mag-kunwari sa iba na okay ako. Hindi ko na kailangan magpanggap na masaya ako. Because he already prove to me, na ang pagpapanggap at pangkukunwari ay hindi makakabuti sayo.Being truthful to yourself is like suffering to find the one who is worth it for you.But stop worrying about that, because in the end, the risk of spending your life not doing what you want
I don't want to pull out of love with him.Akala ko ay kailangan ko pang itago ang nararamdaman ko sa kanya upang hindi niya ako iwasan. Ngunit heto at sinabi niyang gustong-gusto niya ako.The problem is that my heart making my mind as my idea, that I want to be perfect. Iyong dapat bagay kami. Natuto akong bigyan ng importansya ang mga hinaing ko sa aking utak na hanggang ngayon ay tumatatak sa aking kaibuturan.His smiles give me a thousand goosebumps. I know I need him, but I've never shown this feeling like I am damn needy."Are you serious?" Napakagat ako sa labi.Ang malalim at malamig niyang mga mata ay nakatingin sa akin tila'y hino-hiptismo ako."I don't know. I missed you always." Sagot niya.Pasimple akong napahawak sa dibdib. My heart palpitate too much. Pambihirang lalaking 'to!Hello, hindi ba siya marunong sa hindi pagiging direct to the point?!"Maari ba muna natin tong pag-usapan? Naguguluhan ako." Seryosong wika ko.He lean closer towards me. Halos isang pulgada lama
Sisipol-sipol akong naglakad sa hardin at napahinto rin ng makita ang tatlong sasakyan na nakaparada sa harap ng mansyon. Mga mamahaling sasakyan.Kumunot ang noo ako. Maliwanag sa buong bahay. May naririnig rin akong maingay na nag-uusap. Para bang nasa isa silang pagtitipon.Nakita ko sina Klare at Racquel hawak ang dalawang vase. Puno iyon ng maraming bulaklak.Imbes na kunin ko ang naiwang tasa ay nagmadali ako pumunta sa kanila."Klare, Racquel." Sumabay ako sa paglalakad.Maigi na maaga akong dumating kundi hindi ko alam na may bisita."Sinong bisita?" Nagtatakang tanong ko."Si Madame Clarettine kasama ang kanyang mga magulang." Ani Klare.Mas lalong bumilis ang paglalakad ko."Magbibihis muna ako." Anang ko.Huminto ako sa tapat ng kwarto ko at saka pumasok sa loob.Agad akong nagbihis at lumabas.I was wearing a pink tee shirt, ripped jeans, and a pair of white flat sandals.Kanina ang buhok kong malayang nakalugay ay nakapuyod na.Kahit medyo ako'y nahihirapan sa nararamdam
Zacky POVAs I was smelling the roses in the front yard. I saw a beautiful young lady smelling the yellow roses. I guess she didn't see me because she was enjoying it. She walked into the fountain so I approached her.I was shocked at first when she bowed like I was a queen. Her beautiful angelic face tells me that she's innocent. Her gentle and sweet voice's like music into my ears, ang sarap pakinggan. We had a nice conversation but sadly she had to go for her work. At first, I thought she was modeling because of her height and beautiful face. Good appearance.Pumasok ako sa loob ng mansyon at nakita ang anak ko na nakatayo at nakatingin na sa akin. I smiled and kissed his cheek."You're a woman is sweet, huh." I teased him."She's not mine." Then he passed me by.I chuckled."Not now..." pasigaw kong sabi dahil nakalabas na sya ng mansyon.Pumasok ako sa kwarto namin at nakita ang asawa ko na nagbibihis. Lumapit ako sa kanya at ako na ang umayos sa kanyang necktie. My boss-my husba
Hindi ako masyadong nakatulog kagabi dahil sa dami ng iniisip. Dumagdag pa ang sinabi sa akin ni Mrs. Laurel. Tuwing pumapasok iyon sa isip ko, bigla nalang tumutulo ang luha ko. Ang sakit. Bakit parang ang sakit isipin na iiwan ko ang taong mahal ko?Kahit sa pagligo at pagbihis sobrang bagal ng kilos ko. Kahit sa paghatid ni Maximilian sa akin sobrang tahimik ko. He always kissed my forehead. He always asked me not to leave him no matter what, but I just smiled to him.I don't know what to answer.Ang sakit na wala akong masagot na mabibigay sa kanya. Karapat dapat ba ako para sayo? Ang babaeng hindi ka magawang ipaglaban? Mahirap lang ako at hindi ako nababagay sa mundo nya.Tuwing tinitignan ko ang mukha nya, lumalakas ang tibok ng puso ko. Mahal ko sya. Hindi ko kayang mawala sa kanya ang lahat na pinaghirapan nya nang dahil lang sa akin."Okay ka lang?" tanong sa akin ni Nathan.It's already lunch break. Hindi ko man lang napansin ang oras. Kanina pa nagtatanong sa akin si Nathan
Hanggang sa pagising ko, iniisip ko pa rin iyong usapan nila Mama. Inaantok akong lumabas ng kwarto, hindi ako masyadong nakatulog kagabi dahil sa pag-iisip. Anong ibig sabihin sa usapan nila? Bakit parang iba ata ang dating sa mga salita ni Mama?"Mornin'."Naputol lang ang pag-iisip ko ng biglang pagbati ni Maximilian. His wearing his business attire, very good looking. I stared on his face. Why is he so handsome? Hindi naman ako ganito mag-isip pero hindi ko talaga mapigilan. I blushed."Why are you blushing?" He asked and touched my cheeks."H-hindi naman ah." Tanggi ko."Haha, why are you denying it?" He teased."Hindi nga. Ganito talaga ang mukha ko.""Well... for me you're blushing." He chuckled. "I love you, let's go."I looked down. My face heated even more. Kasing pula na siguro ng kamitis itong mukha ko. My heart is racing so bad. Bakit ganito ang epekto nya sa akin?Kahit nasa loob na kami ng sasakyan nya, sa sobrang tahimik ng biyahe baka marinig pa nya ang malakas ng pagt
Nasa sasakyan na kami ni Maximilian at pauwi na. Bigla kasi syang nawalan ng gana matapos nilang magkasagutan ni Seraphina. Hindi sya nagsasalita habang ako'y nag-eenjoy sa paglalaro ng kung ano-ano. Napansin ko iyon kaya inaya ko nalang sya na umuwi.Panira talaga si Seraphina. Nagsasaya pa kaming dalawa, e, bigla nalang naninira. Masyadong kill joy ang isang iyon. Pero hindi parin talaga mawala sa isip ko ang sinabi ni Seraphina kanina.Alam mong hindi magtatagal ang relasyon nyong dalawa. Yes, I can't stop you but I can stop her. Sa akin parin ang bagsak mo, Maximilian.Parang echo ang mga salita na iyon na pabalik-balik sa aking tenga. Anong ibig sabihin non? Wala talaga akong naiintindihan. Nilingon ko si Maximilian pero diretso lang ang tingin nya sa daan. Sobrang tahimik nya naman ata.Hindi ko nalang sya pinansin at tumingin nalang din sa bintana. Maya't maya lang nasa palasyo na nila kami. Gusto kong ngumiti dahil tuwing sinasabi kong palasyo ang tinitirhan nya, tinatama nya a
It's been three weeks, since I study here in elite school. Sa tatlong linggo marami nadin ang nangyari. Gaya ng nga kaklase kong naging kuryoso parin sa pagkatao ko. I don't understand them, bakit ba sila nagiging curious, e, isang hamak na anak lang naman ako ng maid nilang Maximilian.Nalaman na din nila ang relasyon namin. Paano na laman? 'Yon ay dahil nong nag date kami sa isang mamahaling restaurant ni Maximilian, may nakakakita sa amin at kinuhanan pa kami ng letrato. They posted it on our school group.Evienne Sinclair dating the hottest international bachelor?Basa ko sa isang post sa group. Medyo nalito pa ako dahil ano bang pakialam nila pag nag relasyon nga kaming dalawa?"Big deal talaga iyan sa kanila." Biglang sabi ni Savannah habang nagpatuloy ako sa pagbabasa ng comments.May nacu-curious sa pagkatao ko. At maraming nagsasabi na bagay lang naman daw kaming dalawa. May iba din na baka galing ako sa isang mayaman na pamilya dahil nakipag date ako sa mayaman na lalaki. Ma
Nandito ako ngayon sa banyo at naliligo, nakatulala. Akala ko panaginip lang ang lahat kagabi. Ang pagtapat ni Maximilian sa akin, at pag-amin sa nararamdaman ko para sa kanya. I thought it was just a dream, it really feel surreal.As I touch my lips with my bare fingers, hindi ako makapaniwalang naghalikan kaming dalawa. His lips are slowly moving on mine. I just closed my eyes, feeling his lips."Thank you..." Sabi nya habang naka tingin sa mga mata ko "for loving me back."Hinatid nya din ako sa kusina at sinamahang kumain. Nakita ko pa si Mrs. Laurel na naka-upo sa sofa sa living area na nakatingin at nakangiti sa aming dalawa.Ang lahat ng kasambahay ay nag tataka dahil sinamahan ako ni Maximilian kumain sa loob ng kusina. Pagkatapos kung kamain ay hinatid nya ako sa tapat ng kwarto namin ni Mama. He gave me a soft kiss, and I was left dumbfounded.Hindi parin ako makapaniwalang nangyari talaga sa amin iyon. Matapos kong maligo at magbihis. Lumabas na agad ako sa kwarto at pumaso
Nakatingingin ako ngayon sa side mirror ng sasakyan ni Nathan. He is still following us. Pero hindi naman siguro sinusundan. I am living on his palace, kaya obvious na nakasunod sya. Hindi ba nya susunduin si Seraphina?"So, what is your relationship with that Laurel?" Tanong ni Nathan sa akin.I looked at him, obviously teasing me. I just pouted and didn't answer his question. May ibang kahulugan iyong sinabi nya. I saw him glanced at me at binalik ang tingin sa harap. Hindi nya naman siguro ibubunggo itong sasakyan, nu?Hindi nagtagal, inihinto nya ang sasakyan sa tapat ng malaking gate sa palasyo ni Maximilian. Kung may nakaka-alam man sa pagkatao ko, isa na d'on si Nathan."That guy is very bigtime, huh." Sabi nya habang nakatingala sa malaking gate."Sinong guy?" Tanong ko.Nginiwian nya ako dahil sa tanong ko. Hindi ko maintindihan ang sinabi nya. Marami namang guy so obviously nagta-tanong ako kung sinong guy."Your Maximilian." He grinned.I can feel my face heated. Your Maxim
Naka-upo na ako ngayon sa loob ng classroom. Hindi ko inaasahang ihahatid ako ni Maximilian dito. Kaya ngayon halos lahat ng kaklase ko nag-tatanong kung ka ano-ano ko ang isang sikat na tao pagdating sa larangan ng negosyo.Most of the students in here are all curious of my identity. Ang hindi nila alam anak lang ako ng maid ni Maximilian. I am not ashamed for what I am, pero ang sabi ng Ina ni Maximilian hindi ko na sasagotin ang nga tanong na iyan.Natapos na ang unang araw ng klase namin, lumabas na agad ako. May ibang tumatawag pa sa pangalan ko pero hindi ko na iyon pinansin. Alam kong hindi nila ako lulubayan hanggang hindi nila nakukuha ang sagot sa mga tanong nila.I was about to go to downstair, when someone grab my elbow. Nilingon ko kung sino iyon. There I saw Savannah. Hinila nya ako sa bakanteng klasrom. Wala na masyadong tao na dumadaan sa hallway na ito.Savannah was looking outside, inaalam kung may dadaan ba o wala. When she was satisfied, nilingon nya agad ako. She
I woke up because of the noise of my phone alarm. Naligo at nagbihis agad ako. I wore denim jeans and a sleeveless marshmallow print and match it with white sneakers. I fixed my hair in half a ponytail. Lumabas na agad ako sa kwarto at pumasok sa loob ng kusina para kumain.Gulat kong binuksan ang pinto dahil nakita ko si Maximilian na komporming naka-upo."Good morning." Bati nya habang nakatitig sa akin.Medyo naiilang ako sa nga titig nya kaya napayuko akong bumati sa kanya. "G-Good morning."I sat on the vacant chair, two spaces away from him. I saw him arched his brows while staring at me. I pursed my lips and look away."Why did you sit here?"Binalik ko ang tingin sa kanya at nakitang nasa tabi ko na pala sya. Ba't hindi ko napansin? He was staring at me like I did something wrong."H-hindi ba pwedeng umupo dito?" Inosenteng tanong ko.I saw him clenched his jaw, stopping himself to smile. He sigh, not taking his eyes away from me. Naagaw ang atensyon ko sa nilapag ni Mama na p