(ZAYNAH POV)
Surprisingly, Haydee and Arriane is back. Bumalik na 'yong pagkamaldita at pagkabibo ng dalawa. At bumalik na rin ang pangungulit at pamemeste nila sa akin. Somehow, I'm glad of it. Hindi ko alam pero masaya akong hindi na nila ako iniiwasan. Basta bigla nalang silang lumapit sa akin na para bang hindi nila ako iniwasan sa loob ng isang linggo.
"Zaynahhhh! " Napatigil ako sa pagbabasa ng libro ng marinig ko ang matinis na sigaw ni Arriane. Napatingin ako sa pinto at ilang segundo lang ay nakita ko siyang pumasok.
"Zaynah! Oh my gosh! I'm so happy!" tuwang-tuwa siyang yumakap sa akin pero mabilis din na bumitaw. Napakunot-noo ako sa inasal niya. "Finally! Gusto ko na t
(HANNA POV) I hate her! I so much hate her! Simula nang bumalik ako dito ay walang ibang bukam-bibig ang mga tao kundi… Zaynah! Zaynah! Zaynah! Darn it! Naririndi na ako sa pangalan niya! F*ck her! Mamatay na siya! Samantalang ako ang tagal ko na dito pero hindi pa ako napapansin! At siya! Isang buwan palang siya dito ay nagrereyna -reynahan na siya.Ang kapal ng mukha! At nakakatakot daw siya? So funny. She's not! Asa namang matatakot ako sa kanya. Mas matakot siya sa'kin dahil hindi niya alam kung ano ang kaya kong gawin. &
(HAYDEE POV) Arghh! I so hate that girl! I'm here at the clinic trying to heal my bruises! Nakatikim na ako kay Super Zaynah. Nakakainis. Hindi siya masakit pero ang katotohanang nagkapasa ako at galing pa kay Zaynah, hindi ko maiwasang hindi mangilabot. Nakakaasar talaga si Hanna. Si Zaynah pa talaga angkinalaban! May death wish nga talaga ang gaga! Pero napatigil ako ng maalala ang nasaksihan ko kanina. Kung hindi dumating ang dalawang magkapatid ay siguradong natuluyan na si Hanna. Sa itsura ni Zaynah kanina ay seryoso siya. Desidido talaga siyang tapusin ang buhay ni Hanna. Yes, I've wished so many times of Hanna's death but what happened earlier... parang gusto ko siyang isalba kanina. Pero masyadong nakakatakot si Zaynah kaya ang ginawa ko ay tinawag ko nalang sina Mich. Mabuti nalang at nakinig si Zaynah sa kanila. Nagtaasan ang mga balahibo ko ng maalala ko ang mga mata niya. It's not black. Hindi siya nawalan ng kontrol. Bu
(ZAYNAH POV) Napatigil ako sa paglalakad nang huminto si Ace at napatingin sa harapan namin pati sa mapa. Ang kaninang kaba na naramdaman ko sa kanila ay mas lalong tumindi pa. Tss. Ano ba ang ikinakakaba nila? We just need to get the Crystal. That's it! Akala mo naman ikamamatay nila. "We're here, Forbidden Forest." Ace announced. Forbidden Forest? Did I hear it somewhere? It's quite familiar to me. "No way?" gulat na sabi ni Haydee. "F*ck Ace! Sigurado ka ba na tama ang pinuntahan natin?" Jesterasked. 
(ARRIANE POV) Nakakatakot! Napaatras kaming lahat ng lumindol nang malakas. "Zaynah! F*ck!" sigaw ni Ace, natataranta. Napatingin ako sa banda ni Zaynah. The f*ck! Nalaglag siya! Susubukan sana namin lapitan ang kinaroroonan niya nang bumuka ang ulit ang lupasa kinaroroonan namin. F*ck! "Mich! Sandra! Come here." Sigaw ko sa kanila. Lumapit naman sila at hinawakan ko sila parehosaka sabay kaming umangat sa ere. Gano'n din sila Ace. Sinubukan namang kontrolin ni Zach ang lupa at pinigilan sa pagguho.&
(ARRIANE'S POV)F*ck! so hate myself.Did I just really do that?Iniligtas niya kami pero nasabihan ko siya ng masama. I'm guilty. Napanguso ako. "It's over," Haydee whispered. Then we just found ourselves out of the Forbidden Forest.Nakatingin lang ako sa Forbidden Forest habang tinatangay ng hangin ang buhokko. It's slowly turning back. Everything is set again. It's endless. Kung sino man ulit ang pumasok diyan ay mararanasan din ang mga paghihirap na naranasan namin. "We have just survived the first challenge. I hope we can still survive after this." sambit ni Ace. Right. Simula pa lang ito. Another challenge for us. Ano na naman ang kahahar
(ZAYNAH POV) We're now on our way to... ' I don't know' place. Everyone is silent and I love it. Nagpalinga-linga ako at baka may mapansin akong kakaiba pero napatigil ako dahil sa malamig na simoy ng hangin. I closed my eyes and feel everything that surround me. Something's not right. The feeling that it was like a deja vu. A strange feeling that I felt before. Mabilis ang naging aksyon ko at sinalo ang patalim galing sa taas. And there, I saw different kind of dragons. Napaatras kaming lahat. "Parang may mali," Sandra uttered. I was about to make a barrier when... 
(ZAYNAH'S POV)I can feel myself again slowly drifting away from me. Here comes my other version. My worst version of myself. Ramdam ko pa rin ang mga pangil nilang nilalamutak ang balat ko at kitang-kita ko kung paano magtalsikan ang mga dugo ko na tuluyang nagpawala sa aking sarili. "Destroy," I utter. Mabilis na nawala ang mga wolves na nakadagan sa akin at nagkawatak-watak ang katawan. Saka ako tumayo at napatingin sa balat kong punong-puno ng dugo at kung wala lang dugo ay nakita ko na ang laman. Napangisi ako at itinuon ang pansin sa mga natitira. Sa isang mabilis na galaw ay lumapit s
(HAYDEE POV)Napadapa kaming lahat nang bumuga ng apoy ang mga dragon. Bw*sit na illusion na 'to!"Run!" I heard Hanna shouted kaya napalingon kami. Sh*t! Sina Hanna and Sandra nga at sa likod nila ay ang mga wolves na kaunti nalang ay maaabutan na kami. F*ck! Nakakabaliw 'to! L*tse naman kasi bakit walang magics! Wala talaga kaming takas nito. Kainis! Teka, what if?"What if guys subukan natin silang labanan? No magics involved!" sigaw ko sila. Nagsitanguan sila pero napatigil kami at napaatras ng may humarang na Anaconda at sa likod namin ay ang mga wolves. We're cornered. Ang swerte namin ngayong araw grabe!Nagsimulang sumugod si Ace at pinagsusuntok ang mga wolves. Agad din kaming nagsikilusan. Yumuko ako nang talunan ako ng wolf at mabilis ko itong sinipa ng malakas. Saka walang tigil ko itong pinagsisipa at pinagsusuntok. Nagulat nalang ako ng maglaho ito.Nagkatinginan kaming lahat at napangiti at saka pinagpatuloy ang p
(ZAYNAH'S POV) "Okay ka lang ba baby?" Napaismid ako. "Hindi, ang sakit na ng tenga ko sa kakadaldal mo." reklamo ko.Narinig ko sa kabilang linya ang matinis niyang tawa. "Time's up dear. Mission accomplished" Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Magtatanong pa sana ako pero binagsak na niya ang telepono. Aissh! Naiinis na lumabas ako ng kwarto kasabay ng pagteleport ko pabalik sa kanila. Pero wala na sila. Napalingon ako at do'n ko nakita ang anak ko na patakbong pumunta sa akin. Sinalubong ko ang yakap niya at hinalikan siya sa noo. "Where are they baby? Hmm." I asked. She pouted. Saka siya kumalas sa akin at hinawakan ang kamay ko. Tumakbo siya kaya nagpadala ako. Hanggang sa.... "Happy Birthday, love" Ace greeted me. Napakurap-kurap ako. He's now standing infront of me with a
(ZAYNAH POV)Years later..."Your Majesty, King Zerif wants to talk to you." Nag-angat ako ng tingin sa kanang-kamay ng aking Ama at saka ko siya tinanguan. Mabilis na tinapos ko ang ginagawa ko at sumunod sa kanya.Narating namin ang hardin at nakita ko agad si Ama na nakangiti na sa akin. Katabi niya ang Mama na ngumiti din sa'kin at bumalik na ulit sa ginagawa niyang pamimitas ng bulaklak."Dear I---""I am fully aware of my obligations and responsibility as a heir of your throne, as the reigning Queen. But I told you that I can't make it now. And don't make as an excuse that you're old because you were not. You can still handle the Magiczard with that state of yours. Piece of cake" Pangunguna ko na sa kanya. My father looks amazed then later on he burst with laughter."I understand." sabi niya ng makabawi saka mahina akong tinapik sa balikat. 
(ZAYNAH'S POV)"Anong ibig niyong sabihin?" Naguguluhang tanong ni Ace sa Hari. A smile crept into his lips as he look at me. Then he wave his hand.Tumambad sa amin ang ilusyon ng propesiya at nakasaad dito na ang nakatakda para sa akin ay si Chris. Mahigpit na hinawakan ni Ace ang kamay ko.Pero nanatili ang paningin ko sa propesiya dahil unti-unting naglaho ang mga letra at napalitan ng katagang hindi ko lubos maintindihan.'A pure and sacred love arises. She , the legend found her mate. Rejoice ! For the new hope is coming. Legend to a legend! 'Naguguluhang napatingin ako ulit sa Hari na may namumuo nang luha sa mata.Saka siya unti-unting ngumiti sa akin. Hindi ko alam pero may umusbong na tuwa sa dibdib ko. Wala akong maintindihan sa nangyayari maging ang sinasabi ng propesiya. Pero ang puso ko, nakaramdam ng saya. Na tila ba naintindihan nito ang nais
(ZAYNAH'S POV) It’s been a month since my life became lifeless. It’s been one month since I last saw him… and give myself to him. Nakatingin lang ako sa kawalan, nakatulala. Pakiramdam ko ay babagsak ako anumang oras. Hindi ko kaya ang halo-halong emosyon na nararamdaman ko. Gusto kong umatras. Gustong-gusto kong lumayo dito at maniwala sa sinabi ni Hera sa akin kanina habang inaayusan nila ako. 'Someday you'll have your own fairytale. You'll live happily ever after. Because you deserve to be happy Zaynah. And I promise you that' "Your Majesty, ayos lang po ba ang pakiramdam niyo?" tanong sa akin ng dama. Pilit na tumango ako. Sinalubong naman ako ng Hari at Reyna na may mga ngiti sa labi. "I want to congratulate you in advance, my Princess. Be happy." madamdamin na sabi ng Reyna Ngumiti ako ng pilit. I hope I'll be happy. Today is
(ZAYNAH'S POV) "Nandito na tayo." biglang usal ni Haydee na nasa tabi ko. Hinawi ni Arriane ang mga halaman na nagsisilbing harang sa lugar at do'n tumambad sa akin ang mga lahi ng dwarves at elves. Natanaw ko rin ang mga maliliit na bahay na palagay ko ay siyang tinutuluyan nila. Namangha ako sa ganda ng lugar. Napakalinis nito at ang cute pang tingnan. Sa gilid naman ay may natanaw akong falls at may mga naglalarong mga dwarf at elf do'n. Lahat natigilan sa ginagawa at napako ang paningin nila sa akin. Saka taranta silang nagtitipon at agad na lumuhod sa harapan ko. Nagulat naman ako do'n. "Mahal na Prinsesa. Kinalulugod po namin na nandito kayo. Pasensya na po at hindi kami nakapaghanda sa pagdating niyo." Maya-maya ay usal ng isang matandang dwarf na nasa gitna. Tinanguan ko lang ito sa kawalan ng sasabihin. "Naku, Pinuno. Biglaan lang talaga hehe." Napapakamot sa ulo na s
(ZAYNAH POV)Dahan-dahan na nililipad ng hangin ang buhok ko. Naramdaman ko ang paglapit niya at pagtabi niya sa akin pero hindi ko pa rin siya nilingon.I isolated myself to them. As long as I can, I want to be alone.It's been three days since it happened. Pero sariwa pa din sa akin ang lahat. The scene, the pain, the longingness...it's still here. Deep inside me, to my unfixable heart."It's funny to think how I can make other people happy but I can't even make it to myself." he said. I heard him sigh pero hindi ko pa rin siya nilingon. Hindi ko maiwasang sisihin siya at ang sarili ko kung bakit ganito ang naging kalagayan ko. If he's not a god and If I'm not goddess. Definitely there will never be an us."I'm sorry," bulong niya."Your sorry can't change anything so stop it because it's useless." malamig na tugon ko. Sandaling katahimikan ang namayani sa
(ZAYNAH'S POV)I closed my eyes as I let out a deep sigh. Damn it. Seems like I have no choice.Bumukas na ang pinto ng kwarto ko at nagsimula na akong maglakad. Nakahilera na agad ang mga kawal sa dinadaan ko at nasa likuran ko naman ang taga-silbi na panay ang sunod sa akin. Nang marating ko ang coronation grand hall ay huminto ako sa tapat ng pinto."Magbigay-pugay sa mahal na Prinsesa!" Sigaw ng kanang-kamay ng Hari. Kasabay no'n ang pagbukas ng pinto at mula rito ay kitang-kita ko na nagsipaluhuran ang lahat ng tao na nasasakupan ko upang magbigay-pugay. Sa gitna ng aisle ay may mga nakahilerang kawal na may hawak na espada at sa dulo no'n ay ang Hari at Reyna na nakaupo sa kanilang trono.Nagsimula na akong maglakad. Lahat ay tahimik at nakangiting nakatingin sa kin.They looks so proud, happy, amaze and a lot of mix emotions are visible in their eyes. Hindi ko mapigilang hindi maaantig
(ZAYNAH'S POV)(ZAYNAH POV)We're currently here in front of the portal. At kanina pa nila ako hinihintay dahil hindi ko magawang gumalaw. I heaved a sigh then I face them."Go," Maotoridad na utos ko sa kanila. Agad silang naalarma at nagtangkang lumapit sa akin pero mabilis ko silang pinigilan."Your Highness," nag-aalalang sambit ni Chris."I said go. Chris, ikaw na ang bahala magsabi sa Hari at Reyna." utos ko."Saan ka pupunta?" tanong ni Ace sa akin pero hindi ko siya sinagot."And that's an order." I said with finality. Bakas ang pagkabahala sa mukha ni Chris at hindi naman maipinta ang kay Ace. Sa huli ay wala na silang nagawa kundi ang pumasok na sa portal.Napabuntong-hininga ako at napatingala sa langit pagkatapos. Hindi ko alam kung ilang minuto na ang nakalipas pero nanatili pa rin akong nakatayo sa harap
(ZAYNAH'S POV)Kung saan-saan tumitingin ang mga mata ko dahil sa sobrang pagkahiya. Damn it.Nahihiya ako sa kanya. Nahihiya ako sa sarili ko. Damn. Talaga ba na inamin ko na sa sarili ko na mahal ko na siya?Mahal ko siya.Napapikit ako sa inis. Argh! You're making things so complicated Zaynah! That is so not you!Kinagat-kagat ko ang labi. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Seriously? Ngayon lang nangyari 'yong ganito! 'Yong ganitong hindi ko alam ang gagawin ko! Damn it! F*ck!Napapitlag ako nang mas hinigpitan pa nito ang paghawak sa kamay ko. Simula pa kanina hindi niya binitawan ang kamay ko. Mukhang tototohanin niya ang sinabi niya kanina. Literally.Patuloy pa rin kami sa paglalakad. Walang nag-iimikan sa aming dalawa. Hanggang sa huminto kami sa cotton candy stall. Pinaupo niya ako sa bench pero nanatili akong nakatingin sa cotton