LOGINShare
Chapter 27
Last Updated:
2021-11-05 22:24:54"Bakasyon na namin, ate, kaya mas mababantayan ko na po si kuya ngayon." Ani Elly nang isang beses ay bumisita ulit ako sa ospital.
Paminsan ay sumasakit pa rin talaga ng sobra ang ulo ni Jian. May mga araw pa nga na sumusuka rin siya at parang nitong mga nakaraang araw ay mabilis na siyang makalimot ng isang bagay.
Halos araw-araw din akong narito para bantayan siya. I really don't want to leave him here. Natatakot ako. Hindi ko kayang isipin na may mangyari sa kaniyang masama habang wala ako sa tabi niya. Gusto kong lagi niya akong kasama. Gusto kong lagi akong nasa tabi niya.
"But that doesn't mean na hindi na ako pupunta rito." I said to Elly.
Ngumiti naman siya sa akin.
"Siyempre naman po. Alam ko pong gusto mong nakakasama si kuya kaya ayos lang, ate kung lagi kang nandito." Mahina siyang humalakhak.
"Gusto ko rin naman kasama lagi ang ate
Related chapters
Luckily Blinded Chapter 28
"Anong itatanong mo?" Ani Ron."Ahm, can we eat first-""Kailangan kong umuwi agad. May gagawin pa ako." Malamig na putol naman niya sa akin.Nasa isang Restaurant kami malapit dito sa Agency. Kaunti lang ang pumupunta rito kaya dito ko siya niyaya na kumain sana, ngunit mukhang ayaw niyang kumain muna kami..."Ron... I know you're still mad at me. But I want you to know that you are important to me. You're my friend. You're like a brother to me, okay?""I already know that, Chelle. Ilang beses mo ng sinabi sa akin na magkaibigan lang tayo." Nahimigan ko ang pagkairita sa kaniyang boses."Ron naman..." Sabi ko. "Hindi ka lang basta kaibigan, mahalaga ka. At ayoko ng ganito tayo. Hindi ako nasasanay na iniiwasan mo ako. Ayoko ng iniiwasan mo ako, Ron." Halos magmakaawa ang aking tono."Ano ba 'yong itatanong mo sa akin?" Aniy
Last Updated : 2021-11-07Luckily Blinded Chapter 29
"Ate.... Ate, nasaan ka po? Ate... Si kuya..." Humihikbi si Elly nang tumawag siya sa akin at sabihin niya iyon.Para akong nanghihina nang marinig ko ang kaniyang boses na umiiyak."A-anong nangyari sa kuya mo? Bakit? Elly... Anong nangyari?" Todo-todo ang kabang nararamdaman ng dibdib ko. Damn. What happened again?!"S-sumasakit na naman po ang ulo niya t-tapos... ate... h-hindi niya ako makilala..."Halos manghina ang mga tuhod ko sa sinabi niya. Hindi ko na mailagay ng maayos yung mga gamit ko sa pouch dahil sa kaba."N-nahihirapan din po s-siyang huminga, a-ate..."Fuck."S-sige. Papunta na ako. Hintayin mo ako d'yan, okay?"Nanginginig ang mga kamay kong pinatay ang cellphone."Chelle? What happened? Why are you crying?"Damn. Hindi ko na napansin na tumulo na pala ang m
Last Updated : 2021-11-10Luckily Blinded Chapter 30
"Hindi ka nagpunta sa US, hija? Paano iyong Runway mo?" Ani dad sa kabilang linya.Kaninang umaga dapat ang flight ko patungo sa US para sa Runway mamayang gabi. Pero hindi na ako tumuloy. I don't want to leave Jian in this kind of situation. Ni hindi pa nga siya ulit nagising kaya ayokong umalis sa tabi niya.Tinawagan ako ni Mrs. Chavez na siyang nag-imbita sa akin para sa Runway ngayon. She's got mad, of course. I told her na may emergency ako, pero wala lang iyon sa kaniya. She said na naka pirma na raw ako sa kontrata kaya kailangan kong dumalo roon. I understand her, though. But I really don't want to leave Jian..."Richelle, 'yong Runway ngayong gabi, mahalaga iyon sa 'yo. It's a big opportunity. Malaking event iyon ni Mrs. Chavez–""Dad, ayoko pong iwan si Jian ngayon. Hindi ko po kayang iwan siya na ganito ang sitwasyon niya..."Kumpara kay mommy, med
Last Updated : 2021-11-12Luckily Blinded Chapter 31
"Louzel, wait!" Sambit ko at hinila ang kaniyang braso. Mabuti at naabutan ko pa siya!Huminto siya at gulat niya akong hinarap. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang kaba nang tumingin siya sa akin. I knew it! Wala pa nga akong sinasabi ay tila pinagpapawisan na siya sa kaba!Nasa labas na kami ngayon ng hospital. Dito ko na siya naabutan dahil ang bilis niyang maglakad."B-bakit?" Halos mautal niyang sabi."We need to talk. May itatanong ako–"Hindi pa ako tapos sa sinasabi ay nagsalita na siya."Sorry, pero kailangan ko ng umalis. May trabaho pa akong tatapusi–""Ikaw 'yon, hindi ba?" Diresto kong tanong. May plano ba siyang takasan ang tanong ko?"A-ano bang sinasabi mo, ma'am R-Richelle?" Aniya saka hinawi ang kamay kong nakahawak sa kaniyang.Kitang-kita ko sa mga mat
Last Updated : 2021-11-15Luckily Blinded Chapter 32
"He's fine now, Richelle. Pero asahan n'yo pa rin ang muling pagsakit ng kaniyang ulo. I told you already, right? His brain is consious now so, you need to be more careful now." Ani doc sabay sulyap kay Jian sa huling sinabi. Ibinalik niya rin namang muli sa akin ang tingin niya.Magkahawak kamay kami ni Jian habang nakikinig sa mga sinasabi ni doc sa amin."Don't let him think too much, Richelle. Make sure that he's not worrying too much about other things, okay?""I understand, doc. Thank you so much."He nodded. "I'll go now. Just call me again if you need anything.""Okay, doc. Thank you."He only nodded again before he finally leave.I turned to Jian immediately when doc went out."Sobrang saya ko dahil gising ka na. Thank God!" I said happily as I squeezed his hand.Nang magising siya kanina
Last Updated : 2021-11-16Luckily Blinded Chapter 33
Pagkatapos kong sabihin iyon ay tumayo na ako. Sumusunod pa rin ang mga reporters kahit na noong papunta na ako sa opisina ni Mrs. Vera.Nang makapasok sa opisina niya ay agad ko siyang hinarap para muling makausap."Thank you for everything, ma'am. Ikaw ang naging gabay ko noong pumunta ako rito sa pilipinas. Salamat po." I said, genuinely.Sa mga oras na kasama ko si Mrs. Vera sa trabaho, talagang naging masaya ako. She treated me so special. She always makes me feel that I am belong here in her Agency. She always says compliment to me too."No problem, hija." She said. "Basta kung gusto mong bumalik sa pagmomodelo, tawagan mo lamang ako. You are great, Chelle. Sayang ang ipinagkaloob sa iyo na talento kung hindi mo na gagamitin ito."Ramdam na ramdam ko ang panghihinayang sa kaniyang tono. Ngunit sa palagay ko ay kahit ano pang sabihin niya o ng ibang tao, talaga
Last Updated : 2021-11-20Luckily Blinded Chapter 34
Lumipas ang dalawang araw na hindi ako bumibisita kay Jian. I really want to visit him. I already miss him. I badly want to see him. Kahapon ay sinubukan kong pumunta sa ospital. Naroon na ako actually, pero umaatras ako sa tuwing naiisip ko yung mga sinabi niya sa akin. I love him... I really do. Masakit man sa akin ang ginagawa niyang pagtulak sa akin palayo, mahal ko pa rin siya. Hindi ko kayang iwan siya, gaya ng gusto niya. "Chelle, stop it. You're already drunk." Saway sa akin ni Brynn nang muli akong kumuha ng bote ng beer para sana inumin iyon. Kanina pa kami nandito sa Bar. Niyaya ko sila dahil gusto kong makalimot kahit na saglit lang. I want to forget the pain kahit na sa sandaling panahon lamang... Binalewala ko ang sinabi ni Brynn at ininom na ang panibagong beer na kinuha ko. "Gosh, Chelle!" I heard Quinn sounded irritated. Binalewala ko iyon. "Kanina ka p
Last Updated : 2021-12-31Luckily Blinded Chapter 35
"A-ate... Nariyan po s-sa labas ang parents mo..." Nauutal na sambit ni Elly nang pumasok siya sa loob.Nanlaki ang mga mata ko at hindi ko alam kung tatayo ba ako para labasin sila o mananatili lang dito sa tabi ni Jian. Ayokong iwan siya. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagigising. Halos pangatlong araw niya na itong walang malay.Bumukas muli ang pinto at iniluwa naman nito si Aurel na madilim ang tingin sa akin."Lumabas ka na muna. Hinahanap ka nila, Chelle." Seryoso niyang utas."A-ayokong umalis sa tabi ni Jian–""Kung hindi mo sila haharapin ngayon ay sila mismo ang papasok rito."Napahinto ako sa sinabi niya.Damn. Hindi ko akalain na ganito kabilis darating sila mommy! And worst, nagpunta pa talaga sila rito!"Sige na..." Si Aurel. "Bumalik ka na lang rito kapag nakausap mo na sila.
Last Updated : 2022-01-14
Latest chapter
Luckily Blinded Epilogue
Its been two years when he left me. Its been two years since he's gone. Its been two years... But I am still into him. I put the frame to his grave gently. It was our first picture together. Siya mismo ang kumuha ng picture na iyon. I'm wearing a black halter top while he's wearing his hospital gown. Nakaakbay siya sa akin habang ang isa niyang kamay ay nakahawak sa kamay ko. Simple lang ang litrato na iyon ngunit napaka espesyal nito para sa aming dalawa. Para sa akin... "Hey... Its been two years, Jian. But I'm here again. I miss you." Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa noong araw ng pagkamatay niya. Nanlalambot ang mga tuhod ko at talagang sobrang bigat ng pakiramdam ko. Alam mo 'yon? Minsan ka na nga lang magmahal, minsan ka na nga lang makatagpo ng taong tanggap kung ano o sino ka man. Tapos... mawawala pa. "Jian... Please, wake up... Please... 'Wag mo akong iiwan.
Luckily Blinded Chapter 40
I don't want to push her away. It's hard to push her away. But what can I do if that's the only way for her to be happy again? Her mom was right... She can't be happy with me. She can't live peacefully with me. Masakit man pero iyon ang totoo. May mga bagay na kailangan nating isakripisyo para sa mga taong mahal natin. Kahit na mahirap ito para sa atin. Kahit gaano pa ito kasakit.Sobrang nahirapan ako noong itinaboy ko siya. Ayokong gawin 'yon, pero iyon ang tamang gawin. Masakit para sa akin na makita siyang umiiyak sa harapan ko. Nasasaktan ako kapag nasasaktan siya. Pero dahil iyon ang dapat gawin, kahit mahirap ay ginawa ko."E-Elly..." Marahan kong sambit sa pangalan ni Elly nang sa wakas ay nagkaroon akong muli ng malay. She's talking to Chelle. I know."Jian, malapit na ako. Please... 'wag ka na munang magsalita."Parang tumalon sa galak ang puso ko nang sa wakas ay muli kong na
Luckily Blinded Chapter 39
Habang tumatagal ay mas nanghihina ang katawan ko. Kahit pagtayo ay nahihirapan akong gawin. Hindi ko na rin gaanong nagagalaw ang mga kamay ko. Dahil sa nangyayari ay halos araw-araw nasa loob lamang ako ng aking kuwarto. Nakahiga at parang lantang gulay na bagsak ang katawan. Ayaw ko na ganito lamang ako ngunit ako mismo ay hindi alam ang gagawin sa sitwasyon ko ngayon.Ilang linggo ang lumipas at ibinalita sa tv na hiwalay na raw si Richelle at ang artistang si Bryle. Masama na na akong tao kung sasabihin kong natuwa ako sa balitang iyon? Damn! Kahit alam kong imposibleng maging akin siya lalo na sa sitwasyon ko ngayon, ay umaasa pa rin ako! I'm really out of my mind!Ang sabi ay maayos raw silang naghiwalay ni Bryle at magkaibigan pa rin naman daw sila hanggang ngayon. Kung maayos silang naghiwalay, ano naman kaya ang maaaring dahilan ng paghihiwalay nila? Sabi ay hindi raw third party, wala rin daw nagl
Luckily Blinded Chapter 38
May mga bagay na hindi natin inaasahan na mangyayari. May mga bagay na ayaw nating maranasan natin. Pero mapipigilan mo ba ang mga bagay na ito? Kung ang mismong tadhana na ang gumagawa ng paraan para maranasan mo ang mga bagay na ito?Halos dalawang linggo na ang lumipas simula nung mawalan ako ng paningin. Nagpunta kami sa ospital ni Elly at sinabi ng doctor na isa raw sa mga sintomas ng sakit ko ay ang pagkalabo ng mata. Pero yung sa akin malala na yata. Hindi lang lumabo ang paningin ko, kundi tuluyan na siyang nawala...Hindi na ako makalakad ng maayos. Hindi na ako makakalakad ng mag-isa. Kakailanganin ko pang gumamit ng tungkod. Hindi na rin ako makakapagtrabaho dahil wala na nga akong paningin. Bulag na ako... Hindi ko na makikita ang mga bagay sa paligid na nais kong kuhanan ng litrato. Hindi ko na magagawa ang mga nais kong gawin... gaya ng dati...Gustuhin ko man magalit sa Panginoon dahil
Luckily Blinded Chapter 37
Halos buong gabi akong hindi nakatulog sa kakaisip sa kaniya. The way she looks at me... The way she touch me... Damn. Ang lambot ng kamay niya nang hinawakan niya ako kahapon. Am I lucky, isn't it? Sa wakas ay nakaharap ko siya ng harapan kahapon. Dati ay inaabangan ko lang siya sa Airport kapag nababalitaan kong magpupunta siya rito. Tinatanaw sa malayo. Pero kahapon ay nakita ko siya ng mas malapit at nakausap pa.Dahil sikat si Richelle ay kumalat ang balita na niligtas ko siya. Iba't-ibang larawan sa Bar ang kumalat sa social media noong araw din na 'yon. Ininterview pa ang kaniyang mga magulang at nagsabi na nagpapasalamat raw sila ng lubos sa taong nagligtas sa kanilang anak. It's my pleasure, though. I really want to protect their daughter. I really want to save her. Always."Kuya, papasok ka sa trabaho?" Si Elly habang inaayos ko ang camera ko."Oo." Simple
Luckily Blinded Chapter 36
"Bro, may maganda akong balita sa 'yo!"Iyon ang bungad ni Aurel sa akin nang isang gabi ay sinagot ko ang kaniyang tawag."Tungkol saan?" Tanong ko habang hinihilot ang aking sentido."Nandito sa Bar si Richelle! At mag-isa lang siya!"Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Mag-isa? Bakit siya pupunta roon ng mag-isa?"Sinong Richelle?" Tanong kong muli kahit na alam ko naman kung sino ang tinutukoy niya. Pero malay ko ba kung ibang tao pala 'di ba?Halakhak agad ni Aurel ang narinig ko sa kabilang linya."Come on, bro! May iba ka pa bang kilalang Richelle? Hindi ba wala naman na?" Halakhak niyang muli. "Richelle Valdez, of course... Your ultimate crush." He still said even though I already knew who he's talking about.Damn."Bilis na. Pumunta ka na rito kung gusto mo siyang makita. Wal
Luckily Blinded Chapter 35
"A-ate... Nariyan po s-sa labas ang parents mo..." Nauutal na sambit ni Elly nang pumasok siya sa loob.Nanlaki ang mga mata ko at hindi ko alam kung tatayo ba ako para labasin sila o mananatili lang dito sa tabi ni Jian. Ayokong iwan siya. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagigising. Halos pangatlong araw niya na itong walang malay.Bumukas muli ang pinto at iniluwa naman nito si Aurel na madilim ang tingin sa akin."Lumabas ka na muna. Hinahanap ka nila, Chelle." Seryoso niyang utas."A-ayokong umalis sa tabi ni Jian–""Kung hindi mo sila haharapin ngayon ay sila mismo ang papasok rito."Napahinto ako sa sinabi niya.Damn. Hindi ko akalain na ganito kabilis darating sila mommy! And worst, nagpunta pa talaga sila rito!"Sige na..." Si Aurel. "Bumalik ka na lang rito kapag nakausap mo na sila.
Luckily Blinded Chapter 34
Lumipas ang dalawang araw na hindi ako bumibisita kay Jian. I really want to visit him. I already miss him. I badly want to see him. Kahapon ay sinubukan kong pumunta sa ospital. Naroon na ako actually, pero umaatras ako sa tuwing naiisip ko yung mga sinabi niya sa akin. I love him... I really do. Masakit man sa akin ang ginagawa niyang pagtulak sa akin palayo, mahal ko pa rin siya. Hindi ko kayang iwan siya, gaya ng gusto niya. "Chelle, stop it. You're already drunk." Saway sa akin ni Brynn nang muli akong kumuha ng bote ng beer para sana inumin iyon. Kanina pa kami nandito sa Bar. Niyaya ko sila dahil gusto kong makalimot kahit na saglit lang. I want to forget the pain kahit na sa sandaling panahon lamang... Binalewala ko ang sinabi ni Brynn at ininom na ang panibagong beer na kinuha ko. "Gosh, Chelle!" I heard Quinn sounded irritated. Binalewala ko iyon. "Kanina ka p
Luckily Blinded Chapter 33
Pagkatapos kong sabihin iyon ay tumayo na ako. Sumusunod pa rin ang mga reporters kahit na noong papunta na ako sa opisina ni Mrs. Vera.Nang makapasok sa opisina niya ay agad ko siyang hinarap para muling makausap."Thank you for everything, ma'am. Ikaw ang naging gabay ko noong pumunta ako rito sa pilipinas. Salamat po." I said, genuinely.Sa mga oras na kasama ko si Mrs. Vera sa trabaho, talagang naging masaya ako. She treated me so special. She always makes me feel that I am belong here in her Agency. She always says compliment to me too."No problem, hija." She said. "Basta kung gusto mong bumalik sa pagmomodelo, tawagan mo lamang ako. You are great, Chelle. Sayang ang ipinagkaloob sa iyo na talento kung hindi mo na gagamitin ito."Ramdam na ramdam ko ang panghihinayang sa kaniyang tono. Ngunit sa palagay ko ay kahit ano pang sabihin niya o ng ibang tao, talaga
