Chapter 120

Layla

Pag pasok namin sa loob ng bahay ay agad na inaya ako ni Vexana sa may sala nila at doon ay naupo kami. Habang naka yakap pa rin at naka kandong sa akin ang mga bata. Hindi naman halata na sobrang miss ako ng mga anak ko. Maging ako din naman ay halos ayaw ko na rin na humiwalay pa sila sa akin. Lalo pa nga at kitang kita ko kung gaano sila kasaya ngayon

"Mommy, huwag ka na pong aalis pa ha. Dito ka na po titira sa bahay. Para di na rin malulungkot pa si Mama. Lalo na kapag gabi minsan nakikita namin siya na nandoon lamang sa may garden at naka tulala. Akala siguro niya naka tulog na kami." malungkot na sabi sa akin ni Harley.

Kaya naman agad ay tinignan ko si Vexana na naka tingin din pala sa akin. "Na mi miss lang kasi kita nun love."Sagot naman nito sa akin.

Agad ko naman na inabot ang kamay nito. Sabay sabi sa kanya. "pangako hindi na ako hihiwalay pa sa inyo. Sorry kung hindi kita nasamahan sa pag papalaki saga bata ha. Pero ngayon na nandito na ako. Babawi ako promi