"Johan, saan mo ba kasi ako dadalhin?! Stop dragging me you, moron!." inis na sigaw ko sabay pilit na winawaksi ang braso ko sa kanya.Sandali niya akong pinagmasdan at kalaunan ay muli na namang kinaladkad, sa isang iglap natagpuan ko na'lang ang sarili na lulan sa kanyang sasakyan at kasalukuyan ng tinatahak ang highway.Nasapo ko ang noo ko at kinapa sa bag ko ang aking phone. Ko-kontakin ko na sana si Vincent ngunit ganon na'lang ang pagkalaglag ng panga ko ng hablutin ni Johan ang phone ko sa akin."Problema mo?." tanong ko habang pinapanood siyang i-power off ang phone. "You're not allowed to call anyone sa sitwasyon na'tin ngayon, Arabella." lingon nito sabay kabig muli sa manibela.Kumunot noo ako. "Nabubuang ka na ba? Kanina ay bigla mo na'lang akong tinangay sa cafe na yun, tapos ngayon naman pati phone ko tatangayin mo?." nanlalaki ang ilong na aniya ko. "Agawin ko yang manibela sayo 'e." "Ikaw ang mas nabubuang." ganti naman nito. Hanep,."Gusto mong mamatay tayo parehas?
Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko ng tuluyan kaming makapasok ni Johan sa mismong venue kung nasaan ang mga kamag-anak niya. Agad akong napakapit sa braso ni Johan at nagbaba ng tingin. Mabilis na rumagudo ang tibok ng puso ko.First time ko kasing ma-m-meet ang family ni Johan, as in ngayon lang dahil lahat ng mga ito ay walang time na umuwi ng pinas. At ito namang si Johan ay never na nag-brag about sa family niya. Kumbaga kahit friends na kami at ako ang lubos niyang pinagsasabihan ng lahat ng bagay, never niyang sinabi ang side ng family niya except lang sa daddy niya na kaunti lang rin naman ang nalaman ko.Mahigpit akong napakapit sa braso ni Johan at ramdam ko ang paglingon niya sa akin. Inalis niya ang pagkakahawak ko sa braso niya at agad na hinawakan ang nanginginig kong kamay. Nagsalubong ang tingin namin at marahan niya lang akong tinanguan."The one and only Lantsov finally arrived!." matinis na sigaw ng isa sa mga grupo ng kalalakihan na tansya ko ay malapit lang sa
"K-Kadiri. Yuck. Ew. Ewi!." ilang beses na bulalas ni Johan nang nasa loob na kami ng sasakyan niya.Nakatingin lamang ako sa pa-iba't ibang uri ng reaksyon na inilalabas ng mukha niya. Nakanganga at pawang inaantabayanan ko na lang ang magiging susunod na ilalabas ng mukha niya.Pagkatapos niya akong halikan, ay agad siyang nagpaalam sa tatay niya. Rinig na rinig ko pa ang dahilan niya kaya't nahampas ko siya doon sa loob ng wala sa oras. Natawa ang tatay niya dahil doon kaya pinayagan niya agad kaming maka-uwi.Handa na akong sumigaw at magwala kanina at tanungin siya ng tanungin about sa halik na iyon. Ngunit ununahan naman ako ni Johan and at the same time, nagkaroon ng sagot kahit papaano ang tanong ko kahit hindi naman connected.Panay ang pag-untog ni Johan sa manibela ng noo niya at sabay sabunot din sa kanyang buhok. Hindi ko magawang suwayin siya dahil hindi ko alam kung paano ako magsisimula."H-Hindi naman tayo magiging awkward sa isa't-isa pagkatapos ng nangyari d-diba?."
Mugto ang mata ko ng pumasok ako sa opisina. Napansin iyon nila Lian at pinagtawanan ako ng bongga, maging sina Eric na nakasalubong ko sa may cafe kanina.Napuno ng hagulhol ang buong kwarto ko kagabi dahil sa labis kong katangahan. It's our 2 months anniversary and yet nakalimutan ko iyon. Mas inuna ko pang pakisamahan si Johan kesa kay Vincent na sarili kong boyfriend.Bakit ko nga ba nakalimutan ang araw na yun? Samantalang noon ay walang palya kong sinasalubong si Vincent at napapailing na'lang nga siya sa tuwing nauuna ako.Gusto kong iuntog ang sarili ko o kaya naman ay hilain pabalik ang oras kahapon, ngunit imposible iyon.Ngumuso ako at tuluyan ng inayos ang make up ko. Laking pasalamat ko talaga at kahit papaano ay naagapan ng make up ang mukha ko. Kaya naman sa malapitan lang halata at kung talagang bibigyan pansin ang mukha ko.Hindi sana ako papasok ngayon at mas gugustuhin ko pa sanang suyuin si Vincent, ngunit may urgent meeting daw na magaganap sabi ng manager namin.
"To welcome my son, Thanos Mckenzie Lantsov. I'm stepping down as Chairman of this firm; it's been a long trip, and it's coming to an end today," said the chairman, a broad smile flashing across his face.He glared at Thanos, who was glaring at him too. They nodded at each other as a sign of him moving forward to take his father's place."You are witnessing my retirement in front of the media that has gathered here, and by my side, my son, who will take over as the new CEO of this firm."After the Chairman said that, a pleasant applause can now be heard throughout the conference room.At ako, ako na naguguluhan sa sitwasyon ay napa-upo na'lang.Kahit gaano ka-ingay ang paligid ko tila nabibingi naman ako isiping pumapasok sa isipan ko.The said Chairman declared Thanos as his son and now the new CEO of this company, which I was working for.Sa tagal naming magkaibigan bakit ngayon ko lang ito nalaman?Ang Thanos na kilala ko ay walang background na ganito dahil parehas lang naman kam
"All we just need now is to plan the announcement of you and Arabella's engagement. And after that hindi na tayo mamro-mroblema sa mga kamag-anak na'tin." Thanos sighed and massage the bride of his nose. While Johan nodded at him."How about the status of your company and mine? Dad wants me to help you thru it, and you know what we should do, Thanos."Johan called Thanos on his real name, for the first time on my entire life na kasama ko sila, ito ata ang unang pagkakataon na narinig kong mismo sa bibig niya ang totoong pangalan ni Thanos. "I'll think about it. It's not that easy, Johan, you know that." halatang stress si Thanos base palang sa boses niya at sa magkakahalong facial expression na pwedeng ilabas ng mukha niya. "For now, let's just focus on my soon to be wedding with Zielle and then yours." Automatikong napataas ang kilay ko. Nagpla-plano na naman ang dalawang hinayupak na'to. Hindi ba sila aware na kahit magkahiwalay kami ng lamesa ay naririnig ko pa'rin sila?! They
Sandali akong nanahimik sa naging dagdag ni Zielle. Hindi ko lubos na maintindihan ang kanyang sinasabi, dahil ako ay nalilito. Nakakalito at nakakabaliw ang mga salitang lumalabas sa kanilang mga bibig ngayong araw.Una ay si Thanos na pinsan pala si Johan. Si Thanos na ngayon ay bago nang nagma-may-ari ng kompanya kung saan ako nagtratrabaho. Si Thanos na nag-announce na fiancé niya si Zielle sa mismong harapan ng media.Si Thanos na nagsabing dapat ay isapubliko na namin ni Johan ang engagement na iyon. At ngayon itong si Zielle na sinasabing siya ang nakaraan ni Thanos. Isang nakaraan na pilit na hinahanap ng baklang si Thanos. Napakamot ako sa ulo ko at napahiga na rin sa damuhan. "Bakit ba ang dami niyong pasabog ngayon? Hindi ba pwedeng isa-isa lang bawat araw?" biro ko. "Wala tayo sa telenobela para pasakitin niyo ng ganito ang ulo ko."Mahinang tumawa si Zielle."Hindi kapani-paniwala noh?. Kahit ako ay hindi rin makapaniwala 'e, hindi ko nga akalaing magiging asawa ko n
"Arabella, anak?." naalimpungatan ako sa magkahalong katok at pagtawag sa akin sa labas ng kwarto ko. Nang mabosesan ko iyon ay dinilat ko na ang mata ko. "Nasa baba ang nobyo mo, kanina ka pa hinihintay. Bumaba ka na'lang, anak."Mabilis akong napabangon sa higaan at agad na dumiretso ng banyo para mag-ayos ng sarili. Hindi ko na nagawang sagutin pa si Mama sa pagmamadali.Nababangag pa nga ako, wrong timing naman 'tong si Vincent.Ala-singko na nang tuluyan akong makaramdam ng antok kanina. Yung mga binitiwang salita ni Johan kagabi ay labis na nakapag-pagulo ng isipan ko. Hindi ko tuloy matantsa ang tunay kong nararamdaman sa bahaging iyon.Pagkatapos kong ayusin ang sarili ko ay agad akong bumaba, sinalubong ako agad ng presensya ni Vincent. Pinukulan ako ni Papa ng tingin na hindi ko man lang namalayan na nasa tabi lang pala ng nobyo ko. Ngumuso-nguso ito na ang pinupunto ay si Vincent. Napailing ako sa itsura ni Papa. Hindi naman sa ayaw ni Papa kay Vincent, ngunit alam kong
Arabella's Point of View:After 4 years"Babe, we're going! I'll be back immediately after my meeting, I love you!"Hindi ko maiwasang hindi matawa sa pagsigaw ni Johan mula sa labas ng gate, habang pa-ikot ito sa kaniyang sasakyan.Ikinuway ko na lang ang kamay ko sa kaniya at maging kay Mira na nasa front seat ni Johan at nakangiting kumukuway din sa akin."I love you, Mommy!" Sigaw pa ng anak namin na siyang lalong ikinalawak ng aking pagkakangiti.Ilang sandali lang din at tuluyan na silang umalis, ako naman ay bumalik na sa loob ngunit bago no'n ay iniwanan ko muna ng tingin ang kapatid kong si Allen na magsara ng gate.Nang makapasok ako ay sakto naman ang pagkaka-ring ng telepono ko na siyang mabilis kong sinagot.Mga magulang ko ang nasa kabilang linya. Tumawag lang ang mga ito para sabihin sa aking luluwas na sila para naman makapunta sa baby shower na gaganapin ngayong sabado sa bahay.Yes, it's mine. I'm more than 8 months being pregnant with our second child. And it's been
Johan's Point of View:"Kung anong kaso ang pwedeng iakusa sa mag-ama ay gawin na'tin iakyat sa korte. Kahit magpatong patong pa 'yan." Aniya ko habang kaharap sila Sergeant Manalo at si Thanos.Sabay silang napatango sa akin. Tanda na sang-ayon sila sa aking desisyon."But we're still going to have Irish inside of the mental facility or maybe for her security, I'll take care of everything, maging ang psychiatrist na dapat na'ting maibigay sa kaniya." Thanos on the other hand.Bahagyang naningkit sa kaniya ang aking paningin."Do you think that's a good idea for you, Thanos? Zielle will probably be mad at you." Pagpapa-alala ko dahil alam naman naming pareho kung papaano magselos si Zielle kahit pa wala naman itong dapat na ika-selos."That's not going to be a problem, isa pa. Hindi ko naman ililihim sa kaniya, sasabihin ko din ka-agad once na aprubahan mo ako sa suggestion ko." Kalmado at kampante niyang sagot sa akin.I just shrugged my shoulder and nodded. "Fine, bahala ka na."Bin
"I am there with him during his separation with you. Ako ang nasa tabi niya and trying to act as his companion all the times, I was there with him and not you, and I know I deserved to have him. Akin lang siya, Arabella. You are nothing but all in his past!" Naghihimutok na asik sa akin ni Irish habang nakasalampak sa sahig ng kaniyang kuwarto. Napalunok ako ng bahagya at mas lalo pa siyang tinitigan ng matalim. "You left him alone, and I did accompanied him! You should stay away from us with your damn daughter----" Hindi na niya natapos pa ang kaniyang salita ng mabilis na lumapit ako sa kaniya kasabay din ng mabilis kong pagsampal sa kaniyang magkabilaang pisngi. Hindi pa ako nakuntento, I drag her hair down habang ang mga kamay niya ay pilit naman akong inaabot ngunit dahil mas lamang ang puwersa at posisyon ko sa kaniya ay hirap siyang maabot ang buhok ko."You can't talk to my daughter like that you damn crazy woman!" I shouted will all of my anger at her, dragging her even mo
"I should be the one for him! Not you or anyone! It's has to be me! Me! Me only!" Ang nakakarinding pagsi-sigaw ni Irish habang kami ni Johan ay nagkakatinginan na mula sa labas ng kuwarto.Ang sistema namin ay pinapanood namin siya mula sa salamin. Wala pang pumapasok ni isa sa amin doon simula nang makarating kami dito. Tanging sa mic lamang kami nagkikipag-usap sa kaniya dahil masyado siyang nagiging bayolente sa loob."If I can't have you, Johan. Then you can't have your daughter too! I swear, kung hindi niya babantayan ng maayos ang anak niyo, sisiguraduhin kong magkikita kita kayo 6ft under of this fucking ground where you locked me in!" Narurumihidong pagsisigaw pa nito habang direktang nakatingin sa salamin ang kaniyang paningin. "She's crazy. She's literally out of her mind, kailangan niyang madala sa psychologist." Aniya ni Thanos mula sa tabi namin. Sa palagay ko nga ay gano'n dapat ang gawin sa kaniya. As a matter of fact, she needs a therapy more than be in jail. Mas gu
Arabella's Point of View:Ilang oras na ang lumipas simula nang mabalita sa amin ni Zielle na nakuha na daw nila Thanos si Mira. Halos manghina na ang tuhod ko dala ng sobrang pasasalamat dahil sa kanilang naging balita. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, dahil naghalo halo na lahat. Ngunit gayon pa man, ang malinaw lang sa akin sa mga oras na 'yon ay sa wakas, mayayakap at makikita ko na ang anak ko. Ngunit ano nga namang kapalit ng saglit na kasiyahan ang binawi sa akin nang makarating kami dito ay masamang balita naman ang sa akin ay ipinarinig. Overdosed daw sa sleeping pills ang anak kong si Mira kung kaya hanggang ngayon ay mahimbing pa rin ang pagkakatulog nito. Blessing in disguised na nga lang daw ang nangyari na nakaligtas ang anak ko sa pagkaka-overdosed, dahil kung sa ibang katawan daw 'yon itinurok ay tiyak na bibigay ito. Hindi ko alam kung dapat ko ba 'yong ipagpasalamat. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko gayong ako dito nag-iisip na kung sino ang
"We're heading out to Laguna after my call, Johan. Don't make me wait for you, dahil alam na'ting kaya kong bawiin ang anak mo sa 'yo sa oras na gumawa ka nang maling hakbang laban sa 'kin."Napatingin na lang ako ng malalim kay Irish habang sinasarili ko ang malalim kong pagbuntong hininga. Kalaunan ay sinipat ko ng tingin ang anak kong si Mira na nasa kandungan ko't natutulog pa rin.Bahagya akong nagtaka, ngunit hindi ko na lamang isinatinig 'yon. Dahil tila nabasa naman na ni Irish ang gusto kong itanong. Ang sabi niya sa akin ay dala lang ng pagod kaya't sa ingay namin kanina ay hindi pa rin magising gising ang anak ko.Kinapa ko na rin ang pulsuhan niya, normal naman 'yon, ngunit ang kaba at pag-aalala sa aking isipan ay hindi maalis alis. Parang may mali, na siyang hirap ko namang matukoy."I'm so excited to give this news to my family. I'm sure they will be pleasant, since they know how much I love you. This is going to be a big celebration." Aniyang tila nagpapakulong na sa
"You're probably guessing how your personnel became my asset to your own circle, huh."I bit my lips out of anger while directly giving Irish a dark glance. We're still here at their basement, but I can't move because of the gun that's pointing at me, while this woman walk away to me and leading her walk towards my daughter who's asleep. Napalunok ako nang ilang beses sa tindi nang nararamdaman ko. "Do you care about your daughter, Johan?" Biglang tanong niya. Nangunot noo naman ako. Nang muli kaming magkatitigan ay ibang ekspresyon na ang namumitawi sa kaniyang mga mata. Walang galit. Kung hindi purong inggit ang masasalamin sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, dahil wala naman akong alam sa buhay niya at kahit kailan ay hindi sumagi sa isipan ko na mangialam sa kaniya kahit pa nga para siyang isang bukas na libro na ipinipilit na ipabasa ang mga nakasulat sa akin. "What kind of question is that, Irish." I pointed out. "Of course I cared about her, she's my daughter. Dugo at lama
Johan's Point of View:It's so suffocating to know that I'm capable of having my daughter back to me anytime since I have a lot of connections, but seeing how our plan slowly works is killing me. When I saw Mira an hour ago, when I tried escaping through Sergeant Manalo's eyes and went inside the base to search for a clue, I then saw Mira inside. She's crying for God's sake and keeps calling her mom, and that breaks my heart. I'm on the verge of shouting to call her name, but some of my men stop me and drag me outside. Laking pasasalamat ko na lang at alerto sila sa akin, but then, nasa akin pa rin ang panghihinayang dahil sa bawat pagpatak ng segundo sa orasam ay parang gusto ko nang sugurin sa loob ang mga taong nagbabantay sa anak ko. Alam ko kung gaano ko ginugulo ang plano, pero hindi ko na kayang maghintay pa ng panibagong segundo, minuto o oras. Hindi ko na kayang idaan pa 'to bukas o kinabukasan, dahil nakakatakot ang puwedeng mangyari, lalo na't wala pa kaming natatanggap
Thanos Point of view:Ilang beses ko nang sinusubukang tumawag sa linya nila Johan at Sergeant Manalo, but until now, wala pa rin akong makuhang sagot ni nino man sa kanila. I already tried contacting some of our men's na kasama nila sa lugar, maging sila ay nawawala na sa linya and I'm starting to think some of the dark side that can be happen to each of them. Nasa pagmamanman pa lang kami. Nakakatakot na umusad kung dito pa lang ay palpak na ang plano namin. We'd successfully manage to made up a plan of having John's daughter back and how to catch the culpritu behind all of this. But then again, in the back of my mind... Of course, abruptly of chances of having a bad luck is real. And that's quite not in line. Napailing ako.Sana lang nga ay mali ang huna hunang nasa isipan ko. Sana lang nga ay hindi lumihis sa plano ang pinsan ko. Sana ay may tiwala siya sa planong nabuo.Nasa kalagitnaan ako sa aking pag-iisip nang mapukaw sang atensyon ko ng isa sa aking mga tauhan ko. Nagbali