Ang araw ay tila mas madilim kaysa karaniwan, at kahit ang araw na yun ay puno ng mga bagong hamon, ramdam pa rin ni Maya ang sakit na dulot ng mga nangyaring pagsubok sa kanilang relasyon ni Ash. Habang papasok siya sa kanyang opisina, binanggit niya kay Ava ang mga bagay na nag-uudyok sa kanya ng kalituhan at takot.“Paano kung hindi talaga magtulungan si Ash at ako?” tanong ni Maya, ang mga mata ay puno ng alalahanin. “Ano kung magkaiba kami ng direksyon? I mean, he's fighting for his company, but it feels like I'm losing him.”Ava, na halos araw-araw na kasama si Maya, ay matyagang nakikinig. “Maya, ang buhay hindi palaging madali. Lahat tayo may mga kabiguan. Pero kung magtutulungan kayo, magiging mas malakas kayo. Ang key lang talaga dito ay tiwala. Kung wala yun, mahirap mangyari ang lahat.”“Pero, paano kung hindi pa siya handa?” sagot ni Maya, hindi maitatanggi ang takot na nararamdaman. “Kung yung mga desisyon niya ay mas matimbang kesa sa ating dalawa?”Ava smiled at her fr
Kahit na puno ng mga pagsubok at hirap, nararamdaman ni Maya na parang isang bagong pag-asa ang dumarating sa kanyang buhay. Ang mga kaganapan ng nakaraang mga linggo ay naging isang mahalagang hakbang patungo sa tamang direksyon, hindi lang para sa kanilang relasyon ni Ash, kundi para sa kanyang personal na paglago.Habang naglalakad siya papunta sa kanyang opisina, nagmuni-muni siya sa mga nangyari sa buhay niya. Kung may natutunan siya sa mga huling linggo, ito ay ang kahalagahan ng tiwala—hindi lang sa mga tao sa paligid niya, kundi sa sarili rin niya. Huwag hayaan ang mga takot at alinlangan na magdikta kung anong klaseng buhay ang gusto niyang ipunin. Kaya naman, nang magtawag si Ava upang mag-usap tungkol sa ilang bagay, hindi niya na tinanggihan.“Maya, kamusta ka na?” tanong ni Ava nang sagutin ni Maya ang tawag. “Alam ko na medyo magulo ang lahat ngayon, pero gusto ko lang malaman kung okay ka na ba?”Maya ngumiti, kahit na ramdam pa rin ang pagod sa kanyang katawan. “Okay l
Minsan, ang mga desisyon na ginagawa natin ay nagiging daan sa mga bagong simula. Sa kabila ng lahat ng pagsubok at sakit, si Maya at Ash ay nakatayo ngayon sa isang bagong yugto ng kanilang buhay—isang yugto na puno ng pag-asa at mga posibilidad.Nasa isang tahimik na café si Maya, tinatangkilik ang isang tasa ng kape habang nagmamasid sa paligid. Ang araw na iyon ay tila iba sa lahat ng iba pang mga araw na dumaan sa kanyang buhay. Hindi na siya ang Maya na takot magmahal, takot magtiwala, at takot magbukas ng puso. Hindi rin siya ang babaeng madaling mawalan ng pag-asa. Ngayon, siya ay mas maligaya at puno ng pag-asa kaysa kailanman."I think this is it," she whispered to herself, her fingers lightly tracing the rim of her cup. "Finally, I'm ready."Maya had spent so many years building walls around her heart, afraid of getting hurt again. Ngunit sa mga huling buwan ng kanyang buhay, natutunan niyang alisin ang mga pader na iyon at hayaan ang sarili na magmahal at magtiwala muli. S
Minsan, ang mga buhay na puno ng pagkatalo, sakit, at mga pagsubok ay unti-unting napapalitan ng kaligayahan at pag-asa. Gaya na lamang ng buhay nina Maya at Ash, na ngayon ay naglalakad sa mas maliwanag na landas, magkasama, handa nang magharap sa mga bagong hamon ng buhay—ngunit sa mga simpleng, masayang araw, tila ang lahat ay perpekto. Sa bawat hakbang nila, natutunan nilang yakapin ang mga araw na puno ng pagmamahal, pagtanggap, at suporta sa isa’t isa.It was early morning when Maya opened her eyes, the sunlight streaming gently through the curtains. Ang amoy ng kape mula sa kusina ang unang sumalubong sa kanya. Hindi siya nakapagpigil ng ngiti, alam niyang si Ash na naman ang naghanda ng kanilang almusal. A peaceful silence filled the room—no stress, no tension—just them, enjoying the quiet intimacy of the moment.“Good morning, love,” Ash greeted her, holding a tray with her favorite breakfast. A simple meal, but it was perfect in its own way. “I made your favorite: pancakes,
Masayang-masaya si Maya sa lahat ng nangyayari sa buhay nila ni Ash. Ang mga araw na magkasama sila ay puno ng saya, ng pagmamahalan, at ng mga pangarap na unti-unting binubuo. Hindi na siya katulad ng dati—yung takot na magtiwala, yung laging may alinlangan sa bawat galaw. Sa kabila ng mga pagsubok na kanilang napagdaanan, si Ash ay naging ang matatag na sandigan niya. Sila na ang parehong nagtutulungan upang mabuo ang mga pangarap nila, at tila walang makakapigil sa pagmamahal na iyon. Ngunit habang tumatagal, naramdaman ni Maya na may kakaibang hangin na umihip sa kanilang relasyon. Hindi pa niya matukoy kung ano ito, ngunit parang may bagay na hindi pa nasasabi, o isang tanong na hindi pa nasusukat. Pati ang mga simpleng pag-uusap nila ni Ash ay medyo nagiging mas seryoso, mas malalim. Parang may mga hindi pagkakaintindihan na unti-unting lumalabas, at hindi alam ni Maya kung ano ang magiging epekto nito sa kanilang relasyon.---Isang araw, habang naglalakad sila ni Ash sa isang
Maya walked through the bustling streets, her mind swirling with all the recent developments. The unease she felt wasn’t fading. It was like an invisible weight pressing down on her chest every time she thought of Ash and the growing distance between them. The previous days had been filled with long, quiet moments—Ash had been absorbed in his responsibilities at NovaSpire, and despite their best efforts, they found themselves slipping into an uncomfortable silence.Masakit makita si Ash na ganito. Gusto niyang tulungan siya, pero alam niyang hindi ito madali. Hindi rin niya masabi ang kanyang nararamdaman nang diretso. Lagi niyang iniisip kung tama ba na magtanong, mag-eksplika. It was like they were both dancing around the same issues, too afraid to fully face them.---It had been a week since the tension started building, and Maya couldn’t shake the feeling na may kulang sa kanilang relasyon. She had tried to give Ash the space he needed, but it was starting to feel like they were
Maya’s heart raced as she walked through the streets of the city. It had been a few days since their conversation with Ash. There was still a lingering heaviness between them, but it was different now. They were slowly learning how to communicate better, to face their fears and insecurities together. However, it wasn’t easy. The weight of their past and the uncertainty of the future still loomed over them.It was a quiet Saturday morning, and Maya was taking a walk to clear her mind. Her thoughts were still clouded with everything that had happened. Although she knew they were making progress, there were moments when doubts would creep into her mind. Was it really possible for their relationship to survive the pressure they were both under? Maya had seen relationships fall apart before, and she didn’t want to be another casualty of the world’s expectations.---As Maya reached the park, she saw the sunlight filtering through the trees. It was a peaceful sight—one that she needed. She
Maya woke up the next morning with a sense of calm she hadn’t felt in a long time. The night before had been perfect—a reminder that, despite all the chaos around them, there were still moments of peace to be found. Ang init ng araw ay kumakalat sa kanyang kwarto, at habang sinusuong ang umaga, naramdaman niyang mas magaan ang puso niya kaysa kahapon. Wala siyang alam na magiging problema siya mamaya, pero alam niyang may mga darating na pagsubok. Habang binabaybay niya ang daan papuntang kitchen, ang naaalala niya lang ay ang mga huling sandali nila ni Ash sa beach. Madalas niyang naiisip si Ash at kung gaano siya ka-committed sa pagpapabuti ng relasyon nila. Maya knew there was still so much to figure out, but for now, she was focused on the present. The past was something they were both trying to move on from, and the future felt uncertain. Ngunit sa gitna ng lahat ng iyon, nararamdaman niyang sapat na ang pagmamahal nila sa isa’t isa upang magsimula ng bagong kabanata.---Maya w
One Year Later Maya adjusted the hem of her elegant yet comfortable white dress as she stared at her reflection in the mirror. It was a simple yet stunning piece—soft, flowing fabric that accentuated her curves without being too extravagant. She never imagined she’d wear something like this again, not after the last time she dared to believe in forever. But this time, everything felt different. This time, it was real. A soft knock on the door broke her thoughts. Ava peeked in, her hazel eyes shining with excitement. "Girl, ready ka na ba? Or are you still having your signature ‘Maya overthinking moment’?" Maya let out a soft laugh. "I’m ready." And for the first time in a long time, she truly was. Ava grinned, stepping fully into the room, holding a bouquet of white peonies—Maya’s favorite. "Good. Kasi hindi na makapaghintay si Ash sa labas. Para siyang batang binilhan ng bagong laruan. Halatang kabado pero sobrang excited." Maya’s heart swelled at the thought of him. Ash.
Habang naghahanda si Maya para sa dinner date nila ni Ash, hindi niya mapigilang makaramdam ng konting kaba. Sa bawat galaw niya—pagpili ng damit, pagsusuot ng makeup, at pagkumpuni ng buhok—may halong excitement at nerbyos. Matagal na rin siyang hindi masyadong lumalabas ng ganito. Ngunit si Ash? He was different. Iba ang dating niya—kalmado pero intense, matalino pero humble, at higit sa lahat, totoo. "Ava," tawag ni Maya habang nagsusuot ng simpleng pearl earrings. "Okay na ba ‘to? Hindi naman masyadong formal, ‘di ba?" Naglakad si Ava papunta sa kanya at sinuri siya mula ulo hanggang paa. "Girl, you look hot. Pero ‘yung tanong talaga, ready ka na ba?" Napatingin si Maya sa salamin. Sa isang banda, handa siyang harapin si Ash, handa siyang malaman kung saan talaga patungo ang kanilang relasyon. Pero sa kabilang banda, natatakot pa rin siya. What if hindi pa rin niya kayang pagkatiwalaan ang pag-ibig? "Hindi ko alam," aminado niyang sabi. "Pero malalaman ko mamaya." --
Maagang nagising si Maya kinabukasan, puno ng energy mula sa gabi nila ni Ash. Habang nagtitimpla ng kape, napatingin siya sa cellphone niya, nagbabasakaling may message mula kay Ash. Nang makita niyang may notification, isang ngiti ang gumuhit sa labi niya. Ash: Good morning, beautiful. Hope you have a great day ahead. Coffee na ba? Hindi napigilan ni Maya ang kilig habang mabilis na nag-reply. Maya: Of course, nauna pa nga yata ako sa’yo. Busy day ahead, pero worth it after last night. You? Agad namang nag-reply si Ash. Ash: Meetings as usual, but I’ll survive. By the way, I booked us dinner for Saturday. It’s a surprise.Napangiti si Maya. Isa na namang bagay na aabangan. ---Samantala, nasa opisina na si Ava, sinusubukang mag-focus sa trabaho. Pero sa totoo lang, nag-e-echo pa rin sa utak niya ang sinabi ni Julian kagabi. “I can’t ignore how I feel anymore.” “Ava, ano ba?” bulong niya sa sarili habang binabasa ang report sa harap niya. “Focus. Work first, emotions la
Sa pagsisimula ng umaga, abala si Maya sa pag-aayos ng kanyang apartment. Hindi niya maikakaila ang excitement na nararamdaman. Sa kabila ng pagiging abala sa trabaho, hindi niya mapigilang maglaan ng oras para sa nalalapit nilang date ni Ash ngayong gabi. “Relax, Maya,” bulong niya sa sarili habang inaayos ang mesa. “It’s just dinner. Nothing too fancy.” Pero sa totoo lang, hindi lang ‘just dinner’ ang tingin niya rito. Lahat ng moments nila ni Ash ay parang espesyal, parang laging may kakaibang magic. ---Sa kabilang banda, si Ash ay nasa NovaSpire, nagtatapos ng ilang importanteng meeting. Bagama’t focus siya sa trabaho, hindi maiwasang magpunta ang isip niya kay Maya. “Sir Ash,” tawag ng assistant niya. “The board wants to finalize the budget proposal for the new SoulLink update.” Napabuntong-hininga siya pero ngumiti. “I’ll look into it tomorrow. Make sure Julian and Ava are looped in for any revisions.” Habang palabas ng opisina, iniisip niya ang sinabi ni Ava tungko
Ang huni ng umaga ang gumising kay Maya. Bumangon siya mula sa kama, pinagmasdan ang sikat ng araw na tumatagos mula sa kurtina. Hindi na niya kailangan ng alarm clock sa mga ganitong araw; sapat na ang liwanag na pumuno sa kwarto niya at ang init na hatid nito sa kanyang puso. Ngunit ngayong araw na ito, may kakaiba siyang nararamdaman—hindi takot, hindi alinlangan, kundi pag-asa. Pag-asa na dala ng mga pagpiling ginawa niya nitong mga nakaraang buwan. Habang naghahanda, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ash: Good morning. See you later?Maya smiled at the simplicity of his text. Diretso, walang paliguy-ligoy, pero ramdam niya ang sincerity ng bawat salitang kanyang binibitawan. Maya: Good morning. I’ll see you later. Coffee’s on me this time.---Sa kabilang banda, si Ash naman ay nagmamadaling nagbibihis sa kanyang penthouse. Sa kabila ng abalang schedule bilang CEO ng NovaSpire, sinigurado niyang maglaan ng oras para kay Maya. Hindi na siya katulad ng dati—yung Ash
Maya sat quietly on the couch, staring out of the window. The soft, golden light of the late afternoon bathed the room, making the whole place feel warm and cozy. Sa kabila ng lahat ng nangyari, naramdaman niya na unti-unting bumabalik ang kanyang lakas. May mga sandali pa rin ng pagdududa, pero sa bawat araw na lumilipas, natututo siyang tanggapin ang mga pagkatalo at tagumpay. It wasn’t about perfection anymore—it was about finding peace with herself and the choices she made.It had been a few days since their dinner, and everything seemed to be slowly falling into place. Ash, despite his responsibilities at NovaSpire, had been nothing but present in her life. It was easy to see that he was as invested in their relationship as she was. And for once, Maya felt no hesitation, no fear of abandonment. Hindi na siya natatakot na baka siya'y iwan, hindi na siya natatakot na masaktan. Maybe it was because she finally believed in herself, and because she believed in him."Hey, are you okay?
Habang si Maya at Ash ay patuloy na nagsasama sa kanilang mga bagong hakbang sa buhay, may mga pagkakataon na ang mga simpleng bagay ay nagiging dahilan para magtulungan at magbukas ng mga pinto para sa mas malalim na koneksyon. Sa kabila ng kanilang mga takot, mga tanong, at mga hindi inaasahang sitwasyon, natutunan nilang tanggapin ang bawat isa, pati na rin ang kanilang mga imperpeksiyon.Isang linggo matapos ang kanilang getaway, umuwi sila sa kanilang mga routine. Ash, na balik sa NovaSpire at sa mga makukulit na meetings, at si Maya, na patuloy na abala sa kanyang mga proyekto sa kumpanya. Ngunit kahit abala, natutunan nilang makahanap ng oras para sa isa't isa. Ang isang simpleng dinner date ay naging ang pagkakataon nila upang magbalik-tanaw sa mga nangyari at planuhin ang mga susunod na hakbang."Alam mo, Ash, ang mga simpleng sandali na ito, kaya ko na ngayong tanggapin," sabi ni Maya, habang binabaybay nila ang kalsada patungo sa isang maliit na restaurant na paborito nilan
Ang mga araw ay patuloy na dumadaan at para kay Maya, natututo siyang tanggapin ang lahat ng aspeto ng kanyang buhay. Dati-rati, lagi siyang nagmamadali, laging abala sa mga plano at mga bagay na kailangang tapusin. Pero ngayon, natutunan niyang huminto sandali at maglaan ng oras para sa mga bagay na mahalaga—para kay Ash, para sa kanilang relasyon, at higit sa lahat, para sa kanyang sarili.Isang umaga, habang nag-aayos siya ng mga dokumento sa opisina, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ang simpleng mensaheng iyon, na nagsasabing "Good morning, Maya," ay nagbigay ng ngiti sa kanyang mukha. Hindi na siya nagmamadali, hindi na siya natatakot. Kasi alam niyang kahit anong mangyari, nandiyan si Ash upang samahan siya.Nakatagilid siya sa mesa, pinagmamasdan ang cellphone habang iniisip ang mga tanong na patuloy na bumabagabag sa kanya. "Paano ba talaga ito magiging?" tanong niya sa sarili. Marami siyang mga pangarap at plano, pero hindi niya kayang ipagpaliban ang mga bagay na na
Ang umaga ng araw na iyon ay puno ng mga pag-aalala. Habang umuupo si Maya sa kanyang desk, hindi maiwasang mag-isip tungkol sa mga susunod na hakbang. Ang trabaho, pamilya, at ang relasyon nila ni Ash ay nagiging mas kumplikado. Sa kabila ng lahat ng ito, may isang bagay na hindi kayang burahin ni Maya sa kanyang isipan—ang mga tanong tungkol sa hinaharap nila ni Ash.Nagdaang linggo, marami na silang napag-usapan ni Ash, mula sa mga plano para sa kumpanya hanggang sa mga personal nilang pangarap. Pero ang tanong ng "paano kung?" ay patuloy na bumangon sa bawat desisyon na ginagawa nila.Habang hawak ang kanyang cellphone, si Maya ay nag-aalangan kung tatawagan si Ash o hindi. Gusto niyang malaman kung ano ang naiisip nito, kung handa ba silang magtulungan sa mga bagong hamon. Ngunit bago siya nakapag-desisyon, tumunog ang telepono niya. Si Ash. “Good morning, Maya,” sabi ni Ash, ang boses nito ay malambing at maasahan. “Are you okay? I know you’ve got a lot on your plate lately.”M