Madaling araw na, ngunit hindi pa rin makatulog si Ash. Nakaupo siya sa study room ng kanilang apartment, nakatitig sa anonymous message sa laptop screen: "If you value Maya’s safety, stop what you’re doing."Ang mga salita ay tila bumabaon sa utak niya. Sa isang banda, gusto niyang baliwalain ito, pero alam niyang hindi niya kayang isugal ang kaligtasan ni Maya. Sa kabila ng lahat, tumayo si Ash, kinuha ang telepono, at tinawagan si Julian. “Julian, kailangan nating paigtingin ang seguridad,” sabi niya nang sagutin ito ng kaibigan. “May nangyari ba?” tanong ni Julian, ang boses ay halatang alisto na kahit dis-oras na ng gabi. “May banta,” sagot ni Ash. “Gusto nilang umatras tayo. Pero hindi ako susuko. Hindi tayo titigil hanggang hindi natin sila napapabagsak.” ---Kinabukasan, habang sabay silang nag-aalmusal ni Maya, napansin niyang tila balisa si Ash. “Okay ka lang ba?” tanong ni Maya, nakatingin sa kanya nang may pag-aalala. “May kailangan akong sabihin sa’yo,” sa
Madaling araw nang biglang magising si Maya mula sa masamang panaginip. Basang-basa ang kanyang noo sa pawis, at ramdam niya ang mabilis na tibok ng kanyang puso. Panaginip lang ba iyon o babala? Sa kanyang panaginip, nakita niya si Ash na nakatayo sa gitna ng isang magulong crowd, hawak-hawak ang kanyang kamay, ngunit may mga aninong unti-unting humihila sa kanila palayo sa isa’t isa. Hindi niya alam kung bakit, pero ang pakiramdam ng pagkakahiwalay ay masakit na masakit, parang totoong nangyayari. Agad siyang bumangon at naglakad papunta sa sala. Doon, nakita niya si Ash na nakaupo sa sofa, nakatingin sa mga dokumento sa laptop niya. “Hindi ka pa rin natutulog?” tanong ni Maya habang umupo sa tabi niya. “Hindi ko magawa,” sagot ni Ash, ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala. “Ang daming kailangan ayusin.” Hinawakan ni Maya ang kamay niya. “Ash, kailangan mong magpahinga. Hindi natin kayang labanan ang mga ito kung hindi tayo nasa tamang kondisyon.” Ngumiti si Ash, kahit
Kinabukasan, tahimik na umupo si Maya sa balcony ng kanilang hideout habang iniinom ang mainit na kape. Ang araw ay bahagyang sumisikat, nagdadala ng kaunting init sa malamig na umagang iyon. Ramdam niya ang bigat ng mga nagdaang araw—mga pagsubok, kasinungalingan, at banta sa kanilang buhay. Hindi na ito simpleng laban para sa pag-ibig; ito na ang laban para sa kanilang kinabukasan. Lumapit si Ash mula sa likuran, dala rin ang sariling tasa ng kape. Tahimik siyang umupo sa tabi ni Maya, at sandaling natahimik ang dalawa habang tinatanaw ang horizon. "Sigurado ka pa rin ba na gusto mong ipagpatuloy 'to?" tanong ni Ash, sinubukan niyang itago ang takot sa kanyang boses. "Alam kong mahirap na ito para sa'yo." Tumingin si Maya sa kanya, ang mga mata niya’y puno ng determinasyon. "Ash, hindi mo ako kailangang tanungin ng ganyan. Ang sagot ko ay oo, sa bawat pagkakataon. Alam kong mahirap, pero mas mahirap ang bumitiw." Hinawakan ni Ash ang kamay niya, mahigpit ngunit puno ng lambi
Pagkatapos ng matagumpay na press conference, muling bumalik sina Maya at Ash sa hideout kasama sina Ava at Julian. Tahimik ang biyahe pauwi, ngunit mabigat ang hangin ng kaba at pagod sa loob ng sasakyan. "Alam kong panalo tayo sa round na 'to," sabi ni Ava habang pinagmamasdan ang mga lumulutang na city lights. "Pero hindi ako kampante. Kilala natin si Reginald. Hindi siya papayag na basta na lang matapos 'to." "Oo," sagot ni Julian, nagkibit-balikat. "Kapag umatras 'yung leon, mas nagiging mapanganib." Napatitig si Ash sa likod ng sasakyan, parang may iniisip. "Kaya dapat unahan natin siya. Ayokong maulit 'yung pagkakamali kong hinayaan siyang kontrolin ang buhay ko." Hinawakan ni Maya ang kamay ni Ash, masuyong binigyan ito ng lakas. "Kaya natin 'to, Ash. Kahit na mahirap, hindi tayo susuko." ---Sa kabila ng tagumpay ng press conference, hindi nagtagal ay gumanti si Reginald. Sa loob lamang ng ilang oras, naglabas siya ng mga pekeng dokumento at kasinungalingan na sinir
Pagkatapos ng mahirap na linggo ng walang tigil na laban sa publiko at media, nagising sina Maya at Ash nang may bahagyang pag-asa. Ang mga positibong balita tungkol sa paglilinis ng kanilang pangalan ay unti-unting kumalat. Ngunit alam nilang hindi ito sapat. Habang nagkakape sa maliit na kusina ng kanilang hideout, lumapit si Ava at Julian na parehong seryoso ang mga mukha. "May bagong impormasyon kami," sabi ni Ava, inilapag ang laptop sa mesa. "Galing 'to sa mga encrypted na files na nakuha ko mula sa lumang database ng NovaSpire." "Bakit ngayon mo lang sinabi?" tanong ni Ash, tila nag-aalala. "Kasi kailangan kong tiyaking legit 'to," sagot ni Ava. "At Ash... may mas malalim na sikreto ang NovaSpire na hindi mo pa alam." ---Binuksan ni Ava ang isang dokumento na puno ng financial transactions at confidential memos. Sa gitna ng lahat, isang pangalan ang paulit-ulit na lumalabas—Victoria Alvarez."Victoria?" gulat na tanong ni Maya. Tumango si Julian. "Matagal na pala s
Sa sumunod na araw, tinawag ni Ash ang isang emergency meeting kasama ang buong grupo: Maya, Ava, Julian, Alex, at ang whistleblower na si Marissa. Nakaupo sila sa maliit na silid habang ang USB drive na naglalaman ng ebidensya laban kay Victoria ay nasa gitna ng mesa. "Kailangan nating pag-isipang mabuti ang mga susunod na hakbang," panimula ni Ash. "Hindi natin maaaring basta-basta itong ilabas nang hindi handa. Victoria at ang mga kasabwat niya ay may resources na kayang mag-counter." "Pero hindi ba’t ito na ang pinakahinihintay nating ebidensya?" tanong ni Ava, halatang sabik na tapusin na ang laban. "Oo," sagot ni Ash. "Pero alam natin kung gaano katalino si Victoria. Kung mali ang paghawak natin dito, baka mag-backfire lahat." Maya, na tahimik lamang kanina, biglang nagsalita. "Ano ang plano natin, Ash? Hindi pwedeng maghintay na lang tayo habang sila ang kumikilos." ---Inilatag ni Julian ang kanyang laptop at ipinakita ang blueprint ng plano. "Step one, maglalabas
Ang araw ng kanilang plano ay dumating na. Sa isang tahimik na silid, nakapuwesto sina Ash, Maya, Ava, Julian, at Alex sa harap ng isang malaking screen. Ang bawat isa’y may kanya-kanyang tungkulin sa operasyon. May halo ng kaba at determinasyon ang kanilang mga mukha. “Ano na ang status?” tanong ni Ash kay Julian, na abala sa pag-type sa kanyang laptop. “Ready na ang live stream. Pag nag-click ka ng ‘go live,’ hindi na natin maibabalik,” sagot ni Julian. “Sigurado ba tayong walang makakatrace sa atin?” dagdag ni Ava, hawak ang isang listahan ng mga potential allies. “Walang 100% na garantisadong ligtas, pero ginawa ko na ang lahat para protektahan tayo,” tugon ni Julian. “Victoria might try, pero wala siyang oras para ma-counter lahat.” Tumango si Ash, ang mga mata’y nakatuon sa screen. “Okay. Simulan na natin.” ---Nagsimula ang live stream, na mabilis na kumalat sa social media at iba’t ibang media platforms. Lumabas si Ash sa screen, pormal ang ayos ngunit matatag ang
Makalipas ang ilang araw matapos ang matagumpay na pagbagsak ni Victoria, unti-unting bumalik sa normal ang buhay nina Ash at Maya. Ngunit kahit pa puno ng ligaya ang kanilang paligid, dama pa rin nila ang bigat ng mga nangyari. “Paano kaya kung may iba pang plano si Victoria?” tanong ni Maya habang iniinom ang kape sa veranda ng kanilang bahay. Ang kanyang boses ay may bahid ng pag-aalala. “Wala na siyang lakas para bumangon mula rito,” sagot ni Ash, na abala sa pagtingin ng mga balita sa kanyang tablet. “Ang mahalaga ngayon ay nakarating na sa publiko ang katotohanan.” Ngunit kahit pa kumpiyansa ang boses ni Ash, alam niyang hindi ganoon kadaling kalimutan ang banta ni Victoria. Ang babaeng iyon ay may kakayahang gumawa ng plano kahit sa pinakamadilim na sulok ng mundo. ---Sa parehong araw, bumalik si Ash sa NovaSpire upang humarap sa board ng kumpanya. Sa kabila ng iskandalo, maraming miyembro ang nanatili sa kanyang panig, salamat sa kanyang katapatan at matapang na desis
One Year Later Maya adjusted the hem of her elegant yet comfortable white dress as she stared at her reflection in the mirror. It was a simple yet stunning piece—soft, flowing fabric that accentuated her curves without being too extravagant. She never imagined she’d wear something like this again, not after the last time she dared to believe in forever. But this time, everything felt different. This time, it was real. A soft knock on the door broke her thoughts. Ava peeked in, her hazel eyes shining with excitement. "Girl, ready ka na ba? Or are you still having your signature ‘Maya overthinking moment’?" Maya let out a soft laugh. "I’m ready." And for the first time in a long time, she truly was. Ava grinned, stepping fully into the room, holding a bouquet of white peonies—Maya’s favorite. "Good. Kasi hindi na makapaghintay si Ash sa labas. Para siyang batang binilhan ng bagong laruan. Halatang kabado pero sobrang excited." Maya’s heart swelled at the thought of him. Ash.
Habang naghahanda si Maya para sa dinner date nila ni Ash, hindi niya mapigilang makaramdam ng konting kaba. Sa bawat galaw niya—pagpili ng damit, pagsusuot ng makeup, at pagkumpuni ng buhok—may halong excitement at nerbyos. Matagal na rin siyang hindi masyadong lumalabas ng ganito. Ngunit si Ash? He was different. Iba ang dating niya—kalmado pero intense, matalino pero humble, at higit sa lahat, totoo. "Ava," tawag ni Maya habang nagsusuot ng simpleng pearl earrings. "Okay na ba ‘to? Hindi naman masyadong formal, ‘di ba?" Naglakad si Ava papunta sa kanya at sinuri siya mula ulo hanggang paa. "Girl, you look hot. Pero ‘yung tanong talaga, ready ka na ba?" Napatingin si Maya sa salamin. Sa isang banda, handa siyang harapin si Ash, handa siyang malaman kung saan talaga patungo ang kanilang relasyon. Pero sa kabilang banda, natatakot pa rin siya. What if hindi pa rin niya kayang pagkatiwalaan ang pag-ibig? "Hindi ko alam," aminado niyang sabi. "Pero malalaman ko mamaya." --
Maagang nagising si Maya kinabukasan, puno ng energy mula sa gabi nila ni Ash. Habang nagtitimpla ng kape, napatingin siya sa cellphone niya, nagbabasakaling may message mula kay Ash. Nang makita niyang may notification, isang ngiti ang gumuhit sa labi niya. Ash: Good morning, beautiful. Hope you have a great day ahead. Coffee na ba? Hindi napigilan ni Maya ang kilig habang mabilis na nag-reply. Maya: Of course, nauna pa nga yata ako sa’yo. Busy day ahead, pero worth it after last night. You? Agad namang nag-reply si Ash. Ash: Meetings as usual, but I’ll survive. By the way, I booked us dinner for Saturday. It’s a surprise.Napangiti si Maya. Isa na namang bagay na aabangan. ---Samantala, nasa opisina na si Ava, sinusubukang mag-focus sa trabaho. Pero sa totoo lang, nag-e-echo pa rin sa utak niya ang sinabi ni Julian kagabi. “I can’t ignore how I feel anymore.” “Ava, ano ba?” bulong niya sa sarili habang binabasa ang report sa harap niya. “Focus. Work first, emotions la
Sa pagsisimula ng umaga, abala si Maya sa pag-aayos ng kanyang apartment. Hindi niya maikakaila ang excitement na nararamdaman. Sa kabila ng pagiging abala sa trabaho, hindi niya mapigilang maglaan ng oras para sa nalalapit nilang date ni Ash ngayong gabi. “Relax, Maya,” bulong niya sa sarili habang inaayos ang mesa. “It’s just dinner. Nothing too fancy.” Pero sa totoo lang, hindi lang ‘just dinner’ ang tingin niya rito. Lahat ng moments nila ni Ash ay parang espesyal, parang laging may kakaibang magic. ---Sa kabilang banda, si Ash ay nasa NovaSpire, nagtatapos ng ilang importanteng meeting. Bagama’t focus siya sa trabaho, hindi maiwasang magpunta ang isip niya kay Maya. “Sir Ash,” tawag ng assistant niya. “The board wants to finalize the budget proposal for the new SoulLink update.” Napabuntong-hininga siya pero ngumiti. “I’ll look into it tomorrow. Make sure Julian and Ava are looped in for any revisions.” Habang palabas ng opisina, iniisip niya ang sinabi ni Ava tungko
Ang huni ng umaga ang gumising kay Maya. Bumangon siya mula sa kama, pinagmasdan ang sikat ng araw na tumatagos mula sa kurtina. Hindi na niya kailangan ng alarm clock sa mga ganitong araw; sapat na ang liwanag na pumuno sa kwarto niya at ang init na hatid nito sa kanyang puso. Ngunit ngayong araw na ito, may kakaiba siyang nararamdaman—hindi takot, hindi alinlangan, kundi pag-asa. Pag-asa na dala ng mga pagpiling ginawa niya nitong mga nakaraang buwan. Habang naghahanda, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ash: Good morning. See you later?Maya smiled at the simplicity of his text. Diretso, walang paliguy-ligoy, pero ramdam niya ang sincerity ng bawat salitang kanyang binibitawan. Maya: Good morning. I’ll see you later. Coffee’s on me this time.---Sa kabilang banda, si Ash naman ay nagmamadaling nagbibihis sa kanyang penthouse. Sa kabila ng abalang schedule bilang CEO ng NovaSpire, sinigurado niyang maglaan ng oras para kay Maya. Hindi na siya katulad ng dati—yung Ash
Maya sat quietly on the couch, staring out of the window. The soft, golden light of the late afternoon bathed the room, making the whole place feel warm and cozy. Sa kabila ng lahat ng nangyari, naramdaman niya na unti-unting bumabalik ang kanyang lakas. May mga sandali pa rin ng pagdududa, pero sa bawat araw na lumilipas, natututo siyang tanggapin ang mga pagkatalo at tagumpay. It wasn’t about perfection anymore—it was about finding peace with herself and the choices she made.It had been a few days since their dinner, and everything seemed to be slowly falling into place. Ash, despite his responsibilities at NovaSpire, had been nothing but present in her life. It was easy to see that he was as invested in their relationship as she was. And for once, Maya felt no hesitation, no fear of abandonment. Hindi na siya natatakot na baka siya'y iwan, hindi na siya natatakot na masaktan. Maybe it was because she finally believed in herself, and because she believed in him."Hey, are you okay?
Habang si Maya at Ash ay patuloy na nagsasama sa kanilang mga bagong hakbang sa buhay, may mga pagkakataon na ang mga simpleng bagay ay nagiging dahilan para magtulungan at magbukas ng mga pinto para sa mas malalim na koneksyon. Sa kabila ng kanilang mga takot, mga tanong, at mga hindi inaasahang sitwasyon, natutunan nilang tanggapin ang bawat isa, pati na rin ang kanilang mga imperpeksiyon.Isang linggo matapos ang kanilang getaway, umuwi sila sa kanilang mga routine. Ash, na balik sa NovaSpire at sa mga makukulit na meetings, at si Maya, na patuloy na abala sa kanyang mga proyekto sa kumpanya. Ngunit kahit abala, natutunan nilang makahanap ng oras para sa isa't isa. Ang isang simpleng dinner date ay naging ang pagkakataon nila upang magbalik-tanaw sa mga nangyari at planuhin ang mga susunod na hakbang."Alam mo, Ash, ang mga simpleng sandali na ito, kaya ko na ngayong tanggapin," sabi ni Maya, habang binabaybay nila ang kalsada patungo sa isang maliit na restaurant na paborito nilan
Ang mga araw ay patuloy na dumadaan at para kay Maya, natututo siyang tanggapin ang lahat ng aspeto ng kanyang buhay. Dati-rati, lagi siyang nagmamadali, laging abala sa mga plano at mga bagay na kailangang tapusin. Pero ngayon, natutunan niyang huminto sandali at maglaan ng oras para sa mga bagay na mahalaga—para kay Ash, para sa kanilang relasyon, at higit sa lahat, para sa kanyang sarili.Isang umaga, habang nag-aayos siya ng mga dokumento sa opisina, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ang simpleng mensaheng iyon, na nagsasabing "Good morning, Maya," ay nagbigay ng ngiti sa kanyang mukha. Hindi na siya nagmamadali, hindi na siya natatakot. Kasi alam niyang kahit anong mangyari, nandiyan si Ash upang samahan siya.Nakatagilid siya sa mesa, pinagmamasdan ang cellphone habang iniisip ang mga tanong na patuloy na bumabagabag sa kanya. "Paano ba talaga ito magiging?" tanong niya sa sarili. Marami siyang mga pangarap at plano, pero hindi niya kayang ipagpaliban ang mga bagay na na
Ang umaga ng araw na iyon ay puno ng mga pag-aalala. Habang umuupo si Maya sa kanyang desk, hindi maiwasang mag-isip tungkol sa mga susunod na hakbang. Ang trabaho, pamilya, at ang relasyon nila ni Ash ay nagiging mas kumplikado. Sa kabila ng lahat ng ito, may isang bagay na hindi kayang burahin ni Maya sa kanyang isipan—ang mga tanong tungkol sa hinaharap nila ni Ash.Nagdaang linggo, marami na silang napag-usapan ni Ash, mula sa mga plano para sa kumpanya hanggang sa mga personal nilang pangarap. Pero ang tanong ng "paano kung?" ay patuloy na bumangon sa bawat desisyon na ginagawa nila.Habang hawak ang kanyang cellphone, si Maya ay nag-aalangan kung tatawagan si Ash o hindi. Gusto niyang malaman kung ano ang naiisip nito, kung handa ba silang magtulungan sa mga bagong hamon. Ngunit bago siya nakapag-desisyon, tumunog ang telepono niya. Si Ash. “Good morning, Maya,” sabi ni Ash, ang boses nito ay malambing at maasahan. “Are you okay? I know you’ve got a lot on your plate lately.”M